บรรยากาศการช่วยเหลือผู้ประสบอุทกภัยที่จังหวัดหนองคาย
กราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ที่เคารพอย่างสูงครับ
กระผม พระมหาบุญพรหม จารุปุญฺโญ พระลูกเรือของกัปตันคุณครูไม่ใหญ่ ขอรายงานบรรยากาศ การช่วยเหลือผู้ประสบอุทกภัยในจังหวัดหนองคายครับ
เมื่อวันที่ 27 สิงหาคม พ.ศ.2551 ที่ผ่านมา ทางทีมงานลูกเรือได้ออกเดินทางอีกครั้งหนึ่ง เพื่อเข้าไปช่วยเหลือชาวบ้านในพื้นที่ ซึ่งยังมีน้ำท่วมขังอยู่อย่างต่อเนื่อง เมื่อชาวบ้านทราบว่า ทีมงานจากวัดพระธรรมกายและนักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา จะนำอาหารแห้งจากโครงการตักบาตรพระ 500,000รูป 76จังหวัด ทุกวัดทั่วไทย ไปช่วยเหลือ ทุกคนดีใจมากๆ พากันบอกแบบปากต่อปาก ไป 20-30หมู่บ้านว่า “หลวงพ่อธัมมชโย ส่งของมาแล้ว”
ทุกคนบอกว่า ถ้าเมื่อไหร่ทีมงานจากวัดพระธรรมกายมาล่ะก็ สิ่งของที่นำมาให้นั้น จะมีคุณภาพมากและหลากหลาย มีทั้ง อาหาร ยารักษาโรค สบู่ ยาสีฟัน ผงซักฟอก ชาวบ้านยังบอกกับกระผมอีกว่า พระเดชพระคุณหลวงพ่ออยู่ไกลขนาดนั้น ยังเป็นห่วงเป็นใย ไม่เคยทอดทิ้งพวกเขาเลย พวกเขาประทับใจมากครับ และขอกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อจากใจจริงด้วยครับ
วัดที่กระผมเคยถวายรายงานไปว่า อยู่กลางทุ่งนานั้น กระผมทราบภายหลังว่า อยู่ในหมู่บ้านโนนกำพร้า ช่วงแรกน้ำท่วมสูง 6เมตร มีพระจำพรรษา 2รูป ชาวบ้านที่บริเวณรอบๆนั้น 4-5หลังคาเรือนก็ช่วยกันอุปัฏฐากท่าน ในระหว่างน้ำท่วมก็ไม่มีใครเข้าไปเลย แต่พอเรือท้องแบนของเราเข้าไปช่วยเหลือ โนนกำพร้าก็ไม่กำพร้าแล้วครับ เพราะมีกัปตันคุณครูไม่ใหญ่คอยเป็นห่วงเป็นใยอยู่ครับ
น้ำท่วมครั้งนี้ ไม่เฉพาะชาวบ้านและพระภิกษุเท่านั้นนะครับที่ลำบาก สัตว์ต่างๆก็ลำบากด้วย โดยเฉพาะ งูเห่า งูแมวเซา ตะขาบต่างๆ ที่ไม่มีบ้านอยู่ สัตว์ต่างๆเหล่านี้อพยพมาอยู่ในบริเวณใกล้ๆกับชาวบ้าน มากันทีเป็นฝูงเลยครับ บางครั้งระหว่างที่เรานำเรือท้องแบนออกไปช่วยเหลือ ก็จะเห็นงูมาว่ายน้ำอยู่ใกล้ๆ แต่พระลูกเรือและสามเณรลูกเรือ ไม่กลัวเลยครับ เอาชีวิตเป็นเดิมพันกันเลย เพราะถ้ากลัวงู ชาวบ้านก็อด
บางครั้งขณะขับเรือไป เรือติดยอดไม้ ไปต่อไม่ได้...(นักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา อย่าเพิ่งงงนะครับว่า เรือติดยอดไม้ได้อย่างไร ที่ไปติดยอดไม้ก็เพราะน้ำท่วมสูงมิดต้นไม้ครับ) ชาวบ้านที่อยู่แถบนั้นก็ว่ายน้ำมาช่วยดันเรือครับ กระผมประทับใจมาก เพราะแม้รู้ว่าในน้ำก็มีงูพิษมากมาย ชาวบ้านเขาเห็นเราเสี่ยงชีวิตไปช่วยเขา เขาก็เอาชีวิตเป็นเดิมพันในการช่วยเราเหมือนกันครับ
กัปตันคุณครูไม่ใหญ่ครับ ทุกครั้งที่กระผมและหมู่คณะลงไปทำหน้าที่นั้น กระผมไม่รู้สึกเหนื่อยเลยครับ แต่พอกลับมาถึงกุฏิ กระผมหลับทันทีเลยครับ แต่เมื่อทุกคนถามว่า “ไปอีกไหม” กระผมบอกได้อย่างเดียวครับว่า “หากกัปตันมีคำสั่งมาเมื่อไหร่ กระผม...พระลูกเรือ พระมหาบุญพรหม จารุปุญฺโญ พร้อมเสมอครับ”
กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง
พระมหาบุญพรหม จารุปุญฺโญ
Desktop Version
