โอ้...สุขจริงหนอ สุขจริงหนอ

ผลการปฏิบัติธรรม

กัลยาณมิตรรัตนาภรณ์ โทมินสกี้ (ประเทศเยอรมัน)

ลูกชื่อ รัตนาภรณ์ โทมินสกี้ อายุ 32ปี ปัจจุบันอยู่ที่ประเทศเยอรมัน กับลูกๆอีก 3คน คือ น้องฟ้า อายุ 13ปี น้องทีโม อายุ 7ขวบ และ น้องโทนี่ อายุ 6ขวบ ก่อนที่ลูกจะมาที่นี่ ลูกเคยเป็นนักร้องมาก่อน ตอนนั้นคิดอย่างเดียวว่า ลูกทำได้ทุกอย่างที่ถูกกฎหมาย เพื่อจะหาเงินมาเลี้ยงดูคุณแม่ ต่อมาเมื่อแต่งงานกับสามีชาวเยอรมัน ก็ต้องประสบกับความทุกข์ในเรื่องปัญหาครอบครัว เพราะเมื่อมีลูก...สามีก็เปลี่ยนไป สุดท้ายเราก็ต้องแยกทางกัน ตัวลูกพยายามดับทุกข์ด้วยการดื่มเหล้า จนร่างกายเริ่มแย่

วันหนึ่ง ลูกคิดได้ว่า ถ้าเราไม่ดี ลูกๆจะเอาตัวอย่างดีๆมาจากไหน เราต้องเป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูก เป็นทั้งพ่อและแม่ บางคนที่เจอปัญหาอย่างนี้ อาจจะยกลูกให้หน่วยงานของรัฐรับไปเลี้ยง แต่ลูกไม่ทำอย่างนั้น ตัดสินใจลุกขึ้นสู้ และหอบลูกๆเข้าไปขอความช่วยเหลือจากบ้านพักฉุกเฉินแทนค่ะ

ลูกได้ตั้งจิตอธิษฐานว่า ด้วยผลบุญที่เคยทำมา ขอให้ส่งผล เจอแสงสว่าง อย่าเจอทางตันเลย ต่อมาไม่นาน ก็มีคุณครูของลูกสาวซึ่งเป็นชาวเยอรมัน ยื่นมือให้ความช่วยเหลือในเรื่องความเป็นอยู่ กระทั่งทุกอย่างค่อยๆดีขึ้น

จนกระทั่ง เมื่อประมาณต้นปี พ.ศ.2548 ชีวิตของลูกก็เริ่มเข้าใกล้แสงสว่างมากขึ้น เพราะลูกได้โทรศัพท์ไปหา กัลยาณมิตรรัชฎาภรณ์ จันทร์เผือก หรือ พี่น้อย ซึ่งเป็นนายจ้างเก่า และเป็นผู้นำบุญจังหวัดปราจีนบุรี พี่น้อยแนะนำให้ลูกทำ 3อย่าง คือ “ให้นั่งสมาธิ ให้ภาวนา สัมมา อะระหัง และติดจานดาวธรรม” ลูกก็คิดได้ว่า ไม่มีอะไรจะช่วยเราได้แล้ว นอกจากตัวเอง จึงได้ทำตามที่พี่น้อยแนะนำ นั่งสมาธิทั้งเช้าและเย็น พร้อมกับจดบันทึกผลการปฏิบัติธรรมด้วยค่ะ

วันแรกที่ลูกนั่งสมาธิ คือ วันที่ 12 มกราคม พ.ศ.2548 ตอนนั้นลูกยังไม่รู้จักวัดพระธรรมกาย ยังไม่รู้ว่าจะนั่งสมาธิอย่างไร ลูกจึงนั่งเฉยๆ ด้วยความไม่รู้อะไรเลยและไม่คิดอะไร พอรู้สึกสบาย ใจนิ่ง ก็เห็นดวงกลมสีสวยเหมือนพระจันทร์เต็มดวงในคืนวันเพ็ญ ปรากฏอยู่ตรงหน้า สักพักดวงนั้นก็เลื่อนมาอยู่บนมือของลูกที่ประสานกันอยู่บนตักค่ะ

สองวันถัดมา ลูกนั่งสมาธิเห็นพระภิกษุนั่งสมาธิ สีทอง เหลืองอร่าม ลูกถามตัวเองว่า “เอ๊ะ...พระรูปนี้เป็นใคร...ไม่รู้จัก” แต่อีกไม่กี่วัน ลูกก็ได้รับหนังสืออยู่ในบุญและซีดีจากเมืองไทย ที่พี่น้อยส่งมาให้ มีภาพ...รูปเหมือนทองคำ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ จึงทำให้รู้ว่า อ๋อ...พระองค์นี้ คือ พระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำภาษีเจริญ พระมงคลเทพมุนี สด จนฺทสโร ค่ะ

เมื่อ วันที่ 23 ตุลาคม พ.ศ.2549 ลูกนั่งสมาธิเหมือนอย่างเคย พอใจหยุดนิ่ง ลูกก็เห็นพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ เป็นแก้วใสอยู่กลางท้อง พอพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯหายไป องค์พระก็มาแทน แล้วองค์พระก็ค่อยๆขยายใหญ่ จนใหญ่กว่าตัวลูก ในวินาทีนั้น ลูกจึงได้รู้ว่า “องค์พระอยู่ในตัวเรา ตัวเราอยู่ในองค์พระ” นั้นเป็นอย่างไร ลูกมีความสุขมาก ไม่รู้จะพูดอย่างไร

หลังจากนั้น ชีวิตของลูกก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ลูกใจเย็นจนเกินคาด ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็จะมีองค์พระอยู่ในตัว และคลุมตัวอยู่ตลอดทั้งหลับตาและลืมตา ความคิด จิตใจ แม้กระทั่งใบหน้าก็เปลี่ยนไป หน้าใสขึ้น ลูกอายุ 33ปี แต่คนอื่นมักคิดว่า อายุแค่ 24 -25ปีเท่านั้นค่ะ

เวลาที่มีอะไรมากระทบ ไม่ว่าจะเรื่องการงาน เพื่อน หรือครอบครัว ลูกก็จะนั่งหลับตา นึกถึงองค์พระ แล้วองค์พระก็จะมีคำตอบที่ถูกต้องให้ลูกเสมอ ทุกอย่างที่ขอก็ได้หมด จนต้องร้องว่า “โอ้...สุขจริงหนอ สุขจริงหนอ” ลูกคิดว่า คนเราถ้าเอาชีวิตเป็นเดิมพัน ทำจริง ทุกอย่างก็สำเร็จ อย่าบอกว่าไม่มีเวลา ให้ถามตัวเองก่อนว่า มีความตั้งใจแค่ไหน เอาชีวิตเป็นเดิมพันหรือไม่ ลูกเคยฝันเห็นพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯมาบอกว่า ถ้าเชื่อท่าน ปฏิบัติจริง ทำจริง ปาฏิหาริย์ก็มีจริง

ลูกได้สัมผัสอานุภาพของสมาธิ และพระรัตนตรัย ที่สามารถทำให้ทุกข์โศกโรคภัย มลายหายไป โดยเมื่อวันที่ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2549 หมอตรวจพบมะเร็งระยะแรกที่ปากมดลูก ลูกตัดสินใจผ่าตัด โดยทำตัวไม่คิดอะไร เหมือนไม่เป็นอะไร เพราะถ้าใจเรานิ่งและเข้มแข็ง ไม่ว่าสิ่งใดก็ทำอะไรเราไม่ได้ ก่อนผ่าตัดหนึ่งวัน ลูกสวดมนต์ไหว้พระ นึกถึงมหาปูชนียาจารย์ และอธิษฐานจิตว่า “ขอให้พระพุทธานุภาพจงเป็นที่ประจักษ์แก่ชาวยุโรป ขอให้ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นกับลูก ความเจ็บ ความหิว อย่ามีสำหรับลูกเลย”

จนกระทั่ง ผ่านการผ่าตัด ตลอดเวลาที่พักฟื้น ลูกก็ทำสมาธิระลึกถึงบุญ ปรากฏว่า ลูกไม่มีความหิว ความเจ็บปวดเลย เมื่อหมอมาเช็คร่างกายหลังผ่าตัด ก็หันไปมองหน้าพยาบาล แล้วพูดเป็นภาษาเยอรมันว่า “เป็นไปได้อย่างไร เป็นไปไม่ได้” ลูกก็บอกว่า “ฉันไม่เป็นไร แต่ที่แข็งแรงเร็วก็เพราะสมาธิ” เช้าวันต่อมา หมอก็ให้ลูกกลับบ้านได้เลยค่ะ ตลอดเวลาที่อยู่โรงพยาบาล ลูกทำโรงพยาบาลให้เป็นวัด และมีความสุขมากค่ะ

เมื่อวันอาทิตย์ต้นเดือน ธันวาคม พ.ศ.2550 ลูกปลื้มมากที่ได้มาวัดพุทธแฟรงค์เฟิร์ต พระอาจารย์บอกบุญโมดุล ลูกก็ตัดสินใจถวายหนึ่งตารางเมตร ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเงินอยู่ตรงไหน ลูกสวดมนต์ไหว้พระ ปฏิบัติธรรม อธิษฐานจิตกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯว่า “หลวงปู่เจ้าขา...ขอให้บารมีธรรมของหลวงปู่ไปตามหมู่คณะมาร่วมบุญกับลูก ลูกไปบอกบุญที่ใด ก็ขอให้เป็นผลสำเร็จ” ปรากฏว่าได้ผลเกินคาดแบบทะลุเป้า ลูกสามารถทำได้อย่างอัศจรรย์ค่ะ

เมื่อลูกได้สัมผัสความสุขที่เกิดจากการปฏิบัติธรรม และเข้าใจในอานุภาพของบุญแล้ว ลูกก็ไม่ลืมที่จะแนะนำสิ่งดีๆให้ครอบครัวและเพื่อนๆ โดยตัวลูกจะพาลูกทั้งสามนั่งสมาธิ ไปไหว้พระทุกวันพระ และวันสำคัญทางพระพุทธศาสนา ตัวลูกบอกลูกๆว่า นี่เป็นสมบัติชิ้นเดียวที่แม่มีให้ ลูกจะได้ใช้ทั้งชาตินี้และชาติหน้า บุญและสมาธิจะดึงทรัพย์หยาบมาให้เรา ดึงเพื่อนดีๆ งานดีๆ มาให้เรา และทำให้ลูกทั้งสามเป็นคนดี

ลูกสาวของลูก (น้องฟ้า) เรียนไม่ดี ตัวลูกก็บอกว่า “เวลาที่ทำไม่ได้ ให้หลับตาทำสมาธิ และลูกจะเห็นคำตอบ” ลูกสาวก็ทำตาม จนตอนนี้เธอเรียนดีที่สุดในห้องค่ะ ส่วนลูกชายอีก 2คน คือ น้องทีโม อายุ 7ขวบ นั่งสมาธิเห็นองค์พระใส และ น้องโทนี่ อายุ 6ขวบ บอกลูกว่า “ผมเห็นหลวงปู่ที่แขวนอยู่ที่คอ นั่งสมาธิอยู่ที่กลางท้องของผม”

ตัวลูกยังได้แนะนำให้คุณแม่ซึ่งอยู่ที่เมืองไทย ทำบุญ ถือศีล นั่งสมาธิ และดู DMC ซึ่งคุณแม่ของลูกจะไปถือศีลที่วัดใกล้บ้านทุกวันพระ ลูกจะโทรศัพท์ไปพูดกับคุณแม่เสมอว่า “แม่จ๋า แม่เอาบุญให้มากที่สุดนะ ไม่รู้ว่าแม่จะตายเมื่อไหร่ บุญจะช่วยแม่ได้ และติดตามแม่ไปทุกที่นะ” แล้วตอนนี้ บุญที่พลาดไม่ได้เลยคือ หล่อรูปเหมือนทองคำ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ องค์ล่าสุด ซึ่งตัวลูกต้องทำอย่างแน่นอนค่ะ

สุดท้ายนี้ ลูกขอยืนยันว่า ธรรมะมีจริง ทุกคนเข้าถึงได้ ถ้าตั้งใจทำ และขอให้บารมีของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์ ดลบันดาลให้คุณครูไม่ใหญ่ สุขภาพแข็งแรง สมปรารถนาทุกประการเลยนะคะ