มันคือมือใหญ่มาก

CASE STUDY

มันคือมือใหญ่มาก

เรียบเรียง จากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

ลูกเป็นพนักงานของมูลนิธิธรรมกาย เป็นนักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ลูกพระธรรมฯค่ะ มีภูมิลำเนาเดิมอยู่ที่จังหวัดอุตรดิตถ์ ลูกได้เข้ามารับบุญช่วยงานอยู่ที่วัดตั้งแต่ปี 2543 โดยมีพี่สาวชักนำมา ซึ่งในตอนนั้นพี่สาวของลูกได้มาทำงานเป็นคนงานก่อสร้างอยู่ที่วัด ปัจจุบันนี้ลูกก็ยังทำงานอยู่ที่เดิมค่ะ ลูกรู้สึกรักวัด รักหลวงพ่อ รักคุณยาย และรักพี่ ๆ ทุกคนที่วัดมากค่ะ ลูกกราบขอความเมตตาพระเดชพระคุณหลวงพ่อฝันในฝันดังนี้ค่ะ

ลูกแต่งงานมีครอบครัวแล้ว และได้ตั้งท้องครั้งแรก เมื่อประมาณเดือนพฤษภาคม 2547 มีอาการแพ้ท้องรุนแรงมาก อาเจียนทุกวันจนลูกผอมลงๆ จากนั้นพอลูกท้องโตใกล้คลอด ลูกและสามีจึงวางโครงการกันว่า จะให้พี่สาวของสามีเป็นคนเลี้ยงให้ พอท้องได้ 8 เดือน ลูกจึงไปเตรียมตัวคลอดที่บ้านสามี ที่ จ.สุรินทร์ ทางแพทย์ได้กำหนดไว้ว่า ลูกจะคลอดในวันที่ 15 มกราคม 2548 แต่พอถึงวันที่ 30 ธันวาคม 2547 ลูกได้ไปพบแพทย์อีกครั้ง ทางแพทย์เห็นว่า ท้องของลูกใหญ่ผิดปกติมาก จึงสั่งอัลตราซาวด์ แล้วก็ตรวจพบว่า เด็กในท้องของลูกเป็นเด็กแฝด พอถึงวันที่ 1 มกราคม 2548 ลูกปวดท้องตั้งแต่เช้ามืด ปวดถี่ขึ้นเรื่อยๆ ลูกก็ทนปวดไปจนถึงเกือบ 2 ทุ่ม ก็ยังคลอดไม่ได้หมอจึงบอกกับลูกว่า “ผ่าตัดดีกว่านะ” ลูกจึงตกลง ผ่าก็ผ่า

เมื่อหมอบล็อคหลังและฉีดยาชาเสร็จ ก็ผ่าเอาลูกแฝดทั้ง 2 คนออกมา เป็นหญิงทั้งคู่ มีร่างกายแข็งแรงดีค่ะ

ลูกพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล 3 วัน หมอก็ให้กลับบ้านได้ ลูกได้มอบลูกแฝดทั้ง 2 ให้พี่สาวของสามีเป็นคนเลี้ยงเป็นส่วนใหญ่ โดยมีลูกและสามีเป็นผู้ช่วย แต่ก็เหนื่อยมากค่ะ เพราะเด็กตั้ง 2 คน พอเวลาผ่านไป 1 เดือน ลูกและสามีอยากกลับมาทำงานตามเดิม แต่พี่สาวสามีก็ไม่สามารถดูแลลูกแฝดทั้ง 2 คนเดียวได้ ลูกจึงจะให้แม่ของลูกที่อยู่อุตรดิตถ์เลี้ยงให้ ลูกจึงโทรไปหาแม่ แม่ก็ตกลงเพราะใครเห็นแล้วก็ต้องชมว่าลูกสาวน่ารักมากๆเห็นแล้วอยากอุ้มอยากเลี้ยงค่ะ

พอถึงวันที่ 9 กุมภาพันธ์ แม่และญาติๆได้เหมารถกระบะ มาจากบ้านที่อุตรดิตถ์ โดยมารับลูกที่ปทุมธานีก่อน แล้วจึงจะไปที่สุรินทร์ มากันทั้งหมด มีแม่ของลูก น้าสะใภ้ของลูก และน้าผู้หญิงที่เป็นเจ้าของรถมาพร้อมกับลูกชายอีก 1 คน

พอเช้าของวันที่ 10 ก.พ. ก็พากันออกเดินทางไปสุรินทร์ต่อ โดยมีพี่สาวของลูกซึ่งทำงานอยู่ที่วัดไปด้วยอีกคน ไปถึงสุรินทร์ตอนเย็นวันที่ 10 ก.พ. หลังจากชื่นชมลูกสาวแฝดทั้ง 2 เสร็จแล้วก็ทานข้าวเย็นกัน เมื่อทานข้าวเสร็จแล้วก็จะพากันกลับอุตรดิตถ์ ไม่ได้นอนพักผ่อนเลย ทางญาติสามีได้ทักท้วงให้นอนพักสักคืนก่อน แต่ทางแม่ของลูกและน้าๆที่ไปด้วยกันไม่ยอมพัก จะขอกลับเลย ก็เลยต้องกลับในเย็นวันนั้นโดยพาหนะรถยนต์ ประมาณตี 5 กว่าๆ เกือบ 6 โมงเช้าของวันที่ 11 กุมภาพันธ์ ขณะนั้นรถได้แล่นมาถึงอำเภอสรรพยา จ.ชัยนาท สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ขณะที่ทุกคนหลับสนิท ลูกเองได้ยินเสียงดังครืน...แรงมาก รถได้พุ่งลงจากไหล่ถนนลงข้างทาง ชนกับต้นไม้อย่างแรงจนบุบมาเกือบถึงตัวลูก และจอดสนิทอยู่ในท่าตะแคงเล็กน้อย น้าผู้หญิงซึ่งอยู่ที่กระบะหลังกระเด็นมาตกลงพื้นที่ข้างประตูด้านคนขับ ทำให้สะโพกหลุด ตรงบริเวณขาเปียกชุ่มไปด้วยเลือด แม่และน้าสะใภ้ของลูกซึ่งอยู่ที่กระบะหลังเช่นกัน กระเด็นออกจากกระบะรถไปนอนคู่กันอยู่ในท่าเดียวกัน ที่ริมถนน อยู่ห่างจากรถประมาณ 6 เมตร เสียชีวิตทันทีทั้งคู่ ส่วนลูกสาวฝาแฝดคนน้องซึ่งลูกอุ้มอยู่ ถูกเบาะรถกระแทกอย่างแรงจนสมองยุบ เสียชีวิตทันทีเช่นกัน ที่เหลือเจ็บบ้างเพียงเล็กน้อย พี่สาวที่นั่งเบาะหน้าของลูก ได้อุ้มรูปหล่อหลวงปู่สดซึ่งนำมาจากที่พัก ไม่เป็นอะไรเลย แต่รูปหล่อหลวงปู่สดนั้น ช่วงที่กำลังชุลมุน พี่สาวได้วางหลวงปู่ไว้ที่หน้ารถปอเต็กตึ๊ง มานึกได้อีกที ปอเต็กตึ๊งก็เอาไปแล้ว พี่สาวรู้สึกเสียดายมาก ศพของแม่และแฝดคนน้องได้ตั้งสวดที่บ้านของลูก ส่วนศพของน้าสะใภ้ก็ตั้งสวดที่บ้านของน้าสะใภ้ ซึ่งก็อยู่ใกล้ๆกัน

ช่วงที่ศพยังตั้งสวดอยู่ที่บ้าน ตอนเช้าก็จะนิมนต์พระมาสวดและฉันภัตตาหารที่บ้านทุกวัน พอเช้าวันที่ 3 หลังจากวันที่เสียชีวิต วันนั้นพระได้ไปสวดที่บ้านของลูกก่อน และหลังจากนั้นก็ไปสวดและฉันภัตตาหารที่บ้านของน้าสะใภ้ พอหลังจากพระฉันภัตตาหารเสร็จก็กลับวัด ทุกคนที่มาในงาน ต่างก็กำลังจะรับประทานอาหารร่วมกัน ขณะนั้นเองหญิงคนหนึ่งอายุประมาณ 35-36 ปี ซึ่งมาร่วมงานศพก็มีอาการเหมือน วิญญาณน้าสะใภ้ได้มาเข้าสิงร่าง แต่ลูกไม่ได้อยู่ในงานนะคะ คนที่เห็นเหตุการณ์เล่าให้ฟังว่า พอน้าสะใภ้เข้าร่างได้ก็ร้องไห้มากมาย ได้พูดปนกับเสียงร้องไห้ออกมาว่า “ไม่น่าเลย ไม่น่าไปเร็วขนาดนี้ ยังไม่ได้สั่งเสียอะไรไว้เลย” และบอกกับทุกคนว่า อยากจะเห็นลูกๆทุกคนของเธอ ได้พูดต่อไปอีกว่า “ขอเขามา เขาให้มาแป๊บเดียว” และยังบอกอีกว่า “ป้าก็มาด้วย (หมายถึงแม่ของลูก) อุ้มลูกสาวแฝดที่ตายมาด้วย” วิญญาณน้าสะใภ้ได้ใช้มือตบลงที่พื้นกระดานข้างๆตัว แล้วเรียกลูกๆของตัวเองให้มากราบแม่ของลูก บอกว่า ป้า ( หมายถึงแม่ของลูก ) นั่งอยู่ตรงนี้ ลูกๆของน้าสะใภ้ก็เข้าไปกราบทั้งที่มองไม่เห็น

หลังจากนั้นเพื่อนของน้าสะใภ้ซึ่งเคยดื่มเหล้าด้วยกัน ก็ไปรินเหล้ามาให้วิญญาณของน้าสะใภ้ดื่ม หญิงสาวที่ถูกวิญญาณน้าสะใภ้เข้าสิงก็ยกเหล้าดื่มจนหมดแก้ว วิญญาณน้าสะใภ้ก็ยังไม่ออกจากร่าง บอกว่าจะรอลูกชายคนที่ 2 ซึ่งไปส่งพระยังไม่กลับมา พอลูกชายมาถึงปุ๊บกำลังจะขึ้นบ้าน วิญญาณของน้าสะใภ้ก็ออกจากร่างไปตอนนั้นพอดี

ตอนที่วิญญาณน้าสะใภ้ออกจากร่าง หญิงที่ถูกน้าสะใภ้สิงก็ล้มลงหมดสติไป ขณะเดียวกันนั้น ลูกสาวคนโตของน้าสะใภ้ก็เป็นลมหมดสติไปพร้อมกัน ระหว่างที่ลูกสาวคนโตของน้าสะใภ้หมดสติไปนั้น เธอได้เล่าให้ฟังว่า เธอเห็นแม่ของลูกมาด้วยจริงๆตามที่วิญญาณของน้าสะใภ้บอก แม่ใส่ชุดขาว อุ้มลูกแฝดของลูกคนที่ตายมาด้วย แม่เดินเงียบๆนำหน้าน้าสะใภ้ไป ทันใดนั้น เธอก็เห็นมีมือดำใหญ่มาคว้าแขนแม่ของเธอฉุดดึงเอาตัวไป เธอเองก็รีบคว้าแขนอีกข้างหนึ่งของแม่พยายามดึงไว้ไม่ให้แม่ไป แต่ก็ดึงไม่ไหว เธอมีความรู้สึกว่า ร่างของแม่ของเธอ(น้าสะใภ้) ตัวเธอและแม่ของลูก ได้ลอยวืบออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว แว๊บเดียวก็ถึงถนนใหญ่ ซึ่งอยู่ห่างจากบ้านประมาณเกือบ 2 กม. ปากของเธอก็พูดว่า “แม่อย่าไป แม่อย่าไป” พอถึงถนนใหญ่ น้าสะใภ้จึงได้ผลักร่างของเธอออก แล้วพูดว่า “ไม่ต้องไป อยู่กับน้องนี่แหละ” แล้วเธอก็ฟื้นขึ้นมา ช่วงที่เธอหมดสติไปนั้น คนที่ปฐมพยาบาลบอกว่า ใบหน้าของเธอซีด เท้าเย็นขึ้นมาจนถึงขาแล้วค่ะ แต่เธอได้ฟื้นขึ้นมาก่อน

หลังจากที่แม่เสียชีวิตไปได้ประมาณ 5 เดือน ลูกได้ฝันเห็นแม่และลูกแฝดคนที่ตาย ในฝันเห็นแม่แต่งตัวแบบชาวบ้านเหมือนตอนมีชีวิตอยู่ และได้พูดคุยกับลูก แต่ลูกจำเรื่องที่พูดกับแม่ไม่ได้ ส่วนลูกแฝดที่เห็นในฝันนั้น เดินได้แล้ว แต่ตัวดำมาก ลูกพยายามพูดกับเขา แต่เขายังไม่รู้เรื่อง ไม่สนใจลูกเลย

คำถามมีดังนี้ค่ะ

1. ลูกทำบุพกรรมใดมา จึงต้องถูกผ่าตัดในการคลอดลูก ไม่สามารถคลอดเองได้ตามธรรมชาติ

2. ลูกและสามี มีบุพกรรมใดจึงได้ลูกฝาแฝด, คนที่ได้ลูกฝาแฝด เกิดเพราะสาเหตุใดบ้างคะ และลูกแฝดทั้ง 2 เขาทำกรรมใดมา จึงมาเกิดเป็นฝาแฝดกัน และเป็นหญิงทั้งคู่

3. บุพกรรมใด ที่ทำให้ทุกคนในรถต้องมาประสบอุบัติเหตุพร้อมกันคะ , กรรมใดที่ทำให้ แม่, น้าสะใภ้ และลูกแฝดผู้น้องของลูก เสียชีวิตทันที แต่แฝดคนพี่ทำไมไม่เป็นอะไรเลยคะ

4. ตอนที่สิ้นใจใหม่ๆ แม่ของลูก น้าสะใภ้และลูกแฝดผู้น้องของลูก เขารู้สึกอย่างไรคะ, ทั้ง 3 ตายแล้วไปไหนคะ และฝากบอกอะไรถึงลูกและพี่น้องทุก ๆ คนบ้างคะ, บุญที่อุทิศไปให้ทั้ง 3 ได้รับหรือไม่คะ

5. วิญญาณของน้าสะใภ้ได้มาเข้าสิงร่างของผู้หญิงที่มาร่วมงานศพจริงหรือไม่คะ น้าสะใภ้ต้องการพบลูกทุกคนเพื่อจะบอกอะไรกับลูกๆของเขาคะ ที่น้าสะใภ้บอกว่า เขาให้มาแป๊บเดียวนั้นหมายความว่าอย่างไรคะ เขาในที่นี้คือใครคะ

6. เหตุใดพอน้าสะใภ้ออกจากร่างของผู้หญิงคนนั้นปุ๊บ ลูกสาวคนโตของน้าสะใภ้ก็เป็นลมหมดสติไปพร้อมๆกัน

7. ลูกสาวคนโตของน้าสะใภ้ ช่วงที่หมดสติไป เธอได้เห็นน้าสะใภ้และเห็นแม่ของลูกอุ้มลูกแฝดของลูกที่ตายมาด้วย จริงหรือไม่คะ ถ้าจริง ทำไมแม่ของลูกจึงใส่ชุดสีขาว แต่ตัวน้ากลับใส่ชุดเดิมตอนที่ตาย

8. มือดำใหญ่ที่ลูกสาวของน้าสะใภ้เห็นว่ามาฉุดเอาร่างของน้าสะใภ้ไป มือที่เห็นนั้นเป็นมือของใครคะ เหตุใดน้าสะใภ้จึงถูกฉุด และทำไมแม่ของลูกเดินไปแบบสบายๆ ไม่มีใครมาฉุดไปคะ , และเขากำลังจะพากันไปไหนคะ

9. หลังจากที่แม่ตายไปประมาณ 5 เดือน ลูกได้ฝันเห็นแม่และลูกสาวที่ตายมาหา ความฝันนั้นเป็นจริงหรือไม่คะ ทำไมลูกจึงฝันคะ

10. ลูกกับพี่ที่เป็นหัวหน้างานเคยทำบุญอะไรร่วมกันมาคะ จึงร่วมงานกันด้วยดีมาโดยตลอด หัวหน้างานของลูกเขาเคยสร้างบารมีมาอย่างไรคะ

11. ตัวลูก สามี และลูกแฝดที่ยังมีชีวิตอยู่เคยสร้างบารมีมากับหมู่คณะอย่างไรคะ, พุทธันดรที่แล้วตัวลูกได้พบหมู่คณะไหมคะ ถ้าพบ ลูกได้กลับดุสิตบุรีไหมคะ, เหตุใดชาตินี้ตัวลูกจึงได้มาทำงานรับใช้พระพุทธศาสนาอยู่ในวัด , ตัวลูกเคยเข้าถึงพระธรรมกายมาหรือไม่คะ

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมา หาว 1 ที

แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

1. ลูกต้องถูกผ่าตัดคลอดลูก เนื่องจากไม่สามารถคลอดด้วยวิธีธรรมชาติได้ เพราะ....เศษกรรมปาณาติบาต ฆ่าสัตว์เล็กสัตว์น้อย เช่น บี้มดตบยุง เป็นต้น มาส่งผลจ่ะ !

2. ลูกและสามีได้ลูก “ฝาแฝด” มา เพราะ....เคยสร้างบุญร่วมกันมา และได้อธิษฐานให้มาเป็นพ่อ - แม่ - ลูกกันจ่ะ !

ส่วนผู้อื่นที่มีลูกฝาแฝดทั้งแฝด 2 , 3 เป็นต้น เพราะ...
1. บุญกรรมของพ่อ - แม่
2. บุญกรรมของลูก
3. บุญกรรมของ พ่อ - แม่ - ลูกที่ทำร่วมกัน เช่น พ่อ - แม่ได้สร้างบุญหรือตั้งความปรารถนาให้มีลูกแฝด จึงไปดึงดูดผู้ที่มีบุญ - กรรมเสมอตนมาเกิดพร้อมกัน แม้ไม่ได้ทำบุญร่วมกันมา

3. บุญกรรมของลูกแฝดที่ทำร่วมกันมา คือ ทำบุญร่วมกันมาแล้วอธิษฐานให้เป็นพี่น้องร่วมกัน , ซึ่งบางทีก็เป็นเพื่อนรักกันบ้าง , พี่น้องกันบ้าง , ร่วมสาบานกันบ้าง

4. ในอดีตเป็นพ่อ - แม่ - ลูกกัน ได้อธิษฐานให้มาเป็นพ่อแม่ลูก เมื่อมาเกิดพร้อมกันก็เป็นลูกแฝดจ่ะ !

5. เกิดจากพ่อ - แม่ - ลูกไม่มีกรรมร่วมกันมาก่อน แต่มีกรรมเสมอกัน ก็มาเกิดพร้อมกัน เช่น มีกายละเอียดที่หมดบุญใกล้เคียงกัน , ในเวลาเดียวกัน หัวหน้าเขตจึงชี้ให้มาเกิดพร้อมกันในบ้านที่มีกรรมเสมอกันจ่ะ !

ในกรณีลูกแฝดของลูกนั้น ก่อนมาเกิดก็เป็นภุมมเทวาหญิง หมดบุญพร้อมกัน และมีกรรมเสมอกันจึงถูกชี้ให้มาเกิดพร้อมกันจ่ะ !

3. ทุกคนในรถต้องมาประสบอุบัติเหตุพร้อมกัน เพราะ....ในอดีตเป็นเพื่อนบ้านกัน ได้ร่วมกันฆ่าสัตว์ล้มวัว - ควายเพื่อจัดงานฉลองประจำปีเป็นประจำ วิบากกรรมนี้ได้มาส่งผลพร้อมกันจ่ะ !

แม่ - น้าสะใภ้ - ลูกแฝดผู้น้อง ต้องเสียชีวิตทันที แต่แฝดผู้พี่ไม่เป็นไร เพราะ....ไม่ได้มีกรรมร่วมด้วย จึงรอดชีวิตได้จ่ะ !

4. แม่ - น้าสะใภ้ – ลูกแฝดผู้น้องตายใหม่ ๆ นั้น แม่กับ น้าสะใภ้รู้สึกสับสนตกใจทำอะไรไม่ถูก แต่ก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไร เพราะเหมือนตื่นขึ้นมาก็เห็นคนวุ่นวายที่เกิดจากเหตุการณ์และพยายามที่จะเข้าไปดูเหตุการณ์

ก็เห็นร่างของตัวเองนอนอยู่ และเห็นลูกแฝดก็พยายามอุ้มขึ้นมาทั้ง 2 คน แต่ก็อุ้มได้เพียงคนเดียว คือ คนที่ตาย , สำหรับแฝดผู้น้องที่มีบุญกลาง ๆ เมื่อตายปุ๊บก็โตเป็นเด็กทันที ตัวเท่าขนาดที่ตายและไม่รู้สึกอะไรจ่ะ !

ตายแล้ว ทั้ง 3 คนก็ไปเป็นภุมมเทวาอยู่ที่หมู่บ้านภุมมเทวาที่ห่างไกลจากบ้านพอสมควร โดยมีเจ้าหน้าที่เขตพาไป แม่และน้าสะใภ้ก็กำลังเลี้ยงหลานอยู่ในบ้านของแม่ที่มีน้าสะใภ้อยู่ด้วย , เพราะแม่มีบุญที่ทำตามประเพณีอยู่บ้างในพระพุทธศาสนา ,

ได้ ฝากข้อความมาว่า ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้ว ก็ทำให้สภาพดีขึ้นในทุกด้าน , ใจสงบลงไม่กระวนกระวายใจเหมือนช่วงแรก เพราะยอมรับสภาพแล้ว

5. วิญญาณที่มาเข้าสิงร่างของผู้ที่มางานศพนั้น ก็เป็นเรื่องจริง ซึ่งก็คือน้าสะใภ้นั่นเอง ที่เจ้าหน้าที่เขตอนุญาตให้มา “บอกลา” ได้จ่ะ ! แต่แป๊บเดียว เพราะเป็นระเบียบหรือกฎเกณฑ์ของชาวภุมมเทวาจ่ะ !

6. เมื่อวิญญาณออกจากร่างของผู้หญิงที่มาร่วมงานแล้ว , ลูกสาวคนโตของน้าสะใภ้ก็หมดสติทันที เพราะ....รักแม่และอาลัยเสียใจอยากจะตายตามแม่ไปจ่ะ !

7. “ลูกสาวคนโตของน้าสะใภ้” ช่วงที่หมดสติไป เธอได้เห็นน้าสะใภ้และเห็นแม่ของลูกอุ้มลูกแฝดคนน้องมาด้วยนั้น ก็เป็นเรื่องจริง ๆ จ่ะ !

ที่แม่ใส่ชุดขาว เพราะแม่ทำบุญมากกว่าน้า จึงมีบุญมากกว่าน้า ดังนั้นน้าจึงยังคงใส่ชุดเดิมตอนที่ตายจ่ะ !

8. “มือดำใหญ่” ที่ลูกสาวของน้าสะใภ้เห็นว่ามาฉุดเอาร่างของน้าสะใภ้ไป มือที่เห็นนั้น คือ มือของเจ้าหน้าที่เขต

น้าสะใภ้จะ “ดื้อ” เหมือนจะไม่ยอมไปตอนแรก ดังนั้นเจ้าหน้าที่เขต จึงต้องฉุดเพื่อเข้ารอยต่อระหว่างภพไปยังหมู่บ้านภุมมเทวา ซึ่งเป็นหน้าที่ของเจ้าหน้าที่เขตจ่ะ !

ส่วนแม่เดินแบบสบายโดยไม่มีใครมาฉุด เพราะแม่มีบุญมากกว่าและเข้าใจหลักความตายของชีวิตมากกว่าจ่ะ !
เขากำลังจะพาไปหมู่บ้านภุมมเทวาที่อยู่ห่างไกลจากบ้านเพื่ออยู่ที่ตรงนั้นจ่ะ !

9. หลังจากแม่ตายไปได้ 5 เดือน , ตัวลูกได้ฝันเห็นแม่และลูกสาวมาหา ความฝันนั้นก็เป็นเพราะ “จิตนิวรณ์” หรือความคิดคำนึงที่ฝังลึกอยู่ในใจจ่ะ !

10. ลูกกับพี่ที่เป็นหัวหน้างาน ได้ร่วมงานกันมาด้วยดีตลอดเพราะ....ปัจจุบันลูกทำตัวน่ารัก , หัวหน้างานก็เลยรัก จึงทำให้งานราบรื่นจ่ะ !

หัวหน้างานเคยสร้างบารมีมากับหมู่คณะ โดยพุทธันดรที่ผ่านมาได้เป็นทหารของพระราชาองค์ที่ออกบวช , ได้ออกบวชตามพระราชาจนตลอดชีวิต , มีหน้าที่ “เผยแผ่” , มีผลการปฏิบัติธรรมพอเอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีได้ , ที่มาเป็นผู้หญิง เพราะกรรมเจ้าชู้ในหลาย ๆ ชาติรวมทั้งพุทธันดรที่แล้ว มารวมส่งผลจ่ะ !

11. ตัวลูก , สามี , และลูกแฝด เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาแบบ “กองเสบียง” ประเภทตามอารมณ์ จึงทำให้บางชาติก็เจอ บางชาติก็ไม่เจอ ดังนั้นชาตินี้อย่าได้ประมาทในการสร้างบารมีนะจ๊ะ !

ตัวลูกไม่ค่อยสม่ำเสมอทั้งทาน , ศีล , ภาวนา จึงมีผลการปฏิบัติธรรมดีไม่เท่าที่ควร ,

ชาตินี้ถ้าอยากกลับดุสิตบุรีก็ต้องทุ่มเทชีวิตจิตใจสร้างบารมีให้สม่ำเสมอจ่ะ !

ชาตินี้เมื่อมาเจอกันแล้ว ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญ แล้วอธิษฐานจิต ตามติดไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์อย่าได้พลัดกันเลยจ่ะ !