พลิกชีวิตเป็นครูต้นบุญ ต้นแบบ

ใครๆก็รู้จักผมกันทั้งจังหวัด เพื่อนๆที่รู้จักมักจะเรียกผมว่า “พ่อหนุ่มเจ้าสำราญ” ผมชอบเข้าสังคม บางคนก็เรียกผมว่า “เพลบอย"

อ.อมรศักดิ์ คุ้มสว่าง ผู้อำนวยการโรงเรียนไทยรัฐวิทยา 2 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา พระนครศรีอยุธยา เขต 2 เล่าถึงภาพวันวานในอดีต

       “ผมทำทุกอย่างที่ผู้ชายเขาชอบทำกัน ทั้งดื่มเหล้า สูบบุหรี่ เล่นการพนัน เที่ยวกลางคืน อบายมุขครบทุกประเภท เพราะฉะนั้นเรื่องจะให้ไปปฏิบัติธรรมนั่งสมาธินะเหรอ! ไม่เคยแม้แต่จะคิดครับ แต่เมื่อ ผอ.เขตท่านสั่งให้ไป ผมก็เลยไป ทั้งๆที่ใจไม่ได้อยากไปเลย  ก็ได้แต่คิดปลอบใจตัวเองว่า ก็ถือว่าไปเที่ยวก็แล้วกัน ไม่ต้องไปปฏิบัติอะไรหรอก แค่ไปดูซิว่าเป็นอย่างไร แต่พอมาถึงสวนพนาวัฒน์แล้ว ความคิดของผมก็เริ่มเปลี่ยนไป จากที่คิดว่าจะมานั่งๆนอนๆ อยู่ที่บ้านพักอย่างเดียว     ผมก็ไปนั่งสมาธิกับเพื่อนๆคณะครูและผู้บริหาร

       ผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้นั่งสมาธิครับ แม้ว่าผมจะมีครอบครัวที่เพอร์เฟค  ไม่ค่อยมีปัญหากัน ก็เลยไม่ค่อยมีความทุกข์ แต่ผมก็มักจะหาความทุกข์ใส่ตัวเองอยู่เสมอด้วยการดื่มเหล้า ไปนู่น ไปนี่ ตามเรื่องราว ซึ่งสิ่งเหล่านี้ทำให้ผมลืมทุกข์ไปได้ชั่วคราวเท่านั้น แต่พอผมได้นั่งสมาธิ ผมจะเริ่มต้นด้วยการนึกนิมิตเป็นดวงแก้ว แล้วหลังจากนั้นใจของผมก็จะนิ่งไปกับดวงแก้วตลอด ความรู้สึกตอนนั้นมันจะนิ่งๆลอยๆเบาๆเหมือนตัวเราเป็นอากาศธาตุ ทำให้ผมได้ปล่อยวาง ได้ปลดปล่อย ใจมันก็จะนิ่ง ว่างๆ มันเป็นความสุขที่ผมอธิบายได้ยากครับ สิ่งดีๆจากการฟังธรรม ปฏิบัติธรรม ตามหลักสูตรการอบรมได้ค่อยๆแทรกซึมเข้ามาในตัวผมโดยที่ผมยังไม่ทันรู้ตัว และผมก็ไม่ได้ตั้งใจด้วยซ้ำไป ว่าเวลาที่ผ่านไปเพียง 7 วัน จะทำให้ผมเปลี่ยนแปลงกลายเป็นคนใหม่ หลังจากกลับมาจากสวนพนาวัฒน์ ช่วงต้นเดือนสิงหาคม พ.ศ.2551 ความเป็นหนุ่มเจ้าสำราญของผมก็หยุดลง ผมเปลี่ยนไปมากจนคนที่รู้จักเขาบอกว่า “นี่! ไม่ใช่ ผอ.อมรศักดิ์ คนเก่านะ เพราะไม่น่าจะเป็นไปได้ว่า ผอ.ของเราจะเปลี่ยนไปได้ถึงขนาดนี้”    ตอนนี้ผมได้เปลี่ยนตัวเองจากสีดำกลายเป็นสีขาวแล้วล่ะครับ

       เมื่อลงจากสวนพนาวัฒน์ ผอ.อมรศักดิ์ คุ้มสว่าง ท่านได้เริ่มขยายแสงสว่างและความสุขภายในดวงใจของท่านไปยังคุณครูและลูกศิษย์ตัวน้อยๆ ที่มีตั้งแต่ระดับอนุบาลถึง ม.3 จำนวน 630 คน ครู 30 คน ก่อนเข้าเรียนนักเรียนจะสวดมนต์และนั่งสมาธิตอนเช้าทุกวันและเข้าร่วมโครงการฟื้นฟูศีลธรรมโลก V-Star

       “เด็กนักเรียนของเราตั้งแต่เข้าร่วม V-Star นิสัยเขาจะดีขึ้นมากๆครับ รักบุญ กลัวบาป เกรงกลัวต่อการทำความชั่วมากขึ้น ยิ่งเรื่องยาเสพติดนี้ไม่ยุ่งเลย รวมถึงเรื่องกินเหล้า สูบบุหรี่ และทะเลาะวิวาทจะไม่มี 100% เลยครับ ทำให้ตอนนี้เด็กๆอยากเป็น V-Star กันทุกคน   พอพูดถึง V-Star นี่ตาเป็นประกายกันทุกคนเลยครับ

นางสาวทิพวรรณ สารสุวรรณ  หรือ น้องอ้อม อายุ 15 ปี ชั้น ม. 3 ประธานนักเรียน และประธานชมรม V-Star Club ร.ร.ไทยรัฐวิทยา 2 จ.พระนครศรีอยุธยา เล่าว่า

       “แต่ก่อนนี้ท่านผอ.เป็นคนดุมากค่ะ อะไรก็ดุเด็ก พอใครเจอผอ.ก็ต้องหลบหน้าเลย หรือถ้าหลบไม่ทันก็จะไม่กล้าพูดมากจะเงียบแต่พอท่านผอ.ได้ไปปฏิบัติธรรมที่เชียงใหม่ กลับลงมาหนูว่าท่านเปลี่ยนไป หนูแปลกใจว่า “ใช่ท่านผอ.รึเปล่า ทำไมอารมณ์ดีจัง” ท่านกลับมาพูดแต่เรื่องดีๆให้พวกเราฟัง ยิ้มทักทายพวกเรา แล้วก็พูดเพราะด้วย ไม่เสียงเข้มเหมือนแต่ก่อน แถมยังบอกให้พวกเรานั่งสมาธิด้วย

       หนูชอบนั่งสมาธิค่ะ สมาธิทำให้ใจของหนูสงบขึ้น และยังทำให้หนูเรียนหนังสือเข้าใจมากขึ้นด้วย แล้วก็ยังทำให้ผลการเรียนของหนูดีขึ้นด้วยนะคะซึ่งแรงบันดาลใจที่ทำให้หนูชอบนั่งสมาธิก็มาจากท่านผอ.นี่แหละค่ะ ท่านเปลี่ยนไป และยังสอนพวกเรานั่งสมาธิด้วยนะคะ

       ตอนนี้โรงเรียนของหนูกำลังทำโครงการ “บอกโทษเกินร้อย ชิงทุนเกินล้าน” พวกเราก็ช่วยกันไปขอความรู้จากผู้ปกครอง ผู้ใหญ่ในโรงเรียน ในหมู่บ้าน ถึงโทษภัยของยาเสพติด สิ่งมึนเมา แล้วก็ตัดข้อซ้ำออก ตอนนี้ได้ 85 ข้อแล้วค่ะ ก็ใกล้จะถึงเส้นชัย 100 ข้อแล้ว”

 

จากการทำโครงการ “บอกโทษเกินร้อย ชิงทุนเกินล้าน” ทำให้มีเด็กนักเรียนคนหนึ่ง คุณพ่อของเด็กมาเล่าให้ท่านผอ.อมรศักดิ์ฟังว่า

       จากนั้นเป็นต้นมาเขาก็ไม่ถึงกับเลิกนะแต่ก็ไม่กล้ากินต่อหน้าลูกหลานแล้วล่ะ ไม่กล้ากินเหล้าที่บ้านอีกแล้ว ก็เรียกได้ว่าถึงขั้น “ลด” และก็ “ละ” นะ แต่ยังไม่เรียกว่า “เลิก” แต่ก็คงใกล้แล้วล่ะครับ ก็ถือว่าได้ผลนะ สำหรับวิธีการที่ให้เด็กมารณรงค์โดยการให้เด็กไปขอความรู้จากผู้ใหญ่

       สำหรับโทษภัยของสิ่งเสพติดมันมีมากมายเลยครับ ยกตัวอย่างที่ตัวผมเองเลยนะครับ เดิมทีเดียวเนี่ย ผมสูบบุหรี่ มันทำให้โรคภูมิแพ้ ไม่หายซักที แค่โดนฝุ่นนิดหน่อยบางครั้ง ก็ป่วยถึงกับต้องเข้าโรงพยาบาลเลยครับ แต่โรคนี้ก็กลับหายขาดทันที  เมื่อผมได้ขึ้นไปที่สวนพนาวัฒน์เหมือนเป็นบุญของผมจริงๆเลยครับ เมื่อผมเลิกร่างกายผมมันก็กลับแข็งแรง ใจก็มีพลัง นอกจากทางด้านร่างกายแล้ว อย่างน้อย มันก็ทำให้ผมเสียทรัพย์โดยใช่เหตุ ที่สำคัญการดื่มน้ำเมาสามารถจะนำพาเราไปผิดศีล ได้อีกหลายข้อ ผิดได้ตั้งแต่ข้อ 1 ถึงข้อสุดท้ายเลย   

       ผมคิดว่าช่วงชีวิตของผมที่เหลืออยู่นี้ ผมน่าจะพบความจริงซักที ผมน่าจะทำอะไรที่ให้ รางวัลกับชีวิต ในเวลาที่มันเหลือน้อยอย่างนี้ เพราะที่ผ่านมาสิ่งที่ผมทำมันเหมือนเป็นแค่สิ่งสมมุตินะครับ