ลูกสาวโดนรถทับตายตอนจัดปล่อยปลา

Case study

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

กราบนมัสการหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

ลูก ได้มีโอกาสทำบุญกับวัดพระธรรมกายครั้งแรก ในงานทอดกฐิน ปี พ.ศ.2528 เพื่อซื้อที่ดิน จากการบอกบุญของกัลยาณมิตรคนแรก คือ ลูกสาวคนโตของลูกเอง จากนั้นเป็นต้นมา ลูกได้มีโอกาสทำบุญกับวัดพระธรรมกายในงานบุญใหญ่อย่างต่อเนื่องเรื่อยมา แต่ลูกก็ยังไม่ได้มาวัดพระธรรมกาย จนกระทั่ง วันที่ 7 ตุลาคม พ.ศ.2533 ลูกได้มีโอกาสมาวัดพระธรรมกายเป็นครั้งแรก เพื่อทำบุญทอดกฐิน และ ในปี พ.ศ.2537 ที่วัดได้เริ่มมีการสร้างพระธรรมกายประจำตัว ครอบครัวของลูกก็ได้สร้างพระประจำตัวกันทุกคน รวมบอกบุญกับญาติพี่น้อง ทั้งหมดประมาณ 60องค์ มีทั้งพระธรรมกายภายนอก, พระธรรมกายภายใน, พระบนโดม และพระแกนกลาง ในปี พ.ศ.2538 ครอบครัวของลูกก็ได้สร้างเสาเข็มมหาธรรมกายเจดีย์ และในปี พ.ศ.2539 สร้างเสาเข็มมหาวิหารหลวงปู่ พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) และทำบุญทุกบุญที่หลวงพ่อให้ทำตลอดจนถึงปัจจุบันอย่างเต็มกำลัง และไม่เคยคิดเสียดายเลย ลูกขอกราบขอความเมตตาพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ในบางสิ่งที่ตัวลูกเองไม่สามารถหาคำตอบได้ ดังเรื่องราวต่อไปนี้

เตี่ยและแม่ของลูก มาจากประเทศจีน และมาตั้งรกรากที่จังหวัดพระนครศรีอยุธยา โดยที่เตี่ยมาก่อน 2 ปี และได้ภรรยาใหม่ที่เมืองไทย แม่ของลูกตามมาเมืองไทยที่หลัง เลยต้องมาอยู่รวมกัน ลูกมีพี่น้องทั้งหมด 5 คน ลูกเป็นคนที่ 2 มีพี่ชาย 1 คน น้องสาว 2 คน และน้องชาย 1 คน

ต่อมา พี่ชาย ก็ได้รับ แม่ และ น้องชาย ไปอยู่ด้วยที่กรุงเทพฯ ช่วงหลังแม่ของลูกป่วยด้วยโรคถุงลมโป่งพองมีอาการหอบ และเหนื่อยมาก ทั้งๆที่ไม่เคยสูบบุหรี่เลย แต่ตอนที่อยู่กับเตี่ย บ้านอยู่ติดกับโรงสีข้าว จะมีละอองข้าวฟุ้งตลอดวัน เมื่อแม่มาอยู่กรุงเทพฯกับพี่ชาย และต้องไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลโรคทรวงอก แต่ระยะทางไกล แม่ของลูกจึงย้ายไปอยู่กับครอบครัวของน้องสาว ที่จังหวัดนนทบุรี เพราะอยู่ใกล้กับโรงพยาบาล โดยที่ไม่ได้พาน้องชายไปอยู่ด้วย

วันที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2534 น้องชายของลูก ก็ยิงตัวตายที่ห้องทำงานของพี่ชาย โดยที่ไม่ทราบสาเหตุ แต่เมื่อยังมีชีวิตอยู่ น้องชายจะมีอาการทางประสาท ต้องกินยาระงับประสาททุกวัน เมื่อน้องชายตายแล้ว พวกพี่น้องรวมถึงลูกด้วย ไม่กล้าบอกให้แม่รู้ เนื่องจากกลัวแม่รับไม่ได้ เพราะสุขภาพของท่านไม่ค่อยดี เลยตัดสินใจโกหกแม่ว่า น้องชายหนีไปทำงานต่างประเทศ เพราะเมื่อยังมีชีวิตอยู่ น้องชายชอบไปทัวร์ต่างประเทศหลายครั้ง

หลังน้องชายตายได้ 3 ปี วันที่ 26 ตุลาคม พ.ศ.2537 แม่ มีอาการไม่ค่อยดี ลูกพยายามพูดที่ข้างหูให้แม่นึกถึงบุญสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว และนำเงินทำบุญให้ท่านจบอธิษฐาน ลูกรู้สึกว่าท่านรับรู้ และตั้งใจทำบุญนี้ จากนั้นแม่ของลูกก็เสียชีวิตด้วยอาการอันสงบ รวมอายุ 72 ปี เมื่อแม่เสียชีวิตลูกก็ได้กราบเท้าแม่ และขอขมาที่ได้โกหกเรื่องน้องชาย

ช่วงที่แม่ของลูกไปพักรักษาตัวอยู่กับครอบครัวของน้องสาวนั้น ลูกจะไปคอยดูแลแม่เป็นอย่างดีด้วยความเต็มใจ ทั้งกลางวันและกลางคืนตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันศุกร์ เป็นอย่างนี้รวมเวลา 6 ถึง 7 ปี จนกระทั่งแม่เสียชีวิต

ตัวลูกเอง มีลูกสาว 3 คน ทุกคนจะมาวัดพระธรรมกายตลอด ตั้งแต่เรียนอยู่มหาวิทยาลัย และเป็นกัลยาณมิตรให้กับตัวลูก และญาติพี่น้องมาตลอด

ลูกสาวคนเล็กของลูก เป็นเด็กที่เรียบร้อย น่ารัก มีจิตใจดี และตั้งแต่ได้มาอบรมธรรมทายาทหญิงที่วัดพระธรรมกาย ในปี พ.ศ.2533 ก็ทำให้ลูกสาวเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นไปอีก คือ รักการทำบุญ รักการนั่งสมาธิ ใจเย็น นิ่ง มีความจริงใจ และรักคนอื่นเหมือนกับเป็นพี่น้องแท้ๆของตัวเอง ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก ลูกสาวเคยไปปฏิบัติธรรมที่สวนบัว จังหวัดเชียงใหม่ ได้พบความสว่างและดวงแก้วใส ซึ่งลูกสาวได้บันทึกเอาไว้ว่า เธอมีความสุขมาก และบอกว่าอยากจะไปสวนบัวอีก ลูกสาวรักการสร้างบารมีมาก และในชาตินี้ก็ได้ตั้งใจประพฤติพรหมจรรย์ เคยพูดว่า ถ้าเรียนจบจะไปช่วยงานหลวงพ่อ จะขอเป็นอุบาสิกาที่วัดพระธรรมกาย ภพชาติหน้าอยากจะเกิดเป็นผู้ชาย และได้บวชสร้างบารมีกับหลวงพ่อ และหมู่คณะตลอดไป

แต่แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็ได้เกิดขึ้นคือ ในวันที่ 15 มกราคม พ.ศ.2538 ลูกสาวคนเล็กซึ่งทำกิจกรรมอยู่ชมรมพุทธศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ได้ชวนเพื่อนนักศึกษารามคำแหง ไปปล่อยปลาที่บางไทร ก่อนปล่อยปลาก็ได้มาทำบุญถวายสังฆทานที่วัดพระธรรมกายเพื่อให้ใจใสก่อน ประมาณบ่ายสองโมง ก็รวมคนขึ้นรถเพื่อเตรียมไปปล่อยปลากัน เพื่อนๆของลูกสาวบอกว่า ลูกสาวได้ขึ้นรถไปแล้ว แต่ได้ลงจากรถมาดูความเรียบร้อยอีกครั้ง แล้วก็โดนรถบัสทับ และเสียชีวิตในขณะทำหน้าที่ในงานบุญนี้ หลังจากที่ลูกสาวคนเล็กเสียชีวิต ลูกและครอบครัวก็ทำบุญกันอย่างเต็มกำลัง เพื่อจะได้ส่งบุญไปให้

หลายปีต่อมา พี่ชายของลูก ก็ป่วยด้วยโรคมะเร็งตับ หลังจากที่ทราบว่าป่วยเพียงแค่ 3 เดือน ก็เสียชีวิต ในวันที่ 14 เมษายน พ.ศ.2546 รวมอายุได้ 55 ปี ทั้งที่พี่ชายของลูกจะตรวจสุขภาพเป็นประจำทุกปี และออกกำลังกายทุกวัน พี่ชายได้เคยมาสร้างพระธรรมกายประจำตัว และร่วมบุญสร้างมหาวิหารหลวงปู่ โดยที่มีลูกและหลานๆเป็นกัลยาณมิตรให้

ลูกไม่เคยลืมที่จะทำบุญอุทิศไปให้กับทุกคน ที่ละโลกไปแล้วอย่างต่อเนื่องโดยเฉพาะบุญใหญ่ กฐินพระราชปี 46 และกฐินจักรพรรดิ ปี 47 ลูกได้ลงชื่อให้ทุกคนมีส่วนในบุญด้วยเจ้าค่ะ

ลูกขอกราบเรียนถามหลวงพ่อดังนี้เจ้าค่ะ

1.น้องชายของลูกยิงตัวตายด้วยสาเหตุใด ตอนนี้มีความเป็นอยู่อย่างไร รับบุญได้หรือไม่ กรรมใดทำให้มีอาการทางประสาท

2.เป็นเพราะบุพกรรมอะไร ที่ทำให้แม่ของลูกซึ่งแต่งงานกับพ่อมาก่อน ต้องมาอยู่รวมกันกับแม่เมืองไทย

3.กรรม อะไรจึงทำให้แม่เป็นโรคถุงลมโป่งพอง ทั้งที่ไม่เคยสูบบุหรี่ แม่ของลูก ตอนนี้อยู่ที่ไหน ช่วงก่อนตายใจใสไหมคะ และแม่ได้รับบุญที่ส่งไปให้ไหมคะ แม่ทราบหรือยังคะว่า น้องชายตายแล้ว และแม่รู้สึกอย่างไรบ้าง

4.การที่โกหกแม่ว่าน้องชายไปต่างประเทศทั้งที่ น้องชายตายแล้วจะส่งผลให้ทุกคนอย่างไรบ้าง และบุญที่ลูกได้ปรนนิบัติ ดูแลแม่เป็นอย่างดี ตลอด 6 – 7 ปี จะส่งผลอย่างไรต่อลูกบ้างคะ

5.ลูกสาวคนเล็กของลูก ตอนนี้อยู่ที่ไหน มีสภาพเป็นอย่างไร บุพกรรมอะไร จึงอายุสั้น ต้องมาเสียชีวิตในขณะทำหน้าที่ในงานบุญนี้ และบุญกฐินที่ผ่านมาลูกสาวได้รับหรือไม่คะ ช่วง 7 วันแรก ที่เธอเสียชีวิต ลูกหลับไปสักพัก ก็รู้สึกว่า เธอมาหาลูกที่หน้าเตียงนอน มากราบลาลูก เธอมาหรือเปล่าคะ ลูกและครอบครัวคิดถึงเธอมากค่ะ และเธอมีข้อความอะไรจะฝากมาถึงลูกบ้างไหมเจ้าคะ ความปรารถนาของลูกสาวคนเล็กที่ได้อธิษฐานว่า ภพชาติหน้าอยากจะเกิดเป็นผู้ชาย และได้บวชสร้างบารมีกับหลวงพ่อ และหมู่คณะตลอดไป จะสำเร็จดังที่เธอตั้งใจไว้หรือไม่คะ

6.ลูกสาวคนเล็กเคยบอกกับพี่สาว ขณะที่กำลังเดินอยู่ในวัดพระธรรมกายว่า เวลาเดินจะรู้สึกว่า เท้าไม่เหยียบพื้น เหมือนเดินลอยๆ ทำไมเธอถึงรู้สึกอย่างนั้นคะ

7.พี่ชายของลูกมีบุพกรรมอะไร จึงต้องมา เป็นมะเร็งตับและอายุสั้น ตอนนี้อยู่ที่ไหนคะ ได้รับบุญที่ส่งไปให้ไหมคะ และบุญที่พี่ชายได้สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวและบุญอื่นๆ ช่วยพี่ชายอย่างไรบ้างคะ

8.เมื่อวันที่ 1 กันยายน พ.ศ.2531 เตี่ยของลูกผูกคอตายที่บ้าน โดยที่ไม่ทราบสาเหตุ เตี่ยของลูกผูกคอตายด้วยสาเหตุใด ตอนนี้มีความเป็นอยู่อย่างไร รับบุญที่ส่งไปให้ได้ไหมคะ

9.ลูกและลูกสาวที่เหลืออีกสองคน ได้สร้างบารมีกับหลวงพ่อ และหมู่คณะมาอย่างไรบ้างคะ

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที

แล้วนำมาเล้าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากัน นะจ๊ะ

1.น้องชายของลูกยิงตัวตาย เพราะอาการทางประสาท มีความเครียด ได้ยินเสียงแว่วให้ฆ่าตัวตาย

ที่เป็นอาการทางประสาท เพราะเศษกรรมสุราในอดีต ได้เคยผิดหวังในชีวิต และหาทางออกด้วยการดื่มสุรา เมื่อเมาแล้วฆ่าตัวตาย ผังนี้จึงติดตัวมา เมื่อกรรมสุราส่งผลจึงฆ่าตัวตาย

ตายแล้วเป็นกายสัมภเวสี ผีเร่ร่อน ไม่ได้สติ เดินไปอย่างไร้จุดหมาย ได้รับบุญที่อุทิศไปให้ ทำให้อาการดีขึ้น แต่ยังไม่พ้นกรรมสุรา

2.ที่แม่มีสามีร่วมกับภรรยาพ่อในเมืองไทย เป็นกรรมในอดีตของแม่ตอนแม่เป็นผู้ชาย ได้ทำคล้ายที่พ่อของลูกทำ

3.แม่เป็นโรคถุงลมโป่งพองทั้งๆที่ไม่ได้สูบบุหรี่ เพราะกรรมในอดีตที่แม่รับใบยาสูบแล้วนำไปจำหน่ายในเมืองต่างๆ โดยตัวเองไม่ได้สูบบุหรี่ แค่เป็นเพียงแม่ค้าขายใบยาสูบเพื่อสนับสนุนคนสูบบุหรี่

แม่ตายแล้วเป็นอากาสเทวา มีวิมานเป็นทองขนาดพอประมาณ
ได้รับบุญที่อุทิศไปให้ ทำให้รัศมีกายและทิพยสมบัติดีขึ้นกว่าเดิม
แม่ไม่ได้สนใจเรื่องราวในมนุษย์แล้ว เพราะต้องศึกษาเรื่องราวของสังคมอากาสเทวา ซึ่งแม่ไปอยู่ใหม่ๆ

4.การที่โกหกแม่เพื่อไม่ให้แม่กังวลใจเรื่องน้องชายที่ตายไปแล้ว และบอกแม่ว่าไปอยู่ต่างประเทศนั้น เป็นกรรมไม่หนักมาก เพราะโกหกบนพื้นฐานความหวังดี จะมีวิบากกรรมที่จะโดนโกหกในเรื่องต่างๆ คล้ายแม่โดนโกหก

บุญที่ลูกปรนนิบัติแม่อยู่ถึง 6-7 ปี จะส่งผลให้ลูกมีผู้ดูแลเป็นอย่างดีไปหลายภพชาติ โดยจะไปเกิดในครอบครัวที่พ่อแม่เลี้ยงดูเราเป็นอย่างดี หรือมีคนอุปถัมภ์ค้ำชู

5.ลูกสาวที่อายุสั้นในขณะทำงานหน้าที่ในงานบุญ เพราะกรรมในอดีตเป็นทหารพระราชาองค์ที่ออกบวชในระดับนายกอง ได้ไปดักซุ่มทำลายข้าศึกโดยการผลักหินให้ถล่มลงไปในช่องเขา คล้าย เจี๊ยบ สุพรรณี จนข้าศึกตายเป็นจำนวนมาก

กรรมนี้ตามมาบีบคั้นจนต้องตายในหน้าที่ อีกทั้งมีเศษกรรมเจ้าชู้ตามมาส่งผลให้เป็นผู้หญิง

ตายแล้ว วนเวียนอยู่ที่วัด 7 วัน ในวันท้ายๆกายละเอียดสว่างมาก เทวรถมารับ แล้วไปกราบลาแม่ที่หน้าเตียง แล้วแว๊บไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตเสบียง เพราะบุญที่สร้างมากับหมู่คณะทุกชาติและชาตินี้ตายในหน้าที่

จะเป็นผู้หญิงชาติสุดท้าย และชาติต่อไปจะเป็นผู้ชายได้บวชสมปรารถนา
บุญกฐินและทุกบุญที่อุทิศไปให้ ก็ได้รับด้วยความปีติยินดี
ขณะนี้เทพธิดาได้ไปเข้าร่วมประชุม อยู่ที่วิมานของมหาสมณเทวบุตร มีข้อความฝากมาว่าขอบคุณทุกคนที่ส่งบุญมาให้

ตอนนี้มีความสุขที่ได้ร่วมประชุมอยู่ที่วิมานของมหาสมณเทวบุตร และขอให้ทุกคนสร้างบารมีกับหมู่คณะให้เต็มที่อย่างสม่ำเสมอ อย่าใจตก ตายแล้วจะได้มาอยู่ที่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษด้วยกัน

6.ลูกสาวคนเล็กมักจะรู้สึกตัวเบา กายเบา ตัวลอยจากพื้น เหมือนเท้าไม่ติดดิน เพราะธรรมปีติที่ได้สร้างบุญกับหมู่คณะเสมอโดยได้ทำหน้าที่กัลยาณมิตรให้กับทุกคนที่เข้าวัด

7.พี่ชายของลูกเป็นมะเร็งตับและอายุสั้น เพราะเศษกรรมฆ่าสัตว์ทำกับแกล้มสุราในอดีตตามมาส่งผล

ตายแล้วเป็นอากาสเทวา มีวิมานอยู่ใกล้ๆแม่ ได้รับบุญทุกบุญที่อุทิศส่งไปให้ มีความสุขยิ่งขึ้น ขณะนี้กำลังเรียนรู้ชีวิตใหม่อยู่

8.เตี่ยของลูกผูกคอตายที่บ้าน เพราะน้อยใจซึมเศร้าด้วยวิบากกรรมในอดีตบีบคั้น คือ ในอดีตนั้นเคยมีวจีกรรมที่เคยพูดให้บิดาในชาตินั้นน้อยใจและฆ่าตัวตาย เมื่อกรรมตามมาส่งผลจึงผูกคอตาย

ตายแล้วถูกเจ้าหน้าที่พาไปยมโลก โดยถูกลากคอไปทั้งเชือกที่ผูกคอตาย ขณะนี้กำลังโดนเจ้าหน้าที่กระตุกเชือกที่ผูกรัดคอตาย ฟาดร่างลงไปกับพื้น ทุกข์ทรมานมาก
ได้รับบุญที่อุทิศไปให้ ได้รับลดหย่อนผ่อนโทษ แต่ยังไม่หมดกรรม

9.ลูกและลูกสาวอีก 2 คน ได้เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะโดยเป็นกองเสบียง เป็นกุลธิดาในตระกูล ลูกสาวคนโตเดิมเป็นกองเสบียง แต่ถ้าปัจจุบันตั้งใจประพฤติพรหมจรรย์ช่วยงานพระศาสนาเต็มที่ จะเปลี่ยนผังตัวเองจากเขตนอกเป็นเขตในได้

ส่วนลูกสาวคนที่ 2 เป็นกองเสบียงมาหลายชาติ แต่ชาตินี้อย่าขี้เบื่อ อย่าทำบุญตามอารมณ์ เมื่อทำบุญทุกบุญแล้วให้อธิษฐานจิตตามติดไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์