ผลการปฏิบัติธรรมพระธรรมทายาทรุ่นบูชาธรรม 100 ปี คุณยายฯ

ตลอด 20 กว่าปีที่มาวัด ผลการปฏิบัติธรรมของกระผมยังคุ่มๆค่ำๆมาตลอด ที่กระผมทำได้ง่ายและบ่อยคือการตรึกองค์พระได้ แต่ในการบวชครั้งนี้ผมต้องการถวายบุญให้กับคุณยายฯอย่างเต็มที่ ผมจึงตรึก และกำหนดนิมิตในการปฏิบัติธรรมเป็นภาพคุณยายฯนั่งสมาธิ

 

และแล้วในวันอาทิตย์ที่ 25 มกราคม 2552 ในพิธีตักบาตรพระใหม่ กระผมอธิษฐานจิตถึงคุณยายฯว่า ผมอยากเอาบุญให้กับญาติโยมที่มาใส่บาตร ขอให้คุณยายฯช่วยส่งบุญมาให้ด้วย ขณะที่นั่งอยู่หน้าโบสถ์รอออกไปรับบาตร ผมรู้สึกวูบแล้วเห็นเป็นพระนุ่งห่มดองครองผ้านั่งอยู่ในตัวผมใสๆ แต่ไม่สว่างมาก เห็นเหมือนลืมตาเห็น ดูไปไม่เหมือนหลวงปู่ หรือหลวงพ่อ แต่ดูรูปร่างเล็ก และในใจบอกว่าเป็นคุณยายฯ ผมเห็นท่านอยู่ตลอดเวลาในขณะรับบาตร และรู้สึกปีติใจอย่างมาก มีความรู้สึกว่าขนลุกยาวออกมาข้างละวา กระผมรู้สึกปลื้มใจมากที่กระผมทำได้แล้วครับ” 

 

ต่อมาในวันพุธที่ 28 มกราคม ผมก็ได้เดินทางไปปฏิบัติธรรมที่สนแก้ววนาราม จังหวัดเชียงใหม่ แต่เนื่องจากอากาศเปลี่ยนแปลงผมจึงรู้สึกป่วย ระยะแรกเกิดความรู้สึกกังวล ห่วงหลายเรื่อง แต่ก็ได้นำคำสอนของหลวงพ่อที่ว่า ให้ทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่ง นิ่งอย่างเดียว และนึกเสมอว่าเราเป็นพระ หลวงพ่อบอกมีหน้าที่ ๒ อย่างคือ นึกถึงยาย ใจอยู่ศูนย์ โดยให้เอาใจไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ให้ได้ตลอดเวลา ผมจึงได้พยายามภาวนาสัมมา อะระหัง ให้บ่อยครั้งเท่าที่จิตจะพึงทำได้ และแล้วในวันจันทร์ที่ 2 กุมภาพันธ์ ผมก็ได้อาราธนาบารมีหลวงปู่ หลวงพ่อ คุณยาย ได้เมตตาให้ลูกได้เข้าถึงที่สุดแห่งธรรม ขณะนั่งภาวนาไปช่วงอารมณ์ใจสบายใจนิ่งๆเสมือนใกล้หลับ ซึ่งกำหนดภาพคุณยายฯอยู่หน้าดวงแก้วกลมใส ภาวนา สัมมา อะระหัง ไปพลาง และขอบารมีคุณยายอีกครั้งให้บรรลุวิชชาธรรมกายอย่างง่ายๆเป็นอัศจรรย์ ภาวนาไปเรื่อยๆ สบายๆเหมือนใกล้หลับ ฉับพลันก็ปรากฏมีแสงสว่างจากกลางลูกแก้ว  โตขึ้นๆ ผ่านภาพคุณยายขึ้นมาเป็นองค์พระพิมพ์เดียวกันกับพระประธานในโบสถ์วัดพระธรรมกาย ลอยขึ้นมาเป็นสาย เป็นแก้วใสสว่างขนาด 1 คืบเศษๆ หันหน้าออกไปด้านหน้าของตัวกระผม สักครู่ในขณะที่ลอยต่อเนื่องเป็นสายขึ้นไป องค์พระค่อยๆหันหน้ากลับเข้าหาตัวผม ทั้งลูกแก้วและองค์พระขยับลอยเข้าสู่ร่างกายของกระผม แล้วองค์พระหันหน้ากลับออกไปด้านเดียวกับผม แล้วองค์พระก็ลอยขึ้นไปหมด และปรากฏมีอยู่อีก 1 องค์ในกลางดวงแก้วสว่าง หันหน้าออกไปทางเดียวกับผม ใสสว่างสดใสทั้งองค์พระ และดวงแก้ว โดยภาพคุณยายค่อยๆเลือนหายไป ผมรู้สึกใจเบาสบาย โล่ง สว่าง นิ่มนวลอย่างบอกไม่ถูก เป็นสุขยิ่ง สักครู่หนึ่งพระอาจารย์ก็สวดสัพเพฯ และต่อมาได้ปฏิบัติธรรมรอบค่ำ ความรู้สึกของผมเหมือนอยู่ในองค์พระแก้ว แล้วค่อยๆเข้าไปศูนย์กลางกายของพระแก้วกับองค์พระในศูนย์กลางกายของพระแก้ว และได้ลงไปในองค์พระแก้วซึ่งอยู่ในศูนย์กลางกายองค์พระ และมองลงไปในองค์พระองค์ที่ 2 ก็พบพระอีก และลงเช่นนี้ไปเรื่อยๆ สักระยะก็หยุดดิ่งที่ศูนย์กลางกาย

บุญนี้หลายล้วนส่ง       กราบถวาย

บวชเนื่องร้อยปียาย      พระแท้