อยากบอกคนที่นั่งสมาธิแล้วยังไม่เห็น

ผลการปฏิบัติธรรม

กัลยาณมิตรสำเนียง ชำนิพันธ์ (ประเทศไทย)

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

ลำบากยากจน ดิ้นรนเลี้ยงชีวิต บุญบาปไม่มีเวลาคิด ครอบครัวร้อนรุ่มวุ่นวาย สามีติดเหล้าเมามาย ทะเลาะกันไม่วายเว้นเหมือนเป็นศึกวันแดงเดือด ลูกหลานก็เกเรเกตุง นั่นคือชีวิตที่ผ่านมาของลูก...สำเนียง ชำนิพันธ์ เองเจ้าค่ะ แต่ครั้นได้พบกัลยาณมิตร สัมผัสความสุขที่แท้จริง แม้จะเป็นเสี้ยวบั้นปลายของชีวิต ชีวิตนี้ก็ไม่เป็นโมฆะอีกต่อไป

ลูกเป็นหลานย่าโม คนโคราช อยู่อำเภอสีคิ้ว ปัจจุบันอายุ 60ปี ชีวิตของลูกนับว่าเป็นชีวิตที่ประกอบกันไม่สมส่วน ลำบากยากจนมาก จนแล้วจนรวดมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก อ่านหนังสือไม่ออก เขียนหนังสือไม่เป็น ไม่มีโอกาสได้เข้าโรงเรียน ต้องใช้เวลาหาเลี้ยงชีวิตด้วยการรับจ้างทำไร่ทำสวนไปวันๆ

ครั้นถึงคราวมีเหย้าเรือน ชีวิตก็ยิ่งเพิ่มพูนความไม่สมประกอบ เมื่อสามีที่คิดว่า คือเทวดามาโปรด พลันกลายร่างเป็นเทวดาขี้เมา ดื่มเหล้าเมามายได้ทุกวัน กลับมาบ้านก็แปลงร่างเป็นไอ้หนุ่มหมัดเมา หาเรื่องทะเลาะทุบตีลูกได้ตลอด ตอนแรกลูกก็นึกว่าการมีสามีแล้วจะมีความสุข มีฐานะที่ดีขึ้น แต่ที่ไหนได้ บ่ได้เป็นอย่างที่คิดไว้เลยแม้แต่น้อย

ลูกทนทุกข์ทุกข์ทนจนชาชิน ถึงขั้นคิดว่า ชีวิตนี้คงไม่สมประกอบไปจนวันตาย แต่แล้วความคิดของลูกก็ต้องเปลี่ยนไป เพราะได้พบกับกัลยาณมิตร คือ ผู้นำบุญ...กัลยาณมิตรนีรนุช คณโฑเงิน และผู้นำบุญ...กัลยาณมิตรอรทัย วิชิตวรกุล เมื่อปี พ.ศ.2549ได้ชวนลูกมาวัดพระธรรมกาย ตอนนั้นอายุลูกก็ปาเข้าไป 58ปี วัยแย้มฝาโลงแล้ว ครั้งแรกที่ได้มาก็ประทับใจ เห็นผู้คนมากมายนั่งกันเป็นระเบียบเรียบร้อย ตั้งแต่นั้นมาลูกก็มาวัดทุกวันอาทิตย์ต้นเดือน และก็ได้มางานบุญใหญ่ๆทุกครั้งไม่เคยขาด

ต่อมา ได้มีกัลยาณมิตรชวนไปปฏิบัติธรรมที่ภูเรือ พระอาจารย์สอนว่า คนที่นั่งนิ่งไม่ได้นั่งนิ่งไม่เป็น ก็ให้ทำใจไปตามฐานต่างๆ โดยนึกดวงแก้วใสไว้ที่ฐานต่างๆ ตั้งแต่ปากช่องจมูก หญิงซ้ายชายขวา ต่อด้วยหัวตาเลยเข้าไปหยุดที่กลางกั๊กศีรษะ เรื่อยไปที่เพดานปาก เลื่อนต่อไปที่ปากช่องคอเหนือลูกกระเดือก แล้วลงมาที่ฐานที่6 ตรงสะดือ แล้วยกขึ้นมา 2นิ้ว มาหยุดใจเอาไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่7 นึกถึงดวงใส ไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่7 นี้

ลูกก็ทำตามที่พระอาจารย์นำนั่งสมาธิไปอย่างสบายๆ ไม่ได้คิดอะไรอื่นเลย ทันใดก็เกิดแสงสว่าง เหมือนดวงอาทิตย์ จากนั้นก็เหมือนมีท่ออยู่ในท้องยาวพอสมควร เป็นท่อแก้วใสๆ รอรับดวงอาทิตย์อยู่ ดวงอาทิตย์ก็เลื่อนลงไปในท่อนั้น จนถึงก้นท่อ มีแสงพุ่งสวนขึ้นมารองรับดวงอาทิตย์ พอดีพระอาจารย์กล่าวสัพเพฯ…

ลูกมองเห็นดวงอาทิตย์อยู่อย่างนี้ถึง 3วันด้วยกัน เหมือนรับประทานดวงตะวันลงไปในท้องจนกลางท้องใสสว่างโร่ตลอด ลูกมีความสุขมาก เปรียบกับอะไรอื่นไม่ได้เลย แต่บางครั้งลูกก็ฟุ้ง ไม่สงบนัก ก็ลืมตาดูรูปของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯบ้าง ดูดวงไฟบ้าง ดูไปรอบๆ พอสบายตาสบายใจหายฟุ้ง ได้ความสงบกายสบายใจแล้ว ก็หลับตาต่อ ไม่นานก็เห็นดวงตะวันกลางกายอีก

ลูกอยากบอกคนที่นั่งสมาธิแล้วยังไม่เห็นว่า ให้นั่งนิ่งๆ ไปเรื่อยๆ เดี๋ยวดวงก็มา ไม่ต้องใจร้อน ไม่ต้องนึกอะไรนอกเหนือไปกว่าที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อสอน ไม่ต้องกำหนดนิมิตก็ได้ ถ้านึกแล้วเครียด เพียงแค่ภาวนา “สัมมา อะระหัง” ไปเรื่อยๆ เพราะลูกก็ทำแบบนี้ สบายๆ ใจเย็นๆ ลูกทำตามอย่างนี้ เดี๋ยวเดียวเอง ลูกก็เห็นดวง เรียบร้อยโรงเรียนดวงไปแล้ว ทำให้ปัจจุบันลูกดวงดีขึ้นมาก ชีวิตดีขึ้นไม่ลำบากเหมือนก่อน ได้ทำบุญ ได้ร่วมงานบุญตลอด

อีกทั้ง ยังได้กัลยาณมิตรอรทัยมีความเมตตาได้ติด DMC ให้ลูกที่บ้าน โดยไม่คิดค่าจานดาวเทียม ไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆ ลูกได้อาศัย DMC ช่วยนำสวดมนต์ ทั้งที่เมื่อก่อนต้องอาศัยหลานๆนำสวดให้ เพราะอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ ทำให้เดี๋ยวนี้ลูกสวดมนต์ได้คล่อง ทั้งยังได้ฟังธรรมะจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ฟังเสียงพระเดชพระคุณหลวงพ่อนำนั่งสมาธิ ทำให้นั่งนิ่งได้ดี

แม้จะมีลูกหลานรบกวนให้ว้าวุ่น เดี๋ยวคนนี้มา เดี๋ยวคนนั้นไป แต่จิตใจของลูกก็ไม่วุ่นวาย ครอบครัวมีความสุขขึ้น อธิษฐานให้สามีเลิกเหล้า เขาก็เลิกได้ และก็ไปบวชเอง ขณะนี้ก็บวชเป็นพระอยู่ที่วัดใกล้บ้าน เพิ่งบวชได้ราวสองพรรษา ลูกหวนนึกถึงภาพในอดีต จากสามีที่เคยเมาหัวราน้ำ แต่เดี๋ยวนี้ท่านเป็นพุทธบุตร อยู่ในศีลในธรรม มีแต่คนกราบไหว้บูชา ปลื้มใจมากเจ้าค่ะ ลูกมองว่าชีวิตของคนเรานั้นสามารถแก้ไขได้ เพียงแค่เราทำตามหลักวิชชาเจ้าค่ะ

ลูกรู้สึกซาบซึ้ง ประทับใจ ในคำสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อมาก ลูกขอกราบแทบเท้าพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ขอกราบขอบพระคุณ พระเดชพระคุณหลวงพ่อที่มาโปรดสัตว์โลกที่ชีวิตไม่สมประกอบอย่างลูกเจ้าค่ะ ขอให้พระเดชพระคุณหลวงพ่ออยู่เป็นผู้นำแห่งกองทัพธรรมตลอดไป ปราบมารร้ายล่มสลายนะเจ้าคะ

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

สำเนียง ชำนิพันธ์