ผมขาดเธอไม่ได้จริง ๆ

View this page in: 中文

CASE STUDY

เรียบเรียง จากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

ลูกเป็นนักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาอยู่ที่รัฐโคโลราโด้ ประเทศสหรัฐอเมริกา ขณะนี้ติดตั้งจานดาวธรรมมาได้เกือบปีแล้วค่ะ นับตั้งแต่ได้ติดตั้งจานดาวธรรม ลูกก็ดูรายการ DMC ทุกวัน รายการของวัดพระธรรมกายดีมาก เยี่ยมมาก หลวงพ่อมีความสง่างามมาก ธรรมะของหลวงพ่อทำให้ลูกได้พบกับแสงสว่างอีกครั้ง หลังจากที่ได้พบกับมรสุมครั้งใหญ่ของชีวิต หลายครั้งที่ลูกเคยคิดจะฆ่าตัวตาย เพื่อยุติปัญหา แต่จากรายการ DMC ทำให้ได้รู้ว่ากฎแห่งกรรมมีจริง และวิธีการแก้ไขไม่ใช่การหนีปัญหา แต่จะต้องไปแก้ที่ต้นเหตุนั่นคือ บุญ และบาปนั่นเอง

เรื่องราวของลูกมีดังต่อไปนี้ค่ะ

คุณตา คุณยายของลูก เป็นคนมีฐานะ ใจบุญ ชอบสวดมนต์ไปวัดและเอาอาหารไปถวายพระเป็นประจำ โดยคุณตาของลูกเป็นหมอแผนโบราณที่ชอบช่วยเหลือคน เช่น ช่วยกวาดยาเด็ก ท่านยังเป็นมัคนายกของวัดใกล้บ้าน โดยในทุกวันพระท่านจะต้องไปอยู่วัดฟังธรรม ท่านทั้งสองได้เสียชีวิตอย่างสงบเมื่ออายุได้ประมาณ 80 ปี

คุณพ่อของลูก เป็นคนจีน มีอาชีพค้าขายข้าวอยู่ที่จังหวัดลพบุรี ท่านเป็นคนดุ อารมณ์ร้อน โมโหง่าย และมีนิสัยเจ้าชู้ คุณพ่อแยกทางกับคุณแม่ เมื่อลูกอายุได้ 10 ขวบ คุณพ่อแต่งงานใหม่และมีลูกใหม่อีก 2 คน คุณแม่ของลูกก็แต่งงานใหม่แต่ไม่มีลูกอีก ตัวลูกอยู่กับคุณพ่อ และมักจะเห็นคุณพ่อชอบทำบุญตักบาตรพระตอนเช้าอยู่เสมอ แต่คุณพ่อแทบจะไม่ได้ไปวัดเลย คุณพ่อเคยบวชพระอยู่ 3 เดือน เพื่ออุทิศบุญให้คุณย่าตอนที่คุณย่าเสียชีวิต คุณพ่อเสียชีวิตเมื่ออายุ 89 ปี ด้วยโรคถุงลมโป่งพอง เนื่องจากสูบบุหรี่มาก

คุณแม่ของลูก ชอบทำบุญมาตลอดชีวิต ท่านเคยไปอยู่วัดที่ฝั่งธนบุรี อยู่ระยะหนึ่ง ต่อมาลูกได้รับคุณแม่มาอยู่อเมริกาด้วย 5 ปี ท่านก็เสียชีวิตเมื่ออายุ 76 ปี ด้วยอาการนอนหลับไปเฉยๆ ไม่มีอาการเจ็บป่วยใดๆเลย

ตัวลูกและสามี มาพบกันที่โคโลราโด้ โดยต่างคนต่างมาเรียนหนังสือ และมาเรียนที่เดียวกัน เราได้รู้จักและแต่งงานกัน โดยใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน มาเป็นเวลา 30 ปีแล้ว เราสองคนมีความเข้าใจกันและกันเสมอมา และมีลูกด้วยกัน 2 คน คือ ลูกสาวคนโต และลูกชายคนเล็ก ลูกสาวคนโตได้แต่งงานไปแล้วประมาณ 3 ปีและแยกออกไปอยู่กับสามีของเขา แต่ก็กลับมาเยี่ยม พ่อ แม่ และน้องชายเสมอๆ

เมื่อสมัยที่ลูกสาวอายุได้ 6 ขวบ ครอบครัวเราได้เดินทางกลับเมืองไทยเพื่อร่วมงานศพของคุณพ่อสามี ท่านเป็นข้าราชการกรมป่าไม้ที่ซื่อสัตย์ ซื่อตรงต่อหน้าที่ และเคยได้รับเหรียญพระราชทานจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ โดยท่านเสียชีวิตด้วยโรคชราเมื่ออายุ 87 ปี

เมื่อเสร็จจากงานศพแล้ว ตัวลูก สามีและลูกสาวก็เดินทางกลับอเมริกา ในปีนั้นเองลูกก็ได้ตั้งครรภ์ และคลอดออกมาเป็นชาย ทำให้สามีเชื่อว่าเขาเป็นพ่อที่กลับมาเกิด ลูกชายอายุห่างจากพี่สาวถึง 9 ปี ลูกและสามีเลี้ยงดูเขาตั้งแต่เล็กจนโตอย่างดี โดยตัวลูกเองยอมลาออกจากงาน เพื่อมาเลี้ยงลูกด้วยตัวเอง ลูกชายของลูกเป็นเด็กที่เรียนเก่งมาก เขาได้รับรางวัลจากโรงเรียนทุกปีตั้งแต่เรียนอยู่เกรด 6 จนกระทั่งถึงเกรด 11 เขาเรียนเก่งและทำคะแนนได้ดีเป็นอันดับหนึ่งในวิชาคอมพิวเตอร์ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาชอบมาก ลูกชายของลูกเป็นเด็กเงียบ แต่มีชีวิตร่าเริง มีเพื่อนมากมาย เขาไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับเหล้า บุหรี่ หรือสิ่งไม่ดีเลย เค้าเป็นที่รักของเพื่อนฝูง และอาจารย์ โดยได้รับเลือกให้เป็นประธานนักเรียนเมื่อเรียนอยู่เกรด11 และเกรด 12 เขาเป็นเด็กที่อดทนมาก เคยไปเล่นสกี จนแขนหัก แต่ก็ไม่ยอมบอกลูก จนเมื่อพาไปหาหมอ ตรวจดู ปรากฏว่าแขนหัก ต้องให้หมอใส่เฝือกนานถึง 6 เดือน ลูกชายมีชีวิตที่สบาย ไม่เคยรู้จักความลำบากในชีวิต เขาไม่เคยล้างจาน ไม่เคยดูดฝุ่น ทุกสิ่งทุกอย่างมีพ่อแม่เตรียมไว้ให้หมดแล้ว

เมื่อวันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2547 ลูกต้องเดินทางกลับเมืองไทยคนเดียว เพื่อไปร่วมงานแต่งงานของน้องชายคนละแม่ ลูกมีกำหนดมาอยู่เมืองไทย 4 สัปดาห์ แต่แล้วก็ต้องกลับไปอเมริกาเร็วกว่ากำหนด เพราะสามีโทรศัพท์มาตาม โดยบอกว่าให้กลับอเมริกาด่วน เพราะลูกชายประสบอุบัติเหตุรถชน ได้รับบาดเจ็บสาหัส สลบไป สามีพูดเสียงสั่นๆ ลูกถามสามีว่าอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น ใครผิด ใครถูก สามีตัดบทว่า กลับมาแล้วค่อยคุยกัน พอคุยโทรศัพท์เสร็จลูกก็ร้องไห้ จิตใจกระสับกระส่ายเป็นห่วงลูกชายตลอดเวลา ลูกรีบเปลี่ยนตั๋วเครื่องบินบินกลับอเมริกาทันที เมื่อมาถึงสนามบิน สามีก็ได้มารับ แต่ลูกสาวไม่ได้มาด้วย ลูกก็คิดว่าลูกสาวคงอยู่ที่โรงพยาบาลกับน้อง ลูกบอกสามีว่า ยังไม่กลับบ้านนะ ช่วยพาไปโรงพยาบาลก่อน แต่สามีบอกว่าต้องแวะสถานีตำรวจก่อน เมื่อไปถึง มีตำรวจหญิงพาลูกไปที่ห้องๆหนึ่ง คล้ายกับมีการประชุม ตำรวจชวนลูกคุยหลายเรื่อง จนเมื่อคุยไปได้พักนึง สามีและลูกสาวก็มานั่งขนาบสองข้างลูกไว้ แล้วมีตำรวจหญิงคนหนึ่งเดินเข้าห้องมา และพูดถึงเรื่องลูกชายของลูก เขาได้พูดคำๆหนึ่งออกมา จนทุกวันนี้ คำนั้นยังติดอยู่ที่หูของลูกว่า “ ลูกชายคุณตายแล้ว” เท่านั้นเองเหมือนหัวใจลูกแตกสลายออกเป็นเสี่ยงๆ รู้สึกเหมือนดวงวิญญาณจะหลุดออกจากร่างไป ลูกปล่อยโฮ ร้องไห้แทบจะหมดสติ ทั้งๆที่ขณะนั้นลูกยังไม่รู้สาเหตุว่าลูกชายตายด้วยวิธีใด เพราะทุกคนปิดเรื่องกันหมด จนกระทั่งสามียอมเล่าความจริงว่าลูกชายผูกคอตายเพราะผิดหวังในความรัก เมื่อได้เห็นศพลูกชายเท่านั้น ลูกก็รู้สึกหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่รู้จะมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร

ลูกชายลูกเพิ่งจะอายุครบ 17 ปี เขาผูกคอตายเพราะเสียใจที่ผู้หญิงอเมริกันที่เขารักมีแฟนมาก ทั้งๆที่รู้ แต่ด้วยความรักเขาจึงไม่ถือ พอเด็กผู้หญิงไปกับคนโน้นคนนี้บ่อยเข้า ลูกชายก็หึง เพราะเขารักเดียวใจเดียว และเป็นรักครั้งแรก เขาหลงรักผู้หญิงคนนี้มาก เมื่อเด็กผู้หญิงทนความขี้หึงของลูกชายลูกไม่ไหว จึงไปบอกครู ครูที่โรงเรียนจึงสั่งห้ามไม่ให้สองคนนี้อยู่ใกล้กัน ห้ามไม่ให้คุยหรือติดต่อกัน ลูกชายของลูกเสียใจมาก และได้เก็บความรู้สึกนี้ไว้โดยไม่ปริปากบอกลูกและสามีเลย เขาตัดสินใจผูกคอตายในช่วงที่ลูกกลับเมืองไทย คืนที่ลูกชายจะผูกคอตาย เขาได้โทรไปที่บ้านผู้หญิงคนรัก 20 กว่าครั้ง แต่ไม่พบ จึงได้ส่ง e-mail ถึงเธอว่า “ขอให้คุณได้พบกับคนที่ดี ให้เก็บผมไว้ในใจ และให้เก็บแหวนที่ผมเคยให้ไว้ ผมรู้สึกเจ็บปวดมากที่เราไม่ได้พบกันอีก ขอให้คุณได้ไปเป็นอิสระ ได้พบกับสิ่งที่ดี ผมทนไม่ไหว และขอลาความเจ็บปวดจากโลกนี้ไป”

คืนนั้น ที่บ้านมีสามีอยู่กับลูกชายแค่ 2 คน สามีลลงมาดูลูกชายที่ห้องนอนข้างล่าง เพื่อบอกให้เขานอนได้แล้ว ลูกชายก็ตอบว่า พรุ่งนี้ไม่มีเรียน เดี๋ยวเล่นคอมพิวเตอร์เสร็จก็จะไปนอน รุ่งเช้าสามีลงไปที่ห้องนอนของลูกชาย แต่ก็หาลูกชายไม่เจอ พอจะเดินขึ้นมาชั้นบนก็พบว่าลูกชายผูกคอตายไปแล้ว โดยเขาได้ทิ้งข้อความสุดท้ายไว้ให้ลูกและครอบครัวในคอมพิวเตอร์ว่า “ คุณพ่อ.. คุณแม่.. พี่... ขอบคุณมากสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ให้มา ผมไม่เคยบอกคุณพ่อ – คุณแม่ว่าผมรักทุกคน แต่จิตใจผมรักคุณพ่อ – คุณแม่ และพี่มาก ผมขอโทษที่ทำให้ทุกคนผิดหวังในตัวผม”

ลูกชายของลูก เขาเพิ่งจะอายุเพียง 17 ปีเท่านั้น แต่เขาก็ได้จากลูกไปแล้วอย่างไม่มีวันกลับ เมื่อวันที่ 19 กันยายน พ.ศ. 2547

ขอความเมตตาหลวงพ่อ เรียนถามคำถามดังนี้ค่ะ

1. คุณตา คุณยาย เป็นคนใจบุญ ท่านทั้งสองตายแล้วไปอยู่ที่ไหน มีสภาพเป็นอย่างไรบ้าง

2. คุณพ่อ คุณแม่ของลูกตายแล้ว ไปอยู่ที่ไหน มีสภาพเป็นอย่างไร

3. คุณพ่อของสามี ตายแล้วไปไหน ท่านมาเกิดเป็นลูกชายของลูกใช่หรือไม่คะ สามีของลูกบอกว่าคุณพ่อเขามาเกิดเป็นลูกชาย เพื่อให้เขารับใช้เพียง 17 ปี

4. ลูกชายของลูกเป็นคนเรียนดี ไม่ยุ่งเกี่ยวกับอบายมุข เป็นคนอดทน แต่ทำไมจึงต้องมาจบชีวิตด้วยการผูกคอตายด้วยเรื่องความรัก เขามีวิบากกรรมมาอย่างไร เขาได้รับบุญที่ลูกอุทิศไปให้หรือไม่ ตอนนี้เขาไปอยู่ที่ไหน มีสภาพเป็นอย่างไรบ้าง และมีข้อความมาถึงพ่อ –แม่ พี่สาวของเขาบ้างไหมคะ

5. ลูกชายโกรธตัวลูกหรือไม่ เพราะเขาผูกคอตายตอนที่ตัวลูกไม่อยู่ เขาอาจจะเสียใจ และไม่รู้จะพูดคุยกับใครในเรื่องความในใจใช่หรือไม่คะ

6. หลังจากทำบุญครบรอบ 1 ปีให้ลูกชาย ลูกได้ยินเสียงคนเดินลงบันได และเปิดประตูประมาณตอนตี 2 ใช่ลูกชายของลูกไหมแล้วทำไมลูกจึงไม่เคยฝันเห็นเขาเลยคะ

7. ตัวลูกเคยทำวิบากกรรมอะไรมา จึงต้องมาสูญเสียลูกชายสุดที่รักไป และในอดีตเราเคยเกิดเป็นแม่ลูกกันมาก่อนหรือไม่

8. การนั่งสมาธิของลูก จะทำให้ไปตามหาลูกชายได้หรือไม่ หากลูกทำบุญสร้างพระธรรมกายประจำตัวอุทิศไปให้ลูกชาย เขาจะได้รับบุญหรือไม่อย่างไรคะ บุญนี้จะทำให้เขามีความสุขมากขึ้นหรือไม่

9. ตัวลูกและครอบครัวของลูกเคยสร้างบุญมากับหลวงพ่อและหมู่คณะมาหรือไม่ อย่างไรคะ

สุดท้ายนี้ ลูกขอกราบแทบเท้าขอบพระคุณหลวงพ่อ ที่ให้ความเมตตาขจัดความไม่รู้ของลูกให้หมดไป และช่วยให้ลูกพ้นจากความทุกข์โทมนัสในชีวิตครั้งนี้

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมา หาว 1 ที

แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

1. คุณตาและคุณยายตายแล้ว ก็ไปเป็นเทพบุตรเทพธิดา มีวิมานทองของชั้น “ดาวดึงส์” เฟส 3 มีวิมานติดกัน ด้วยบุญ ที่ทำไว้ในพระพุทธศาสนาหลายอย่างร่วมกันจ่ะ !

ท่านทั้ง 2 ตอนนี้เพลิดเพลินอยู่ในทิพยสมบัติอยู่ในวิมานของตนจ่ะ !

2. คุณพ่อตายแล้ว ก็มาเป็น “เทพบุตรสายยักษ์” ระดับ กลาง ๆ ของชั้น “จาตุมหาราชิกา” ด้วยบุญที่ทำในพระพุทธศาสนา และนิสัยมักโกรธเจือเข้าไปจ่ะ !

คุณแม่ตายแล้ว ก็ไปเป็นเทพธิดามีวิมานทองของชั้น “ดาวดึงส์” เฟส 3 มีวิมานติดกับคุณตาคุณยาย ด้วยบุญที่ทำไว้ในพระพุทธศาสนาหลายอย่าง และผูกพันกับคุณตาคุณยายจ่ะ !

3. คุณพ่อสามีตายแล้ว ก็ไปเป็น “รุกขเทวา” อยู่ในป่าแห่งหนึ่ง ด้วยบุญที่ทำตามประเพณีจ่ะ ! ไม่ได้มาเกิดเป็นลูกชายของลูกจ่ะ !

ตอนนี้ท่านมีวิมานเป็นทองอยู่ในระดับ “ยอดไม้” มีอาหารทิพย์สมบูรณ์ไม่ลำบากจ่ะ !

4. ลูกชายของลูกเป็นคนเรียนดี ไม่ยุ่งเกี่ยวกับอบายมุข เป็นคนอดทน แต่ต้องมา “ผูกคอตาย” ด้วยเรื่อง “ความรัก” เพราะ..... เป็นผังเก่าในอดีตที่ติดตัวมา โดยในชาตินั้นก็เคยหาทางออกในเรื่องปัญหาความรักด้วยการ “ผูกคอตาย” ดังนั้นชาตินี้นิสัยนี้จึงติดตัวมา , แต่ทำทานมาดีในระดับหนึ่ง จึงได้มาเกิดในครอบครัวดีและมีปัญญาจ่ะ !

ตายแล้วก็ถูกเจ้าหน้าที่พาตัวไป “ยมโลก” เพื่อตัดสินบุญ – บาป เนื่องจากไม่เคยทำชั่วอะไรและตัวเองก็นึกถึงบุญได้ , รวมทั้งบุญที่อุทิศไปให้ จึงถูกส่งตัวกลับมาเกิดใหม่เป็น “มนุษย์” , ไม่มีข้อความใดฝากมาถึงทุกคนจ่ะ!

5. ลูกชายไม่ได้โกรธตัวลูก แต่ผังเดิมที่เคยหาทางออกของชีวิตในเรื่องความรักดังกล่าวของชาติอดีต บีบบังคับให้คิดและทำดังนั้น , เป็นกรรมส่วนตัวของเขาไม่เกี่ยวกับใครจ่ะ !

หลังจากทำบุญครบรอบ 1 ปี ลูกได้ยินเสียงลงบันไดนั้นก็เป็นเรื่องของความผูกพันและคิดถึงเขาจ่ะ !
ตอนนี้เขาไปเกิดใหม่เป็นมนุษย์แล้ว ลืมเรื่องนี้เสียเถอะจ่ะ !
ทุกคนต้องตายด้วยกันทั้งนั้น แม้แต่ตัวลูกเอง , อีกทั้งความตายก็ไม่มีนิมิตหมายจ่ะ !

6. ลูกเคยเกิดในสังคมเกษตรกรรม มีวัวอยู่ในคอก ได้คลอดลูกมาหลายตัว แล้วลูกก็แบ่งลูกวัวขายไปให้คนอื่น , เป็นเหตุให้แม่วัวพลัดพรากจากลูกวัว , วิบากกรรมนี้มา “เสริม” วิบากกรรมเก่าของลูกจ่ะ !

ลูกและลูกชายก็เคยเกิดเป็นแม่ลูกกัน แล้วก็เคยตาย – เกิด ๆ มาแล้วด้วยกันทั้งคู่นับครั้งไม่ถ้วนใน สังสารวัฎฎ์จ่ะ !

7. หากลูกนั่งสมาธิได้เข้าถึงพระธรรมกายแบบคุณยายอาจารย์ ก็มีสิทธิ์ไปหาคุณตา - คุณยายของลูกชายได้ , ตอนนี้เขาไปเกิดเป็นมนุษย์แล้ว , ไม่มีประโยชน์ที่จะไปอาลัยอาวรณ์ให้เป็นทุกข์ใจ แต่คิดถึงได้

ควบคู่กับการคิดว่าเดี๋ยวเราก็จะต้องตายเหมือนกัน และตายหมดทุกคนในโลก ไม่มีหลงเหลือเลย , แล้วก็มีมาเกิดใหม่ในโลกวนเวียนกันไปอย่างนี้แหละจ่ะ !

8. ตัวลูกและครอบครัว เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาโดยเป็น “กองเสบียง” แบบไม่สม่ำเสมอ , บางครั้งก็ทำ , บางครั้งก็ ไม่ทำจ่ะ !

ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญแล้วอธิษฐานจิต
ตามติดไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์อย่าได้พลัดกันเลยจ่ะ !