ใจเย็นก่อน...เจ๊อย่างเพิ่งตาย

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง
 
        ครอบครัวของลูกมีอาชีพเกษตรกรและกรรมกร พ่อ ทำงานก่อสร้าง ลูกมีพี่น้องทั้งหมด 8 คน ลูก เป็นคนที่ 6  ตัวลูกเองเมื่อแรกเกิดมาพ่อก็ล้มป่วยหนัก แม่ จึงคิดว่าลูกเป็นตัวกาลกิณี เลยนำตัวลูกไปฝังทั้งเป็น แต่โชคดี มีพระภิกษุรูปหนึ่งบิณฑบาตผ่านมาได้ยินเสียงเด็กร้อง แล้วท่านเจอยายของลูกพอดี  จึงบอกให้ยายไปดู ยายจึงขุดลูกขึ้นมาจากหลุม แล้วยายก็เอาไปเลี้ยงไว้เอง แต่พอลูกอายุได้ 3 ขวบ แม่ก็ไปรับตัวลูกมาจากยาย แม่บังคับให้ลูกทำงานทุกอย่างในบ้าน  ทำเหมือนที่ผู้ใหญ่ทำ ทั้งหุงข้าว  ทำกับข้าว กวาดบ้านถูบ้าน ตักน้ำใส่ตุ่มจนเต็มทุกตุ่ม ถ้าไม่ได้อย่างใจแม่ แม่จะจับลูกมัดแขนมัดขา แก้ผ้า ตีๆๆๆ ตีจนสะใจ ตีจนท่านเหนื่อยจึงหยุด ท่านจะด่าว่าลูกด้วยถ้อยคำที่หยาบคายมากเหมือนไม่ใช่ลูก

        เวลากินข้าวทุกคนจะได้กินร่วมวงกันหมด ยกเว้นตัวลูก แม่จะบังคับให้ทำงานจนเสร็จเรียบร้อยจึงจะให้กิน โดยที่พ่อก็ไม่รู้เรื่องนี้เลย เพราะเวลาพ่อถามหาลูกว่าทำไมไม่มากินข้าว แม่ก็จะตอบแทนทุกครั้งว่า “มันยังไม่หิว ปล่อยมันไปเถอะ” ทั้งที่ลูกหิวจนไส้กิ่ว เมื่อเขาอิ่มกันหมดแล้ว  ลูกก็ต้องเก็บจานไปล้าง ลูกได้กินแต่ของที่เหลือจากที่เขากินแล้ว ถ้ากับข้าวหมดก็ต้องกินข้าวคลุกกับน้ำปลา กลางวันพ่อแม่ไปทำงานกันหมด  ลูกก็จะอยู่บ้านกับพี่ๆและน้องอีก 2 คน ลูกจะถูกพี่ชาย 4 คนและน้องชายอีก 1 คน ซึ่งเป็นพี่น้องร่วมสายโลหิต เรียงคิวกันข่มขืนลูกตั้งแต่อายุ 3 ขวบจนกระทั่งลูกอายุได้ 12 ปี โดยขู่ว่าไม่ให้บอกใคร ไม่งั้นจะจับมัดไม่ให้กินข้าว ความที่เป็นเด็กจึงกลัวคำขู่ของพี่ชายมากจนไม่กล้าเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง
 
        ลูกคิดอยากออกไปจากครอบครัวนรกนี้ตลอดเวลา ดังนั้นเมื่อลูกอายุ 15 ปี มีคนมาชอบลูก ลูกจึงขอให้เขาพาออกไปจากบ้านนี้ ลูกได้โกหกพ่อกับแม่ว่า ลูกท้องกับผู้ชายคนนี้ แม่จึงจับเราแต่งงานกัน แต่แต่งไปแล้วก็ไม่ดีอย่างที่คิด เขามีเมียอยู่แล้ว สามี ก็ดื่มเหล้า  เมามาก็ตบตีตัวลูกทุกวัน เมียเขาก็ตามรังควาญตบตีลูกหลายครั้ง  จนวันหนึ่งลูกได้พบเพื่อนสมัยเรียนเธอบอกว่า จะพาไปทำงานกับพี่สาวเป็นพาทเนอร์ นั่งชั่วโมง เงินดี งานสบาย  ลูกจึงไปกับเธอทั้งที่ไม่รู้ว่ามันคืองานอะไร    เมื่อไปถึงลูกก็ต้องตกอยู่ในสภาพจำยอม ต้องกลายเป็นผู้หญิงขายบริการตั้งแต่นั้นมา ขณะนั้นอายุ 16 ปี ด้วยความที่ลูกเป็นคนสวยหรือจะด้วยวิบากกรรมของลูกเองก็ไม่รู้ ไม่ว่าผู้ชายคนไหนๆ ที่มาใช้บริการ ต่างก็ต้องการแต่ตัวลูกคนเดียว ลูกรับแขกจนแทบไม่มีเวลาพักผ่อน      จนติดเชื้อ  ป่วยเป็นโรคหนองใน   ข้างในเน่าถึงมดลูก เกือบโดนตัดมดลูกทิ้ง 

        ต่อมาลูกได้หลงรักนายทหารคนหนึ่ง ไปนอนกับเขาจนตั้งท้อง แต่เขาไม่ยอมรับเป็นพ่อ  เมื่อคลอดออกมาเป็นลูกชาย  แม่ของลูกก็รับเข้าทะเบียนเป็นลูกของตัวแม่เอง โดยไม่ให้ลูกได้แตะต้องหรือนอนกอดลูกตัวเองเลย แม่ผลักไสแต่จะให้ลูกไปทำงานหาเงินมาให้ ลูกจึงกลับไปทำอาชีพเดิมอีก แต่ไม่ว่าลูกจะหาเงินมาให้เท่าไรก็ไม่เคยเพียงพอกับความต้องการของแม่ เพราะแม่ติดการพนัน ติดเหล้ามาก เงินหมดไปกับอบายมุข  และเหมือนกรรมกระหน่ำซ้ำลูกไม่สิ้นสุด  คืนหนึ่งลูกกำลังโดยสารรถไฟเพื่อจะไปทำงานที่ภาคใต้ ขณะลูกกำลังนอนหลับอยู่บนเตียงในตู้นอนบนรถไฟ ลูกก็ถูกชายแปลกหน้าเอามีดจี้และข่มขืนจนสำเร็จและกำลังจะต่อคิวอีกคน แต่เป็นจังหวะที่รถไฟจอดสถานีพอดี  ลูกจึงรีบกระโดดลงจากเตียงวิ่งลงรถไฟ  ไปต่อขบวนอื่น

        ลูกทุกข์ใจมากเลยคิดฆ่าตัวตาย  ตอนนั้นลูกอายุได้18 ปี   ใช้เชือกผูกคอติดกับก้อนหินขนาดใหญ่ แล้วกระโดดลงไปในแม่น้ำ  แต่พอดีคนขับเรือผ่านมาเจอเลยช่วยชีวิตไว้   รอดตายมาได้  ก็สู้ชีวิตต่อ และไม่นานก็มีคนมาอาสารับไปเลี้ยงดู  นึกว่าจะสบาย มารู้ภายหลังว่าตัวเขาเป็นเจ้าของซ่องโสเภณี     เขาเมามาก็ตบตีซ้อมทำร้ายลูกทุกวัน แม้แต่ตอนที่ลูกกำลังตั้งท้องได้ 3-4 เดือน ก็ไม่เว้น  และเมียน้อยคนที่ 2 ของเขา ก็ยังตามมาตบตีลูก หวังให้ลูกแท้งอีกด้วย  ลูกจึงต้องหนีกลับไปอยู่กับแม่ จนคลอดลูกคนที่ 2 พอคลอดออกมาเป็นผู้หญิง แม่ก็ไม่ยอมรับเลี้ยง เพราะแม่ไม่ชอบเด็กผู้หญิง ลูกจึงบอกว่าจะไปทำงานหาเงินมาให้ แม่จึงยอม  แต่แม่ก็เลี้ยงลูกสาวของลูกด้วยการตบตีทรมานต่างๆนานา ไม่แตกต่างจากที่เคยเลี้ยงดูลูกมาเลย    ให้อดข้าวอดน้ำ  นำไปแช่ในตุ่มที่มีน้ำท่วมถึงคอ  แล้วแม่ก็ไปนั่งกินเหล้า นั่งเล่นไพ่หน้าตาเฉย ทั้งที่ลูกสาวของลูกอายุเพียงขวบกว่าๆ

        ลูกจึงเริ่มหันเข้าหาอบายมุข  คิดว่าจะกลบทุกข์ได้บ้าง จึงเริ่มดื่มเหล้า สูบบุหรี่ สูบกัญชา และเสพยาเสพติด จนกระทั่งต้องมีเหล้าพกติดกระเป๋าตลอดเวลา กลุ้มใจตอนไหนก็ล้วงออกมาดื่ม ดื่มทุกวัน  แล้วก็นอนร้องไห้ทุกคืน ไม่มีคืนไหนที่ไม่ร้อง ตอนนั้นอายุได้ 23 ปี   คิดไปคิดมาเลยคิดฆ่าตัวตายดีกว่า เราจะอยู่ไปทำไมกัน คิดได้ดังนั้นก็เลยไปซื้อเชือกขนาดใหญ่เท่าหัวนิ้วโป้งมา แล้วจัดการปิดบ้านเข้าไปในห้องนอนล็อคกลอนอย่างดี แล้วก็ปีนขึ้นไปบนเก้าอี้ใช้เชือกที่ซื้อมาผูกคอ แล้วแขวนไว้กับขื่อกลางห้อง ผูกจนมั่นใจว่าตายแน่แล้วก็ถีบเก้าอี้ล้มลง เชือกรัดคอแน่นขึ้นเรื่อยๆ จนหายใจไม่ออกและหมดสติไป ฟื้นมาอีกทีก็นอนกองอยู่กับพื้น งงมาก สงสัยว่าทำไมเรารอดมาได้ ทำไมเชือกขนาดใหญ่จึงขาดได้  แต่พอดูรอยขาดมันไม่ใช่รอยที่ขาดเอง แต่เป็นรอยเหมือนถูกตัดด้วยมีด ลูกก็ไม่เข้าใจว่าใครเป็นคนเข้ามาตัดเชือก ทั้งที่กลอนประตูก็ยังล็อคอยู่อย่างเดิม   และในบ้านก็มีลูกอยู่คนเดียว  

        ลูกสู้ชีวิตต่อ คิดว่าอาชีพขายบริการอย่างเดียวคงไม่ยั่งยืน เดี๋ยวเราก็แก่แล้ว ก็จะขายไม่ได้ จึงหันมาเรียนนวดแผนโบราณ  นวดไปด้วยและขายบริการไปด้วย  ทำอยู่ 4 ปีกว่า ช่วงนั้นรายได้ดีมาก แต่ก็มัวเมาอยู่กับอบายมุข  เงินหมดไปกับเหล้า  การพนันและยาเสพติด แถมยังเป็นหนี้จากการพนันอีก จนเจ้าหนี้เขาตามฆ่า  ต้องหนีหัวซุกหัวซุนไปอยู่ที่ภูเก็ต อาศัยนอนตามชายหาด รับจ้างนวดและขายบริการไปวันๆ
 
        พอลูกอายุ 27 ปี วันหนึ่งได้พบกับฝรั่งคนหนึ่งที่ชายหาด จึงอาสานวดให้ เขาติดใจชวนลูกไปกินอาหารต่อ แล้วพาลูกไปยังห้องพักของเขา เขาไม่ล่วงเกินลูกเลย พอลูกถามเขาว่า “คุณไม่นอนกับฉันหรือ” เขาได้สารภาพกับลูกว่า “เธอเป็นคนดี เป็นยอดหญิงในดวงใจของฉัน เธอคือผู้หญิงที่ฉันแสวงหามานาน และฉันก็ไม่เคยคิดว่าเธอคือผู้หญิงขายบริการ”  แล้วเขาก็ขอแต่งงานกับลูก พาไปอยู่ที่ต่างประเทศ  ลูกนำลูกสาวไปด้วย ส่วนลูกชายนั้นแม่ไม่ยอมให้ไป เขาเป็นคนดีมาก รักลูกสาวของลูกเหมือนกับเป็นลูกของเขาเอง   ต่อมาเรามีลูกด้วยกัน 2 คนเป็นแฝดชาย เนื่องจากเขาก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรมาก เมื่อไปอยู่ที่ต่างประเทศลูกจึงต้องทำงานหารายได้พิเศษไปด้วย ทั้งนวด ทั้งทำอาหารขาย พอมีลูกแฝดอีกทำให้ลูกต้องทำงานหนัก ภายหลังลูกกับ สามี จึงมักจะทะเลาะกันเรื่องการเลี้ยงลูกเป็นประจำ เลยทำให้ลูกเกิดความหงุดหงิด เห็นอะไรขวางหูขวางตาไปหมด ลูกจึงตัดสินใจฆ่าตัวตายอีกเป็นครั้งที่ 3 ขณะนั้นลูกแฝดอายุได้ 3 เดือน ลูกใช้ผ้าพันคอรัดที่คอจนแน่น...จนลิ้นจุกปาก สามีกลับมาทันเห็นพอดี จึงนำส่งโรงพยาบาล เขาเสียใจมากและขอร้องลูกว่า ต่อไปนี้เขาจะยอมตามใจลูกทุกอย่างขอเพียงว่า ลูกอย่าฆ่าตัวตาย  จากนั้นเขาก็มอบอำนาจให้ลูกควบคุมดูแลทุกอย่างในบ้าน แม้แต่เรื่องเงิน 

        เมื่อมีสิทธิ์ทุกอย่างในบ้าน  ลูกก็ใช้สิทธิ์อย่างเต็มที่ ผลาญเงินเขาจนหมดภายในเวลา 5 ปี เงินหมดไปกับอบายมุข ทั้งเหล้า กัญชา จัดปาร์ตี้กับเพื่อนๆ แทบทุกวัน สามีของลูกเขาไม่ชอบเพื่อนๆของลูกเลยสักคน เพราะมีแต่ขี้เมา แต่เขาก็ไม่เคยตำหนิลูกเลย  เมื่อบิลค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ารถ ค่าบ้านมา ลูกก็ไม่มีเงินจ่าย ทำให้ลูกเครียดมาก จึงคิดฆ่าตัวตายอีกเป็นครั้งที่ 4 ลูกเดินไปที่ตู้ยา หยิบยาทุกชนิดเทผสมลงในแก้ววิสกี้แล้วกรอกใส่ปาก แล้วยังไม่พอ ลูกหันไปเห็นยานอนหลับอยู่หัวเตียงมีทั้งหมด 50 เม็ด เทใส่ปากจนหมดขวด แล้วนอนรอความตายอยู่บนเตียง 5 นาทีผ่านไปหน้าเริ่มร้อน เหงื่อเม็ดใหญ่ๆ ผุดออกมา ผ่านไปอีก 10 นาที ริมฝีปากเริ่มหนา ตาแดงจนแทบจะปลิ้นออกมา เริ่มทุรนทุราย หายใจไม่ออกเหมือนจะขาดใจ ทันใดนั้นลูกก็ได้ยินเสียงลูกชายร้องก็ตกใจ ได้สติรีบวิ่งไปที่ร้านหมอที่อยู่ใกล้บ้าน แล้วก็สลบลงตรงนั้น  ฟื้นอีกที ก็อยู่ห้องไอซียู พอฟื้นขึ้นมาสามีของลูกก็พูดว่า เขาขอร้องอย่าทำอย่างนี้อีก เขาจะยอมทำตามความต้องการของลูกทุกอย่าง เขาสัญญา ลูกจึงบอกกับเขาว่า “คุณดีเกินไป ปล่อยฉันไปเถอะนะ เราหย่ากันเถอะ” แล้วลูกก็เล่าความชั่วทั้งหมดที่ทำไว้ให้เขาฟัง เขาไม่โกรธ ไม่ตำหนิลูกเลย เขาถามลูกว่า “ที่รัก  แล้วลูกของเราจะอยู่ยังไง เอาอย่างนี้ดีไหม ขอให้ลูกแฝดของเราอายุได้ 10 ขวบก่อน ลูกยอมตกลง จากนั้นเขาก็จัดการทุกอย่างในบ้านจนเรียบร้อย,   5 ปีต่อมาเป็นวันเกิดของลูกแฝด  เขากินเหล้าเมามาก นอนละเมอพูดประโยคเดียวซ้ำๆว่า “คุณอย่าทิ้งผมกับลูกไปนะๆๆๆ” จนหลับไป เขาตื่นขึ้นมาลูกก็ทวงสัญญาที่พูดกันไว้ ฝรั่งเขาจะเป็นคนถือสัจจะพูดคำไหนก็เป็นคำนั้น เขาจำใจหย่ากับลูกตามสัญญา ศาลตัดสิน ให้ลูกแฝดมาอยู่กับลูก 1 อาทิตย์และอยู่กับเขา 1 อาทิตย์ สลับกัน

 

• ด้วยวิบากกรรมดังกล่าว     จึงดึงดูดให้ได้มาเกิดกับแม่ที่ได้ทำกับตัวลูกมา   แต่ไม่ได้มีวิบากกรรมส่วนตัวกับแม่จ่ะ! 
  
• ลูกสาวของลูก    ก็ถูกคุณแม่ทารุณเหมือนทำกับตัวลูก   เพราะลูกสาวก็มีกรรมคล้าย ๆ กับตัวลูก     แต่กรรมลูกสาวเบาบางกว่า   จึงถูกทารุณน้อยกว่าจ่ะ!

 

 

• แต่ที่ลูกรอดมาได้ทุกครั้ง   เพราะ...บุญเก่าที่เคยทำกับหมู่คณะ   ได้ตามมาช่วยเอาไว้จ่ะ!
• ตอนอายุ 23 ปี   ลูกได้ฆ่าตัวตายเป็นครั้งที่ 2  ได้ล๊อคห้องไว้แล้วผูกคอตาย     แต่เชือกได้ขาดลงมาเหมือนมีคนมาตัดเชือกนั้น 
  
•  ความจริงในตอนช่วงนั้น  ลูกมีใจหดหู่เศร้าใจมาก    คิดอยากจะผูกคอตายอย่างเดียว    จนลืมสังเกตไปว่า   เชือกที่ลูกจะผูกคอตายนั้นก็เกือบขาดอยู่แล้ว   แข็งแรงไม่พอ   และเป็นเชือกเก่าเปื่อยแล้ว    ดังนั้นเมื่อผูกคอตายถึงจุดมันก็ขาดหลุดมาเอง  ,  เพราะความเปื่อยของเชือก   

 

• และบุญเก่าของลูกที่ทำไว้กับหมู่คณะมาช่วยเอาไว้ ดังนั้นจึงไม่ได้มีใครมาช่วยตัดเชือกจ่ะ!

 

7. ลูกเจอสามีฝรั่งที่แสนดี    เพราะ …บุญที่เคยทำไว้กับ  หมู่คณะตอนเป็นโสเภณีในชาติหนึ่ง     ที่ได้หนีมาจากสถานขายบริการทางเพศ    แล้วโซซัดโซเซมาเจอวิหารใหญ่    ได้พบพระมหาเถระกำลังเดินบิณฑบาตอยู่  ,  จึงได้นำเงินที่ติดตัวมาเล็กน้อย  ที่เป็นก้อนสุดท้าย    ที่เมื่อเทียบกับปัจจุบันก็ไม่กี่บาท   ไปซื้ออาหารมาใส่บาตรพระมหาเถระ    แล้วอธิษฐานจิตว่า    ขอให้พ้นจากสภาพนี้  …ด้วยบุญนี้   เมื่อส่งผลจึงทำให้มาเจอสามีดี ,  ได้ถูกล๊อตเตอรี่รางวัลที่ 1    และได้กลับมาเจอหมู่คณะอีก

 

• แต่ที่อยู่กับสามีไม่ได้   เพราะกรรม “คบคนพาล” ในปัจจุบัน     มาตัดรอนให้อยู่กับคนดีไม่ได้  ,  อีกทั้งเงินที่ถูกล๊อตเตอรี่ก็หมดด้วย   

 

• ลูกกับสามีก็เคยเป็นสามี – ภรรยากันมานานมากแล้ว    ในชาติก่อนเป็นทหารและเป็นเศรษฐีเจ้าชู้อีกจ่ะ!

 

8. พ่อตายแล้วก็ไปอยู่ “มหานรกขุม 5”  ด้วยกรรมดื่มสุราเป็นอาจิณ     กำลังโดนนายนิรยบาลกรอกน้ำกรดสีดำร้อนแรงอยู่ทุกข์ทรมานมาก    ไม่อาจรับบุญได้    แต่ให้ลูกทำบุญอุทิศไปให้ท่านบ่อย ๆ     บุญก็จะได้ไปคอยอยู่ที่ “ยมโลก”    เมื่อท่านพ้นกรรมจากมหานรกแล้ว     ก็จะได้มารับบุญได้จ่ะ!

 

 

 

9. ลูกก็ได้สร้างบารมีกับหมู่คณะมา     ในชาติที่ลูกเป็นโสเภณีดังกล่าว    แล้วโซซัดโซเซมาพบพระมหาเถระ    ตอนท่านกำลังเดินบิณฑบาตตอนเช้า    แล้วก็เอาเงินที่มีอยู่เพียงเล็กน้อย     ไปซื้ออาหารมาใส่บาตรพระมหาเถระ  , 

 

 

• ต่อมาก็ได้ไปเป็นคนรับใช้บ้านใกล้อาราม     และหาโอกาสมาทำบุญกับหมู่คณะอีก     แต่ก็ต้องคอยหลบ ๆ ซ่อน ๆ ทำบุญ     เพราะหนีมาจากสถานขายบริการทางเพศ    และกลัวเขาตามกลับไป    จึงทำให้ไม่ค่อยได้มีโอกาสทำบุญอื่นเพิ่มเติมนัก     แต่ก็เป็นสายบุญที่ทำให้กลับมาเจอหมู่คณะอีกจ่ะ!

 

• ลูกชายฝาแฝด   ก็เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาแบบ “กองเสบียง” บ้าง บางชาติก็เคยบวชช่วงสั้น  ,  บางชาติก็เคยบวชช่วงยาว  ,  ดังนั้นลูก    ก็ต้องประคับประคองเขาให้ดี     เพื่อที่จะให้เขาได้มาสร้างบารมีกับหมู่คณะอีก

• ชาตินี้มาเจอกันอีก   ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญ   แล้วอธิษฐานจิต   ตามติดไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์อย่าได้พลัดกันเลยจ่ะ!