คุณตาของหลานยังหวานอยู่

Case study

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

ออกอากาศครั้งแรก วันที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2546

สามีของลูกเสียชีวิตด้วยโรคหัวใจล้มเหลวตอนอายุ ๕๔ ปี เขาเป็นลูกคนจีน เมื่อถึงเทศกาลต่างๆ ของชาวจีน จะเชือดไก่เพื่อไหว้เจ้ามาตลอด เมื่อลูกห้ามและบอกให้รู้ถึงเรื่องบาปในการฆ่าสัตว์เขาจึงเลิก ปกติสามีเป็นคนใจดีมาก เพราะความใจดีทำให้มีแฟนเยอะ สามีชอบทำบุญชอบทานเจตามความเชื่อแบบจีน จะได้รับเลือกเป็นประธานหรือกรรมการโรงเจเกือบทุกครั้ง บางครั้งซื้อข้าวสารใส่ไว้หลังรถ เมื่อขับรถแล้วเจอเด็กยากจนจะเอาของลงไปแจก โดยไม่ว่าจะเป็นใคร บางครั้งกลับบ้านพร้อมไข่เค็ม ขนมต่างๆ พอถามว่าซื้อมาจากไหน ก็บอกว่าเห็นคนแก่ขายของอยู่ริมถนน รู้สึกสงสารจึงเหมามาหมด สามีเข้าวัดพระธรรมกายสร้างบุญพอสมควร แม้ยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องบุญแต่ไม่ขัดใจแม่บ้าน เพียงแต่เตือนว่า อย่าทำบุญเยอะ เพราะเห็นพระบางวัดประพฤติไม่เหมาะสม แต่ลูกก็ทำบุญมาตลอด และชักชวนให้เขาตั้งอยู่ในบุญเสมอมา

วันที่หนึ่งสามีเกิดแน่นหน้าอกหายใจไม่ออกขณะขับรถ ได้จอดรถแวะหาหมอที่คลีนิคแห่งหนึ่ง เพื่อนสามีโทรมาบอกให้รีบไปดูใจ พอไปถึงเขาก็เสียชีวิตแล้ว โดยหมอได้ฉีดยาให้เข็มแรกซึ่งเขาสดชื่นดี แต่พอฉีดเข็มที่สองก็เกิดเสียชีวิต ใครๆ ต่างแนะให้เอาเรื่องหมอ แต่ตัวลูกคิดว่าหมอคงตั้งใจจะรักษาให้ดีไม่มีเจตนาทำให้สามีเสียชีวิต

ฝันในฝัน

เจ้าของ Case Study น่าจะอยู่ถึงอายุ ๗๕ ปี แต่ว่าตายก่อน เพราะวิบากกรรมปัจจุบันคือ ฆ่าสัตว์เพื่อไหว้เจ้าในเทศกาลต่างๆ ได้ดึงดูดวิบากกรรมในอดีตชาติที่เคยเป็นหมอแผนโบราณรักษาไข้ ได้ให้ยาผิดโดยไม่มีเจตนา แม้กรรมที่ไม่มีเจตนาก็มีผล ทำให้ตายก่อนวัยอันควร

บางครั้งลูกๆ บอกว่าเห็นพ่อมานั่งก้มหน้าอยู่หน้าโลงศพเพราะความผูกพันทำให้มองเห็น ผู้ตายไม่ได้มาทำให้เห็น หรือบางครั้งแม่บ้านมีความรู้สึกว่าพ่อบ้านที่ละโลกไปแล้วมาถูกตัวบ้าง ก็เป็นความผูกพัน ทำให้เกิดความรู้สึกอย่างนั้น

สามีของลูกตายแบบกะทันหัน ใจไม่หมองไม่ใส วนเวียนอยู่ ๗ วัน พอครบแล้วเจ้าหน้าที่พาไปยมโลก ผ่านขั้นตอนต่างๆ จนถึงที่พิพากษาในท้องพระโรง เมื่อซักถามประวัติเสร็จ สุวานเลขาซึ่งดูเกี่ยวกับเรื่องกรรมชั่ว ก็พบเรื่องการฆ่าสัตว์ เรื่องเจ้าชู้ ส่วนสุวรรณเลขาซึ่งดูเกี่ยวกับเรื่องของความดี เห็นภาพการทำบุญต่างๆ ได้ชัดเจน ในที่สุดก็ดูบัญชีพบว่า อายุยังไม่ถึงฆาต ที่จริงต้องตายอายุ ๗๕ ในเมืองมนุษย์ เพราะบาปปัจจุบันที่ฆ่าสัตว์เปิดช่องให้บาปในชาติอดีตชิงช่วงช่วงชิงมาส่งผล บุญที่ทำเองตามลำพังมีไม่มาก ไปได้แค่ชั้นจาตุมหาราชิกา บุญที่ลูกและภรรยาอุทิศส่งไปให้ทุกๆ วัน ทำให้สามารถไปถึงชั้นดาวดึงส์

ตอนนี้ยังไปไม่ได้ ต้องกลับมาอยู่ในเมืองมนุษย์จนกว่าจะครบ ๗๕ ปีของเมืองมนุษย์ บุญถึงจะได้ช่องพาไปสู่ดาวดึงส์ ยังคงวนเวียนอยู่ที่บ้าน นั่งบ้าง เดินบ้าง ยืนบ้าง นอนเล่นบ้าง วนเวียนอยู่ใกล้ๆ ตามมาวัดบ้าง รับบุญได้เพราะจิตใจดีอยู่ เนื่องจากตอนเป็นมนุษย์เคยเจ้าชู้ ที่จริงน่าจะแวบไปดูภุมมเทวาสาว แต่ไม่ได้สนใจใครเลย เพราะแม่บ้านกับลูกดี โดยเฉพาะภรรยาเป็นคนใจบุญใจกุศล อีกทั้งเพิ่งผ่านยมโลกมาหยกๆ เห็นภาพในโรงพิพากษานั้นแล้วหมดอารมณ์เจ้าชู้ไม่กล้าจะโปรยปรายเสน่ห์อีก

case study นี้แตกต่างจาก case ที่ผ่านมา มีข้อสังเกตคือ ถึงวนเวียนอยู่ใกล้ๆ แต่ก็ไม่ถึงกับถูกเนื้อถูกตัวภรรยาที่บ้าน เพราะตอนนี้เป็นวัยชราแล้ว เมื่อผ่านกาลเวลาสังขารมนุษย์เสื่อมไปเรื่อยๆ จึงไม่มาถูกตัว เพียงแต่อยู่ใกล้เพื่ออนุโมทนาบุญ ชวนนั่งหลับตาก็นั่งหลับตา ชวนเข้าวัดก็มาวัด