สยบไฟ...คืนยี่เป็ง

จดหมายจากหลานคุณยาย IN MY HEART

ตอน : สยบไฟ...คืนยี่เป็ง

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงสุดค่ะ

ลูกจิราภรณ์ อุครานันท์ บ้านอยู่ จ.ลำพูนเจ้า.. แม้บ้านลูกจะอยู่ไกล แต่ใจอยู่ใกล้ยายแต้ๆ เจ้า.. หลวงพ่อคะ.. พอลูกได้ฟังช่วงจดหมายจากหลานคุณยาย IN MY HEART ลูกรู้สึก ALERT สุดๆ เลยคะ ทำให้คิดถึงคุณยายขึ้นมาอย่างจับใจ เพราะเรื่องราวของลูกเคยเป็นเหตุการณ์ร้ายแรง ที่ถูกพาดหัวข่าวขึ้นหน้า 1 ของหนังสือพิมพ์ แต่ลูกรอดมาเพราะบารมีคุณยายแต้ๆ ค่ะ

...ย้อนไปเมื่อปี พ.ศ.2543 เป็นช่วงที่คุณยายอาจารย์ท่านละสังขารแล้ว แต่ยังไม่ได้สลายร่างท่าน ช่วงนั้นลูก in บุญที่ทำกับคุณยายทุกบุญ ลูกได้ทุ่มชีวีสร้างบุญใหญ่กับท่านแบบถี่ยิบ ไม่ว่าจะเป็นบุญจุดไฟแก้วคุณยาย สร้างลานธรรมถวายท่าน 600 แผ่น และที่สำคัญสุด คือ บุญกฐินคุณยาย ลูกได้ทุ่มแบบสุดตัว ซึ่งหลังจากงานกฐิน 6 วัน คือในวันที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2543 ลูกไปทอดกฐินที่ธุดงคสถานล้านนา จ.เชียงใหม่ คืนนั้นตรงกับเทศกาลยี่เป็ง ที่ในเมืองมีการจุดพลุ..จุดประทัด ดังฟู่ฟ่าเปี้ยงป้าง ประกายไฟท่วมท้นทั่วเมือง และทันใดนั้นเอง..อยู่ๆ ก็เกิดเสียงดังกึกก้องในตรอกเล่าโจ้ว พร้อมกับไฟลุกไหม้ร้านค้าอย่างรวดเร็ว ลุกโชนจนผู้คนละแวกนั้นแตกตื่นขวัญกระเจิง วิ่งสับสนอลหม่านไปหมด พร้อมเสียงกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว เจ้าหน้าที่ดับเพลิงทำหน้าที่ด้วยความลำบาก เพราะเป็นตรอกแคบๆ อีกทั้งเศษใยของผ้าฝ้ายปลิวว่อนไปทั่ว ไฟลามจากคูหาที่ 1 มายังคูหาที่ 2 - 3 – 4 – 5 อย่างรวดเร็ว และเปลวเพลิงก็กำลังจะพวยพุ่งมายังเป้าหมายต่อไป คือ คูหาที่ 6 ซึ่งเป็นร้านของลูกค่ะ

ขณะนั้นเวลาประมาณ 4 ทุ่มเศษ ลูกกำลังขับรถกลับไปยังร้าน อยู่ๆ เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น “ตุ๊กตาๆ...ไฟกำลังไหม้ตรอกเล่าโจ้ว ไม่รู้ว่าโดนร้านของเธอหรือเปล่านะ” ลูกตกใจมากค่ะ และรำพึงขึ้นทันทีว่า “โอ...ไม่ๆ! เป็นไปไม่ได้ เราทำบุญกับคุณยาย ทำบุญรักษาสมบัติและสืบทอดอายุพระศาสนามาขนาดนี้ ความหายนะจะเกิดขึ้นกับเราได้อย่างไร” ลูกจึงขอร้องเพื่อนที่โทรมา ช่วยเข้าไปดูหน่อยซิว่า เพลิงกำลังไหม้ถึงไหนแล้ว เมื่อเพื่อนไปถึงที่เกิดเหตุ เค้าโทรมาบอกด้วยความตกใจว่า “ไฟไหม้ลุกลามมาถึงร้านขายฝ้ายที่ติดร้านเธอแล้วนะ โอบทั้งด้านข้างและด้านหลังเลย จะทำยังไง..!” ช่วงนั้นร้านของลูกกำลังจะถูกกลืนเข้าไปในกองเพลิงแล้วค่ะ และวินาทีนั้นเอง...ลูกก็รวบรวมสติทั้งหมด นึกถึงคุณยายให้ชัดๆ ที่กลางท้อง อาราธนาบารมีท่านให้ช่วยลูกในครั้งนี้ด้วย เพราะลูกไม่มีใครอีกแล้ว และก็นึกถึงบุญที่ทุ่มทำกับท่าน โดยเฉพาะบุญกฐินที่เพิ่งทำผ่านมาหมาดๆ แล้วอธิษฐานว่า“คุณยายเจ้าขา..ยังไงคุณยายช่วยรักษาทรัพย์สมบัติให้ลูกด้วยค่ะ อย่าให้ลูกหายนะในครั้งนี้เลย”ตอนนั้น..ใจลูกจดจ่ออยู่กับท่านตลอด จนเวลาผ่านไปประมาณ 5 นาที เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก เพื่อนบอกว่า “โอ...เหลือเชื่อเลยจริงๆ นะเธอ ทั้งๆ ที่ไฟมันโอบล้อมคูหาของเธอไว้แล้ว แต่อยู่ๆ....ไฟมันดับได้ ร้านเธอก็ปลอดภัยด้วยนะ”

หลวงพ่อคะ..โอ้โฮ...ความรู้สึกตอนนั้น มัน...สุดจะบรรยายเลยคะ พอลูกไปถึงที่ที่เกิดเหตุ ปรากฏว่าร้านที่ติดกับร้านของลูกโดยรอบ ถูกเพลิงไหม้จนหมด เหลือแค่ฝาปูนกั้นเท่านั้น ซึ่งทรัพย์สมบัติของลูกก็ไม่เสียหายใดๆ เลย มันไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นไปได้ ทั้งๆ ที่ไฟมันลามไหม้มาถึงขนาดนี้แล้ว ทำให้ลูกเชื่อมั่นมากคะว่าเพราะบารมีคุณยายแต้ๆ จนมาวันนี้..ลูกอยากจะบอกท่านว่า..“ในท้องฟ้า มีหมู่ดาว, ในเมืองลาว มีข้าวเหนียว, ในกะทะ มีไข่เจียว, ใจดวงเดียว มีแต่คุณยาย.. ค่ะ”

และเมื่อลูกทราบข่าวว่าจะมีการสร้างอาคาร 100 ปีคุณยาย โดยหลวงพ่อเป็นประธานก่อสร้างเอง ลูกทั้งปลื้มทั้งดีใจสุดๆ ค่ะ โดยเฉพาะเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาหลวงพ่อบอกว่า “รักฉันต้องแผ่นทอง รักคุณครูไม่ใหญ่ต้องเป็นทองแผ่นเดียวกันสัก 1 แผ่น” ลูกชอบคำนี้จัง ลูกรู้สึก alert สุดขีด แม้เวลาจะเหลืออีกไม่มาก แต่เป้าหมายของเรานั้นมากมาย ลูกจะทุ่มชีวีถวาย ทำให้ได้อย่างที่หลวงพ่อปรารถนาคือ ทำให้เป็นกฐินอัศจรรย์ ลืมไม่ลง คงไม่ลืม ปลื้มไปทุกชาติค่ะ แม้บางครั้ง ไม่รู้จะไปบอกบุญเอาทรัพย์มากมายมาจากไหน แต่เมื่อหลวงพ่อบอกว่ามี.. ลูกก็เชื่อว่ามีค่ะ หลวงพ่อคะ..ลูกจะไปทำหน้าที่ จะไปหาค่ะ ทั้งที่ลับ ที่แจ้ง ที่แห้ง ที่เปียก ลูกจะตั้งผังทำตามที่หลวงพ่อบอก ลูกขอยืนยันค่ะ ลูกจะลุยเต็มที่ค่ะ..หากยังมีลมหายใจอยู่ลูกก็จะไม่หยุดทำทำหน้าที่และเพื่อภารกิจครั้งนี้ ลูกจะไม่ยอมให้เสามหาสมบัติจักรพรรดินั้น ว่างจากแผ่นทองและเจ้าของบุญเลยค่ะ กราบขอบารมีหลวงพ่อทำให้ลูกสำเร็จเป็นอัศจรรย์นะเจ้าค่ะ

ลงพาดหัวหนังสือพิมพ์หน้า 1

ไฟกำลังไหม้รุกโชนในคืนยี่เป็ง

ร้านของลูก คูหาที่ 6 ที่รอดจากการไหม้อย่างหวุดหวิด

กัลฯ จิราภรณ์ อุครานันท์ (ตุ๊กตา)

ด้วยความเคารพอย่างสูงสุดค่ะ

">
">
">
">

ลูก จิราภรณ์ อุครานันท์
">