ผลการปฏิบัติธรรม อุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน รุ่นหนึ่งแสนคน

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความเคารพอย่างสูงสุด

 

        ลูกชื่อ แพทย์หญิงลำพู โกศัลวิทย์ อายุ 35ปี เข้ามาร่วมสร้างบุญสร้างบารมีกับหมู่คณะวัดพระธรรมกาย ตั้งแต่ปี พ.ศ.2550_และเป็นอาสาสมัครชมรมรัตนเวชในอุปถัมภ์พระราชภาวนาวิสุทธิ์ ชีวิตการทำงานทางโลกของลูกค่อนข้างหาเวลาว่างได้ยาก ลูกเป็นอาจารย์ประจำคณะแพทย์ศาสตร์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และเป็นหัวหน้าภาควิชาจิตเวชศาสตร์ด้วย แม้ภาระหน้าที่จะค่อนข้างยุ่ง แต่ลูกก็ไม่เคยทิ้งการทำบุญ ยังคงมาวัดอย่างสม่ำเสมอ และปฏิบัติธรรมอยู่เป็นประจำ จนทำให้ลูกมีประสบการณ์ภายใน คือ เห็นองค์พระในทุกครั้งที่นั่งปฏิบัติธรรม

 

        เมื่อหลวงพ่อประกาศโครงการอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน หนึ่งแสนคน ลูกก็ตัดสินใจปล่อยวางภารกิจและลางานมาสมัครบวชทันที ลูกอยู่อบรมตลอดทั้งโครงการที่ศูนย์อบรมวัดพระธรรมกาย ระเบียงสองเจ้าค่ะ

 

        ลูกขอสารภาพด้วยความจริงใจว่าโครงการอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนที่วัดพระธรรมกาย ทำให้ลูกเสียน้ำตาทุกวัน เพราะไม่ว่าจะทำอะไร ลูกจะรู้สึกปลื้มมาก ก็ไม่รู้เป็นอย่างไรนะคะ เพราะน้ำตาแห่งความตื้นตันใจจะไหลออกมาเองเลย ทั้งตอนฟังธรรม นั่งสมาธิ ทำกิจวัตรกิจกรรม ขนาดนั่งเฉยๆน้ำตาก็ไหลออกมา เพราะปีติใจ

 

        ลูกรู้สึกว่าชีวิตแบบนี้เป็นสิ่งที่ลูกเฝ้าแสวงหา การมีชีวิตอยู่กับธรรมะ และมีแต่เพื่อนกัลยาณมิตรที่มีศีลมีธรรมอยู่รอบตัว ทำให้อบอุ่นใจ การใช้ชีวิตอยู่ในโครงการนี้คุ้มค่า ทำให้ลูกมีความสุขมาก ถ้าสามารถบวชได้ตลอดชีวิตก็คงจะดีไม่น้อยเลยค่ะ นึกถึงความโชคดีของชีวิตที่ได้มาบวชเป็นอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนทีไร น้ำตาก็จะไหลออกมาเองจนรู้สึกเขินอายเพื่อนข้างๆ เลยต้องทำเนียนด้วยการซับเหงื่อ เช็ดหน้า เช็ดตา เช็ดคอ แต่จริงๆแล้วกำลังแอบเช็ดน้ำตาค่ะ

 

        แม้จะเพิ่งเข้าอบรมในวันแรก แต่เมื่อได้นั่งสมาธิครั้งใดก็จะรวมใจให้หยุดนิ่งอยู่ที่ศูนย์กลางกายได้อย่างง่ายๆ และยิ่งนั่งก็ยิ่งสัมผัสได้กับกระแสบุญที่เกิดขึ้นในตัวเรา จนทำให้รู้ว่าการมาบวชเป็นอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนนั้นไม่ธรรมดาเลย เป็นบุญมหาศาลสำหรับลูกผู้หญิงจริงๆ เวลานั่งสมาธิ ลูกจะวางใจนิ่งๆว่างๆ พอหลับตาปุ๊บก็จะสำรวจร่างกายทุกส่วนให้อยู่ในท่าที่สบาย ไม่เกร็ง ที่สำคัญต้องไม่กดเปลือกตา เพราะถ้ากดเปลือกตาเมื่อไหร่จะมึนทั้งรอบเลยค่ะ พอร่างกายสบายแล้ว ใจก็เริ่มสบายไปด้วย ไม่นานเลยลูกก็เห็นเป็นแสงวาบๆ สีขาวนวลๆ ส่องแสงขึ้นมาจากในศูนย์กลางกายอย่างตลอดต่อเนื่อง

 

        พอปล่อยใจนิ่งๆ ไม่คิดอะไร ทันใดนั้น องค์พระแก้วใสก็ผุดขึ้นมาจากศูนย์กลางกายอย่างรวดเร็วจนนับไม่ถ้วน แล้วตัวเราก็หายไปเหมือนไม่มีตัวตน แต่พอดูดีๆถึงได้รู้ว่าตัวเรากลายเป็นองค์พระแก้วใสที่นั่งอยู่บนแผ่นฌานกลมๆไปแล้ว ทั้งแขน ขา หน้า หลัง ลำตัว เป็นแก้วใสๆไปหมดเลยค่ะ แต่บางรอบก็จะเห็นคุณยายอาจารย์นั่งสมาธิคลุมตัวเราไว้ และก็มีองค์พระแก้วใสคลุมตัวอยู่อีกชั้นหนึ่งค่ะ

 

 

 

        ในวันก่อนที่จะรับผ้าสไบแก้ว ลูกนั่งสมาธิเห็นตัวเองเป็นองค์พระที่มีสไบแก้วสว่างเรืองๆ มีประกายแพรวพราว ใสและสวยมากๆ เห็นอย่างนี้ตลอดเวลา ทั้งนั่ง นอน ยืน เดิน แม้บวชแล้ว ภายนอกห่มผ้าสไบ ภายในก็ห่มสไบที่เป็นแก้วจริงๆ ลูกมีความสุขมากๆ ตอนนี้ลูกได้มอบผ้าสไบแก้วให้กับคุณแม่แล้ว เป็นสัญลักษณ์ที่จะย้ำเตือนใจว่า ครั้งหนึ่งลูกสาวได้มาบวชทดแทนคุณท่าน

 

        ลูกอยากให้ลูกผู้หญิงมาบวชในโครงการอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนกันทุกคน โดยเฉพาะครั้งนี้พิเศษมาก เพราะจะได้บวชพร้อมกันทีเดียวถึงครึ่งล้านคน ซึ่งถือเป็นครั้งแรกของโลก ถ้าใครยังไม่เคยบวชก็มาบวชเถอะค่ะ หรือถ้าใครเคยบวชแล้วก็มาบวชอีกได้ ยิ่งบวชก็ยิ่งได้บุญเยอะขึ้น แม้ผู้หญิงมาอยู่ด้วยกันเยอะๆก็ไม่วุ่นวายอย่างที่คิดเลย เพราะทุกคนมีระเบียบวินัยและมีหัวใจที่โอบอ้อมอารีมาก ลูกอยากบอกว่า ให้เราตายแล้วเกิดใหม่ ถ้าไม่ได้มาเจอหลวงพ่อและหมู่คณะ ก็คงหาโครงการดีๆอย่างนี้ได้ยาก แล้วหลวงพ่อก็คิดและเตรียมไว้ทุกอย่างแล้ว เหลือแค่เอาตัวเรามาบวชเท่านั้นเอง แถมบวชฟรีไม่ต้องเสียเงินอีกด้วย ถ้าใครไม่มาก็บอกได้แค่ว่า “เสียดายจัง”

 

        สุดท้ายนี้ ลูกขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่สอนให้ลูกรู้ว่า เราเกิดมาทำไม ลูกขอถวายบุญนี้แด่หลวงพ่อ ขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรงมากๆนะเจ้าคะ

 

 

แพทย์หญิงลำพู โกศัลวิทย์