รถชนพังยับ ไม่ตายไม่เจ็บ เดินลงรถอย่างสบาย ด้วยอานุภาพดวงแก้วยายฯ

 

        ลูกชื่อ กัลยาณมิตรวลิน พิทักษ์ผลิน เจ้าของอู่เชาวลินการาจ อำเภอเมือง จังหวัดชลบุรี ลูกเป็นนักเรียนใหม่ของโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา เข้าวัดพระธรรมกายครั้งแรกเมื่อวันที่ 1-พฤษภาคม พ.ศ.2553-ที่ผ่านมานี้เองค่ะ ทั้งๆที่วัดพระธรรมกายเป็นวัดดังย่านปทุมธานี มีชื่อเสียงระดับโลก แต่ลูกก็แค่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป

 

        ลูกเป็นคนชอบทำบุญ ตั้งแต่ปี พ.ศ.2527-เป็นต้นมา ลูกจะตระเวนทำบุญไหว้พระทุกวันเสาร์ ให้ได้ปีละหนึ่งร้อยวัด ทำอย่างนี้มา 26-ปีแล้วค่ะ วัดไหนที่ใครว่าดี มีของขลัง ลูกไปหมดทุกวัดเลยค่ะ จนวันหนึ่ง ลูกรู้สึกเหนื่อยเหลือเกินกับชีวิต รู้สึกว่าอย่างนี้ไม่ใช่สิ่งที่เราแสวงหา ทั้งๆที่เราไปไหว้พระทำบุญ แต่ทำไม...กลับรู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน นั่งสมาธิก็ไม่รู้สึกสบาย ไม่รู้สึกอะไรเลย และขณะที่ลูกรู้สึกหมดอาลัยตายอยากกับชีวิตอยู่นั้น ลูกก็เปิดทีวีดู เปิดไปช่องไหนก็มีแต่เรื่องน่าเบื่อ ลูกจึงเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ แล้วก็มาเจอช่องดีเอ็มซี มาเจอหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่นั่งเทศน์อยู่ ลูกก็นั่งฟังหลวงพ่อเทศน์อย่างสนใจ ลูกคิดในใจว่า “หลวงพ่อองค์นี้ท่านขยันจริงๆ เปิดมากี่ทีเจอท่านเทศน์ทุกที เทศน์สนุกด้วย”-ทำให้ลูกหัวเราะชอบใจหายเซ็งโลกไปเลยค่ะ ลูกแอบฟังหลวงพ่อเทศน์อยู่นานเกือบเดือน จนรู้สึกว่า “เราอยู่บ้านต่อไปไม่ได้แล้ว เราต้องไปวัดพระธรรมกายให้ได้”-ลูกจึงบึ่งรถจากชลบุรีมาวัดพระธรรมกายทันทีพร้อมกับลูกๆค่ะ

 

        เมื่อลูกได้มาวัดในวันอาทิตย์ มานั่งสมาธิที่สภาธรรมกายสากล ลูกมีความสุขมาก จากภาพที่ลูกเห็นคนนั่งสมาธิเยอะๆในจอดีเอ็มซี วันนี้...ลูกได้มาถึงแล้ว ทุกอย่างคือความจริง ไม่ใช่ความฝัน ลูกจึงมาวัดทุกวันอาทิตย์ตลอดสองเดือนเต็มๆไม่เคยขาด ต่อมาลูกก็ลองใจตัวเองดูว่า ถ้าเราไม่ไปวัดพระธรรมกายแล้วจะเป็นอย่างไร ปรากฏว่าวันอาทิตย์นั้นทั้งวันลูกหงุดหงิด รู้สึกเสียดายบุญทั้งวันเลยค่ะ ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ลูกก็ไม่เคยขาดการมาวัดพระธรรมกาย โดยเฉพาะวันอาทิตย์ต้นเดือนในพิธีบูชาข้าวพระ ลูกจะไม่ยอมขาดบุญนี้เด็ดขาดเลยค่ะ

 

        ต่อมา ในวันธรรมชัย 27-สิงหาคม พ.ศ.2553-ที่ผ่านมา ครอบครัวของลูกก็ได้ดวงแก้วของคุณยายอาจารย์มากันคนละหนึ่งดวง รวมทั้งหมดสามดวง เมื่อได้รับมาแล้วลูกก็จะเก็บขึ้นหิ้ง เอาไว้อธิษฐานบูชา ไม่ได้นำติดตัวไปไหนค่ะ แต่แล้วเรื่องราวอานุภาพบุญ และปาฏิหาริย์ของดวงแก้วของคุณยายอาจารย์ก็ได้บังเกิดขึ้นกับตัวลูกและครอบครัว...

 

        เมื่อวันเสาร์ที่ 4-กันยายน พ.ศ.2553-ที่ผ่านมา วันนั้นลูกต้องขับรถออกไปทำธุระนอกบ้าน ใจคอลูกรู้สึกไม่ค่อยดี เพราะตลอดทั้งอาทิตย์ เวลาไปไหนก็จะมีรถขับปาดหน้าตลอด อยู่ๆวันนั้นลูกก็รู้สึกขึ้นมาว่าอยากจะนำดวงแก้วของคุณยายพกติดตัวไปด้วย ในขณะที่ลูกขับรถไปนั้นก็มีรถมาเบียดรถของลูกแล้วขับปาดหน้า ตอนนั้นลูกตกใจมาก จึงหักพวงมาลัยไปทางซ้าย แต่พอมองไปเห็นรถที่ขับตามหลังมาด้วยความเร็วสูง ลูกจึงหักพวงมาลัยกลับทันที รถของลูกพุ่งชนรถอีกคันหนึ่ง...เสียงดังโครมสนั่นหวั่นไหวไปไกลเกือบหนึ่งกิโลเมตร รถที่ตามมา 20-30-คัน เบรกกันตัวโก่งเสียงดังเอี๊ยด... ต่อแถวยาวไปไกล ในขณะที่รถของลูกหมุนติ้วเป็นลูกข่าง

 

        ณ วินาทีแห่งความเป็นและความตาย สมาธิที่หลวงพ่อได้สอนให้ลูกนั่ง อีกทั้งธรรมะที่หลวงพ่อเทศน์สอน ทำให้ลูกตั้งสติได้ ลูกพยายามตั้งสติแล้วก็อธิษฐานจิต ร้องเรียกขอให้พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ หลวงพ่อ คุณยายอาจารย์ และกายสิทธิ์ในดวงแก้วของคุณยาย ช่วยให้ลูกรอดปลอดภัย ขออย่าให้ตัวลูก ลูกชายซึ่งกำลังจะบวชที่วัดพระธรรมกายเร็วๆนี้ และคนในรถรวมสี่คน...เป็นอะไรเลย

 

 

 

 

        ตอนนั้น ลูกรู้สึกเหมือนอยู่ในสุญญากาศ เหมือนอยู่ในอีกมิติหนึ่ง เหมือนลูกกำลังนั่งสมาธิ มีความสุขเบาสบาย เหมือนไม่เป็นอะไรเลย ตอนที่รถหยุดหมุน ลูกก็นึกว่าลูกคงตายไปแล้ว เพราะลูกเห็นแสงสว่างวาบเหมือนแสงนีออน มองเห็นลูกชายกระเด็นจากเบาะหน้าข้างคนขับไปอยู่เบาะหลัง ในช่วงเวลานั้น...ลูกคิดว่าคงตายกันหมดแล้ว เพราะไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดอะไรเลย เบาะรถพังยับ ไม่มีชิ้นดี อีกทั้งรถปอเต็กตึ้งก็มารอแล้ว พอรถหยุดสนิททุกคนก็วิ่งกรูมาที่รถของลูกแล้วถามลูกว่า "คุณแขวนพระอะไร”-เพราะเขาเห็นลูกลงมาจากรถ เดินได้เป็นปกติ ไม่รู้สึกเจ็บไม่รู้สึกปวดอะไรเลย ที่เจ็บมากที่สุดก็คือลูกชาย แค่หัวโน พอทายาหม่องชั่วโมงเดียวก็หาย พวกเราทั้งสี่คนไม่มีใครเป็นอะไรเลย แถมวันรุ่งขึ้น คือ วันอาทิตย์ต้นเดือนที่ 5-กันยายน พ.ศ.2553-ลูกและครอบครัวก็ยังมาวัดพระธรรมกาย มาร่วมพิธีบูชาข้าวพระตามปกติ ไม่มีอาการผิดปกติอะไรเลย จนมาถึงทุกวันนี้

 

 

 

 

        ลูกและครอบครัวจึงมั่นใจในอานุภาพบุญ และปาฏิหาริย์ดวงแก้วของคุณยาย ที่ช่วยชีวิตของลูกและครอบครัวให้รอดตายมาได้อย่างน่าอัศจรรย์ เพราะวันนั้นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่คุ้มครองตัวลูก มีเพียงดวงแก้วของคุณยายอาจารย์ที่ลูกแขวนติดคอไม่ยอมถอดจนถึงทุกวันนี้ และลูกๆทุกคนในครอบครัวพิทักษ์ผลิน จะตั้งใจสร้างบุญกับหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่ไม่ถอยหนี ให้คุ้มค่ากับที่พวกเราเพิ่งเข้าวัดพระธรรมกายค่ะ