เรื่องของการบนบานศาลกล่าว และ ชื่อนั้นสำคัญไฉน

 

        เมื่อนายทหารอีกนายหนึ่งได้เห็นพี่ชายของลูกและเพื่อนๆนายทหารอีกหลายคน ระบายความแค้นด้วยการนำศพทหารฝ่ายตรงข้ามมาตัดหัวแล้วเสียบกับท่อนไม้ เพื่อเอาไปยกชูท้าทายทหารฝ่ายตรงข้ามที่อยู่ภายในกำแพงเมืองแล้ว นายทหารนายนี้จึงเกิดความคิดในการที่จะทำให้พวกทหารฝ่ายตรงข้ามยอมแพ้แต่โดยเร็ว ความคิดที่ว่านั้นก็คือ การนำศพทหารฝ่ายตรงข้ามมาตัดหัว แล้วนำไปเสียบประจานไว้ที่หน้าประตูเมือง ซึ่งพี่ชายของลูกก็ถือเป็นอีกคนหนึ่งที่อาสารับความคิดดังกล่าวนี้มาทำ ด้วยความรู้สึกสะใจเป็นอย่างมาก เมื่อทหารฝ่ายตรงข้ามได้เห็นภาพสยดสยองเช่นนั้นแล้ว ทุกคนจึงต่างพากันหวาดกลัวและไม่กล้าที่จะออกมานอกกำแพงเมืองมากขึ้นไปกว่าเดิมอีก

 

 

        ต่อมา นายทหารนายนั้นก็ออกความคิดใหม่ที่โหดโฉดเหี้ยม และสยดสยองกว่าเดิมแบบยกกำลังสอง นั่นก็คือการนำศพของทหารฝ่ายตรงข้ามใส่เข้าเครื่องดีดหิน จากนั้นก็ให้ยิงศพเหล่านั้นข้ามเข้าไปในเขตกำแพงเมือง ซึ่งศพแต่ละศพที่ตกลงมาก็จะมีสภาพที่สยดสยองเกินคำบรรยาย ดังนั้น เมื่อพวกทหารและชาวเมืองของฝ่ายตรงข้ามได้เห็นสภาพศพที่ถูกดีดข้ามกำแพงเมืองเข้ามาแล้ว ทุกคนก็จะพากันเสียขวัญและตกใจกลัวจนต้องประกาศยอมแพ้ในที่สุด ทันทีที่พี่ชายของลูกได้ยินแผนการอันโหดโฉดเหี้ยมและสยดสยองเช่นนี้ ตัวเขาจึงประกาศกร้าวและรับอาสาที่จะทำหน้าที่นี้ แบบไม่ต้องคิดและลงมือทำในทันที

 

 

 

        ผลจากการกระทำตามแผนดังกล่าว ได้ทำให้พ่อแม่พี่น้องของพวกทหารฝ่ายตรงข้ามหลายคนถึงกับสลบเป็นลมล้มพับทั้งยืน บางคนก็ตกใจช็อคสติแตกไปชั่วขณะ บางคนก็ร้องห่มร้องไห้ปานประหนึ่งจะขาดใจตายไปเลยก็มี และที่หนักที่สุด บางคนพอรู้ว่าศพที่ถูกยิงข้ามผ่านกำแพงเมืองเข้ามาเป็นศพลูกชายของตัวเอง หรือเป็นศพหมู่ญาติของตัวเอง ก็เกิดอาการหัวใจวายตายไปเลยก็มี ที่เป็นแบบนี้ก็เป็นเพราะทุกศพล้วนมีสภาพอันน่าสยดสยองเป็นอย่างมาก เช่น บางศพกะโหลกศีรษะจะแตกแหว่งหรือเละจนจำสภาพเดิมเกือบไม่ได้ บางศพแขนขาก็จะขาดวุ่นวิ่น แถมอวัยวะน้อยใหญ่กระจุยกระจายแบบไม่มีชิ้นดี บางศพก็จะค้างห้อยโตงเตงอยู่ตามกำแพงเมืองและตามบ้านเรือนของชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในบริเวณนั้น เป็นต้น เมื่อพวกชาวเมืองและทหารที่หลบอยู่ในกำแพงเมืองได้เห็นภาพอันน่าสยดสยองเกินคำบรรยายเช่นนั้นแล้ว ในที่สุดทุกคนจึงหมดกำลังใจที่จะต่อสู้ และขอยอมแพ้ต่อกองทัพของพระราชาองค์ที่ออกบวชในที่สุด 

 

        จากวิบากกรรมปาณาติบาตทั้งหมดที่พี่ชายของลูกได้เคยก่อเอาไว้ในพุทธันดรที่ผ่านมา ไม่ว่าจะเป็นวิบากกรรมที่พี่ชายของลูกได้ลงมือซ้อมพวกโจรป่า (พวกนายทหารของแคว้นกันชนฝั่งทิศใต้ที่ปลอมตัวเป็นโจร) อย่างทารุณ จนทำให้โจรป่าบางคนถึงกับเสียชีวิตแบบคามือคาเท้าและคาที่ และวิบากกรรมที่พี่ชายของลูกได้ฆ่าข้าศึกตายเป็นจำนวนมาก ในช่วงที่ร่วมกับกองทัพหน้า บุกเข้าโจมตีเมืองหน้าด่านของแคว้นกันชนฝั่งทิศใต้ รวมทั้งวิบากกรรมที่พี่ชายของลูกได้เป็นหนึ่งในทีมงานที่นำศพทหารฝ่ายตรงข้ามใส่เครื่องดีดหินโยนข้ามกำแพงเมือง จนเป็นเหตุทำให้ผู้คนและทหารฝ่ายตรงข้ามที่เหลือรอด เกิดอาการสติแตกและหัวใจวายตายไปหลายคน ดังนั้น เมื่อวิบากกรรมปาณาติบาตทั้งหมดซึ่งมีกำลังเร็วแรงได้มารวมกันส่งผลในภพชาติปัจจุบัน มันจึงมาตัดรอนและส่งผลทำให้พี่ชายของลูกต้องมาเสียชีวิตก่อนวัยอันควร กล่าวคือ มีอายุเพียงแค่ 41 ปีกับอีก 7 วัน 

 

ด้วยวิบากกรรมดังกล่าวทำให้พี่ชายของลูก ต้องมาเสียชีวิตก่อนวัยอันควร

 

 

        ภายหลังจากที่เหตุการณ์ทุกอย่างสงบลง พี่ชายของลูกก็ได้ตามตัวลูก (ซึ่งเป็นน้องชายของเขาในพุทธันดรที่ผ่านมา) เข้าวัด สั่งสมบุญกับพระเถระอดีตพระราชาองค์ที่ออกบวช นอกจากจะได้มาสั่งสมบุญแล้ว พี่ชายของลูกก็ได้ออกบวชอยู่ในเพศสมณะช่วงหนึ่ง เมื่อบวชแล้ว พี่ชายของลูกก็ตั้งใจบำเพ็ญสมณธรรมอย่างเต็มที่ 

 

        ต่อมา เมื่อพี่ชายของลูกสิกขาลาเพศแล้ว พี่ชายของลูกก็ได้ออกมาทำหน้าที่เป็นกองเสบียงของหมู่คณะ คอยดูแลอุปัฏฐากพระอุปัฏฐากวัด และตั้งใจสั่งสมบุญสร้างบารมีอย่างเต็มที่เต็มกำลังเรื่อยมา จนกระทั่งถึงวินาทีสุดท้ายของชีวิต 

 

        ส่วนผลการปฏิบัติธรรมของพี่ชายของลูกในพุทธันดรที่ผ่านมานั้น พี่ชายของลูกมีผลการปฏิบัติธรรมที่ดี สามารถเข้าถึงดวงธรรมภายในได้ เมื่อถึงวันที่พี่ชายของลูกลาลับจากโลก เขาก็ได้กลับไปพักกลางทางที่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตเสบียง ได้ในที่สุด

 

 

        สำหรับเรื่องนี้ ตัวลูกไม่ต้องเป็นกังวล เพราะการแก้บนนั้น ไม่ได้มีส่วนช่วยหรือมีผลต่อตัวท่านเทพบุตรใหม่ (พี่ชายของลูก) แต่อย่างใด เพราะเบื้องหลังความสุขความสำเร็จของทุกๆคนบนโลกใบนี้ ล้วนเกิดจากกำลังบุญของบุคคลผู้นั้นเป็นหลัก ไม่ได้เกิดจากการบนบานศาลกล่าวแต่อย่างใด เพราะการบนเป็นเพียงแค่ความเชื่อที่มนุษย์สร้างขึ้นมา เพื่อเป็นกำลังใจในการมุ่งไปสู่ความสำเร็จและความปรารถนาที่ตนเองได้ตั้งใจเอาไว้เท่านั้น ดังนั้น แม้จะบนบานอะไรกับใครไว้มากมายเพียงใด แต่ถ้าบุญไม่ถึงหรือไม่มีบุญมากพอ ความปรารถนาที่บุคคลนั้นได้ตั้งใจเอาไว้ ก็ไม่อาจที่จะสำเร็จได้อย่างแน่นอน

 

 

 

        แต่การที่ตัวลูกจะถือโอกาสนี้ ไปสร้างพระประธานถวายไว้ในพระพุทธศาสนาที่วัดดังกล่าว หรือทำบุญต่างๆที่ตัวท่านเทพบุตรใหม่ได้เคยตั้งใจ หรือตั้งความปรารถนาที่จะทำไว้ในสมัยที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ให้สำเร็จนั้น ก็ถือว่าเป็นสิ่งที่ดี ดังนั้น ในเวลาที่ตัวลูกมีโอกาสได้ไปทำบุญสร้างพระประธานที่ท่านเทพบุตรใหม่เคยตั้งใจจะกระทำ ในสมัยที่ยังเป็นมนุษย์ ก็ให้ลูกนึกถึงท่านเทพบุตรใหม่ ตั้งแต่ก่อนทำบุญ ขณะทำบุญ และเมื่อทำบุญดังกล่าวแล้ว ก็ให้ลูกอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งไปให้กับท่านเทพบุตรใหม่ด้วย เพื่อที่ท่านเทพบุตรใหม่จะได้รับรู้และอนุโมทนาบุญไปกับลูกด้วย ถ้าตัวลูกทำเช่นนี้ นอกจากท่านเทพบุตรใหม่จะสมปรารถนาและได้บุญนี้ไปกับตัวลูกแล้ว ตัวลูกเองก็จะได้บุญนี้ไปเต็มๆด้วยเช่นกัน

 

 

        สำหรับเรื่องของชื่อนั้น ท่ามกลางห้วงแห่งวัฏสงสารอันยาวนาน จนหาเบื้องต้น ท่ามกลาง และที่สุดมิได้นั้น มวลมนุษยชาติทั้งหลายล้วนเวียนว่ายตายเกิดมานับภพนับชาติไม่ถ้วน ดังนั้น ชื่อเสียงเรียงนามที่ใช้เรียกขานกันของแต่ละคนแต่ละท่าน จึงมีชื่อเรียกไม่ซ้ำและมีอยู่กันเป็นจำนวนมาก แบบนับไม่หวาดไม่ไหว ด้วยเหตุนี้เอง เรื่องของชื่อที่เราใช้เรียกกัน จึงไม่สำคัญเท่ากับความผูกพันและความรู้สึกดีๆที่มีให้แก่กันและกัน 

 

        อีกทั้ง การส่งบุญในเวลาที่เราอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลไปให้กับบุคคลที่ละจากโลกนี้ไปแล้ว กระแสบุญที่เราอุทิศส่งไปให้ จะส่งตรงไปถึงกับผู้ที่เรานึกถึงหรือต้องการอุทิศให้โดยตรง โดยไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าชื่อของผู้ที่อุทิศบุญไปให้จะถูกหรือผิด (พูดง่ายๆก็คือ ขอให้เราระลึกถึงคนที่เราจะอุทิศบุญส่งไปให้ ก็ใช้ได้แล้ว) นอกจากบุญจะส่งตรงถึงกับผู้รับแล้ว ผู้ที่จะรับบุญนั้นจะต้องอยู่ในสถานะที่สามารถอนุโมทนาบุญได้อีกด้วย เพราะถ้าหากผู้ที่จะรับบุญนั้นไปอยู่ในสถานะที่รับบุญไม่ได้ ยกตัวอย่างเช่น ผู้นั้นได้ไปเกิดเป็นสัตว์นรกในมหานรกหรืออุสสทนรก เป็นต้น บุญเหล่านั้นก็จะไปคอยและรอส่งผลอยู่ที่ยมโลก อย่างที่เราทุกคนเคยเรียนรู้กันในโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ดังนั้น แม้ว่าชื่อจะผิด แต่ถ้าใจของผู้ทำบุญมุ่งตรงแบบเฉพาะเจาะจงที่จะอุทิศส่งบุญไปให้กับผู้ที่ละโลกไปแล้ว กอปรกับผู้ที่ละโลกไปแล้วอยู่ในสถานะที่รับบุญได้ บุญที่อุทิศก็จะส่งตรงไปถึงกับผู้รับที่ละโลกไปแล้วได้อย่างแน่นอน

 

 

 

โปรดติดตามตอนต่อไป...