ยื่นหนังสือเรียกร้องความเป็นธรรมแก่พระเทพญาณมหามุนี

    ซึ่งการออกมาเรียกร้องความเป็นธรรมในครั้งนี้ เกิดจากกรณีที่ผู้ตรวจการแผ่นดินรับเรื่องร้องเรียนจากพระสุวิทย์ ธีรธมฺโม (หลวงปู่พุทธอิสระ) และนางวิรังรอง ทัพพะรังสี เพื่อให้ตรวจสอบการปฏิบัติหน้าที่ของอัยการสูงสุดในขณะนั้น คือ นายพชร ยุติธรรมดำรง , มหาเถรสมาคม และสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ เกี่ยวกับกรณีพระลิขิตของสมเด็จพระสังฆราช เมื่อปี 2542 และกรณีการถอนฟ้องคดีที่กล่าวหาพระราชภาวนาวิสุทธิ์ หรือพระไชยบูลย์  ธมฺมชโย เมื่อปี 2549  และต่อมาผู้ตรวจการแผ่นดินได้พิจารณาตามคำร้องเรียนแล้ว สรุปว่า ให้ทำความเห็นและข้อเสนอแนะไปยังนายกรัฐมนตรีและหัวหน้าคณะรักษาความสงบแห่งชาติ ดังนี้

     1. ให้ดำเนินการตั้งคณะกรรมการร่วมสองฝ่าย เพื่อศึกษาประเด็นทางพระธรรมวินัยที่ยังไม่ได้ข้อยุติ ในการศึกษาเพิ่มเติมประเด็นพระราชภาวนาวิสุทธิ์ หรือพระไชยบูลย์ ธมฺมชโย ต้องอาบัติปาราชิกตามพระวินิจฉัยของสมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช ตามพระลิขิตหรือไม่

    2. ขอให้พิจารณาตั้งคณะอนุกรรมการ หรือคณะทำงาน เพื่อพิจารณากรณีที่อัยการสูงสุดในขณะนั้น คือ นายพชร ยุติธรรมดำรง มีคำสั่งให้ถอนฟ้องคดีที่กล่าวหาพระราชภาวนาวิสุทธิ์ว่าเป็นไปโดยชอบด้วยกฎหมายหรือไม่  

เหล่าคณะศิษยานุศิษย์ของพระเทพญาณมหามุนี พิจารณาแล้วเห็นพ้องกันว่า ในประเด็นที่กล่าวมา ได้มีการพิจารณาจนเป็นที่ยุติไปแล้ว คือ

     1. ประเด็นเรื่องพระลิขิตของสมเด็จพระสังฆราชนั้นเป็นคำแนะนำ ไม่มีผลบังคับตามพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ.2505 และมหาเถรสมาคมได้มีการนำเข้าที่ประชุมของมหาเถรสมาคม เพื่อพิจารณาให้ชอบด้วยกฎหมาย พระธรรมวินัย และกฎมหาเถรสมาคม เสร็จสิ้นตั้งแต่ ปี 2542 แล้ว การนำเรื่องที่เสร็จสิ้นการพิจารณามาดำเนินการใหม่ขัดต่อหลักนิติธรรมที่ว่าด้วยบุคคลไม่ควรได้รับความเดือดร้อนสองครั้งเพราะการกระทำอันเดียว และพระธรรมวินัยกำหนดไว้ว่า อธิกรณ์ที่ระงับแล้วจะรื้อฟื้นขึ้นมาอีกไม่ได้ ซึ่งผู้ตรวจการแผ่นดินหรือผู้ใดก็ตามไม่มีอำนาจในการสั่งการให้คณะสงฆ์ดำเนินการในสิ่งที่ฝ่าฝืนพระธรรมวินัยของพระพุทธเจ้า

     2. ประเด็นเรื่องการถอนฟ้องคดีที่กล่าวหาพระราชภาวนาวิสุทธิ์ เมื่อปี 2549 นั้น อัยการสูงสุดได้ดำเนินการถอนฟ้องโดยชอบด้วยกฎหมายและศาลได้อนุญาตให้ถอนฟ้องแล้ว คดีจึงเป็นอันยุติไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตาม ป.วิ.อาญา มาตรา 35 แม้พนักงานอัยการจะยื่นคำร้องขอถอนฟ้อง การจะอนุญาตให้ถอนฟ้องและจำหน่ายคดีหรือไม่ เป็นอำนาจของศาลที่จะต้องพิจารณา หากศาลพิจารณาแล้วเห็นสมควรไม่อนุญาตก็ไม่อาจที่จะถอนฟ้องได้ แต่คดีดังกล่าวศาลได้ใช้ดุลพินิจพิจารณาเหตุผลที่พนักงานอัยการขอถอนฟ้อง เห็นว่าถูกต้องและสมควรที่จะอนุญาตให้ถอนฟ้องได้ จึงสั่งให้จำหน่ายคดีออกจากสารบบความ เปรียบศาลได้ใช้ดุลพินิจพิพากษาคดีนี้แล้ว  

     ทั้งสองประเด็นดังกล่าว ต่างมีองค์กรทางการปกครองคณะสงฆ์และองค์กรทางการยุติธรรม ได้แก่ อัยการสูงสุดและศาลยุติธรรมได้พิจารณาตามอำนาจหน้าที่โดยชอบและได้ถึงที่สุดไปแล้ว ดังนั้นผู้ตรวจการแผ่นดินจึงไม่มีอำนาจหน้าที่และไม่มีเหตุผลใดๆ ที่จะเสนอให้ตั้งคณะทำงานหรือคณะกรรมการใดๆ มาดำเนินการรื้อฟื้นคดีขึ้นมาใหม่ให้เป็นที่เสียหายแก่ระบบการปกครองทั้งศาสนจักรและอาณาจักรอีกต่อไป และเป็นการไม่ยุติธรรมต่อพระเทพญาณมหามุนี และผู้เกี่ยวข้องทุกฝ่าย การกระทำดังกล่าวของผู้ตรวจการแผ่นดินเป็นการก้าวล่วงการปกครองของคณะสงฆ์ ฝ่าฝืนพระธรรมวินัยของพระพุทธเจ้า มีแต่จะสร้างความแตกแยก แตกสามัคคีให้เกิดขึ้นอีกในระหว่างประชาชนคนไทยด้วยกัน อันจะขัดต่อนโยบายการปรองดองของคณะรักษาความสงบแห่งชาติ (คสช.) และการกระทำของผู้ตรวจการแผ่นดินขัดต่อหลักนิติธรรมและนิติรัฐดังกล่าวข้างต้น

     ด้านนายรักษเกชา แฉ่ฉาย โฆษกและเลขาธิการสำนักงานผู้ตรวจการแผ่นดิน กล่าวว่า ยินดีที่จะน้อมรับคำชี้แนะ คำร้อง และข้อเท็จจริงจากทุกท่าน ด้วยความเป็นกลาง และใช้ข้อเท็จจริงที่ได้มานำไปสู่การทำหน้าที่ อย่างไรก็ตามคำวินิจฉัยของผู้ตรวจการแผ่นดินไม่ถือเป็นจุดสิ้นสุด ในระหว่างการพิจารณาของเราหากมีข้อเท็จจริงประการใดที่สามารถนำมาเพิ่มเติมทางเราก็ยินดีที่จะน้อมรับ