สำคัญที่อารมณ์สบาย

ผลการปฏิบัติธรรม

กัลยาณมิตรเกศินี ทองมูล

กราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ที่เคารพรักอย่างสูง

ลูกชื่อ เกศินี ทองมูล เป็นสาวเจียงใหม่เจ้า ปีนี้อายุสามสิบสาม เฮียนจบจากคณะครุศาสตร์ สถาบันราชภัฏ เจียงใหม่ ตึงวันๆก็มีบ่าวมาแอ่ว มาอู้จนลูกใจอ่อน ตอนนี้ก็แต่งงานเรียบร้อยโรงเรียนเจียงใหม่แล้วเจ้า แม้ใครๆจะบอกว่าการแต่งงานมีความเสี่ยงควรศึกษาข้อมูลก่อนลงทุน แต่ลูกก็มั่นอกมั่นใจ๋ว่า การลงทุนครั้งนี้ของลูกบ่มีคำว่าเจ๊า ไม่มีคำว่าเจ๊ง มีแต่เจ๋ง เพราะคุณสามีคนนี้นี่แหละที่เป็นกัลยาณมิตรชักชวนให้ลูกได้รู้จักเข้า

วัดปฏิบัติธรรม คุณสามีได้พาลูกไปถวายภัตตาหารที่ธุดงคสถานล้านนาในช่วงปลายปี พ.ศ.2550_อู๊ย...มาครั้งแรกก็ประทับใจ๋นัก บ่เกยหันตุ๊เจ้าเยอะขนาดนี้มาก่อน จากนั้นลูกก็มาฝึกปฏิบัติธรรมอยู่ธุดงค์ปีใหม่ เป็นเวลาสามวัน

ลูกขอกราบเรียนด้วยความจริงจากใจว่า ประสบการณ์การนั่งสมาธิครั้งแรกของลูก มีแต่ง่วงและง่วงมาก มีน้ำตาไหลเล็กน้อยไม่ใช่เพราะปีติแต่เป็นเพราะหาวนอน เนื่องจากลูกไม่ชินกับการตื่นแต่เช้ามืด แถมกลางคืนก็หลับไม่สนิท ต้องตื่นมาเข้าห้องน้ำบ่อยๆ จนลูกคิดว่าจะกลับบ้านแล้ว รู้สึกว่ามาตึงวันๆ มานั่งหลับจะได้บุญก่อหา จนมีคุณลุงท่านหนึ่งแนะนำว่า พระเดชพระคุณหลวงพ่อ...ท่านสอนไว้ว่า ง่วงก็ให้หลับ เมื่อยก็ขยับ ฟุ้งก็ให้ลืมตา

ตกกลางคืน ลูกก็อธิษฐานจิตว่า ขอให้ลูกนั่งดีๆ ให้เจอประสบการณ์ภายในอย่างคนอื่นเขาบ้าง คืนนั้นลูกหลับสนิทรวดเดียวถึงเช้าโดยไม่ตื่นกลางดึกมาเยี่ยมชมห้องน้ำเลยค่ะ

วันนั้น เป็นการนั่งระหว่างรอยต่อปี พ.ศ.2550_กับปี พ.ศ. 2551_ลูกนั่งได้อารมณ์สบายเป็นครั้งแรก ในขณะที่พระอาจารย์กำลังนำอธิษฐานจิต ลูกก็เห็นดวงกลมๆผุดขึ้นมา ขนาดเท่าพระจันทร์ลอยเด่นอยู่ข้างหน้า ลูกเกิดวิจิกิจฉา สงสัยว่าตัวเราจะคิดไปเอง ก็ลองหรี่ตาดู แต่ดวงก็ยังอยู่ให้ชื่นชมสักครู่จึงหายไป ลูกถึงกับหลั่งน้ำตาออกมา คราวนี้ไม่ใช่เพราะหาวนอน แต่เป็นน้ำตาแห่งความปีติ ลูกเริ่มนึกถึงกัลยาณมิตรคนแรกที่ชักชวนให้ลูกได้รู้จักเข้าวัดปฏิบัติธรรม คิดว่าถ้าไม่มีเขาเราก็ไม่มีโอกาสอย่างนี้

กลับมาบ้าน ลูกก็นั่งสมาธิทุกวัน สองเดือนต่อมาลูกไปปฏิบัติธรรมที่สวนพนาวัฒน์ จังหวัดเชียงใหม่ มีพี่คนหนึ่งได้เล่าให้ลูกฟังว่า ตัวเขาใช้เวลาสี่ปีจึงได้เห็นองค์พระ ลูกก็คิดว่าเรามาใหม่คงยังไม่ได้เห็นท่านหรอก จึงนั่งด้วยใจสบายไม่คาดหวังว่าจะได้เห็นอะไร เพราะนี่เพิ่งปีแรกเท่านั้น เรายังมีเวลาฝึกอีกหลายปี...ซึ่งลูกรอได้

แต่แล้วการรอคอยของลูกสั้นกว่าที่คาดคิดไว้ เพียงวันที่สองของการนั่งด้วยใจสบาย ขณะที่ใจรวมนิ่งๆ ก็มีดวงผุดขึ้นมาต่อเนื่องกันหลายๆดวง จนกลายเป็นองค์พระสีทองลักษณะเหมือนภาพที่ฉายตอนสวดบูชาพระมหาธรรมกายเจดีย์ ขนาดประมาณหนึ่งคืบ ลูกเห็นหน้าตาและรายละเอียดชัดเจน กำลังดูเพลินๆ พระอาจารย์ก็นำออกจากสมาธิพอดี

รอบต่อๆมา แม้ลูกจะนั่งเห็นดวงแก้วและองค์พระทุกรอบ แต่เจ้าวิจิกิจฉาก็ยังคงครอบงำ ทำให้ลูกทดลองทุกวิถีทางที่จะพิสูจน์ว่าตัวเองไม่ได้คิดนำ สร้างภาพไปเอง ลูกจึงทดลองทั้งนั่งแบบนึกดวงแก้ว ทั้งลองนั่งแบบนึกองค์พระ ทั้งลองนั่งแบบไม่นึกอะไรเลย แต่ผลการนั่งก็เห็นเหมือนเดิม จนลูกลองอธิษฐานว่า ถ้าลูกเห็นของจริงก็ขอให้เจ้าหน้าที่เลือกลูกไปสัมภาษณ์ ปรากฏว่ามีเจ้าหน้าที่มาเรียกลูกไปสัมภาษณ์จริงๆค่ะ

ชีวิตของลูกภายหลังจากที่พบพระในตัวเริ่มเปลี่ยนแปลง จากคนใจร้อนก็อารมณ์เย็นขึ้น เริ่มรักษาศีลห้าและศีลแปดได้ง่ายขึ้น เริ่มใช้จ่ายอย่างประหยัดกว่าเดิมเพื่อเก็บเงินไว้ทำบุญ และระหว่างวัน ลูกจะตรึกระลึกถึงองค์พระตลอดเวลา

ตอนนี้ องค์พระของลูก ท่านใสสว่างมากขึ้น ท่านย้ายมาอยู่กลางท้องของลูกโดยที่ไม่ได้อาราธนา และยังมีขนาดใหญ่ขึ้นกว่าก่อนจนบางครั้งใหญ่กว่าตัวลูกเสียอีก ตั้งแต่ลูกได้พบท่าน จะอธิษฐานอะไรก็มักจะสำเร็จ ทั้งชีวิตส่วนตัว ทั้งเรื่องงาน คือ ธุรกิจน้ำแร่บรรจุขวดยี่ห้อธารธรรมที่เริ่มทำมาได้ประมาณหนึ่งปีแล้ว โดยทำการตลาดด้วยไอเดียใหม่ คือ ใช้วิธีเติมบุญให้สินค้ามีบุญมากๆ จะได้ขายดิบขายดี และลูกจะนำน้ำแร่มาถวายที่ธุดงคสถานล้านนาและวัดศูนย์สาขาในเขตภาคเหนือ เป็นประจำ รวมทั้งนำไปถวายที่วัดใหญ่ทุกวันอาทิตย์ต้นเดือนด้วยค่ะ

สุดท้ายนี้ ลูกขอกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่เมตตาอุทิศเวลามาสอนธรรมะให้พวกเรา จนมีโอกาสได้พบพระในตัว ได้พบที่พึ่งที่แท้จริง ลูกขอให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อสุขภาพร่างกายแข็งแรง Fit and Firm ไปตลอดกาลนะคะ

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูงสุด

กัลยาณมิตรเกศินี ทองมูล