โทษภัยของน้ำเมามีเกินร้อยจริงๆ

โครงการ บอกโทษเกินร้อย ชิงทุนเกินล้าน

โรงเรียนดอนเมืองทหารอากาศบำรุง

ตอนนี้กระแสของโครงการ บอกโทษเกินร้อย ชิงทุนเกินล้าน ก็กำลังแรงสุดๆ ไม่แพ้กระแสของโครงการสอบ World-PEC โดยเฉพาะในกลุ่มของโรงเรียนที่เข้าร่วมโครงการ V-Star ที่กำลังเร่งระดมสมอง ระดมความคิด เพื่อพิชิตรางวัล ซึ่งในขณะนี้เหลือเวลาอีกเพียงไม่กี่วันเท่านั้น ก็จะปิดรับผลงานแล้ว อีกทั้งเพื่อเป็นการแสดงให้สังคมได้เห็นว่า โทษภัยของน้ำเมามีเกินร้อยจริงๆ หลายๆโรงเรียนได้ส่งผลงานเข้ามาเป็นจำนวนมาก พร้อมทั้งยืนยันว่า โทษภัยของเหล้า เบียร์ บุหรี่ ยาเสพติด มีมากจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่ารวมไปรวมมาแล้วจะได้เกินกว่าร้อยข้อ

ล่าสุด โรงเรียนดอนเมืองทหารอากาศบำรุง กรุงเทพมหานคร ที่ตอนนี้เด็กดี V-Star ส่งโทษภัยของน้ำเมา ยาเสพติด มาได้มากถึง 213ข้อ แถมยังบอกอีกว่า ยังไม่หมดเดี๋ยวจะส่งตามมาอีก เพราะตอนนี้เด็กดี V-Star...สนุกสนานกันมาก และยังได้รับแรงสนับสนุนจากคุณพ่อ-คุณแม่ ผู้ปกครอง ซึ่งเมื่อถูกลูกสัมภาษณ์แล้ว ก็เห็นดีเห็นงามกับลูกด้วย จึงมาร่วมเป็นทีมงานช่วยลูกๆเด็กดี V-Star สัมภาษณ์ และหาข้อมูล เป็นทั้งทีมหาข้อมูล และช่วยกันพิมพ์ช่วยกันเขียนช่วยกันไปถามคนนั้น คนนี้ เพิ่มเติมว่า “การดื่มน้ำเมา ไม่ดีอย่างไร” รวมทั้งไปถามจากพี่ป้า น้า อา ที่มีอาการโรคภัยไข้เจ็บจากน้ำเมาและสิ่งเสพติดด้วย

สำหรับกลยุทธ์พิชิตเป้าหมาย ชิงทุนเงินล้านในครั้งนี้ ด.ญ.สุดารัตน์ ศรีแก้ว เด็กดี V-Star อายุ 13ปี ชั้น ม.1 เล่าว่า...พวกเราก็ช่วยกันคิดค่ะ ผู้ปกครองก็ช่วยแนะนำหลายๆอย่างค่ะ ในวิธีการแก้ไขเกี่ยวกับน้ำเมา เมื่อพวกหนูได้ทราบจากอาจารย์ ก็แบ่งหน้าที่กันแล้วก็วางแผนค่ะ โดยเอากระดาษมาเขียนแบ่งงานกัน บางคนก็ไปหาโรค บางคนก็ไปหาโทษอย่างอื่นและก็วิธีแก้ไข

เคล็ดลับที่ทำให้ได้ถึง 200กว่าข้อก็คือ การค้นคว้าในหนังสือ การค้นหาในอินเทอร์เน็ต การดูจากโฆษณาหลายๆอย่าง และการไปสัมภาษณ์พ่อแม่ ผู้ปกครอง และคนในชุมชน รวมถึงเจ้าอาวาสวัดด้วยค่ะ ซึ่งเป็นวิธีการที่จะทำให้ได้โทษของน้ำเมาให้ได้มากที่สุดค่ะ

ตัวอย่าง เช่น ผู้ใหญ่บางท่านที่ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ ท่านก็จะบอกถึงโทษภัยของมันด้วยค่ะ เมื่อหนูได้คำตอบแล้ว หนูก็จะไปแนะนำผู้ใหญ่ด้วยนะคะว่า “อยากให้ท่านเลิกค่ะ เพราะถ้าท่านมีลูก ท่านก็คงอยากอยู่กับลูกไปนานๆ เพราะฉะนั้นเลิกเถอะค่ะ เพื่อคนที่เรารัก เพราะว่าลูกของทุกท่านก็คงไม่มีใครอยากให้พ่อแม่ยุ่งกับของมึนเมาอยู่แล้ว เพราะอยากให้อยู่กับลูกไปนานๆค่ะ” ซึ่งผู้ใหญ่ที่หนูแนะนำไป ท่านก็พยายามที่จะเลิกให้ได้ค่ะ

ตอนช่วงปีใหม่นี้ หนูกลับไปต่างจังหวัด หนูก็ไปสัมภาษณ์ผู้ใหญ่ด้วยนะคะ ก็มีคนมาเล่าให้หนูฟังว่า พยายามที่จะเลิกเพื่อลูก ซึ่งก็ให้สัญญากับลูกไว้แล้วด้วยค่ะว่า “พ่อสัญญานะลูกว่าพ่อจะเลิกเหล้าให้ได้”

ด.ญ.ชนกสุดา รักษาภัย (น้องเฟิร์น) อายุ 13ปี ชั้น ม.1 เล่าว่า “หลังจากที่พวกหนูไปสัมภาษณ์ แล้วก็เชิญชวนให้ผู้ใหญ่เลิกเหล้า เบียร์ บุหรี่ หนูภูมิใจมากเลยค่ะ เพราะหลายๆคนเลิกได้แล้ว แถมยังมาเล่าให้หนูฟังว่า...ดีจัง พอเลิกได้แล้วทำให้สุขภาพของเขาดีขึ้น โรคที่เป็นอยู่อาการก็บรรเทาลง ทำให้คนรอบข้างทุกๆคนรักมากขึ้น ทำให้มีความสุข อย่างเช่น ลูก ครอบครัวญาติๆก็จะมีความสุขมากขึ้น ส่วนในด้านการเงินก็จะไม่เป็นการเอาเงินไปใช้ในสิ่งที่ไม่เกิดประโยชน์ จะได้นำเงินนั้นไปใช้ในสิ่งที่มีคุณค่ามากขึ้น

ซึ่งจากงานที่พวกเราทำนี้ ทำให้เรารู้จักโทษของน้ำเมา และโทษของสิ่งเสพติดหลายๆอย่างด้วยค่ะ ทำให้พวกเราสามัคคีกัน และรับฟังความคิดเห็นซึ่งกันและกัน เป็นการพัฒนาเยาวชนของชาติให้ดีขึ้นค่ะ”

งานนี้สนุกสนานกันใหญ่ เพราะเมื่อ พระเดชพระคุณพระราชวิสุทธิมงคล เจ้าอาวาสวัดดอนเมือง ท่านทราบข่าวโครงการ บอกโทษเกินร้อย ชิงทุนเกินล้าน ท่านก็เห็นด้วยเป็นอย่างมาก ท่านกล่าวว่า...โครงการนี้ดีมาก ปกติท่านก็ไม่ชอบน้ำเมา บุหรี่ และยาเสพติด อยู่แล้ว และท่านก็อยากให้ชุมชนของชาวดอนเมืองปลอดน้ำเมา บุหรี่ ยาเสพติด ซึ่งท่านก็ให้ความเห็นเรื่องโทษของน้ำเมา เหล้า เบียร์ บุหรี่ มาด้วยและเน้นย้ำว่า ของไม่ดีอย่างนี้ อย่าไปเอาเข้าตลาดหลักหลักทรัพย์เลย

อาจารย์สมศรี รอดเกื้อ อาจารย์ผู้ประสานงานโครงการ V-Star เล่าว่า “จากการที่คุณครูที่ปรึกษาต้องไปเยี่ยมบ้านนักเรียนในชั้นเรียนทุกคน จึงได้พบว่าเด็กที่การเรียนแย่หรือพฤติกรรมแย่ๆ ส่วนใหญ่นั้นมาจากครอบครัวที่แตกแยก ซึ่งสาเหตุสำคัญของความแตกแยกส่วนใหญ่ก็มาจากน้ำเมา โดยภรรยาไม่สามารถทนสามีได้ เพราะต้องมีเรื่องให้ต้องทะเลาะ และใช้กำลังกันอยู่ตลอดเวลา…

จึงนับได้ว่า การดื่มน้ำเมาเป็นปัญหาสังคมที่สำคัญอีกประการหนึ่ง ที่ทุกฝ่ายต้องช่วยกันแก้ไข ดิฉันขอกราบขอบพระคุณคุณครูไม่ใหญ่ที่เป็นกำลังใจ เวลาที่ได้เห็นคุณครูไม่ใหญ่ทางหน้าจอ DMC ก็จะทำให้มีกำลังใจในการทำหน้าที่ครูผู้ให้แสงสว่าง จากแต่เดิมที่คิดว่าจะเออรี่รีไทร์ แต่พอฟังคุณครูไม่ใหญ่แล้ว และเห็นสภาพสังคมของเราที่กำลังแย่ เด็กๆก็ยังไม่รู้อะไร ก็เลยขออยู่ทำหน้าที่เป็นผู้ให้แสงสว่างต่อไป และจะทำหน้าที่นี้ให้ดีที่สุดจนกว่าจะเกษียณอายุค่ะ”