บุญสุดท้ายคือได้ถวายกฐินจักรพรรดิ

CASE STUDY

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

กราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ที่เคารพอย่างสูง

ลูกเป็นนักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา อดีตรับราชการเป็นครูปัจจุบันนี้เกษียณแล้วค่ะ ลูกได้เข้าวัดพระธรรมกายครั้งแรก เมื่อพ.ศ.2539 โดยมีพี่ชายเป็นคนพามา เมื่อมาแล้วก็ได้ทราบข่าวว่า ทางวัดได้มีบุญสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว พอลูกกลับไปบ้านก็ได้ชวนแม่ให้สร้างพระธรรมกายประจำตัวประดิษฐานบนโดม แม่ก็ตกลง ลูกและแม่จึงได้สร้างคนละ 1 องค์ และลูกก็ได้ชวนแม่ให้สร้างพระธรรมกายประจำตัว อุทิศ ให้ตา - ยาย - และพ่อของลูก อีกคนละ 1 องค์

นอกจากนั้นยังชวนหลานชาย หลานสาว และหลานสะใภ้ ให้สร้างพระประจำตัวอุทิศให้แม่เขาอีก 1 องค์ แล้วลูกก็ไปชวนคนอื่นๆให้มาสร้างพระธรรมกายประจำตัวได้อีกหลายองค์ ตั้งแต่นั้นมา ลูกก็ได้มาทำบุญที่วัดพระธรรมกายเรื่อยมา ในงานบุญใหญ่ บางงานลูกก็ได้จัดรถชวนคนมาด้วย ปีติในบุญมากค่ะ ลูกมีเรื่องอยากกราบขอความเมตตาคุณครูไม่ใหญ่ฝันในฝันด้วยนะเจ้าคะ

พ่อกับแม่ มีลูกด้วยกัน 2 คน คือตัวลูกกับพี่ชาย พ่อของลูก เป็นคนชอบเล่นไพ่มาก แม่เล่าให้ฟังว่า เล่น 3 วัน 3 คืนไม่ยอมเลิก ขนาดลูกป่วยแม่ไปตามให้กลับบ้าน พ่อก็ยังไม่กลับห่วงเล่นไพ่ เงินของแม่ที่เก็บซ่อนไว้ ตามที่ต่างๆพ่อก็จะขโมยไปเล่นไพ่หมด ขนาดเอาเงินยัดไว้ในหมอนแล้วเย็บไว้ พ่อก็ยังรู้และขโมยไปได้ ก่อนที่พ่อจะเสียชีวิต แม่เล่าว่า พ่อไปที่บ้านแม้วบนภูเขา กลับมาบ้านพ่อก็ป่วย ขณะไข้ขึ้น พ่อก็ไปอาบน้ำ หลังอาบน้ำเสร็จ พ่อก็เสียชีวิต ตอนนั้น ลูกอายุได้เพียงขวบครึ่ง

แม่ของลูก มีอาชีพค้าขาย แม่เป็นคนใจบุญ ชอบทำบุญมาก แม่จะไปช่วยงานที่วัดทุกวัน ในปีพ.ศ.2505 แม่อายุ 40 กว่าปี ได้ป่วยเป็นมะเร็งที่มดลูก มีเลือดไหลออกมาเป็นถังๆ พี่ชายได้พาแม่ไปรักษาโดยการฝังแร่ที่โรงพยาบาลจุฬาฯ ฝังอยู่ถึง 3 ครั้ง รวมทั้งฉายแสงด้วย นอนอยู่โรงพยาบาล 2 เดือนหมอจึงให้กลับบ้านได้ แต่หมอได้บอกไว้ว่า แม่เป็นมะเร็งขั้นที่ 3 แล้ว จะมีชีวิตอยู่ได้อีกแค่ 5 ปี แต่แม่กลับอยู่ต่อมาได้อีกถึง 42 ปี เพราะเมื่อแม่รักษาตัวจนแข็งแรงดีแล้ว แม่ก็ได้ไปเป็นแม่ครัว ทำอาหารเลี้ยงพระที่วัดใกล้บ้านทุกวัน แม่ทำอย่างนี้อยู่เป็นเวลา 30 กว่าปี

จนกระทั่งแม่อายุได้ 80 กว่าปี โรคมะเร็งที่แม่เป็นอยู่ได้กำเริบ แม่จึงไม่มีแรงที่จะไปทำอาหารเลี้ยงพระได้อีก จึงได้แต่ได้ไปรักษาศีลที่วัดเพียงอย่างเดียว แม่ไปรักษาศีลที่วัดเป็นเวลา 2 ปี จนวันสุดท้ายคือ วันที่ 8 สิงหาคม 2547 วันนั้นแม่ไปรักษาศีลที่วัดได้เพียงครึ่งวัน ก็ต้องไปโรงพยาบาล เพราะแม่มีอาการท้องผูก ท้องอืด อึดอัดมาก กินอะไรไม่ได้

ช่วงนั้นงานกฐินของวัดพระธรรมกายกำลังจะมาถึง ลูกเห็นแม่ป่วยหนัก จึงคิดอยากให้แม่ได้บุญติดตัว ลูกจึงบอกกับแม่ว่า “อยากให้แม่ทำบุญเป็นประธานกฐินในปีนี้ เงินที่มีอยู่ ถ้าตายแล้ว ก็เอาไปไม่ได้ คนอื่นทำบุญให้ ก็ได้บุญไม่เท่ากับเราทำเอง” แม่ก็ตกลง พระอาจารย์จึงนำผ้าไตรมาให้แม่อธิษฐานถึงที่บ้าน หลังจากนั้นลูกก็ได้รวบรวมเงินของแม่ที่มีอยู่ รวมได้ทั้งหมด 1 แสนบาท จึงให้แม่จบอธิษฐาน ลูกตั้งใจว่านำไปถวายวัดเลย แต่ตอนนั้นอาการแม่ไม่ดี ลูกจึงรอก่อน เพราะต้องพาแม่ไปหาหมอ

จนวันที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2547 เวลา 2 ทุ่มกว่า แม่มีอาการเหมือนใจจะขาด ลูกไปเอาผ้ากฐินจักรพรรดิ มาให้แม่อนุโมทนาแม่ก็รับรู้โดยยกมือขึ้นสาธุ 1 ข้าง น้าให้ลูกเอาผ้าชุดขาวมาวางหน้าอก และน้าได้บอกให้แม่ภาวนาพุทโธ ลูกนั่งข้างๆแม่ และคอยพูดพุทโธช้า ๆ ข้างหูแม่ตลอดเวลา จนแม่หมดลมหายใจด้วยอาการอันสงบในเวลา 21.30 นาฬิกา อายุได้ 88 ปี ลูกได้เปิดจานดาวธรรมตลอดคืน เผื่อว่าแม่ยังไม่ไปไหน แม่ก็จะได้ดูจานดาวธรรม

หลังจากจัดงานฌาปนกิจแม่เสร็จแล้ว ลูกได้นำเงิน 1 แสนบาทที่แม่จบอธิษฐานไว้ นำไปถวายหลวงพ่อในวันครูธรรมกายและร่วมในพิธีอันเชิญ Top Dome ประดิษฐานบนยอดโดม อาคาร 60 ปี พอถึงวันวันทอดกฐินที่ 7 พฤศจิกายน 2547 ของวัดพระธรรมกาย ลูกก็ได้ไปร่วมงานทอดกฐิน และได้บอกให้แม่ไปร่วมงานด้วย

ครั้งหนึ่ง ลูกและแม่ได้ถูกขโมยโจรกรรมทรัพย์สินไปจนหมดหีบ ปีนั้นตรงกับ พ.ศ. 2519 แม่ของลูกไปทำอาหารเลี้ยงพระที่วัดใกล้บ้าน ลูกก็ไปสอนหนังสือที่โรงเรียน จึงไม่มีใครอยู่บ้าน ตกบ่ายแม่กระหืดกระหอบไปหาลูกที่โรงเรียน แม่พูดกับลูกด้วยอาการตกใจและหอบเหนื่อยว่า “อีหนูเอ๊ย หมดแล้ว” ลูกถามว่า “เรื่องอะไร” แม่บอกว่า “ขโมยมันขึ้นบ้าน เอาสมบัติไปหมดเลย” สมบัติที่มีอยู่ในหีบ มีทั้งเพชร, พลอย, เงิน, ทอง เป็นสมบัติที่แม่นำเงินที่หามาได้ ซื้อเก็บสะสมมาตลอดหลายปี ขโมยมันเอาไปหมดเลย เหลือไว้ในให้ชิ้นเดียวเป็นเหรียญพระ แปลกที่ขโมยมันไม่เอาไป ทั้งๆที่เหรียญนั้นทำจากทองคำแท้ ลูกไปแจ้งความ แต่ตำรวจก็ไม่สามารถจับคนร้ายได้

ตัวลูก เมื่อสมัยที่ลูกเรียนอยู่ที่ มศว. พิษณุโลก ลูกได้คบกับผู้ชายคนหนึ่ง เป็นเพื่อนในห้องเดียวกัน เขาชอบลูก และบอกว่าเมื่อเรียนจบแล้วภายใน 6 เดือน เขาจะมาขอลูกแต่งงาน พอจบการศึกษาเพื่อนๆในห้องเดียวกัน ก็ได้จัดงานเลี้ยงฉลองขึ้น ก่อนจากกัน เพื่อนชายคนนี้ เขาได้บอกกับลูกว่า “ให้ลูกเขียนจดหมายไปหาเขาบ้างนะ” พอดีวันนั้นลูกดื่มเบียร์ไปหลายขวดเลยเกิดอาการมึน ๆ ก็เลยตอบกลับไปว่า “ไม่เขียนหรอก ขี้เกียจ” เขาก็เลยงอนไม่ติดต่อมาอีกเลย

ต่อมาลูกได้ฝันเห็นเพื่อนชายคนนี้ว่า เขาเดินขึ้นมาหาลูกที่บนบ้านและบอกว่าจะมาขออยู่ด้วย ลูกก็บอกเขาไปว่า “อยู่ไม่ได้ เพราะคนที่นี่เขาถือ ถ้าคนที่ยังไม่ได้แต่งงานกัน จะมาอยู่บ้านเดียวกันไม่ได้” เขาก็หันหลังกลับเดินจากไปทันที และอีก 2 ปี ต่อมาลูกได้เดินทางไปรับปริญญาตรี เพื่อนที่เรียนห้องเดียวกันมาพบลูกแล้วบอกกับลูกว่า “เสียใจด้วยนะ ที่เป็นหม้ายตั้งแต่ยังเป็นสาว” ลูกก็งง ถามเพื่อนว่า “ฉันยังไม่ได้แต่งงานนะ จะเป็นหม้ายได้ยังไง” เพื่อนบอกว่าเพื่อนชายที่มาชอบลูก เขาถูกยิงตายไปนานแล้ว เพื่อนชายคนนี้เขาเคยพูดกับลูกไว้ว่า ถ้าแต่งงานกันแล้ว เขาจะพาลูกไปอยู่ที่บ้านของเขา ลูกก็เลยมีความรู้สึกว่า ไม่ค่อยอยากแต่งงาน เพราะกลัวว่าจะไม่มีใครอยู่กับแม่ ลูกก็เลยครองโสดมาจนถึงทุกวันนี้ อายุได้ 63 ปีแล้วค่ะ

หลังจากที่แม่เป็นมะเร็งที่มดลูก ลูกก็เกิดความกลัว ไปตรวจสุขภาพทุกปี พอถึงปีพ.ศ.2537 หมอบอกว่ามีก้อนเลือดย้อยลงมาจากมดลูก ตอนแรกหมอไม่ได้ให้ผ่า บอกว่าเดี๋ยวมันก็จะฝ่อไปเอง แต่พอ 2 ปีต่อมา ปรากฏว่าก้อนเลือดนั้นโตขึ้น หมอเลยสั่งผ่าตัด หลังผ่าตัดลูกได้ไปพักอยู่กับพี่ชายที่กรุงเทพ ฯ พี่ชายถามว่า อยากไปทำบุญวัดไหน จะพาไป ลูกบอกว่าอยากไปวัดพระธรรมกาย พี่ชายก็พาไป ทำให้เป็นจุดเริ่มต้นที่ลูกได้มาทำบุญกับหมู่คณะ

ย้อนไปเมื่อปี พ.ศ. 2524 ลูกได้เปิดฟังเทปธรรมะของพระอาจารย์รูปหนึ่ง เทศน์ไว้ว่า “จะพาไปเมืองแก้วพระนิพพาน” เมื่อลูกได้ฟังคำว่านิพพาน ลูกรู้สึกอยากไปมาก และเกิดความกลัวมากๆว่าตัวเองจะไปไม่ทันเขา กลัวว่าคนอื่นเขาจะไปกันหมดก่อน ทั้ง ๆ ที่ตอนนั้นแม้แต่ศีล ลูกก็ยังไม่รู้จักรักษา ส่วนสวรรค์และพรหมโลกนั้นลูกไม่รู้สึกอยากไปเลย ลูกจึงเร่งรีบหาชุดขาวมาเพื่อจะใส่ไปรักษาศีลกับเขา แต่หลังจากมาวัดพระธรรมกายแล้วความรู้สึกที่อยากไปนิพพานก็ยังมีมากกว่าไปดุสิตบุรีค่ะ

พี่ชาย และ พี่สะใภ้ แต่งงานกันมาหลายปี จนมีลูกด้วยกันแล้ว แต่ภายหลังก็เลิกกัน ลูกชายของพี่ชายและพี่สะใภ้คนนี้ ลูกกับแม่ก็ต้องเป็นฝ่ายเลี้ยงดูจนโต เพราะเด็กไม่ยอมไปอยู่กับพ่อแม่ของเขา ส่วนพี่สะใภ้ก็ไปมีสามีใหม่ วันหนึ่งขณะที่พี่สะใภ้นั่งรถไปกับสามีใหม่ รถเกิดเสียกลางทาง สามีใหม่จึงให้พี่สะใภ้เป็นคนเข็นรถ พี่สะใภ้ก็เข็นรถพร้อมกับชายอีก 1 คน ขณะเข็นรถอยู่นั้น รถสิบล้อที่วิ่งมาทางข้างหลัง ได้พุ่งชนพี่สะใภ้อย่างจัง ร่างของพี่สะใภ้ไปอยู่ใต้ล้อรถสิบล้อคันดังกล่าว ถูกล้อรถเหยียบทั้งตัว จนสภาพศพเละทั้งร่าง ต้องเก็บชิ้นส่วนใส่ถุง

ป้า และ ลุง ทั้งสองหลังจากแต่งงานกันแล้ว ก็ไม่มีลูกด้วยกัน ลุงชอบดื่มเหล้ามาก ป้าเองก็ดื่มเหล้าเช่นเดียวกัน ต่างกันแต่ว่า ป้าจะดื่มเพื่อเจริญอาหารในแต่ละวัน แต่ลุงจะดื่มเพื่อความอร่อย เวลาเมาก็จะเสียงดัง ภายหลังทั้งสองอายุมากขึ้น ก็ไม่ได้ทำงานอะไรอยู่บ้านเฉยๆ แม่และตัวลูกเป็นคนส่งเสียเลี้ยงดูตลอดมา ป้าเสียชีวิตเพราะกระดูกที่หลังเคลื่อนและเกิดการอักเสบ ส่วนลุงไม่ทราบว่าเสียชีวิตด้วยสาเหตุใด

คำถามมีดังนี้ค่ะ

1. พ่อตายแล้วไปไหน ได้รับบุญที่ลูกและแม่ได้สร้างพระประจำตัวและบุญอื่นๆให้หรือไม่คะ

2. กรรมอะไรที่ทำให้แม่ต้องป่วยเป็นมะเร็งที่มดลูกเลือดไหลออกมาจำนวนมาก ทั้งๆที่หมอบอกว่าแม่จะอยู่ได้ 5 ปี แต่บุญใดทำให้แม่สามารถอยู่ มาได้ถึง 42 ปี

3. แม่ตายแล้วไปไหน บุญที่แม่ได้สร้างองค์พระบนโดมและบุญอื่นๆที่แม่ทำไว้กับหมู่คณะส่งผลให้แม่เป็นอย่างไร

4. บุญกฐิน 1 แสนบาทที่แม่จบอธิษฐานไว้ก่อนตาย ส่งผลให้แม่เป็นอย่างไรคะ และที่แม่ตายไปก่อนที่ลูกจะนำเงินมาทำบุญให้แม่ที่วัด แม่ได้บุญเท่ากับได้เอาเงินมาทำบุญให้ที่วัดแล้วก่อนตายหรือไม่คะ แม่ได้มาร่วมทอดกฐินที่วัดพระธรรมกายตามที่ลูกบอกหรือไม่ แม่สั่งข้อความอะไรมาถึงลูกบ้างคะ

5. เวลาลูกจะไปทำบุญที่ไหนไกลๆ แม่มักจะพูดว่าให้แม่ตายเสียก่อนแล้วลูกค่อยไป (เพราะแม่สุขภาพไม่ดี) ลูกก็เลยบอก ว่า “ถ้าแม่คิดอย่างนี้ ลูกคงไม่ได้ทำบุญแน่ เพราะคนเราไม่รู้วันตายของตัวเอง ถ้าตายไปก่อนแม่ ลูกก็อดทำบุญ” ลูกจะบาปไหมที่พูดกับแม่อย่างนี้ เพราะอะไรแม่จึงคิดอย่างนี้คะ

6. ตัวลูกและแม่ของลูกทำวิบากกรรมอะไรไว้ จึงถูกโจรกรรมทรัพย์สินไปจนหมด ทั้งที่บ้านก็มีประตูตั้งหลายชั้น หีบสมบัติก็ล็อคกุญแจไว้อย่างดี

7. พี่สะใภ้ ตายแล้วไปไหนคะ กรรมใดทำให้ต้องถูกรถสิบล้อชนและทับจนร่างเละ ลูกของเธอได้สร้างพระธรรมกายประจำตัวให้ 1 องค์ เธอได้รับบุญหรือไม่คะ

8. ลูกและแม่ของลูกมีวิบากกรรมอะไรกับหลานชายจึงต้องเลี้ยงมาจนโต ทั้งที่พ่อเขาก็มี เขาก็ไม่ไปอยู่ด้วย

9. ลุงและป้าตายแล้วไปไหน ลูกได้สร้างองค์พระไปให้ไม่ทราบว่าตอนนี้ท่านทั้งสองเป็นอย่างไรบ้างค่ะ

10. เพื่อนชายสมัยเรียนที่ถูกยิงตายนั้น วิญญาณเขาได้มาหาลูกจริงหรือไม่คะ เขาตายแล้วไปอยู่ภพใด ต้องการให้ลูกทำบุญให้หรือเปล่าคะ

11. กรรมใด ทำให้ลูกมีก้อนเลือดย้อยออกมาจากมดลูก ทำให้ต้องถูกผ่าตัด ทั้ง ๆ ที่ ไม่ได้เป็นมะเร็ง

12. กรรมใด ทำให้ลูกมีกลิ่นใต้รักแร้ แรงมาก ต้องใช้ยาระงับกลิ่นตลอดมา แก้อย่างไรก็ไม่หายค่ะ

13. ที่ลูกไม่แต่งงาน เป็นโสดมาจนถึงปัจจุบัน เป็นเพราะเหตุในปัจจุบัน หรือเป็นเหตุมาจากในอดีตคะ เหตุใดเมื่อลูกได้ยินคำว่า “ ไปนิพพานเมืองแก้ว” จึงอยากไปมาก กลัวว่าจะไปไม่ทันเขา ลูกเคยสร้างบุญมากับหมู่คณะหรือไม่คะ ทำไมลูกจึงคิดอยากแต่จะไปนิพพาน ทั้งๆที่หลวงพ่อบอกให้ไปดุสิตบุรี แต่ลูกก็ได้มาทำบุญกับวัดพระธรรมกายบ่อยๆ และทุก ๆ บุญ

สุดท้ายนี้ ลูกขอกราบอาราธนาบารมี คุณของพระรัตนตรัย ดลบันดาลให้คุณครูไม่ใหญ่ มีสุขภาพพลานามัยแข็งแรง สมบูรณ์ ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บทั้งปวง เป็นโรคร้ายอะไรก็ขอให้หายสิ้น ขอให้คุณครูไม่ใหญ่มีอายุยืนยาวเกินสองร้อยซาวปี๋ขึ้นไป

กราบนมัสการมาด้วยความเคารพอย่างสูง

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมา หาว 1 ที
แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

1. พ่อตายแล้วก็ไปอยู่ “มหานรกขุม 6” เพราะเล่นการพนัน กำลังโดนไพ่เหล็กร้อนสีดำปลิวว่อนอยู่รอบตัว ตัดร่างกาย เฉือนร่างกายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ตายเกิด ๆ ทุกข์ทรมานมาก, ไม่อาจรับบุญได้ แต่บุญไปคอยอยู่ที่ “ยมโลก” จ่ะ!

2. แม่เป็น “มะเร็งที่มดลูก” เลือดไหลออกมาจำนวนมาก เพราะ...กรรมกาเมเจ้าชู้ในอดีตในสมัยเป็นผู้ชาย และกรรม “ทำแท้ง” สมัยเป็นผู้หญิงมารวมกันส่งผลจ่ะ!

หมอบอกว่าแม่จะมีอายุอยู่ได้ 5 ปี แต่แม่อยู่มาได้อีก 42 ปี เพราะ...บุญในอดีต เคยสร้างบุญถวายภัตตาหาร , เภสัชยา รักษาโรค กับบุญปัจจุบันที่ท่านทำ ได้มาตัดรอนวิบากกรรมหนักให้เป็นเบา จนยืดอายุต่อมาได้อีกนาน จ่ะ!

3. แม่ตายแล้วได้ไปอยู่ที่ “ดุสิตบุรีเขตทั่วไป” เป็นเทพธิดาสุดสวยมีวิมานทอง ด้วยจิตที่ผ่องใสมาก ซึ่งเกิดจากบุญทุกบุญ ที่ท่านกระทำไว้ดีแล้วในพระพุทธศาสนา เช่น ถวายภัตตาหารอยู่เป็นเนืองนิตย์ด้วยจิตศรัทธา อยากอนุเคราะห์ให้ ภิกษุ – สามเณรได้บำเพ็ญสมณธรรมได้เต็มที่, กับบุญที่ทุ่มเทในช่วงท้ายของชีวิต กับหมู่คณะ จ่ะ!

4. แม่จบบุญกฐิน 1 แสนบาทก่อนตาย ส่งผลให้แม่ได้บุญใหญ่มาก และได้ไปเป็นเทพธิดาสุดสวยมีวิมานทองของชั้น “ดุสิตบุรีเขตทั่วไป” ดังกล่าว จ่ะ!

แม่ตายก่อนที่ลูกจะนำเงินมาทำบุญที่วัด กับลูกนำเงินมาทำบุญที่วัดก่อนแม่ตาย บุญที่ได้ก็เหมือนกัน , แต่ถ้านำมาทำก่อน ท่านตาย , ท่านก็จะได้บุญระยะที่ 3 คือ ภายหลังจากทำแล้วได้มากขึ้น จ่ะ!

งานกฐินที่วัดพระธรรมกายปีนั้น แม่ไม่ได้มา เพราะแม่ไปแบบหลับแล้วตื่นขึ้นกลางวิมานทอง จ่ะ!
ท่านมีความสุขมาก ยิ้มแย้มแจ่มใสในผลบุญที่ทำในช่วงท้ายของชีวิต ทำให้บุญที่ทำผ่านมาทับทวีรวมกัน ส่งผลให้ท่านมาอยู่ดุสิตบุรีนี้ได้ จ่ะ

5. เวลาลูกจะไปทำบุญที่ไหนไกล ๆ แม่มักจะพูดว่า ให้แม่ตายก่อนแล้วค่อยไป ( เพราะแม่สุขภาพไม่ดี ) ลูกก็เลยบอกว่า “ถ้าแม่คิดอย่างนี้ ลูกก็คงไม่ได้ทำบุญแน่ เพราะคนเราไม่รู้ วันตายของตนเอง, ถ้าลูกตายไปก่อนแม่ ก็คงอดทำบุญ” การที่ลูกพูดดังนี้ ไม่บาป

จ่ะ! เพราะไม่ได้มีเจตนาจะไปว่าอะไรท่าน

ที่ท่านพูดดังนี้ ก็เพราะตอนนั้นท่านสุขภาพไม่ดี ท่านจึงกลัวที่จะอยู่คนเดียว จึงอยากให้ลูกได้ดูแลอยู่ใกล้ ๆ แค่นั้นเอง จ่ะ!

6. ตัวลูกและแม่ของลูกถูก “โจรกรรม” ทรัพย์สินไปทั้งหมด ทั้ง ๆ ที่บ้านก็มีประตูหลายชั้น, หีบสมบัติก็ล๊อคกุญแจอย่างดี เพราะกรรมในอดีตชาติหนึ่ง แม่กับลูกเป็นพี่น้องกัน ได้ชวนกันขโมยเงินในกำปั่นของบิดาเอาออกไปใช้เที่ยวเล่น

ด้วยวิบากกรรมนี้ เมื่อมาส่งผลก็ไม่อาจมีอะไรต้านทานได้ แม้จะมีประตูหลายชั้น, ล๊อคหีบสมบัติไว้ด้วยกุญแจอย่างดี, โจรก็มาขโมยได้ จ่ะ!

7. “พี่สะใภ้ถูกรถสิบล้อชนตาย” เพราะ ...กรรมปาณาติบาต ในอดีต ที่ได้เป็นแม่ค้าขาย “เนื้อสัตว์” โดยหลายครั้งได้ฆ่าเองและสั่งเขาฆ่าทั้งสัตว์เล็กสัตว์ใหญ่ เช่น เป็ด, ไก่, หมู, วัว, ควาย วิบากกรรมนี้มาส่งผล จ่ะ!

ตายแล้วใหม่ ๆ ก็เป็นกายสัมภเวสีร่อนเร่อยู่ ต่อมาเมื่อใกล้หมดกรรม ก็ได้รับบุญที่สร้างองค์พระอุทิศไปให้ จึงได้ไปเกิดใหม่ “เป็นมนุษย์” แล้ว จ่ะ!

8. ลูกและแม่ของลูก เลี้ยงหลานชายมาจนโต ทั้ง ๆ ที่เขา ก็มีพ่อแต่เขาก็ไม่ยอมไปอยู่ด้วย เพราะ...ในอดีตก็เคยเกิดเป็นลูกของลูก , บางชาติก็เคยเกิดเป็นลูกของแม่ของลูก จึงทำให้มีความผูกพันกัน อีกทั้งได้เคยเกื้อกูลกันด้วย จ่ะ!

9. ลุงตายแล้วไปอยู่ “มหานรก ขุม 5” เพราะกรรมดื่มสุราเป็นอาจิณ กำลังโดนนายนิรยบาลกรอกน้ำกรดสีดำร้อนทุกข์ทรมานมาก , ไม่อาจรับบุญได้ แต่บุญไปคอยอยู่ที่ยมโลก

ป้าตายแล้ว ก็ถูกเจ้าหน้าที่พาไป “ยมโลก” เพราะกรรมดื่มสุรา แต่เบาบางกว่าลุง, กำลังโดนเจ้าหน้าที่กรอกน้ำทองแดงร้อน, ทุกข์ทรมานมาก, แต่ได้รับบุญที่อุทิศไปให้ ก็ได้รับลดหย่อนผ่อนโทษลงมา จ่ะ!

10. เพื่อนชายสมัยเรียนถูก “ยิงตาย” เพราะ ...กรรมในอดีตได้ผูกเวรกันมา โดยทะเลาะกันในวงเหล้าแล้วก็ฆ่าเขาตาย , เขาผูกเวรกันมา, เมื่อมาเจอกันชาตินี้ก็เลยมาฆ่ากันอีก จ่ะ!

ตายแล้วก็ไปอยู่ “ยมโลก” เพราะกรรมสุรา กำลังโดนเจ้าหน้าที่กรอกน้ำทองแดงอยู่ จึงไม่อาจมาเข้าฝัน แต่ที่ฝันก็เป็นเพียงอำนาจสัญญาความระลึกนึกถึงเก่า ๆ ตามมาในจิตใต้สำนึก จ่ะ!
ต้องอุทิศบุญไปให้บ่อย ๆ จะได้รับลดหย่อนผ่อนโทษลงมากระทั่งหมดกรรม จ่ะ!

11. ลูกมี “ก้อนเลือดย้อยออกมาจากมดลูก” ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้เป็นมะเร็ง ทำให้ต้องถูกผ่าตัด เพราะ ...กรรมในอดีตเคย “ทำหมันสัตว์” ในสมัยที่เกิดในสังคมเกษตรกรรม ได้ทำอยู่เป็นประจำ มาส่งผล จ่ะ!

12. ลูกมี “กลิ่นใต้รักแร้แรงมาก” ไม่มียาใด ๆ ดับกลิ่นนี้ได้ เพราะ...ในชาติที่เกิดในสังคมเกษตรกรรม ได้เลี้ยงหมูติดกับวัด, ทำให้กลิ่นขี้หมูเข้าไปในวัด

ทำให้พระเกิดความรำคาญในกลิ่น, ท่านจึงได้ขอให้ย้ายคอกหมูออกไป, แต่ตัวเองบอกว่าไม่รู้จะย้ายไปไหน ให้พระคุณเจ้าทนเอาหน่อยก็แล้วกัน ด้วยวิบากกรรมนี้ชาตินี้ก็ทนเอาหน่อยก็แล้วกัน จ่ะ!
แต่ก็ควรหมั่นถวายดอกไม้หอม ๆ บูชาพระรัตนตรัย จ่ะ!

13. ที่ลูกไม่แต่งงาน เป็นโสดมาจนถึงปัจจุบัน เป็นเพราะ ...ในชาติอดีตเคยทุกข์กับการที่สามีเจ้าชู้ จึงได้อธิษฐานขอให้ได้อยู่เป็นโสดในชาติต่อไป , เพราะเบื่อชีวิตการครองเรือนสุดฤทธิ์สุดเดช , ไม่ขอแต่งงานอีกแล้ว จ่ะ!

เมื่อลูกได้ยินคำว่า “ไปนิพพานเมืองแก้ว” แล้วอยากไปมาก เพราะ ...ลูกได้สั่งสมเรื่องนี้มาตั้งแต่ชาติที่อธิษฐานขอให้ได้อยู่เป็นโสด ซึ่งชาตินั้นไม่ได้เจอหมู่คณะ ได้ฝักใฝ่ในธรรม เมื่อได้ยินคำนี้ก็ฝังจิตฝังใจอธิษฐานบ่อย ๆ, แม้มาชาตินี้ก็ตามก็ได้ฝักใฝ่ในทางนี้ก่อนที่จะมาเจอหมู่คณะ จึงอยากไปมาก จ่ะ!

ลูกเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะแบบ “กองเสบียง” และชอบทำบุญทั่ว ๆ ไปในหลาย ๆ ที่ แต่ภายหลังก็กลับมาเต็มที่กับหมู่คณะ, เป็นแบบนี้มาตลอด จ่ะ!
ถ้าอยากจะไปนิพพานก็ต้องสั่งสมบุญให้มาก ๆ แล้วอธิษฐานไปนิพพานทุกครั้ง เมื่อบุญเต็มที่ก็ไปนิพพานได้จ่ะ!

ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็หมั่นสั่งสมบุญทุกบุญ แล้วอธิษฐานจิตไปพักกลางทางที่ดุสิตบุรี
จะไปอยู่กับกับคุณแม่ที่ดุสิตบุรี หรือจะไปอยู่กับหมู่คณะที่ดุสิตบุรี ก็แล้วแต่ใจปรารถนา จ่ะ