ผลการปฏิบัติธรรม
พระธรรมทายาท รุ่นกองพันสถาปนา
กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความเคารพอย่างสูง
กระผมเข้าวัดพระธรรมกายครั้งแรก ในวันวิสาขบูชา พ.ศ.2528_และมาอย่างตลอดต่อเนื่อง เริ่มเข้าวัดติดต่อกันจนถึงปัจจุบัน กระผมเคยบวชพระธรรมทายาทมาสองครั้งแล้วครับ กระผมนั่งสมาธิไม่เคยขาดเลยแม้แต่วันเดียว และมาวัดทุกสัปดาห์ไม่ขาดเลยครับ แต่ผลการปฏิบัติธรรมก็ดีบ้าง ไม่ดีบ้าง ตอนเข้าวัดใหม่ๆ กระผมเคยนั่งสมาธิเห็นองค์พระแก้วใสในกลางกาย ฝึกย่อและขยายองค์พระและดวงแก้วให้ใหญ่เท่าภูเขาได้ แต่ตอนนั้นยังไม่เข้าใจ จึงรักษาได้ไม่ดี จึงเลือนหายไป แต่กระผมก็ไม่เคยท้อแท้นะครับ ยังคงทำสมาธิเรื่อยมาโดยตลอดครับ
ก่อนบวชครั้งนี้ กระผมไม่เคยคิดเลยว่าจะบวช เพราะอายุมากและเคยบวชมาแล้ว แต่พอถึงวันสุดท้ายที่ทางวัดพระธรรมกายปิดรับสมัครครั้งแรก จำได้ว่าเป็นเช้าวันอาทิตย์ ขณะที่กำลังล้างถ้วยกาแฟ เพื่อจะเดินทางไปวัดพระธรรมกายตามปกติ กระผมเกิดมีอาการเหมือนมีอะไรบางอย่างจากศูนย์กลางกายบอกให้บวช จึงตัดสินใจไปตามนั้นทันที รีบเดินไปที่ห้องพระ กราบบูชาพระ กราบพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ อธิษฐานให้ทราบถึงการตัดสินใจบวชครั้งนี้ และขอให้พระคุ้มครองว่า ขออย่าให้กระผมเปลี่ยนใจเลย ปรากฏว่ามีเสียงลอยจากศูนย์กลางกายอีกว่า “สัจวาจา”
กระผมจึงรีบเดินทางไปวัด และสมัครเข้ารับการอบรมในโครงการบวชพระเข้าพรรษาทันที โดยไม่บอกใครไม่ปรึกษาผู้ใดในครอบครัวทั้งสิ้น เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ กระผมอยากถามพระเดชพระคุณหลวงพ่อว่าใครเป็นคนชวนกระผมมาบวช ทั้งที่ไม่คิดจะบวชครับ
(พระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์: บุญในตัวกับพระในตัวนั่นแหละ)
แม้ในช่วงแรกกระผมไม่แน่ใจเลยและลังเลเสมอ แต่ก็ถือคติว่าลูกพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ว่าอย่างไรก็ว่าตามกันครับ จนกระทั่งกระผมได้ไปสวนพนาวัฒน์ เมื่อได้รับการอนุโมทนาบุญจากสาธุชนร่วม 400คน กระผมจึงตัดสินใจอย่างเด็ดขาดและเด็ดเดี่ยว เข้าโครงการทันที อีกทั้งกระผมก็ได้เป็นขุนรบพระนิพพานของพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยนะครับ ได้สร้างพระธรรมกายประจำตัว จำนวน 112องค์ กระผมได้ถวายกฐินคุณยายอาจารย์หนึ่งเอ็ม ตั้งแต่เดือน มกราคม พ.ศ.2552_กระผมกราบขอพรพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ให้กระผมได้มีทรัพย์มาถวายพระเดชพระคุณหลวงพ่อทุกปี อย่างน้อยหนึ่งเอ็มโดยไม่ติดขัดเลยจนตลอดชีวิตครับ
เมื่อเข้าโครงการแล้ว เดินทางมาศูนย์การศึกษาเขาแก้วเสด็จ วันแรกที่เดินทางมาถึง ฝนตกต้อนรับ ทางเดินกลายเป็นโคลน มีกุฏิเรียงรายเป็นแถว กำลังเร่งก่อสร้าง กุฏิที่กระผมพักมีเตียงเรียงติดกัน เว้นช่วงประมาณ 2ศอก อยู่ร่วมกัน 57องค์ มีความสุข พวกเราทุกรูปตั้งใจฝึกอบรมเต็มที่ เพื่อที่จะเป็นพระพี่เลี้ยงพระ7,000รูป อย่างมีประสิทธิภาพ ทุกวันนี้ตั้งใจฝึกตนรอด้วยความสุข เริ่มมั่นใจในความเป็นพระแท้ของตนเพื่อการทำหน้าที่พระพี่เลี้ยงครับ เมื่อกระผมนั่งสมาธิ กระผมจะกำหนดพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำฯทองคำ อยู่ที่ศูนย์กลางกายเสมอ กลางของท่านจะมีจุดสว่างเหมือนดาวพระศุกร์ในคืนเดือนมืดปรากฏขึ้น สว่างมาก บางครั้งพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯเปลี่ยนเป็นพระแก้วใส ขยายตัวได้ จากเล็กไปหาใหญ่เท่าภูเขา แต่จะเห็นไม่ชัดมาก เมื่อย่อท่านลงเล็กลงไปเรื่อยๆ ยิ่งเล็กยิ่งสว่างมากครับ ทั้งองค์ใสยิ่งกว่าเพชร เหมือนไฟอ๊อกเหล็ก ปกตินั่งนอนยืนเดิน สามารถตรึกท่านได้เกือบตลอดเวลาครับ
(พระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์: ดูขนาดขององค์พระที่ชัดที่สุดให้มั่นคงก่อน นั่งนอนยืนเดินให้มั่นคง จนกระทั่งมั่นคงแล้ว เราถึงจะขยายย่อ หรือไม่ก็นิ่งเฉยๆ ท่านก็ขยายของท่านเอง ยกเว้นว่าเราอยากจะทำฌานกีฬา เราจะนึกขยายย่อ-ขยายย่ออย่างนี้ก็ได้ หรือนิ่งเฉยๆไปที่กลางองค์พระ ขนาดที่ชัดที่สุด ตรงนั้นใจมันจะใสๆ มีความสุข พอใจนิ่งความสุขจะมาติดเรา พอความสุขมาติดได้ล่ะก็ ความชัด ความใส ความสว่าง ก็จะตามมา เมื่อความสว่างเกิดขึ้น การเห็นเกิดขึ้น ความรู้เกิดขึ้น…
เพราะฉะนั้น ถ้าเรานิ่งในนิ่ง นิ่งในนิ่ง เข้าไปเรื่อยๆ เราจะซาบซึ้งคำว่ามัชฌิมาปฏิปทา หนทางสายกลาง ที่ลึกซึ้งกว่าเดิม กลางภายนอก เราได้ศึกษาเรียนรู้มาแล้วว่า อย่าปฏิบัติอย่างสุดโต่งไปทางใดทางหนึ่ง แต่กลางภายในที่เป็นกลางที่ละเอียดไปอีกชั้นหนึ่งนี้ เราจะรู้จักต่อเมื่อใจหยุดนิ่ง มีประสบการณ์ภายใน คือ นิ่งจนความสุขมาติด และความสว่างเกิดขึ้น เราจะเห็นจุดเล็กๆตรงกลาง จะเล็กเท่ากับปลายเข็มตรงนั้น จะนิ่งๆตรงนั้น จะเป็นเส้นทางเอกสายเดียวเป็นแนวดิ่งลงไป ต้องเข้ากลางตรงนั้น ต้องนิ่งเข้าไปตรงนั้นแหละ...
พอนิ่งไปในนั้น มันจะขยายแล้วเห็นกลางใหม่ไปเรื่อยๆ ยิ่งนิ่ง ยิ่งหยุด ยิ่งนิ่ง ยิ่งเข้ากลางไปเรื่อยๆ ใจก็จะยิ่งชัดยิ่งใสยิ่งสว่างเข้าไปเรื่อยๆ ยิ่งมีความสุข ยิ่งบริสุทธิ์เพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ แล้วเราจะเห็นเส้นทางสายกลางเข้าไปได้เรื่อยๆ เป็นท่อเป็นแถวแนวดิ่ง เป็นเถา...องค์พระนะ แล้วก็เป็นแท่งขึ้นมาเหมือนคอนโดองค์พระเลย เราก็นิ่งเข้าไปเรื่อย พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ...ท่านสอนไว้อย่างนี้)
บางครั้งขยายท่านแล้วมีความสุข เหมือนนั่งอยู่ในความสว่างของท่าน ตัวโล่งเบาสบาย เลื่อนลงไปช้าๆอย่างมีความสุขเหมือนลงลิฟต์ บางช่วงวางใจสบายๆแตะที่ศูนย์กลางกายเบาๆ ตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อเคยสอน เหมือนมีอะไรพุ่งผ่านตัวเร็วแรงมาก มองไม่เห็นครับ แต่รู้สึกได้ บางช่วงมีความรู้สึกอยากเข้าไปในจุดสว่างที่ปรากฏที่ศูนย์กลางกายครับ จุดสว่างนี้มีตลอดเวลาครับ ขยายได้แต่ส่วนใหญ่ขนาดประมาณหัวไม้ขีดไฟ สว่างมากครับ ใสมากครับ แต่ปรากฏว่าเข้าไม่ได้ครับ แตะหนักไปบ้าง หาความพอดียังไม่เจอครับ บางครั้งอยู่ในสภาพเมื่อนั่งสมาธิ จะทุกข์ก็ไม่ทุกข์ จะสุขก็ไม่สุข นั่งไปได้เรื่อยๆเท่านั้น กระผมกราบขอความเมตตาพระเดชพระคุณหลวงพ่อช่วยชี้แนะด้วยครับ
(พระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์: ที่เป็นอย่างนี้ เพราะดัน เข้าไม่ได้มีเพียงประการเดียว คือ ดัน (ลุ้น เร่ง เพ่ง จ้อง)_ดันก็โดนดีด ถ้าดู (ดูเฉยๆ)_ก็จะโดนดูด ให้ทำเฉยๆ...ความพอดีไม่ต้องหา มันมีอยู่แล้วแค่ทำให้พอดีเท่านั้น)
พระเดชพระคุณหลวงพ่อครับ พวกเราลูกๆกองพันสถาปนา ประทับใจในความเสียสละของพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่มีต่อชาวโลกมากๆครับ พวกเราทุกคนตั้งใจว่าจะช่วยพระเดชพระคุณหลวงพ่อ แบ่งเบาภารกิจของพระเดชพระคุณหลวงพ่อครับ และด้วยบุญที่กระผมได้บวชสืบทอดอายุพระพุทธศาสนาในครั้งนี้ ขอกราบถวายบุญนี้แด่พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อมีแต่ความสุขความเจริญ สุขภาพร่างกายแข็งแรง มีอายุขัยยืนยาวเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของลูกๆไปนานๆครับ
กราบแทบเท้าพระเดชพระคุณหลวงพ่อ มาด้วยความเคารพอย่างสูงสุดในชีวิตครับ
พระยงยศ ยสสีโล
Desktop Version
