ชีวิตรันทดแค่ไหน...ก็ไม่หวั่นไหวในการสร้างพระ

CASE STUDY

ชีวิตรันทดแค่ไหน...ก็ไม่หวั่นไหวในการสร้างพระ,

ชีวิตรันทดแค่ไหน...ก็จะสร้างพระ

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

ออกอากาศครั้งแรก วันที่ 21 เมษายน พ.ศ.2548

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงค่ะ

ลูก เกิดมาในภาวะที่พ่อแม่ไม่อยากมีลูก เพราะลูกเป็นลูกคนที่12_ของพ่อแม่ พอลูกเกิดมา พ่อ ก็บอกว่าให้ทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลเลย แต่_พี่สาว แอบไปอุ้มกลับมาบ้าน พอถึงบ้าน แม่ ก็ไม่ยอมให้กินนมแม่เลย เพราะกลัวว่าจะมีความผูกพัน และคิดว่าหากใครมาขอก็จะยกให้เขาทันที อีกทั้งพ่อแม่ก็รักแต่ลูกชาย ไม่รักลูกสาว ลูกจึงมีชีวิตเหมือนโดนทิ้งขว้างมาตลอด

ตอนเล็กๆลูกปวดฟันมาก ต้องนอนร้องไห้ ทนนอนปวดอยู่เป็นเดือน ไปบอกใครก็ไม่มีใครสนใจ จนต้องไปบอกเพื่อน เพื่อนเลยพาไปหาหมอ ซึ่งตอนนั้นอาการหนักมากจนหมอต้องผ่าเหงือกเพื่อรักษา แต่แม้ป่วยหนักก็ไม่ได้รับการสนใจจากใครเลย

เวลาได้รับสมุดพกจากทางโรงเรียน พ่อแม่ก็ไม่เคยดู ลูกจึงจำเป็นต้องเอาไปให้เพื่อนปลอมลายเซ็น เพื่อเซ็นรับทราบแทนพ่อแม่ หรือแม้แต่มีเรื่องทะเลาะกันระหว่างพี่น้องในบ้าน ลูกก็ต้องเป็นฝ่ายผิดอยู่เสมอ พี่น้องของลูกต่างอิจฉา แก่งแย่งเอารัดเอาเปรียบกัน พี่สาว (ลูกคนที่2) ได้เอาลูกไปทำงานบ้านเหมือนเป็นคนรับใช้ในบ้านคนหนึ่ง ลูกต้องทำงานหนัก เหนื่อยมาก และลูกต้องเก็บเงินเรียนเอง โดยเก็บจากเงินค่าขนมวันละ 2บาท และค่ารับจ้างล้างจานส่งตัวเองเรียนตั้งแต่อายุ 6ขวบจนเรียนจบ

หลายครั้งที่เก็บเงินได้ หากแม่รู้แม่จะเอาไปหมด พอลูกขอคืนเพราะจะเอาไปเป็นค่าเทอม แม่ก็บอกว่า "แล้วที่กูเลี้ยงมึงมาล่ะ" ลูกจึงจำต้องยอมให้ ลูกจะโดนพี่ชาย (ลูกคนที่11) รังแกทำร้ายร่างกายลูกแทบทุกวัน ราวกับเคยอาฆาตแค้นกันมาแต่ปางไหน จนลูกคิดจะฆ่าพี่ชายอยู่หลายครั้ง เพื่อจะได้ไม่ต้องทนอยู่ในสภาวะกดดันแบบนี้ แต่ก็ไม่กล้าทำ เพราะกลัวพี่เจ็บ

ลูกโดนคนรอบข้างรังแกมาตั้งแต่เด็ก ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนที่โรงเรียน เพื่อนบ้าน ลูกเกือบจมน้ำตายถึง 2ครั้ง และเกือบโดนรถชนตายถึง 3ครั้ง และมอเตอร์ไซด์คว่ำ กระเด็นไปหลายตลบ เมื่อบาดเจ็บกลับมาก็มักจะมีแต่คนด่าว่าซ้ำเติม โดยไม่มีใครห่วงลูกเลยว่าลูกจะมีอาการเป็นอย่างไรบ้าง ลูกยังเป็นโรคกระเพาะอักเสบเรื้อรัง เป็นโรคภูมิแพ้

และล่าสุด ลูกเป็นซีสต์ที่รังไข่ เป็นเนื้องอกในมดลูก ลูกตกเลือดมาก และต้องปล่อยให้เลือดออกอย่างไม่หยุดเกือบ 2อาทิตย์ เพราะไม่มีเงินผ่าตัด เพราะแม่กับพี่สาวเกี่ยงกันในการให้เงินลูกไปผ่าตัด และยังโดนซ้ำเติมด่าว่าจนลูกน้อยใจ คิดจะฆ่าตัวตาย แต่คิดขึ้นมาได้ว่า "ไม่ต้องฆ่าตัวตายหรอก...เดี๋ยวอีกไม่นานเราก็ตายแล้ว เพราะขณะนี้เลือดออกจนตัวซีด เดี๋ยวเลือดก็หมดตัวไปเอง"

ลูกจึงทำใจนึกถึงบุญดีกว่า เพื่อหาทางกลับดุสิตบุรี จากนั้นจึงได้นึกถึงบุญทุกบุญที่ได้ทำ ตลอดจนบุญสร้างพระที่ตัวเองได้ทำหน้าที่อย่างสุดๆ จนหลับไปถึงเช้า พอตื่นขึ้นมาลูกแปลกใจมาก ที่เลือดหยุดไหล และแม่ก็โอนเงินมาให้ผ่าตัด ลูกจึงรีบไปหาหมอ หมอได้ลัดคิวให้ก่อน เพราะลูกกำลังจะไม่รอด และหลังจากผ่าตัดเสร็จแล้วไปพักฟื้นบ้านพี่สาว 3วัน ลูกก็มีเหตุต้องออกจากบ้านอีก

ปัจจุบันนี้ ลูกไปอาศัยบ้านคนอื่นที่ไม่ใช่ญาติอยู่ แต่ถึงแม้ความตกต่ำจะเกิดขึ้นกับชีวิตลูกสักเพียงใดก็ตาม หลังจากที่ลูกมาเจอหมู่คณะแล้ว ในเรื่องบุญลูกจะทุ่มเททำอย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพัน แม้ลูกจะไม่มีเงินเลยลูกก็จะทำ โดยเฉพาะบุญสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว ซึ่งตั้งแต่ทำงานมา ลูกมีเงินเก็บทั้งเนื้อทั้งตัวแค่ 1หมื่นบาท ซึ่งลูกอยากมีเงินเก็บกับเขาบ้าง ลูกจึงคิดว่างั้นเราตัดสินใจทำบุญสร้างพระแค่ 1,000 บาท ทำแค่นี้ก็พอแล้ว

ต่อมา ลูกได้ทราบถึงอานิสงส์การสร้างพระ จึงตัดสินใจใหม่ว่า ทำก็ได้ โดยใช้ระบบผ่อน แต่พอมาได้ความรู้ใหม่ว่า หากเราทำอะไรแบบผ่อนๆ เราก็จะได้อะไรแบบผ่อนๆเหมือนกัน ลูกจึงตัดใจ เพราะไม่อยากมีชีวิตที่เกิดมารันทดอย่างชาตินี้อีกแล้ว จึงเอาเงินเก็บทั้งหมดที่มีอยู่ในตอนนั้น 1หมื่นบาท สร้างพระในทันที

พอทำไปแล้ว ก็เริ่มคิดถึงพ่อแม่ แม้รู้สึกตลอดเวลาว่าท่านไม่รักลูก แต่ลูกก็อยากตอบแทนพระคุณที่ท่านให้กำเนิดลูกมา ตั้งแต่นั้น ลูกจะประหยัดทุกอย่าง จนเก็บเงินสร้างองค์พระให้กับพ่อแม่จนได้คนละครึ่งองค์ แล้วก็เริ่มคิดถึงพี่สาวอีก 5คน จึงรีบไปชวนเขาสร้างพระ แต่ผลปรากฏว่า เขาปฏิเสธทุกคน ลูกพยายามชวนเท่าไหร่ก็ไม่สำเร็จ ลูกจึงคิดว่าหากเขาไม่ทำ ลูกก็จะทำให้ ซึ่งใครๆก็ท้วงลูกว่า เงินเดือนแค่ 6พันต่อเดือน แถมยังต้องเช่าหออยู่ ต้องจ่ายเงินค่ารถไปทำงานอีก อย่าไปทำเลย เพราะหากลูกตัดสินใจสร้างพระ นั่นหมายถึง ลูกจะต้องสร้างพระเพิ่มเองถึง 7องค์

แต่ลูกคิดในตอนนั้นว่า ยังไงก็สู้ หากไม่ไหว...ก็ผ่อนนานถึง 6ปีก็ได้ จะอดอยากแค่ไหนก็ยอม แม้จะต้องเป็นโรคขาดสารอาหารก็ยอม ขอเพียงลูกได้สร้างพระช่วยพี่ๆก็พอใจแล้ว ลูกก็ไม่เข้าใจว่าทำไมลูกถึงดุเดือดในการทำบุญได้ถึงขนาดนี้ จนหลายคนรู้สึกว่าลูกบ้าบิ่นมากโดยเฉพาะเรื่องบุญ และต่อมาลูกได้ทยอยทำบุญทีละ 1พัน ก็คือ ต้องทำครั้งละ 5พัน เพราะมี 5องค์ และลูกก็จะเอาอนุโมทนาบัตรไปให้พี่ๆ เพื่อบอกว่าเราทำบุญให้แล้ว เขาจะได้อนุโมทนา...

พี่ๆบางคน เห็นเข้าก็ดีใจ ยอมคืนเงินให้ลูกถึง 3คน ส่วนอีก 2คนไม่ยอมให้ แต่ทุกคนก็บอกกับลูกว่า ทำแค่นี้พอได้แล้วนะไม่ต้องไปทำให้อีก จากนั้นลูกก็รีบรับเงินพี่มาอย่างปีติ และคิดในใจว่า จะเอา 3พันนี้ รวมกับเงินเดือนที่เจียดมาอีก 2พัน ไปสร้างบุญต่อในงวดที่2 จนกระทั่งมาถึงในงวดที่3 ลูกจะทำบุญอีก กลับถึงกำหนดที่ลูกจะต้องนำเงินไปใช้หนี้จำนวน 5พัน โดยเอาเงินไปคืนหัวหน้าของลูก แต่อยู่ๆหัวหน้าก็บอกว่า ยกหนี้ให้ลูกหมดทั้ง 5พัน ลูกจึงได้เอามาทำบุญสร้างพระให้พี่สาวในงวดที่3 อีกอย่างเป็นอัศจรรย์

แต่คราวนี้ พี่สาวรู้ว่าลูกยังแอบสร้างพระให้ เขาจึงต่อว่าลูกเป็นการใหญ่จนลูกถึงกับใจตก แต่ก็ไม่เปลี่ยนใจค่ะ พี่สาวได้ด่าจนพี่เขยรู้สึกสงสารลูกจึงบอกออกมาว่า ไม่เป็นไร เดี๋ยวเขาจะสร้างให้แทนให้ครบองค์เลย ซึ่งลูกดีใจมาก

แต่เรื่องราวการสร้างองค์พระของลูกยังไม่จบเพียงแค่นั้น เพราะลูกต้องหาเงินมาทำบุญเพิ่มอีก 35,000บาท ถึงจะครบหมดทุกองค์ตามที่ได้ตั้งใจไว้ แต่ช่วงนั้นกลับประสบปัญหาภาวะ IMF ที่ทำงานจะต้องเอาคนออกจากงานทั้งหมด 500คน พนักงานทุกคนเครียดมากกลัวอดตาย แต่ความคิดของลูกในตอนนั้น มันเกินกว่าการกลัวอดตายไปแล้ว ลูกห่วงแต่ว่า หากตกงาน ลูกจะเอาเงินจากไหนมาสร้างพระที่เหลืออีก 5องค์

ลูกจึงคิดว่า เป็นไงเป็นกันแม้จะต้องอดตาย หรือแม้จะต้องแลกด้วยชีวิต ลูกก็ต้องสร้างพระให้สำเร็จ เพราะลูกตั้งใจเอาไว้แล้ว ช่วงนั้นลูกจึงพยายามรักษาใจให้ผ่องใสที่สุด นั่งสมาธิมากๆ ซึ่งใจลูกจะจดจ่อกับการสร้างพระให้สำเร็จอยู่ตลอดเวลา และอธิษฐานจิตให้เขาจ้างต่อ จนในที่สุดหัวหน้าได้เรียกประชุมทุกคน แล้วบอกว่า จะว่าจ้างทั้ง 500คนนั้นต่อ

บ่อยครั้งเหลือเกิน ที่ลูกบอกกับตัวเองว่า ทนอีกปีกว่าๆเท่านั้นเอง เราก็จะได้กินของอร่อยๆอย่างที่เราอยากกินแล้ว ลูกต้องกินข้าวอย่างจำกัดและประหยัด โดยกินข้าวจานละ 10บาท จะกินแค่เพียง 1จานต่อมื้อเท่านั้น จึงทำให้บ่อยครั้งที่ลูกรู้สึกหิวเร็วก่อนเวลา แต่ต้องคอยบอกตัวเองว่า ให้ทนอีกหน่อย เงินที่มีอยู่ต้องเก็บไว้กินมื้อต่อไป เพราะตอนนั้นใจลูกมีอยู่อย่างเดียวคือ เก็บเงินสร้างพระ...เก็บเงินสร้างพระ...เก็บเงินสร้างพระ...เท่านั้น ลูกได้พูดกับตัวเองอย่างนี้มา 3ปีแล้ว

ต่อมา ลูกก็เกิดอยากทำบุญองค์พระบนโดมอีก ทั้งๆที่ของเก่ายังทำบุญไม่หมด ซึ่งอยู่ๆก็มีคนบอกลูกว่า จะให้ยืมเงิน ลูกจึงถามเขากลับไปว่า หากลูกไม่มีเงินใช้คืนล่ะ เขาตอบว่า ไม่เป็นไรก็ถือว่าทำบุญไปแล้วกัน ซึ่งคนที่ให้ลูกยืมเงิน เมื่อกลับไปบ้านแม่เขารู้ ก็ต่อว่าเขาว่า "ทีคนไม่มีเงินยังกล้าทำ แล้วเอ็งมีเงินทำไมไม่กล้าทำ" เขาจึงต้องมาสร้างพระให้ตัวเอง 1องค์ คือ ทำบุญแบบงงๆ

ลูกขอบอกว่า ช่วงนั้นลูกขยันนั่งสมาธิมาก เมื่อคิดจะสร้างพระ ใจจึงมีแต่พระๆๆๆ_ตลอด แม้ไม่มีกิน ไม่รู้อนาคตตัวเองว่าต่อไปจะเป็นอย่างไร แต่กลับมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ซึ่งลูกก็ประหลาดใจตัวเองอยู่เหมือนกัน

ในช่วงภาวะ IMF ลูกไม่ได้เงินเดือนถึง 3เดือน ซึ่งลูกไม่มีเงินอะไรสำรองไว้ แต่ตอนนั้นกลับไม่ได้ห่วงชีวิตตัวเองเลย ห่วงแต่ว่า ช่วง 3เดือนนี้ ลูกจะเอาเงินที่ไหนสร้างพระ ลูกจึงได้อธิษฐานว่า ขอให้พี่เขยช่วยส่งเงินที่บอกกับลูกไว้ว่า จะสร้างพระให้เต็มองค์ให้กับพี่สาวมาให้ ซึ่งหลังอธิษฐานได้ 3วัน พี่เขยก็โอนเงินมาให้ ซึ่งเขาบอกว่าให้เอาเงินนี้ไปใช้ก่อนก็ได้ เพราะตอนนี้รอตกเบิกอยู่ไม่ใช่หรือ แต่ลูกตั้งใจแล้วว่าจะเอาเงินนี้ไปสร้างพระ ทั้งๆที่อีก 2วัน ลูกจะไม่มีเงินซื้อข้าวกินแล้วก็ตาม

ทันที่ที่ตัดสินใจอย่างนั้น อยู่ๆก็มีน้องคนหนึ่งมาบอกว่า "พี่ๆ...พี่ยืมเงินการกุศลไว้ไม่ใช่หรือ รีบไปรับซิ" ลูกจึงมีเงินต่อชีวิตไปได้อีก และในคืนที่โอนเงินมานั้นเอง พี่สาวได้ฝันว่าพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำฯมาหา เหมือนกับได้เจอท่านจริงๆ พี่เขยของลูกจึงคิดใหม่ทำใหม่ ตัดสินใจสร้างพระให้ตัวเองด้วย 1องค์ ให้ลูกๆอีก 2องค์ ให้พ่อกับแม่ของพี่เขยเองอีก 2องค์ และสร้างพระภายในอีก 2องค์ สร้างกันใหญ่เลยทีนี้

ลูกถึงกับทึ่งมาก จากคนที่ไม่เคยทำบุญอะไรแบบนี้ แต่อยู่ๆก็ทำจนกระทั่งพี่ชายคนเล็กของลูกรู้ จึงแอบเอาเงินมาฝากลูกบอกว่า ให้ช่วยสร้างพระให้ด้วยอีก 4องค์ และสร้างองค์พระภายในแกนกลางอีก 1องค์ แต่กำชับลูกว่า "อย่าบอกใครนะ เพราะเดี๋ยวโดนว่า" และช่วงนี้เองเหมือนเป็นบุญส่งผล คือ แม่และพี่ๆเกิดอยากให้เงินลูกขึ้นมา จนลูกสามารถรวบรวมเงินที่ได้ มาสร้างองค์พระจนครบหมดทุกองค์ ตามที่ได้ตั้งใจไว้ทุกอย่างในเวลาเพียงแค่ 2เดือน ซึ่งแต่เดิมคิดว่าต้องใช้เวลาอีก 3ปีกว่า ถึงจะทยอยทำบุญจนครบ และลูกยังเหลือเงินใช้หนี้อีก 2หมื่นด้วยค่ะ

ลูกอยากบอกถึงความรู้สึก ระหว่างที่ลูกทำงานรอเงินตกเบิกนั้นว่า ลูกไม่เคยกังวลเลยว่าจะไม่มีกิน หลายครั้งที่ลูกเหลือเงินกินข้าวมื้อสุดท้าย หรือไม่มีเลย ลูกมักจะคิดอย่างใจเย็นว่า เรายังมีเวลารอดตายอีกตั้งข้ามคืน กว่าจะถึงวันพรุ่งนี้ กว่าจะหิว คืนนี้ก็หลับนึกถึงบุญให้สบายไม่ต้องกังวล เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้เองว่าจะทำอย่างไร

พอรุ่งเช้าไปทำงาน ไม่มีใครรู้ว่าลูกไม่มีเงิน เพราะลูกไม่มีความทุกข์ใจ ทุกคนมักคิดว่าลูกเหมือนคนมีเงินเยอะ เพราะไม่ค่อยกิน ไม่ค่อยใช้อะไร ไม่เที่ยว ไม่แต่งตัว คงมีเงินเก็บเยอะ แต่คนที่สนิทกันจริงๆจึงจะรู้

ขณะที่ลูกเดินไปเซ็นชื่อ พี่คนหนึ่งเดินสวนมาถามลูกว่า "มีเงินใช้มั้ย จะให้ยืมก่อน 500บาท...เอามั้ย" ช่วงที่ลูกสร้างพระ 10องค์ รวมพระแกนกลางด้วย ลูกไม่เคยต้องวิ่งไปหาเงินเลย มีแต่คนเอาเงินมาให้ และไม่เคยต้องวิ่งไปขอยืมเงิน มีแต่คนเดินเข้ามาถามว่า "จะให้ยืมเงินเอามั้ย"

บางครั้ง ลูกอยากกินอะไรมากๆ แต่ไม่มีเงิน อยู่ๆก็มีคนมาชวนไปกิน ทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย บางครั้งนึกๆอยากกินอะไร แม่ค้าก็ส่งให้เลย บอกไม่คิดเงิน เพราะถ้าคิดเงินลูกก็ไม่รับของ เพราะลูกไม่มีเงินจ่าย ขณะนี้ลูกได้ทำหน้าที่ผู้นำบุญสร้างพระได้ 50กว่าองค์แล้วค่ะ

ลูกขอเรียนถามคำถามพระเดชพระคุณหลวงพ่อดังนี้คะ

1.บุพกรรมใดที่ทำให้ลูกเกิดกับพ่อแม่ที่ไม่ต้องการลูก และเกิดในครอบครัวที่รักแต่ลูกชาย กดขี่ลูกสาว และพี่น้องก็ไม่รักกัน ซ้ำยังไม่ได้รับการเอาใจใส่เลย และมีชีวิตที่รันทด ชาติหน้าลูกยังต้องเจอแบบนี้อีกไหมคะ ต้องแก้ไขอย่างไรคะ

2.พ่อของลูกเสียชีวิตแล้ว ลูกได้สร้างองค์พระประจำตัวและทำบุญอุทิศไปให้ ไม่ทราบว่าขณะนี้ท่านเป็นอย่างไรบ้างคะ

3.บุพกรรมใด ทำให้ลูกเป็นโรคภูมิแพ้ โรคกระเพาะอักเสบเรื้อรัง เป็นเนื้องอกในมดลูก ตกเลือดจนเกือบตาย และปัสสาวะรดที่นอนตั้งแต่เกิดจนถึงอายุ 20ปี จะต้องแก้ไขอย่างไรคะ

4.บุพกรรมใด ทำให้ลูกเกือบจมน้ำตาย และประสบอุบัติเหตุทางรถเกือบตายหลายครั้งคะ

5.ลูกกับพี่ชายคนที่11 และพี่สาวคนที่2 เคยผูกเวรกับลูกมาหรือไม่คะ ถึงได้ไม่ถูกกัน ต้องโดนแกล้งโดนรังแกจากพี่ทั้งสองคนค่ะ

6.ทำไม เมื่อถึงคราวป่วยหรือประสบอุบัติเหตุ ลูกมักจะถูกด่าว่าซ้ำเติม และไม่ได้รับการดูแลจากคนในครอบครัวเลย และเมื่อลูกไปอยู่บ้านไหนก็มักจะโดนไล่ออกมา แต่เพราะบุญอะไรที่ลูกกลับได้รับความช่วยเหลือจากคนที่ไม่ใช่ญาติอยู่เสมอ ซึ่งไม่ค่อยซ้ำหน้ากัน และลูกต้องแก้ไขอย่างไรคะ

7.มีพี่กัลยาณมิตรท่านหนึ่ง ที่ให้ความช่วยเหลือลูกมาตลอด ให้ที่พักอาศัยในปัจจุบันและดีกับลูกมากกว่าทุกคน ลูกและพี่คนนี้เคยเป็นอะไรกันมาในอดีตชาติ และพี่คนนี้เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไร เคยเข้าถึงพระธรรมกายหรือไม่คะ

8.ลูกรักบุญสร้างองค์พระโอเว่อร์เกินกำลังของตัวเอง เหมือนที่คนอื่นๆเขาว่าหรือไม่คะ ลูกทุ่มเทแบบเอาชีวิตเป็นเดิมพันบอกบุญสร้างพระได้ 50องค์ แล้วอีกนานเท่าไหร่บุญจะส่งผลกับลูกแบบโอเว่อร์ๆบ้างคะ ชีวิตในปรโลก และชาติหน้าลูกจะเป็นอย่างไร ลูกจะต้องทำบุญอะไรเพิ่มคะ เพราะลูกรู้สึกสงสารตัวเองค่ะ ชาตินี้ลูกมีโอกาสที่จะมีชีวิตที่สะดวกสบาย และมีความสุขมากกว่าชีวิตในปัจจุบันหรือไม่คะ ขอความเมตตาพระเดชพระคุณหลวงพ่อช่วยแนะนำลูกด้วยเจ้าค่ะ

9.บุพกรรมใดที่ทำให้คน 500คน เกือบถูกปลดให้ตกงานในช่วง IMF และบุญใดที่ทำให้พวกเขาได้อยู่ต่อ เป็นเพราะลูกอธิษฐาน ใช่หรือไม่คะ

10.คนที่มาเกิดเป็นแม่-ลูกหรือเป็นพี่-น้องกัน จำเป็นต้องทำบุญร่วมกันมาเสมอไปหรือไม่คะ ถ้าลูกเคยทำบุญกับแม่และพี่น้องมาในชาติก่อนๆ ชาตินี้ก็น่าจะช่วยอุปการะกันสิคะ แต่ทำไมถึงบั่นทอนกันขนาดนี้ แต่ก็เป็นเรื่องแปลกที่ลูกสามารถเป็นผู้นำบุญชวนพวกเขาให้สร้างบุญได้ ทั้งๆที่ก็ไม่ถูกกัน ทำไมเป็นเช่นนั้นคะ

11.ลูกได้ทำหน้าที่ชวนพระหลานชายมาบวชได้ 9พรรษาแล้ว ลูกกับพระหลานชายเคยมีความสัมพันธ์ในอดีตกันมาอย่างไร และท่านเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไร เคยเข้าถึงพระธรรมกายหรือไม่คะ ท่านต้องปรับปรุงตัวเองในด้านใด เพื่อให้ได้ศึกษาวิชชาธรรมกาย และมีหน้าที่อะไรในกองทัพธรรมคะ

12.ลูกมีบุพกรรมใด ทำให้เคยเป็นอาสาสมัครอยู่วัดสร้างบารมี แต่มีเหตุต้องออกไปทั้งๆที่อยากอยู่ช่วยงานวัดมากๆ ลูกเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาในรูปแบบใด มีหน้าที่อะไรคะ เคยเข้าถึงธรรมกายหรือไม่คะ และลูกควรจะทำอย่างไรต่อไปถึงจะมีชีวิตที่ดีกว่านี้คะ และหากลูกไม่เจอกับหมู่คณะในชาตินี้ ชีวิตลูกจะเป็นเช่นไรคะ

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมา หาว 1 ที

แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

1.ลูกมีกรรมที่ไม่เคยเลี้ยงดูบิดามารดาและไม่ได้สงเคราะห์ญาติ เป็นหลัก จึงเกิดในครอบครัวที่ไม่ต้องการให้ลูกเกิด ไม่ได้รับการเอาใจใส่ดูแล อีกทั้งพี่น้องไม่รักตัวลูก

ชาตินี้แม้ว่าจะเจออย่างนี้ก็ตาม ก็ให้ดูแลบิดามารดาให้ดี แม้ว่าบิดาจะละโลกแล้วเหลือแต่มารดา ก็ให้ดูแลมารดาให้ดี อีกทั้งให้สงเคราะห์พี่น้องเท่าที่ทำได้ อย่างที่ลูกทำอยู่ปัจจุบันก็ดีอยู่แล้ว ให้ทำต่อไปจะพ้นวิบากกรรมนี้

2.พ่อตายแล้ว ช่วงแรกเป็นวิญญาณเร่ร่อนลำบากอยู่แถวศาลเจ้า ที่เรียกว่า ผีตีนโรงตีนศาล แต่เมื่อลูกทำบุญอุทิศไปให้ ก็เป็นเหมือนภุมมเทวาชั้นล่าง

3.ลูกเป็นโรคหลายอย่าง ตั้งแต่โรคภูมิแพ้ โรคกระเพาะอักเสบ เนื้องอกในมดลูก ตกเลือดเกือบตายและปัสสาวะรดที่นอน เพราะกรรมกาเมฯเจ้าชู้ กรรมฆ่าสัตว์ทำอาหาร และเคยทรมานตบตีข้าทาสบริวาร เป็นต้น

เรื่องมีอยู่ว่า ชาตินั้นเริ่มต้นชีวิตด้วยฐานะลำบาก ต่อมาก่อร่างสร้างตัวจนเป็นเศรษฐีมีฐานะ ก็เริ่มเจ้าชู้ มีภรรยาหลายคน และไม่ได้เลี้ยงดูบิดามารดาหรือสงเคราะห์ญาติ เพราะคิดว่าตัวหาเงินมาด้วยลำแข้งของตัวเอง

อีกทั้งมีความตระหนี่ มักจะไม่ค่อยให้ข้าทาสบริวารได้รับประทานอาหาร เพราะเห็นว่าทำงานไม่คุ้ม และถ้าไม่พอใจก็ตบตี ดังกล่าว
จะแก้ไขต้องสร้างบุญทุกบุญ แล้วอุทิศไปให้คู่กรรมดังกล่าวทั้งหมด

4.ลูกเกือบจมน้ำตาย และมักประสบอุบัติเหตุทางรถเกือบตายหลายครั้ง เพราะกรรมในอดีต มีของในบ้านหายไป จึงสงสัยว่าข้าทาสบริวารในบ้านคนหนึ่งเอาไป จึงให้จับมากดน้ำ โดยจิกหัวกดน้ำทรมานเพื่อให้รับสารภาพ ทั้งยังทุบตีปางตาย

5.ลูกมีกรรมเก่า คือ ชอบทุบตีทำร้ายข้าทาสบริวารในชาติที่เป็นเศรษฐี โดยเฉพาะพี่ชายคนที่11 และพี่สาวคนที่2 คือ อดีตข้าทาสบริวารเก่าที่ถูกลูกทำร้ายทุบตีได้ผูกเวรไว้ ดังนั้นชาตินี้พี่ชายคนที่11 และพี่สาวคนที่2 จึงได้มาทำร้ายตอบลูก

ให้ลูกอโหสิกรรมพี่ทั้งสองไปเถอะ จะได้ไม่ผูกเวรกันต่อไป แต่อย่างไรก็ตามก็เป็นกรรมใหม่ของพี่ทั้งสองคน ดังนั้นต้องเลิกทะเลาะกันจึงจะหมดเวรจากกัน และให้อโหสิกรรมซึ่งกันและกัน

6.เมื่อลูกประสบอุบัติเหตุหรือป่วย ลูกมักจะถูกดุด่าซ้ำเติมและไม่ได้รับการดูแล เป็นภาพในอดีตของลูกดังกล่าว ที่ทำกับข้าทาสบริวารและหมู่ญาติ

ลูกเคยไปไล่คนที่ลูกไม่พอใจมาก่อนในอดีต ชาตินี้เมื่อกรรมส่งผลจึงโดนบ้าง ไม่ว่าจะไปอยู่บ้านไหนก็โดนไล่
ที่ลูกได้รับการช่วยเหลือจากผู้อื่นที่ไม่ใช่ญาติ เพราะยังพอมีบุญในชาติอื่น ที่เคยช่วยเหลือผู้อื่นอยู่บ้าง ตามมาช่วยเหลือ

จะแก้ไข ลูกต้องหมั่นสงเคราะห์ญาติ ช่วยเหลือผู้อื่นอย่างเต็มที่ เท่าที่เราทำได้

7.พี่กัลยาณมิตรท่านหนึ่ง คอยช่วยเหลือลูกในยามตกยาก และดีกับลูกมากกว่าทุกคน เพราะในอดีตเมื่อหลายกัปที่ผ่านมา เมื่อหมู่คณะลงมาสร้างบารมี ลูกทั้งสองได้เป็นผู้ชาย กัลยาณมิตรของลูกนั้นเป็นพระ

ส่วนตัวลูกเป็นกุลบุตรที่บิดามารดานำมาฝากพระท่านนี้ ให้อบรมสั่งสอน เพราะชาตินั้นลูกเป็นคนเกเร แต่ได้บวชช่วงสั้นกับหมู่คณะ โดยมีกัลยาณมิตรท่านนี้เป็นพี่เลี้ยง

ต่อมา เมื่อลาสิกขาแล้ว ไปหลงทางโลกด้วยฤทธิ์หนุ่มจึงทำให้พลัดจากหมู่คณะไป แล้วไปเกิดเป็นเศรษฐีดังที่กล่าวมาแต่ต้น

ด้วยบุญเก่าที่เคยสร้างกับหมู่คณะ จึงทำให้ได้กลับมาสร้างบารมีกับหมู่คณะอีก และได้มาเจอพี่กัลยาณมิตรซึ่งเคยเป็นอดีตพระพี่เลี้ยง ซึ่งก็พลาดทำให้มาเป็นผู้หญิงในชาตินี้เหมือนกัน
พี่กัลยาณมิตรเคยปฏิบัติธรรมได้ พอเอาตัวรอดกลับดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ

8.ลูกได้ทำบุญอย่างเต็มกำลังก็ถูกต้องแล้ว ไม่ได้โอเว่อร์ดังที่ใครๆเข้าใจ บุญนี้จะทำให้ชีวิตลูกดีขึ้นไปเรื่อยๆ หลังจากที่พลัดพรากกับหมู่คณะมายาวนาน ให้อดทนสร้างบารมีต่อไปอย่างสม่ำเสมอจนหมดอายุขัย จะได้กลับไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ

9.คน 500คนที่เกือบถูกปลดออกจากงานในช่วง IMF แต่ก็กลับเข้าทำงานตามเดิม เป็นเพราะบุญ-กรรมแต่ละคนที่ได้กระทำไว้ ส่วนคำอธิษฐานของลูกก็มีส่วนบ้าง

10.คนที่มาเกิดเป็นแม่-ลูกกันหรือเป็นพี่-น้องกันนั้น เพราะบางคนบุญเสมอกัน บางคนบาปเสมอกัน บางคนมีบุญ-บาปใกล้เคียงกัน บางคนผูกเวรกันมา บางคนทำกรรมร่วมกันมา

11.ลูกกับพระหลานชายเคยเป็นเพื่อนสหธรรมิก ตอนที่ลูกบวชชั่วคราวกับหมู่คณะแล้วลาสิกขาไป แต่พระหลานชายบวชได้ตลอดชีวิต

พระหลานชายชาตินั้น เมื่อบวชแล้วปฏิบัติธรรมได้ในระดับประคองตัวกลับดุสิตบุรี วงบุญพิเศษได้ และเมื่อบวชแล้วทำหน้าที่เผยแผ่

12.ลูกขาดบุญสนับสนุนคนทำความดี และพลัดพรากจากหมู่คณะมานาน เลยทำให้มีกรรมเก่ามามากพอสมควร จึงทำให้ชีวิตการสร้างบารมีไม่ราบรื่นเหมือนคนอื่นเขา

อย่าน้อยใจเลย ให้ประกอบเหตุปัจจุบันให้ดี จะได้พ้นกรรม และทำบุญทุกบุญให้อธิษฐานจิตตามติดไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์