กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ

 

        กระผม...พระมังกร ทิตฺตปญฺโญ อายุ 23-ปี เข้าโครงการบวชพระรุ่นแสนแรก 49-วัน ณ ธุดงคสถานปราจีนบุรี ปัจจุบันรับบุญเป็นพระพี่เลี้ยงที่ศูนย์อบรมวัดบูรพาราม จังหวัดปราจีนบุรี ครับ

 

        กระผมเป็นคนอาภัพ เนื่องจากมีครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์ เพราะโยมพ่อเสียตั้งแต่กระผมยังเด็ก นับจากนั้น โยมแม่ก็ต้องตกระกำลำบาก ดิ้นรนทำมาหากินเพียงลำพังเพื่อเลี้ยงกระผมให้รอด โดยไปเป็นแม่ค้าขายข้าวเปล่าถุงละห้าบาทอยู่แถวมีนบุรี ท่านต้องตื่นตั้งแต่ตีห้า หุงข้าว เพื่อให้ทันขายตอนเก้าโมงเช้า กว่าจะขายหมดก็เที่ยงคืนทุกวัน ดังนั้น กระผมในฐานะลูกชายคนเดียวจึงต้องช่วยท่านด้วย โยมแม่จะรักและไว้ใจกระผมมาก ท่านจึงให้กระผมเก็บและดูแลเรื่องการเงินทั้งหมดของบ้าน คือ ขายข้าวได้เงินมาเท่าไร ก็ให้กระผมเก็บหมด

 

        แต่ต่อมา กระผมก็เริ่มเปลี่ยนไป คือ ไม่ค่อยช่วยโยมแม่ทำงาน กลับบ้านดึก ติดเที่ยวอย่างเมามัน จนโยมแม่พูดขึ้นด้วยความเป็นห่วงว่า “อย่าไปเที่ยวเลยลูก แม่เป็นห่วงจนนอนไม่หลับ”-แต่กระผมไม่สนใจครับ ซ้ำร้ายกระผมก็แสดงอาการหงุดหงิดไม่พอใจใส่โยมแม่สารพัด และที่แย่ไปกว่านั้น พอกระผมเที่ยวกลับมาเหนื่อยๆก็เอาแต่นอน ซึ่งท่านก็ดีแสนดี คือ ไม่บ่นอะไรกระผมเลย แถมยังแสดงอาการเป็นห่วงกระผมเพิ่มขึ้น เพราะกลัวกระผมจะเหนื่อยเนื่องจากเพิ่งเที่ยวเสร็จ โดยท่านจะรีบชิงพูดขึ้นมาก่อนขณะที่กระผมกลับถึงบ้านว่า “ไม่เป็นไรลูก ไม่ต้องช่วยแม่หรอกวันนี้ เพราะลูกยังไม่ได้นอนเลย ให้ลูกไปพักผ่อนเถอะ”

 

        กระผมก็งงครับว่า ทำไมท่านไม่ยอมด่าว่าอะไรกระผมเลย ทั้งๆที่ท่านตรากตรำทำงานหนักอยู่คนเดียว อีกทั้งยังต้องเหมาทำงานบ้านหมดทุกอย่าง แต่กระผมไม่สนใจหรอกครับ เพราะช่วงนั้น กระผมเอาแต่ฝึกพัฒนาความสามารถทางด้านการเล่นพนัน เพื่อก้าวไปสู่ความเป็นเซียนขั้นเทพที่เป็นมือฉกาจ พร้อมเล่นกับความเสี่ยงทุกชนิด ตั้งแต่ ไฮโล ปั่นแปะ ไพ่ พนันบอล น้ำเต้าปูปลา กระผมเล่นจนถลำลึกชนิดถอนตัวไม่ขึ้น เล่นจนลืมวันลืมคืน เหมือนโดนผีสิงเลยครับ และด้วยความมั่นใจในระดับเซียนขั้นเทพนี่เองครับ กระผมทุ่มวางเงินเดิมพันหมดหน้าตักอย่างบ้าระห่ำด้วยทรัพย์สินเงินทองที่กระผมและแม่หามาทั้งชีวิตจำนวนแสนกว่าบาท เพราะหวังจะได้คืนเป็นเท่าตัว แต่สุดท้ายกระผมก็ต้องพบกับความตื่นตระหนกสุดขีดจนแทบบ้า เพราะพลิกล็อค โดนอภิมหาเซียนโค่นเซียนขั้นเทพอย่างกระผม ทำให้ทรัพย์สินเงินทองที่หามาทั้งชีวิต หายวับไปภายในชั่วพริบตา จนกระผมต้องยกบัตรเอทีเอ็มให้เขาไปทั้งใบ หนำซ้ำต้องยกโทรศัพท์มือถือ พร้อมปลดสร้อยคอทองคำหนักหนึ่งบาทให้เขาไปทั้งหมด ซึ่งแม้ยกให้หมดแล้ว หนี้พนันก็ยังไม่หมดนะครับ

 

        ตอนนั้น กระผมตกอยู่ในภาวะช็อค พอได้สติก็รีบกลับบ้านทันที ไปร้องไห้ต่อหน้าโยมแม่แบบเสียผู้เสียคน โดยบอกท่านว่า “ชีวิตนี้ ผมหมดสิ้นทุกสิ่งแล้ว เงินที่แม่หามาทั้งชีวิตก็หมด เพราะลูกเสียไพ่หมดเลย ลูกไม่อยากอยู่แล้ว จะขอฆ่าตัวตาย”-พอโยมแม่ฟังดังนั้น ท่านก็ไม่ยอมด่ากระผมเลยสักคำ แถมยังแสดงความเห็นอกเห็นใจสงสารกระผมขึ้นมาอย่างจับใจ แล้วพูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไรจ๊ะลูก เงินหมด เดี๋ยวเราก็หาใหม่ได้ แต่ชีวิตลูกเป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุดของแม่”

 

        หลวงพ่อครับ...ช่วงนั้นดวงกระผมตกมาก คือ หมดตัวจากการเสียพนันยังไม่พอ ความซวยยังพุ่งเข้าชนกระผมทั้งแปดด้าน คือ โดนเชิดเงินแชร์ไปอีกเจ็ดหมื่นบาท โดนคนคุ้นเคยไม่ยอมคืนเงินอีกเป็นแสน คือ เงินที่คิดว่าน่าจะได้ก็ไม่ได้ ตอนนั้นกระผมหมดทั้งตัว ทรมานทั้งใจ เพราะแห้วเรื่องความรัก หนำซ้ำยังจับได้ใบแดงต้องไปเกณฑ์ทหารอีกครับ

 

        หลวงพ่อครับ..ช่วงนั้น กระผมทุกข์ใจมาก จนอยู่ๆก็ร้องไห้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า คิดแต่จะปีนขึ้นไปบนตึกสูงๆ แล้วกระโดดลงมาให้ตายเสียให้รู้แล้วรู้รอด แต่ตอนหลังก็ฉุกคิดได้ว่า “หากเราตายแล้ว แม่จะอยู่อย่างไร ในเมื่อเรามีแม่ที่ดีแสนดีขนาดนี้ ทำไมเราไม่คิดจะตอบแทนคุณท่าน”-จากนั้น กระผมก็ถามตัวเองต่อว่า แล้ววิธีไหนถึงจะตอบแทนคุณท่านได้ดีที่สุด จนสุดท้าย กระผมไปอ่านเจอในหนังสือธรรมะ ทำให้ได้คำตอบว่า ต้องบวช แต่อนิจจาครับ กระผมยังบวชทันทีไม่ได้ ต้องไปเกณฑ์ทหารก่อน ซึ่งระหว่างที่ฝึกทหารอยู่ ก็มีจ่าคนหนึ่งเข้ามาประชาสัมพันธ์ชวนบวชโครงการของหลวงพ่อในค่าย ประจวบกับที่กระผมผ่านการฝึกทหารไปแล้วสามเดือน ผู้พันก็เลยอนุญาตให้บวชได้ จากนั้น กระผมก็บอกโยมแม่ว่า กระผมจะบวชตอบแทนท่านสักหนึ่งปี เพื่อชดเชยสิ่งที่ทำผิดกับท่านมามาก ซึ่งในช่วงที่อบรม กระผมตั้งใจฝึกตัวอย่างยิ่งยวด เพื่อให้โยมแม่ได้บุญกับกระผมมากที่สุด จนกระทั่งวันขอขมามาถึง วันนั้นกระผมตะโกนขอขมาได้อย่างเต็มปากเต็มคำ แถมตะเบ็งอย่างสุดเสียง เพราะมั่นใจกับสิ่งที่ดีที่สุดที่ได้ทำเพื่อท่าน จนโยมแม่ปล่อยโฮเลยครับ

 

 

 

        หลวงพ่อครับ...ชีวิตการเป็นพระ เหมือนได้เกิดใหม่ เพราะการรักษาศีล 227-ข้อ ได้ทำให้กระผมรู้สึกว่าเราลด ละ เลิก สิ่งที่ไม่ดีต่างๆได้มากอย่างที่ไม่เคยเป็น ทำให้ความฟุ้งซ่านลดลงอย่างฮวบฮาบ และปลอดกังวลสุดๆ จนเกิดความรู้สึกว่า ไม่มีอะไรที่น่ารักษาเท่ากับศีล 227-ข้ออีกแล้ว เพราะยิ่งรักษาก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองบริสุทธิ์ ยิ่งทำให้เรานั่งสมาธิได้ดี จนทำให้กระผมเห็นองค์พระใสๆที่กลางท้อง เกิดความสุขแบบพูดไม่ออกบอกไม่ถูกเลยครับ อีกทั้งเมื่อใจสงบยังทำให้เราสอนตัวเองได้ คือ กระผมว่าการอยู่ร่วมกับคนหมู่มาก ที่มาจากร้อยพ่อพันแม่ ย่อมต้องมีการกระทบกระทั่งกันเป็นธรรมดา แต่เราต้องจับแง่คิดให้เป็น คือ อย่าไปจับผิดเขา ให้จับดี ดีกว่าจับเสีย และก็อย่าไปเสียเวลาว่าร้ายใคร ให้เอาเวลาไปนั่งธรรมะ จะทำให้เราเข้าถึงธรรมเร็วขึ้น

 

        ทุกวันนี้ กระผมพยายามฝึกตัวตามคุณธรรมของคุณยายอาจารย์ คือ สะอาด เร็ว เรียบ เงียบ ประหยัด เพราะกระผมอยากทำวิชชากับหลวงพ่อครับ อีกทั้งความสุขจากเพศสมณะ ได้ทำให้กระผมขยายใจอยากต่อเวลาบวชเพิ่มขึ้นทุกวัน จากเดิมอยากบวชแค่หนึ่งปี ก็เพิ่มเป็นสิบปี จนวันนี้...กระผมอยากจะบวชตลอดชีวิตทุกภพทุกชาติแล้วครับ ขอบารมีหลวงพ่อให้กระผมบวชได้ตลอดชีวิตด้วยครับ กระผมรักหลวงพ่อครับ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

พระมังกร ทิตฺตปญฺโญ