ครั้นตัวลูกและเจ้าหญิงผู้มีสิริโฉมงดงามแห่งแคว้นกันชนฝั่งทิศเหนือ ได้มีโอกาสมาพบกันอีกครั้ง ทั้งตัวลูกและเธอต่างก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก และอดไม่ได้ที่จะถามไถ่สารทุกข์สุกดิบของกันและกัน รวมไปถึงเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา ในยามที่ตัวลูกและเธอไม่ได้พบหน้ากัน เมื่อตัวลูกและเธอได้พูดคุยถึงเรื่องราวต่างๆของกันและกันแล้ว ตัวลูกจึงได้รู้ว่า...เธอก็ได้สูญเสียพระสวามีของเธอไปแล้วเช่นกัน เพราะในช่วงเวลาที่ผ่านมา แคว้นกันชนฝั่งทิศเหนือได้มีการรบพุ่งกับกองกำลังของพวกกบฏที่เป็นประชาชนซึ่งอาศัยอยู่ทางตอนใต้ของแคว้น ด้วยความที่พวกกบฏเหล่านั้น ไม่พอใจการปกครองของพระราชาแคว้นกันชนฝั่งทิศเหนือ ที่เอารัดเอาเปรียบประชาชนอย่างหนัก ด้วยเหตุนี้เอง พระราชาแคว้นกันชนฝั่งทิศเหนือ จึงได้ส่งพระสวามีของเธอให้เป็นผู้นำในการปราบปรามพวกกบฏ ซึ่งในการรบครั้งนี้ พระสวามีของเธอก็ได้พลาดท่าเสียทีถูกปลงพระชนม์ในสนามรบ เป็นผลทำให้ฝ่ายกบฏได้รับชัยชนะ ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้เธอต้องใช้ชีวิตอยู่เพียงลำพังนับแต่นั้นเป็นต้นมา

        นอกจากตัวลูกจะทราบถึงเรื่องราวต่างๆของเจ้าหญิงผู้มีสิริโฉมงดงามแห่งแคว้นกันชนฝั่งทิศเหนือแล้ว ลูกยังทราบอีกว่า...ในตอนนี้เธอได้เข้าวัดสั่งสมบุญอยู่เป็นประจำ ซึ่งวัดที่เธอไปทำบุญอยู่บ่อยๆนั้น ก็เป็นวัดเดียวกันกับวัดที่ลูกกำลังจะเดินทางไปในครั้งนี้ นั่นก็คือ...วัดใหญ่ของพระมหาเถระอดีตพระราชาองค์ที่ออกบวชนั่นเอง เมื่อเธอได้ทราบว่าตัวลูกกำลังจะเดินทางไปกราบพระมหาเถระอดีตพระราชาองค์ที่ออกบวช ด้วยความที่เธอเป็นผู้มีศรัทธาในปฏิปทาการสร้างบารมีของพระมหาเถระอดีตพระราชาองค์ที่ออกบวชอยู่ก่อนแล้ว ดังนั้น เธอจึงได้ทำหน้าที่ยอดกัลยาณมิตร ชักชวนตัวลูกให้ไปกราบพระมหาเถระอดีตพระราชาองค์ที่ออกบวชด้วยกันทันที ครั้นตัวลูกได้ฟังพระธรรมเทศนาจากพระมหาเถระอดีตพระราชาองค์ที่ออกบวชแล้ว สภาพจิตใจของลูกก็เริ่มดีขึ้น สบายใจขึ้น และในที่สุด ลูกก็สามารถคลายจากความเศร้าโศกที่มีอยู่ในใจได้

 

 

 

        สำหรับการพบกันของตัวลูกกับเจ้าหญิงผู้มีสิริโฉมงดงามแห่งแคว้นกันชนฝั่งทิศเหนือ ในครั้งนี้ นอกจากตัวลูกจะได้เยียวยารักษาหัวใจให้คลายจากความทุกข์ระทมที่สูญเสียภรรยาและบุตรชายแล้ว ตัวลูกยังได้มีโอกาสฟื้นฟูความสัมพันธ์เก่าๆกับเธออีกด้วย เหตุนี้เอง...เมื่อวันเวลาได้ผ่านไป จากความคุ้นเคยและความรู้สึกดีๆที่ตัวลูกและเธอได้มีให้แก่กันและกัน ในตอนนี้...ความรู้สึกเหล่านั้นได้ก่อตัวและแปรเปลี่ยนไปเป็นความรักที่เกิดขึ้นในหัวใจของตัวลูกและเธอ ซึ่งความรักของตัวลูกและเธอในครั้งนี้ ถ้าพูดกันภาษาชาวบ้านก็คงต้องบอกว่า...เป็นความรักครั้งใหม่ที่เกิดขึ้นกับคนๆเดิมนั่นเอง

 

 

 

        จนกระทั่งในที่สุด เมื่อทุกอย่างพร้อม ตัวลูกกับเจ้าหญิงผู้มีสิริโฉมงดงามแห่งแคว้นกันชนฝั่งทิศเหนือ ก็ได้อภิเษกสมรสกัน เมื่อตัวลูกกับเธอได้อภิเษกสมรสกันแล้ว ตัวลูกและเธอก็ได้เข้าวัดสั่งสมบุญ สร้างบารมีร่วมกันอย่างเต็มที่เต็มกำลังเสมอมา ซึ่งในเวลาต่อมา ตัวลูกและเธอก็ได้เดินทางกลับไปที่แคว้นของลูก เมื่อตัวลูกและเจ้าหญิงผู้มีสิริโฉมงดงามแห่งแคว้นกันชนฝั่งทิศเหนือ กลับไปถึงแคว้นของลูกแล้ว ตัวลูกและเธอก็ได้นำเอาธรรมะของพระมหาเถระอดีตพระราชาองค์ที่ออกบวช ไปเผยแผ่ให้กับข้าราชบริพารผู้มีบุญ รวมไปถึงพสกนิกรทั้งหลาย ซึ่งในเวลาต่อมา ตัวลูกและเธอก็ได้ร่วมกันสร้างวัดไว้เป็นศูนย์รวมใจให้กับผู้มีบุญที่อยู่ในแคว้นของลูก

 

 

 

        เมื่อสร้างวัดเสร็จแล้ว ลูกและเจ้าหญิงผู้มีสิริโฉมงดงามแห่งแคว้นกันชนฝั่งทิศเหนือ ก็ได้นิมนต์พระจากวัดใหญ่ของพระมหาเถระอดีตพระราชาองค์ที่ออกบวช ให้ไปอยู่ประจำที่แคว้นของลูก เพื่อจะได้เป็นเนื้อนาบุญให้กับมหาชนทั้งหลายที่อาศัยอยู่ภายในแคว้นของลูก สำหรับผลการปฏิบัติธรรมของตัวลูกและเจ้าหญิงผู้มีสิริโฉมงดงามแห่งแคว้นกันชนฝั่งทิศเหนือ (เทพธิดาข้างกายของลูกในภพชาติปัจจุบัน)-ในพุทธันดรที่ผ่านมานั้น ทั้งตัวลูกและเธอต่างก็มีผลการปฏิบัติธรรมที่ดี สามารถเข้าถึงพระธรรมกายภายใน และเอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีได้ในที่สุด

 

 

 

        ส่วนสาเหตุที่ทำให้ในภพชาติปัจจุบัน ตัวลูกกับเทพธิดาข้างกาย ต้องมาเจอกันในช่วงบั้นปลายของชีวิต ทั้งนี้ก็เป็นเพราะแรงอธิษฐานจิตของลูกทั้งสอง ที่ต่างเคยอธิษฐานเอาไว้ในช่วงที่โกรธเคืองกันในหลายภพชาติก่อนๆโน้นว่า “ขออย่าให้ได้พบได้เจอกันอีกเลย”-ซึ่งคำอธิษฐานดังกล่าวนี้ ได้กลายเป็นผังที่ติดตัวลูกทั้งสองเรื่อยมา หลายภพหลายชาติ จนกระทั่งมาถึงในภพชาติปัจจุบัน เรื่องก็มีอยู่ว่า...ในภพชาติดังกล่าว ลูกทั้งสองได้เกิดเป็นผู้ชายทั้งคู่ โดยได้เกิดเป็นกุลบุตรรูปงาม ในตระกูลพ่อค้าที่ทำธุรกิจอยู่ในแคว้นเดียวกัน ในเวลาต่อมา ลูกทั้งสองก็ได้มารู้จักกัน เมื่อลูกทั้งสองได้พูดคุยกันแล้ว ต่างคนต่างก็รู้สึกถูกอัธยาศัยกันเป็นอย่างมาก และในที่สุด ลูกทั้งสองก็ได้กลายเป็นเพื่อนสนิทกัน ด้วยเหตุนี้เอง ลูกทั้งสองจึงได้ร่วมหุ้นกันทำธุรกิจเกี่ยวกับเครื่องประดับ ผ้าและแพรพรรณต่างๆ

 

 

 

        ในช่วงแรกของการทำธุรกิจ ลูกทั้งสองก็ทำงานเข้าขากันได้ดีอย่างสุดๆ ซึ่งเป็นผลทำให้...กิจการของลูกทั้งสองขยายตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว จนถึงขั้นต้องเปิดสาขาใหม่ในเมืองต่างๆเพิ่มขึ้นอีกหลายแห่ง เมื่อธุรกิจของลูกขยายตัวขึ้นอย่างรวดเร็วเช่นนี้ ลูกทั้งสองจึงมีความจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องแยกย้ายกันไปดูแลกิจการในแต่ละสาขาที่พวกลูกได้เปิดไว้ ในเวลาต่อมา ด้วยความที่ลูกทั้งสองต้องแยกย้ายกันไปดูแลกิจการตามเมืองต่างๆนี้เอง ลูกทั้งสองจึงเริ่มห่างเหินกัน ซึ่งจากแต่เดิม ลูกทั้งสองจะอยู่บริหารงานด้วยกัน เวลาที่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้น ลูกทั้งสองก็จะคอยเล่าสู่กันฟัง คอยปรึกษากัน และจะคอยช่วยเหลือกันมาโดยตลอด แต่ด้วยความที่ลูกทั้งสองห่างเหินกันดังกล่าว จึงเป็นผลทำให้กิจการธุรกิจของลูกเริ่มสะดุด เพราะการประสานงานต่างๆเกิดความคลาดเคลื่อนบ้าง ข้อมูลไม่ถึงกันบ้าง เป็นต้น กอปรกับลูกน้องของลูกทั้งสองมักจะมีปัญหากระทบกระทั่งกันอยู่บ่อยๆ เมื่อการทำงานเริ่มสะดุดเช่นนี้บ่อยเข้าๆ ในที่สุด ลูกทั้งสองจึงเริ่มผิดใจกัน จนถึงขั้นทะเลาะกันอย่างแรง

 

 

 

        ด้วยความเข้าใจผิด และคิดว่าตัวเองถูกต้องกว่าอีกฝ่าย จึงเป็นผลทำให้จากแต่เดิมที่ลูกทั้งสองจะรักและไว้เนื้อเชื่อใจกันมาก แต่มาบัดนี้ ความรู้สึกดีๆเหล่านั้นมันได้แปรเปลี่ยนไปเป็นความรู้สึกที่ร้ายๆที่เต็มไปด้วยความเข้าใจผิดและความเกลียดชังกัน ซึ่งในตอนนั้นลูกทั้งสองต่างก็คิดว่า ไม่น่ามารู้จักกันเลย ไม่อยากจะเจอหน้ากันอีกแล้ว เมื่อความรู้สึกที่ไม่ดีที่ลูกทั้งสองได้มีต่อกัน มีปริมาณที่เพิ่มมากขึ้นไปเรื่อยๆ ในที่สุด ลูกทั้งสองก็แตกกัน เป็นผลทำให้ร้านค้าและกิจการต่างๆที่ลูกทั้งสองได้ร่วมกันทำมาทั้งหมด ต้องแยกจากกันไปโดยปริยาย

 

 

 

        แม้ลูกทั้งสองจะหมางใจและไม่กินเส้นกันแค่ไหนก็ตาม แต่ลูกทั้งสองก็ยังคงไปวัด เพื่อสั่งสมบุญอยู่เป็นประจำ เพียงแต่ว่าในเวลาที่พวกลูกไปวัด ด้วยความที่ลูกทั้งสองไม่อยากที่จะเจอหน้ากัน ลูกทั้งสองจึงพยายามหลบหน้าอีกฝ่ายหนึ่งอยู่เสมอ ยิ่งในช่วงที่ลูกทั้งสองยังมีอารมณ์ขุ่นเคืองอีกฝ่ายอยู่นั้น ลูกทั้งสองก็มักอธิษฐานจิตตอกย้ำอยู่ภายในใจว่า “ขออย่าให้ได้พบได้เจอกันอีกเลย”-จากคำอธิษฐานจิตที่ลูกทั้งสองชอบอธิษฐาน ในตอนที่ใจขุ่นมัวนี้เอง จึงส่งผลทำให้ในภพชาติต่อๆมา ลูกทั้งสองจะคลาดจากกันตลอด ซึ่งบางชาติกว่าที่ลูกทั้งสองจะได้มาพบกันก็ปาไปค่อนชีวิตบ้าง ครึ่งชีวิตบ้าง ดังเช่นในภพชาติปัจจุบัน เป็นต้น

 

 

 

        เมื่อเวลาผ่านไปจนลูกทั้งสองเริ่มมีอายุกันมากขึ้น ความบาดหมางต่างๆ รวมถึงอารมณ์หงุดหงิดฟุ้งซ่านเหล่านั้น ก็ค่อยๆจางหายไป จนในที่สุด ลูกทั้งสองก็ได้กลับมาคืนดีและให้อภัยซึ่งกันและกัน แล้วก็ชักชวนกันสร้างบุญสร้างบารมีร่วมกัน เหมือนสมัยที่ลูกทั้งสองรู้จักกันใหม่ๆ แต่อย่างไรก็ตาม แม้ในภพชาติปัจจุบันวิบากกรรมดังกล่าว จะอ่อนกำลังลงจนกลายเป็นเพียงแค่เศษกรรมแล้วก็ตาม แต่มันก็ยังมีกำลังและยังพร้อมที่จะส่งผลได้อยู่ตลอดเวลา

 

 

 

        ดังนั้น ลูกทั้งสองก็ต้องไม่ประมาท เวลามีเรื่องขัดเคืองใจอะไร ลูกทั้งสองก็ต้องถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน ให้อภัยกัน พยายามทำความเข้าใจในความคิดของอีกฝ่ายหนึ่ง และที่สำคัญ พยายามนึกถึงความดีและความรักที่เราเคยมีให้แก่กันและกัน หากลูกทั้งสองทำได้เช่นนี้ ลูกทั้งสองก็จะไม่มีเรื่องที่จะทำให้ต้องมาขุ่นข้องหมองใจกันได้อีก แล้วลูกทั้งสองก็จะสามารถสร้างความดี สร้างบารมีไปพร้อมๆกันได้ จนถึงที่สุดแห่งธรรม

 

 

 

คำถามข้อที่ 4.เทพธิดาข้างกายของผมเคยมีโอกาสได้เจอกับคุณยายอาจารย์เมื่อหลายสิบปีก่อน ทำให้มีโอกาสได้รับโอวาทอันทรงคุณค่าจากคุณยายด้วยตนเอง เธอเคยสร้างบารมีมากับคุณยายอาจารย์อย่างไรบ้างครับ

 

        เทพธิดาข้างกายของลูกเคยสร้างบารมีมากับคุณยายอาจารย์และหมู่คณะ มาหลายภพหลายชาติแล้ว ยกตัวอย่างเช่น เมื่อพุทธันดรที่ผ่านมา เทพธิดาข้างกายของลูกได้เกิดเป็นเจ้าหญิงผู้มีสิริโฉมงดงาม ธิดาของพระประยูรญาติท่านหนึ่งของพระราชาแห่งแคว้นกันชนฝั่งทิศเหนือ ในช่วงที่เธอยังเป็นเด็ก อายุประมาณสองถึงสามขวบ คุณพ่อของเธอได้รับมอบหมายให้เป็นข้าหลวงไปดูแลเขตหัวเมืองทางฝั่งทิศเหนือของแคว้น ซึ่งท่านก็ได้พาเธอและทุกคนในครอบครัว ย้ายไปอยู่ที่เขตหัวเมืองทางฝั่งทิศเหนือของแคว้นด้วยกันทั้งหมด

 

 

 

        เมื่อคุณพ่อของเธอได้เดินทางมาถึงเขตหัวเมืองทางฝั่งทิศเหนือแล้ว ท่านก็ได้ดูแลความเป็นอยู่ของประชาชนที่อาศัยอยู่ในเขตหัวเมืองแห่งนั้นเป็นอย่างดี และด้วยความที่คุณพ่อของเธอปรารถนาที่จะช่วยเหลือพวกชาวบ้าน ในการหาลู่ทางทำการค้าขายระหว่างแคว้น คุณพ่อของเธอจึงตัดสินใจออกเดินทางไปยังแคว้นที่อยู่ติดกัน ซึ่งก็คือ...แคว้นของพระราชาองค์ที่ออกบวช เพื่อเจรจาทำการค้าระหว่างแคว้น ซึ่งการเจรจาในครั้งนั้นก็สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี และในระหว่างที่คุณพ่อของเธอกำลังเดินทางกลับ ท่านก็ได้ทราบจากคนในพื้นที่แถวนั้นว่าในป่าบริเวณเขตรอยต่อระหว่างแคว้นแห่งนี้ มีวัดของพระมหาเถระ (คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ในภพชาติปัจจุบัน)-ตั้งอยู่ คุณพ่อของเธอก็เกิดความสนใจ ท่านจึงได้เดินทางเข้าไปในป่าใหญ่แห่งนั้น และในที่สุด...ท่านก็ได้ไปพบกับวัดของพระมหาเถระ เมื่อคุณพ่อของเธอได้ฟังธรรมจากพระมหาเถระแล้ว ท่านก็เกิดความเลื่อมใสศรัทธาในพระมหาเถระเป็นอย่างมาก

 

 

 

        หลังจากนั้น คุณพ่อของเธอก็ได้พาตัวเธอและครอบครัว เดินทางมาที่วัดป่าเพื่อมากราบพระมหาเถระด้วยกัน ในตอนนั้น แม้เธอจะมีอายุแค่สามขวบ แต่เพียงแวบแรกที่เห็นพระมหาเถระ เธอก็รู้สึกรักและเคารพท่านในทันที ส่วนทางฝ่ายของพระมหาเถระเองก็รู้สึกเอ็นดูเธอด้วยเช่นกัน เมื่อเธอได้มีโอกาสเข้าวัดปฏิบัติธรรมกับพระมหาเถระบ่อยเข้า พระมหาเถระจึงเมตตาให้ศีลให้พรเพื่อเป็นสิริมงคลกับตัวเธออยู่บ่อยๆว่า...ขอให้ได้ติดตามท่านไปสร้างบารมีด้วยกันอีก ซึ่งพรอันศักดิ์สิทธิ์นี้ก็ได้กลายเป็นผังสำเร็จที่ติดตามตัวเธอ จนกระทั่งมาถึงในภพชาติปัจจุบัน และเป็นเหตุทำให้เทพธิดาข้างกายของลูกได้มีโอกาสมาเจอกับคุณยายอาจารย์ และได้รับโอวาทอันทรงคุณค่าจากท่านด้วยตัวของเธอเองอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งทั้งหมดนี้...ก็เป็นไปตามผังสำเร็จที่ติดอยู่ในศูนย์กลางกายของเธอนั่นเอง

 

 

 

************************