ความรู้คู่คุณธรรมพหูสูต เก่งและดีทำอย่างไร
พหูสูต ความรู้คู่คุณธรรมเคยสังเกตไหมว่า ปัจจุบันมีข่าวแก๊งค์ call center ที่ใช้วาทศิลป์หลอกล่อเอาเงิน ซึ่งมีคนหลงกลมากมาย น่าเสียดายบุคคลที่มีความรู้ความสามารถเช่นนี้แต่ใช้ความสามารถในทางที่ผิด หลักธรรมใดบ้างที่จะช่วยให้คนทั้งคนเก่ง และดีมีคุณธรรม
บัณฑิตกับพหูสูต แตกต่างกันอย่างไร
บัณฑิต คือ ผู้ที่มีคุณธรรมประจำใจ มีความประพฤติดีงาม ผู้ที่คิดดี ทำดี พูดดี เป็นปกติ อุดมด้วย ศีล สมาธิ ปัญญา
พหูสูต คือ ผู้มีความรู้มาก แต่คุณธรรมความประพฤติ ยังไม่แน่ว่าจะดีหรือไม่
จะฝึกตนให้เป็นพหูสูตได้อย่างไร?
คนเราจะเริ่มเรียนรู้จาก สิ่งที่ทำแล้วเพลิดเพลิน (ชอบ) ก่อน แล้วจะพัฒนาการเป็นขั้นๆ อย่างเช่น คนที่มีนิสัยรักการอ่าน มักจะชอบอ่านการ์ตูน นิยาย ประวัติศาสตร์ พัฒนาไปในเรื่องต่างๆ ที่อยากรู้อย่างต่อเนื่อง
นักปราชญ์ต้วน้อยหาวิชาความรู้ตั้งแต่ยังเด็ก
หรือคนที่เก่งทางคอมพิวเตอร์ ก็เริ่มจากการเล่นสนุกๆ แต่ผู้ปกครองจะต้องสอดส่องดูแลให้อยู่ในขอบเขตที่เหมาะสม ฝึกให้ลูกเรามีวินัยด้วย
ตั้งโจทย์แล้วให้เขาแก้ปัญหาโดยใช้ศักยภาพในทางบวกและในขณะเดียวกันให้โจทย์เขาให้เขาทำในสิ่งที่ท้าทายความสามารถมีงานบางอย่างฝากให้ลูกทำ เขาจะได้รู้สึกว่าพ่อแม่เห็นเขามีคุณค่านะ จะได้นำความรู้ที่มีมาใช้ในเชิงสร้างสรรค์ในทางบวก อย่าไปคอยกีดกันในทางลบอย่างเดียวทำอย่างไรที่จะฝึกให้เด็กเป็นคนที่มี “ความรู้ควบคู่กับคุณธรรม”
พี่สาว-น้องชาย และ เรื่องราวที่สื่อถึงหัวใจอันบริสุทธิ์
มีเรื่องเล่าเรื่องหนึ่งว่า..มีพี่ชายกับน้องสาวอยู่คู่หนึ่งอายุห่างกัน 3 ปี วันหนึ่งพี่สาวขโมยเงินพ่อไปซื้อผ้าเช็ดหน้า กลับมาพ่อถามว่าใครเอาเงินไป พี่สาวไม่กล้าบอกว่าเป็นตัวเอง น้องชายจึงยอมรับผิดแทนพี่สาวเพราะมิฉะนั้นจะถูกลงโทษทั้งสองคน
เมื่อทั้งสองโตขึ้น พี่สาวอายุ 11 น้องชาย 8 ขวบ น้องชายใกล้จบม.ต้น ในขณะเดียวกันพี่สาวก็กำลังจะเข้ามหาวิทยาลัย ทั้งคู่เป็นเด็กเรียนดี แต่ด้วยฐานะทางบ้านที่ไม่สู้ดีนัก น้องจึงยอมเสียสละให้พี่สาวได้เรียน..น้องชายเลือกที่จะเสียสละโดยออกจากบ้านไปหางานทำเป็นคนงานก่อสร้าง ในระหว่างที่พี่สาวเรียนมหาวิทยาลัยปี 3 น้องชายมาหาที่มหาวิทยาลัยโดยบอกกับเพื่อนของพี่สาวว่าเขาเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาต้องการพบ..ด้วยเกรงว่าหากรู้ว่าถ้าบอกว่าเป็นน้องแล้วพี่จะถูกเย้ยหยันว่ามีน้องแต่งตัวมอมแมมเมื่อเจอพี่สาวก็ส่งกิ๊บติดผมสวยๆ ให้ตัวหนึ่งบอกว่าเห็นสาวๆ ในเมืองเขาติดกันเลยอยากให้พี่สาวมีอย่างเขาบ้าง..พี่สาวเกิดความซาบซึ้งจนยากที่จะอธิบายในวัย 23 ของพี่สาว เป็นครั้งแรกที่พาเพื่อนชายเข้าบ้านในฐานะคนรัก วันนั้นสังเกตเห็นว่าสภาพกระจกบ้านที่เคยแตกและบ้านที่สกปรก กลับอยู่ในสภาพที่ตรงกันข้าม แม่บอกว่าน้องชายลางานมาทำความสะอาดบ้านให้ และเปลี่ยนกระจกให้ใหม่ จนกระจกบาดมือ แต่น้องชายกลับบอกว่า ไม่เจ็บหรอก เขาทำงานหินหล่นใส่เท้าทุกวัน แต่ก็ไม่ได้เลิกคิดทำงาน และ เพราะเธอเป็นพี่สาวของเขาเขาจึงทำให้ด้วยความเต็มใจเมื่อพี่สาวอายุ 26 ปี ก็ได้แต่งงานกับชายคนรัก สามีของเธอได้ขึ้นเป็นประธานบริษัทของครอบครัว พี่สาวอยากให้น้องรับตำแหน่งผู้จัดการ น้องไม่รับเพราะเกรงว่าจะเกิดคำครหาและนินทาพี่เขยประกอบกับตัวเองเรียนมาน้อย จึงขอเป็นแค่พนักงานธรรมดา แต่พี่ไม่เห้นด้วยโดยให้เหตุผลว่า ที่เธอไม่ได้เรียนเพราะเสียสละให้พี่นะ แต่น้องกลับบอกว่า ทำไมต้องพูดเรื่องที่ผ่านมาด้วยล่ะครับในวัย 30 ปีของน้องชายเขาได้แต่งงานกับผู้หญิงในที่ทำงานเดียวกัน ประธานในพิธีได้ถามว่าใครเป็นผู้หญิงที่รักที่สุด แทนที่จะบอกว่าเป็นสาวข้างกายคนนี้ กลับบอกว่า “พี่สาวของผมครับ” แล้วก็เล่าเรื่องราวที่ตัวพี่สาวเองก็ยังจำไม่ได้
เขาเล่าว่า......ตอนเรียนประถมเราสองพี่น้องต้องเดินทางไปโรงเรียนเป็นเวลา 2 ชั่วโมง ท่ามกลางหิมะที่ตกหนัก ถุงมือเขาหายไป 1 ข้าง พี่สาว ได้ “สละ” ถุงมือให้ เพื่อป้องกันอากาศที่หนาวเย็น เมื่อกลับถึงบ้าน สังเกตมือเธอบวมแดงถึงขนาดจับช้อนทานข้าวไม่ได้ นับจากนั้นเลยสาบานกับตัวเองว่า จะดูแลพี่สาวให้ดีตลอดชีวิตของเขา...
เสียงปรบมือดังกึกก้องไปทั่ว สายตาของแขกเหรื่อทุกคู่จับจ้องที่ฉัน คำพูดจากปากเธอออกมาอย่างยากลำบาก
“ในโลกใบนี้ คนเดียวที่ฉันรู้สึกขอบคุณที่สุด คือน้องชายของฉันค่ะ”ป.ล. ปัจจุบันพี่สาวอายุ 86 ปี ดำรงตำแหน่งผู้บริหารบริษัทฮุนไดและในเครือกว่า 20 บริษัท
น้องชายอายุ 83 ปี เป็นผู้ก่อตั้งบริษัทเล็กๆที่มีชื่อเป็นภาษาเกาหลีว่า “ซัมซุง”........เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : หากมีพื้นฐานใจที่ดี รู้จักคิด ก็มีแนวโน้มที่จะประสบความสำเร็จได้ไม่ยากไม่สำคัญว่าคุณจะรู้มากเท่าใด แต่สำคัญที่ว่าคุณได้ใช้ให้เกิดประโยชน์หรือไม่
"...ถ้ารู้อะไรมากมาย แต่เป็นไปเพื่อ "โอ้อวด" สิ่งที่ได้รู้มาก็ไม่มีประโยชน์ ในทางตรงกันข้ามหากนำมาเพื่อการพัฒนาตนเอง สามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้จริงและทำประโยชน์เพื่อส่วนรวมได้ด้วย อย่างนี้จึงจะเรียกว่าเข้าท่า..."จากเรื่องนี้ทำให้ทราบได้ว่า เด็กชายผู้นี้ “รู้จักคิด” ตั้งแต่ 5-6 ขวบแล้วว่า “พี่สาวสละถุงมือให้เรา ยอมหนาวเพื่อเรา” นอกจากนี้ด้วยพื้นฐานใจที่ดียังคิด “ตอบแทนพระคุณพี่สาว” ด้วยการจะดูแลพี่สาวตลอดชีวิต นอกจากคิดได้ลึกซึ้งแล้ว ยังมีความกล้าที่จะทำสิ่งที่ดีให้เกิดขึ้นจริง อย่างนี้จึงจะเรียกว่า “เสียสละ” อย่างแท้จริง
คนเราบางทีก็คิดได้ แต่บางทีความอยากมันก็ชนะ คนที่หักห้ามได้เพราะใจเขาบริสุทธิ์
คนเรานี่ฟังจากอาจารย์สอนเท่ากัน อ่านหนังสือเล่มเดียวกัน แต่รู้ และ คิดต่อได้ไม่เท่ากัน ใจใครที่ใสกระจ่างกว่า ก็จะสามารถซึมซับเอาประโยชน์จากตรงนั้นได้มากกว่า แล้วไปใช้สร้างประโยชน์ได้จริงนี่เป็นตัวอย่างที่ดีมากๆ
ชำระใจให้ใสสะอาดด้วยการนั่งสมาธิ เพื่อรองรับการเป็นพหูสูตจากเรื่องราวดังกล่าวในสถานการณ์ที่จะต้องเลือก ต้องเสียสละ ยินดีจะเสียสละ แต่ไม่ใช่ว่าเสียสละแล้วจมอยู่ใต้เหวตลอด ระหว่างนี้ก็ขวนขวายหาความก้าวหน้าในขอบเขตที่ตัวเองทำได้ไปเรื่อยๆสร้างแรงบันดาลใจให้ฝึกตนจนเป็น “บัณฑิต” เพื่อรองรับความเป็น “พหูสูต"
ลลองมาทบทวนชีวิตเราเองดูสิว่าเป็นอย่างไรบ้างมีจุดหมายอย่างไรให้ต้องปรับปรุงอย่างไรให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้นต่อไป
ขอฝากแนวทางแห่งการฝึกตนให้เป็น “พหูสูต” ดังนี้
1. อย่าเป็นคนจับจด ทำอะไรต้องจริงจัง!
2. อย่าเป็นคนโอ้อวด
3. อย่าเป็นคนขี้เมา
จะเห็นได้ว่าการเป็นพหูสูตมีรากฐานมาจากการเป็น บัณฑิตที่ดี พูดดี คิดดี ทำดี เมื่อฝึกตนได้ดังนี้ เราก็ก้าวเข้าสู่ความเป็น “พหูสูต” อีกระดับหนึ่งแล้ว...
รับชมวิดีโอรายการวิดีโอที่เกี่ยวข้อง
พหูสูต ความรู้ คู่ คุณธรรม!
[ 4 ต.ค. 2554 ] - [ 18284 ]
Desktop Version
