พ่อเป็นคนดีที่หนึ่ง......รักพ่อที่สุด

View this page in: 中文

CASE STUDY

เรียบเรียง จากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

กราบแทบเท้านมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อ คุณครูไม่ใหญ่ ด้วยความเคารพอย่างสูง

คุณพ่อของกระผม มีชีวิตในวัยเด็กที่ค่อนข้างลำบาก ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ แต่มีนายพลทหารเรือท่านหนึ่งได้มารับอุปการะเลี้ยงดูและส่งให้เรียนจนจบโรงเรียนช่างฝีมือทหาร ในสาขาช่างปรับอุปกรณ์ไฟฟ้ากำลัง ต่อมาก็ได้มาทำงานที่ อ.ส.ร. ในมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ และได้เริ่มรู้จักพระเดชพระคุณพระภาวนาวิริยคุณที่นี่เองครับ และได้พบกับคุณยายอาจารย์ที่บ้านธรรมประสิทธิ์ หลังจากนั้นชีวิตของท่านก็มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในหลายๆประการเช่น

1) เริ่มจากการตั้งชื่อและนามสกุลให้ตัวเองและลูกชายทั้งสามใหม่หมด โดยทุกชื่อและนามสกุลมีคำ

ว่า "พุทธ" ทุกชื่อ เพราะว่าท่านปรารถนาอยากเป็นทายาทของพระพุทธเจ้าอย่างมาก ท่านจึงภาค

           ภูมิใจกับชื่อและนามสกุลใหม่ที่ท่านตั้งเองนี้มาก
    2)    คุณพ่อเลิกสูบบุหรี่อย่างเด็ดขาด เลิกขายบุหรี่ เหล้า เบียร์ และยาฆ่าแมลงทุกชนิด
    3)    เชื่อเรื่องบุญ และ บาป
    4)    รักษาศีล 5 อย่างเคร่งครัด
    5)    พาลูก ๆ ไปวัดทำบุญอย่างสม่ำเสมอ และสอนให้ลูก ๆ ฝึกการนั่งสมาธิ

คุณพ่อนับถือพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯและคุณยายอย่างมาก ตั้งแต่พวกเราจำความได้ก็มีรูปของมหาปูชนียาจารย์ทั้งสองอยู่บนหิ้งพระแล้ว คุณพ่อสอนให้พวกเรายึดมหาปูชนียาจารย์ทั้งสองเป็นที่พึ่ง และเวลามีเรื่องเดือดร้อนหรือเจ็บไข้ ก็ให้นั่งสมาธิแล้วอธิฐานขอให้หลวงปู่กับคุณยายช่วยเสมอ

คุณพ่อได้แต่งงานกับคุณแม่ซึ่งคุณแม่เกิดในครอบครัวชาวจีนที่นับถือศาสนาคริสต์ หลังจากแต่งงานไม่นาน คุณพ่อก็ได้ออกมาทำกิจการของตนเองโดยมีคุณแม่เป็นผู้ช่วย นั่นคือ การค้าขายเนื้อหมู ต้องมีการสั่งฆ่าหมูเป็น ๆ จำนวนมาก นอกจากทำธุรกิจค้าขายเนื้อหมูแล้ว คุณพ่อยังเปิดร้านรับซ่อมอุปกรณ์ไฟฟ้า แอร์ ตู้เย็น ซึ่งกิจการทั้ง 2 อย่างนี้ เจริญก้าวหน้าเป็นอย่างดี

เมื่อประมาณปี 2522 เมื่อลูกคนเล็กอายุประมาณ 2-3 ขวบ เศรษฐกิจในประเทศไทยโดยรวมค่อยข้างซบเซา กิจการทั้ง 2 อย่างของคุณพ่อประสบปัญหา คุณพ่อจึงหาลู่ทางที่จะไปทำงานต่างประเทศ โดยเลือกที่จะไปอเมริกาแทนที่จะไปซาอุดิอาระเบียตามที่คนสมัยนั้นนิยมกัน โดยคิดว่าการไปทำงานที่อเมริกา ก็เพื่อจะให้ลูก ๆ ได้ตามไปเรียนหนังสือได้ด้วย แต่คุณแม่และลูกทั้ง 3 คนพยายามทำเรื่องขอวีซ่าเข้าสหรัฐอเมริกาหลายครั้ง ก็ไม่ผ่านสักครั้ง

ชีวิตในอเมริกาของคุณพ่อระยะเริ่มต้นลำบากมาก ไม่ได้สวยหรูเหมือนที่คาดฝันไว้ว่าจะไปหางานช่างที่ตนเองถนัดทำ งานที่หาได้ก็จะเป็นประเภทล้างจานตามร้านอาหาร หรือเฝ้าที่จอดรถ ขายแซนด์วิช และแฮมเบอร์เกอร์ ซึ่งมีรายได้ไม่มากนัก แต่ท่านก็ยังต่อสู้ทำงานอย่างหนักเพื่อส่งเงินมาเลี้ยงครอบครัวและส่งมาทำบุญในเมืองไทยเป็นประจำทุกเดือน ในระหว่างนั้นเอง ท่านได้มาเจอเพื่อนรุ่นน้องท่านหนึ่ง สมัยเรียนหนังสือด้วยกันที่เทคนิคกรุงเทพ ซึ่งพวกเรานับถือท่านว่าเป็นคุณอา คุณอาท่านได้แนะนำและช่วยเหลือให้คุณพ่อได้งานทำ เป็นช่างไฟฟ้าที่โรงเรียนรัฐบาลแห่งหนึ่งในรัฐแคลิฟอร์เนีย

ถึงแม้ว่าเราพ่อลูกจะอยู่ห่างไกลกันคนละประเทศ แต่ก็ไม่เคยรู้สึกขาดความอบอุ่นแต่อย่างใด คุณพ่อได้ทำหน้าที่ของพ่ออย่างสมบูรณ์ ระยะแรก ๆ ท่านเขียนจดหมายถึงลูก ต่อมาก็เปลี่ยนเป็นโทรศัพท์ทางไกลข้ามประเทศอาทิตย์ละหลายๆครั้ง เพื่อมาอบรมและสอนธรรมะให้กับลูก ๆ และหลายครั้งก็สอนการบ้านให้ด้วย หากใครมีปัญหา หรือไม่เข้าใจเกี่ยวกับการเรียน ท่านก็จะให้ส่งตำราเรียนไปให้ท่าน แล้วท่านก็จะสอนการบ้านทางโทรศัพท์ข้ามประเทศเลย ในสมัยนั้น ค่าโทรศัพท์ทางไกลแพงกว่าสมัยนี้มาก ท่านก็ยอมจ่ายค่าโทรศัพท์หลายหมื่นบาทต่อเดือน เพราะความรักที่ท่านมีต่อลูก ๆ นั่นเองครับ

พวกเราทั้งรักและเคารพคุณพ่อ เชื่อฟังคำสั่งสอนของท่าน ไม่มีใครแตะต้องกับอบายมุขใดๆ ทั้งสิ้น คุณพ่อมักจะย้ำอยู่เสมอว่า บุญเท่านั้นเป็นที่พึ่งของเรา ให้ทำบุญอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าจะเป็นจำนวนไม่มากก็ตาม ชีวิตจะได้ไม่ลำบาก

คุณพ่อท่านเป็นผู้หนึ่งในผู้ริเริ่มก่อตั้งศูนย์ฯและวัดสาขาของวัดพระธรรมกายในรัฐแคลิฟอร์เนีย ประเทศสหรัฐอเมริกา โดยเริ่มต้นจาก บ้านปฏิบัติธรรมที่เมืองเซอร์ริโตส วัดพุทธเมย์วูด และวัดพระธรรมกายแคลิฟอร์เนีย (อาซูซ่า) ตามลำดับ ซึ่งท่านได้ทำหน้าที่กัลยาณมิตรชักชวนคุณอา (เพื่อนรุ่นน้องท่านนั้น) ให้รู้จักบ้านปฏิบัติธรรมเซอร์ริโตส ซึ่งเป็นที่รู้จักกันทั่วไปว่าคุณพ่อและคุณอาเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก คุณพ่อจะไปช่วยงานที่วัดอย่างสม่ำเสมอ รับบุญทุกอย่างเท่าที่ทำได้ โดยไม่เห็นแก่ความเหน็ดเหนื่อยหรือยากลำบาก และที่สำคัญท่านไม่เคยขาดการไปวัดทำบุญในวันบูชาข้าวพระ และเมื่อกลับจากวัดท่านก็จะโทรศัพท์ทางไกลไปหาลูก ๆ ทั้ง 3 คนที่เมืองไทย เพื่อตรวจสอบว่าได้ไปวัดในวันบูชาข้าวพระหรือเปล่า?

คุณพ่อได้ร่วมบุญทุกบุญที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อบอก และตั้งใจทำบุญร่วมกันกับลูกๆทุกเดือนโดยส่งเงินมาเพื่อให้ลูกเป็นคนเอาไปทำเองที่วัดพระธรรมกายที่เมืองไทย เพราะท่านอยากให้ลูกมาเข้าวัดทุกเดือน โดยเฉพาะเวลามีงานบุญใหญ่ๆท่านจะโทรมากำชับก่อนล่วงหน้าทุกครั้งให้ไปร่วมบุญให้ได้ไม่ว่าจะมีธุระอะไรก็ตาม ให้เอาบุญเป็นใหญ่ เป็นสำคัญ และคุณพ่อมีกัลยาณมิตรท่านหนึ่ง คอยบอกข่าวบุญให้กับครอบครัวเราอยู่อย่างสม่ำเสมอ อีกทั้งคุณพ่อยังฝากลูกทั้งสามของท่านให้กัลยาณมิตรท่านนี้คอยดูแลให้เข้าวัดปฏิบัติธรรมอย่างสม่ำเสมอ

ครั้งสุดท้ายที่คุณพ่อกลับไปเยี่ยมพวกเราเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2548 คุณพ่อได้ไปปฏิบัติธรรมที่พนาวัฒน์กับน้องชายคนเล็กเป็นเวลา 7 วัน โดยมีกัลยาณมิตรท่านนี้ คอยเป็นธุระติดต่อให้อย่างดี ดูคุณพ่อมีความสุขมากที่ได้ไปปฏิบัติธรรมในครั้งนั้น และยังคงสอนเหมือนทุกครั้งถึงการให้ตั้งมั่นอยู่ในความไม่ประมาทในการที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ให้ทำบุญให้ต่อเนื่องมิให้ขาด

ปีนี้คุณพ่อรู้สึกว่าแก่ลงไปเยอะ ไม่รู้ว่าจะไปเมื่อไร จึงอยากให้ลูก ๆ จำสิ่งที่พ่อสอนไว้ จะได้ดูแลตัวเองได้ คุณพ่อสอนให้เราเจริญมรณานุสติ และให้เตรียมพร้อมตลอดเวลา คืนสุดท้ายก่อนกลับอเมริกา น้องชายคนเล็กได้ชวนคุณพ่อไปเข้าโรงเรียนฝันในฝันที่วัดพระธรรมกาย ได้ฟังธรรมะจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อในตอนหัวค่ำ หลังจากนั้นคุณพ่อก็ไปบูชามหาธรรมกายเจดีย์ คุณพ่อยืนมองพระเจดีย์อยู่นานมากแล้วท่านก็พูดว่า สวยงามมากจริงๆ อยากจะจำภาพนี้ให้ติดไว้ในดวงใจ จะได้นึกถึงบ่อยๆ จากนั้นคุณพ่อก็กลับไปทำงานที่แคลิฟอร์เนียต่อ และยังคงโทรหาลูกๆที่เมืองไทยบ่อยๆ จนกระทั่งวันที่ 6 กรกฎาคม (เวลาในแคลิฟอร์เนีย) ทางวัดพระธรรมกายแคลิฟอร์เนียก็ได้ทราบข่าวว่าคุณพ่อเสียชีวิตในที่พักที่ท่านอาศัยอยู่เพียงคนเดียว โดยไม่รู้สาเหตุแห่งการเสียชีวิต และไม่ทราบวันที่ที่แน่นอนว่าเสียชีวิตตั้งแต่เมื่อไร

คำถาม

1. ก่อนวันบูชาข้าวพระ 1 วันคือวันศุกร์ที่ 1 กรกฎาคม (เวลาอเมริกา) เพื่อนสนิทของคุณพ่ออีกท่านหนึ่งซึ่งเป็นเจ้าของร้านอาหารได้โทร.ไปหาคุณพ่อ แต่ติดต่อไม่ได้จึงฝากข้อความไว้ทางโทรศัพท์ ซึ่งโดยปกติแล้ว คุณพ่อจะต้องโทร.กลับไปหาภายในวันเดียวกัน หรือในทันทีที่ได้รับข้อความ ทำไมคุณพ่อของผมถึงไม่โทร.ไปหา ท่านเสียตั้งแต่ตอนนั้นรึเปล่าครับ?

2. วันบูชาข้าวพระซึ่งเวลาในอเมริกาตรงกับวันเสาร์ที่ 2 เวลา 19.30 น. (เวลาเมืองไทยคือ 9.30 น.ของเช้าวันอาทิตย์) คุณพ่อไม่ได้ไปร่วมงานเลยซึ่งปกติท่านไม่เคยขาดแม้แต่ครั้งเดียว ทำไมท่านถึงไม่ได้ไป แต่ที่เมืองไทยในวันอาทิตย์ คุณพ่อได้โทร.ไปหาลูกชายคนเล็ก เพื่อเช็คว่าลูก ๆ ได้ไปบูชาข้าวพระที่วัดหรือไม่?

3. คุณพ่อของผมเสียชีวิตเมื่อวันที่เท่าไร ด้วยสาเหตุอะไร และอย่างไรครับ?

4. ใน 7 วันหลังจากที่คุณพ่อเสียชีวิต ท่านมีสภาพเป็นอย่างไร? ท่านได้มาเวียนประทักษิณที่พระเจดีย์ตามหลักวิชาหรือไม่? และขณะนี้ท่านอยู่ที่ไหน? ที่อยู่ของท่านมีลักษณะเป็นอย่างไร

5. วิบากกรรมใดที่ทำให้คุณพ่อต้องพลัดพรากจากพ่อแม่ที่แท้จริง และห่างไกลภรรยาและลูกไปอยู่ต่างประเทศ และต้องมาเสียชีวิตคนเดียว ขณะอยู่ในต่างประเทศ

6. คุณแม่และพวกผมทั้ง 3 คนซึ่งอยู่ที่เมืองไทย ได้ทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้คุณพ่อ ในขณะเดียวกัน ทางวัดพระธรรมกายแคลิฟอร์เนียก็ได้จัดพิธีสวดพระอภิธรรมให้ด้วย คุณพ่อของผมได้รับรู้และได้รับบุญจากทั้งเมืองไทยและอเมริกาหรือไม่?

7. ผมได้ทำบุญเสาแก้วพันปีไปให้คุณพ่อ และน้องชายคนเล็กได้บวชพระรุ่นนานาชาติให้คุณพ่อเป็นเวลาประมาณ 1 เดือน คุณพ่อได้รับผลบุญอย่างไรบ้างครับ?

8. คุณอาที่เป็นเพื่อนรุ่นน้องของคุณพ่อได้บวชเป็นพระภิกษุประจำวัดพระธรรมกายแคลิฟอร์เนีย เมื่อเดือนตุลาคม 2547 ต่อมาได้ไปอบรมพระนวกะที่วัดพระธรรมกายประเทศไทย ในเวลานั้นได้ทราบข่าวการเสียชีวิตของคุณพ่อ หลวงอาได้บินกลับไปแคลิฟอร์เนียเพื่อจัดการเรื่องต่างๆและเรื่องทรัพย์สินส่วนตัวของคุณพ่อ เพราะหลวงอาเป็นคนเดียวที่รู้เรื่องของคุณพ่อดีที่สุด หลวงอาและคุณพ่อท่านเป็นอะไรกันมาก่อน ชาตินี้จึงได้มาเกื้อกูลช่วยเหลือซึ่งกันและกันอย่างจริงใจและเต็มใจ

9. จาก Case Study หลายๆ Case ทำให้กระผมทราบว่าคนที่มีการกระทบกระทั่งกันในหมู่คณะ แล้วหลุดออกไปจากหมู่คณะนั้น เมื่อมาเกิดใหม่ วิบากกรรมจะทำให้นับถือนอกพระพุทธศาสนา คุณแม่ผมที่ท่านนับถือคริสต์ เป็นเพราะเหตุเดียวกันนี้หรือไม่ครับ? ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะอะไร? สำหรับผู้ที่ทำให้เพื่อนกัลยาณมิตรต้องออกจากหมู่คณะโดยไม่มีเจตนาหรือมีเจตนา จะมีวิบากกรรมแตกต่างกันอย่างไรครับ? ถ้าผมจะเป็นกัลยาณมิตรให้คุณแม่มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งที่ระลึก จะต้องทำอย่างไรครับ? และคุณแม่จะหายจากการป่วยจากการเป็นโรคมะเร็งได้อย่างไรครับ?

10. การที่คุณพ่อคุณแม่เคยประกอบอาชีพสั่งฆ่าหมูเป็นจำนวนมาก บุญที่คุณพ่อและคุณแม่ได้สั่งสมมา จะสามารถตัดรอนวิบากกรรมนี้ได้บ้างไหมครับ? ถ้าไม่ได้ต้องทำอย่างไรครับ?

11. คุณพ่อและครอบครัวของเราเคยร่วมสร้างบุญกับหมู่คณะมาหรือไม่อย่างไรครับ ? หากผมอยากเกิดเป็นลูกของท่านอีกในชาติต่อ ๆ ไป ผมต้องทำอย่างไรบ้างครับ? คุณพ่อได้ฝากอะไรถึงคุณแม่และลูกๆบ้างครับ?

12. ท่านกัลยาณมิตรที่คอยบอกบุญพวกเราด้วยดีตลอดมา เคยสร้างบุพกรรมใดร่วมกันมาในอดีตชาติ จึงมาชักชวนให้ได้สร้างบุญบารมีกันอีกในชาตินี้ครับ? และเมื่อพุทธันดรที่แล้วท่านเคยสร้างบารมีมากับหมู่คณะอย่างไร? และปฏิบัติธรรมได้ผลอย่างไร? ชาตินี้จะทำวิชชาได้ไหมครับ?

13. เพื่อนกัลยาณมิตรของคุณพ่อท่านหนึ่งเคยเป็นกำลังสำคัญในการเผยแผ่พระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายในแคลิฟอร์เนียตั้งแต่ปี 2536 แต่เมื่อมีกรณีสื่อ ท่านได้เชื่อตามสื่อและไม่ได้เข้าวัดจนปัจจุบัน ไม่ทราบท่านเคยสร้างบารมีมากับหมู่คณะอย่างไร? บุพกรรมอะไรทำไมท่านต้องออกจากหมู่คณะ? และจะต้องทำอย่างไรให้ท่านได้กลับมาสร้างบารมีกับหมู่คณะอีกครั้งครับ?

14. ผมมีคำถามที่ขออนุญาตกราบเรียนเพิ่มเติมครับ คือ การขอขมาพระรัตนตรัยที่หลวงพ่อนำสวดก่อนการนั่งสมาธิกับการขอขมาพระภิกษุเฉพาะเจาะจงนั้น มีอานิสงส์เหมือนกันหรือแตกต่างกันอย่างไรครับ?
สุดท้ายนี้กระผมขอกราบแทบเท้านมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อ คุณครูไม่ใหญ่ที่เมตตาช่วยไขความกระจ่างในเรื่องครอบครัวลูกมา ณ โอกาสนี้

กราบนมัสการด้วยความเคารอย่างสูง

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมา หาว 1 ที

แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

1. เพื่อนสนิทของคุณพ่อท่านหนึ่ง ได้โทรศัพท์ไปถึงคุณพ่อแต่ติดต่อไม่ได้ ได้ฝากข้อความไว้ แต่คุณพ่อไม่ได้โทรกลับไปซึ่งตามปกติท่านจะโทรกลับไป เพราะ..... ท่านเพลียเหนื่อย ไม่สบายอย่างมาก จึงไม่ได้โทรศัพท์กลับไป ได้เสียชีวิต เพราะหัวใจล้มเหลว และหมดอายุขัยแล้ว ท่านหลับผล็อยไปหลังจากอาทิตย์ต้นเดือนจ่ะ !

2. คุณพ่อตายแล้วก็วนเวียนอยู่ 7 วัน ซึ่งในช่วงนั้นท่าน ก็พยายามนึกถึงบุญและทำสมาธิด้วย พอครบ 7 วันก็มี “เทวรถ” ทองประดับรัตนชาติพร้อมบริวารมารับท่าน

แล้วก็ได้มาเวียนประทักษิณตามหลักวิชชาที่มหาธรรมกายเจดีย์ 3 รอบ เพื่อระลึกนึกถึงบุญต่าง ๆ ด้วยความปีติใจ แล้วก็ “แว๊บ” ไป “ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษเขตเสบียง” มีวิมานทองประดับรัตนชาติ ด้วยบุญที่ทำกับหมู่คณะมาจ่ะ !
ท่านได้รับบุญทุกบุญที่อุทิศไปให้ ก็ยิ่งมีทิพยสมบัติเพิ่มขึ้น

ขณะนี้กำลังจะไปนั่งธรรมะที่ “วิมาน มหาสมณะเทวบุตร” ภายหลังจากตรวจตราทิพยสมบัติด้วยความปีติใจ

ท่านอยากให้บุตร - ภรรยาได้สร้างบุญดังที่ท่านได้สอนไว้ ,โดยเฉพาะอยากให้ภรรยามาสร้างบุญกับหมู่คณะ เพื่อจะมาอยู่ด้วยกันกับท่านจ่ะ !

3. คุณพ่อต้องพลัดพรากจากพ่อ – แม่ และบุตร – ภรรยา ไปอยู่ต่างประเทศ และต้องเสียชีวิตคนเดียว เพราะ..... มี “ผังเดิม” ในหลาย ๆ ชาติที่มีลักษณะดังนี้ติดตัวมา คือ ท่านจะต้องเดินทางจากแคว้นแดนไกล เพื่อประกอบอาชีพ แต่ไม่ได้มีวิบากกรรมอะไรจ่ะ !

4. คุณอาที่เป็นรุ่นน้องของคุณพ่อ ได้ช่วยเหลือเกื้อกูลกันอย่างจริงใจและเต็มใจหลายเรื่อง รวมทั้งเรื่องทรัพย์สินและเรื่องส่วนตัวของคุณพ่อ เพราะ..... เคยเป็น “พี่น้อง” กันมา โดยคุณพ่อในอดีตชาติใกล้เป็นพี่ชาย ส่วนคุณอาที่เป็นรุ่นน้องก็เป็นน้องชาย ,ได้เคยเกื้อกูลกันมาในชาตินี้ จึงมาเกื้อกูลกันต่อจ่ะ !

5. คุณแม่นับถือศาสนานอกบุญเขตของพระพุทธศาสนา เพราะ..... เมื่อหลายพุทธันดรที่แล้ว ได้เป็นคู่บุญคู่บารมีกับคุณพ่อ ได้มาสร้างบารมีกับหมู่คณะ

ได้กระทบกระทั่งกับบางคนกับหมู่คณะ และ “งอน” คุณพ่อที่มาทุ่มเทให้กับหมู่คณะจนเกิดความรู้สึกว่า คุณพ่อรักบุญและหมู่คณะมากกว่าตัวเอง จึงไม่ยอมสร้างบุญกับหมู่คณะด้วยในภายหลัง แต่ไม่ได้ออกจากหมู่คณะ ,

แต่ก็เป็นเหตุทำให้พรากจากหมู่คณะมาอีกหลายพุทธันดร และไปนับถือศาสนานอกบุญเขต , ชาตินี้บุญเก่าดึงดูดให้มาเจอกันอีก แต่เกิดนอกบุญเขตจ่ะ !

ผู้ที่ทำให้เพื่อนกัลยาณมิตรได้ออกจากหมู่คณะ โดยเจตนาและไม่เจตนา จะมีวิบากกรรมต่างกัน คือ ..... ถ้าทำโดย “เจตนา” ก็จะทำให้มีเหตุอันใดอันหนึ่งให้ตัวเองหลุดออกจากหมู่คณะด้วยกรรมนั้น , ถ้าทำโดย “ไม่เจตนา” ก็จะทำให้มีอุปสรรคต่าง ๆ มาขวางในการสร้างบารมีอย่างที่เราก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรจ่ะ !

ลูกจะเป็นกัลยาณมิตรให้คุณแม่หันมานับถือพระรัตนตรัยนั้น ลูกก็ต้องคอยคุยธรรมะให้ท่านฟัง , แนะนำให้ท่านทำสมาธิภาวนาทุกวัน และให้ท่านอนุโมทนาบุญทุกบุญที่พ่อและลูกได้ทำไว้บ่อย ๆ จ่ะ !
ไม่ช้าบุญเก่าที่ท่านเคยทำกับหมู่คณะก็จะได้ ช่องเองที่จะทำให้ใจท่านเปิดจ่ะ !

ต้องให้ท่านทำบุญในพระพุทธศาสนาให้เยอะ ๆ เพราะกรรมปาณาติบาตท่านมาก ดังนั้นคงหายยากจ่ะ !
แต่บุญก็จะไป ตัดรอนวิบากกรรมให้หนักเป็นเบาจ่ะ !

6. คุณพ่อ – คุณแม่เคยมีอาชีพ “สั่งฆ่าหมู” จำนวนมาก , บุญที่คุณพ่อ - คุณแม่สั่งสมมาก็พอตัดรอนวิบากกรรมได้ คือ พอปิดอบายภูมิในชาตินี้ได้ , แต่ต้องให้คุณแม่ทำบุญในพระพุทธศาสนา ให้เยอะ ๆ ด้วยตัวเอง , เพราะไม่มีใครล้างบาปให้ใครได้หรอกนอกจากตัวเองต้องสร้างบุญจ่ะ !

7. คุณพ่อและครอบครัว เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาแบบ “กองเสบียง” ประเภทเรื่อย ๆ ตามกำลังอย่างสม่ำเสมอจ่ะ !

ถ้าอยากเกิดเป็นลูกท่านอีกในชาติต่อไป , ลูกก็ต้องหมั่นทำบุญอุทิศให้ท่านบ่อย ๆ อย่างสม่ำเสมอ แล้วอธิษฐานจิตทุกครั้งว่า ภพชาติต่อไปให้ได้ไปเกิดเป็นลูกท่านอีกจ่ะ !

ท่านได้ฝากข้อความมาว่า ท่านมีความสุขมากจากบุญที่ได้ทำไว้ตอนเป็นมนุษย์ และอยากให้ลูก ๆ ท่านทุกคนรวมทั้งภรรยาท่านได้สร้างบุญอย่างท่าน จะได้มาอยู่ด้วยกันที่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษจ่ะ !

8. ท่านกัลยาณมิตรในปัจจุบัน ได้ชวนครอบครัวลูกสร้างบุญเสมอ ๆ นั้น ในอดีตได้เคยเป็นกัลยาณมิตรให้ตั้งแต่พุทธันดรที่ผ่านมา , แต่ภรรยาของพ่อในพุทธันดรที่ผ่านมา ได้อธิษฐานจิตขอให้ได้เกิดเป็นผู้ชายในชาติต่อไป , ชาตินี้ได้มาเกิดเป็นผู้ชายไปแล้ว

พุทธันดรที่ผ่านมา ท่านกัลยาณมิตรท่านนี้ ได้เป็นทหารของพระราชาองค์ที่ออกบวช ได้ออกบวชตามพระราชา เมื่อบวชแล้วก็ได้เป็นกัลยาณมิตรให้กับครอบครัวของพ่อของลูก ,

โดยท่านกัลยาณมิตรท่านนี้ทำหน้าที่ “เผยแผ่” จนตลอดชีวิต , มีผลการปฏิบัติธรรมพอประคองตัวกลับดุสิตบุรีได้ เพราะชอบศึกษาคัมภีร์และเทศน์สอนมากไป จนหย่อนในการปฏิบัติไปหน่อยจ่ะ !

วิบากกรรมกาเมเจ้าชู้ในหลาย ๆ ชาติมาส่งผลให้ชาตินี้มาเป็นผู้หญิงจ่ะ !
ชาตินี้จะทำวิชชาได้ก็ต้องมีความเพียรมากกว่านี้จ่ะ !

9. เพื่อนกัลยาณมิตรของคุณพ่อท่านหนึ่ง ได้เคยเป็นกำลังสำคัญในการเผยแผ่พระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกาย ต่อมาเชื่อตามสื่อที่ลง จึงไม่ได้กลับมาสร้างบารมีกับหมู่คณะอีกนั้น

เพราะ .... ในอดีตเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะ โดยเป็น “กองเสบียง” แต่หย่อนบุญคบกัลยาณมิตรและการปฏิบัติธรรม จึงทำให้ขาด “โยนิโสมนสิการ” คือ การไตร่ตรองอย่างแยบคายว่า ควรเชื่อและไม่เชื่ออะไรจ่ะ !

อยากให้ท่านกลับมาอีก ลูกก็ต้องอดทนไปทำหน้าที่กัลยาณมิตรให้กับท่านด้วยใจที่ใส , เยือกเย็น , และด้วยรักและห่วงใยจ่ะ !

10. ถ้ามีเจตนาเคยล่วงเกินท่านองค์ใด ก็ควรจะไปขอขมาท่านองค์นั้นเป็นการส่วนตัว

แต่ถ้าไม่เจตนาองค์ในองค์หนึ่ง และไม่รู้ว่าล่วงเกินหรือเปล่า , เกิดความไม่แน่ใจ ก็ให้ไปขอขมาพระรัตนตรัยแทนจ่ะ !
เหมือนยาครอบจักรวาล คือ มีส่วนในการทำให้วิบากกรรมเบาบาง แต่ยังไม่หมด , แต่ถ้ารู้ตัวว่าทำกับองค์ไหนแล้วไปขอขมากับองค์นั้น ก็จะทำให้วิบากกรรมหมดจ่ะ !

ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญ แล้วอธิษฐานจิต ตามติดไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์อย่าได้พลัดกันเลยจ่ะ !