กรณีศึกษากฎแห่งกรรมจากชีวิตจริง (Case study in real life)ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 2 พฤศจิกายน พ.ศ.2555
ปรโลกนิวส์ ของ ทีมชนะสกุลนิยม ตอนที่ 15
ปรโลกนิวส์ ของ ทีมชนะสกุลนิยม ตอนที่ 15
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที
แล้วนำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปราหลังจากที่พระราชาได้ตัดสินพระทัยสละราชสมบัติออกผนวชแล้ว ตัวลูกก็รู้สึกดีใจและปลาบปลื้มปีติใจไปกับพระองค์ด้วย แต่ถึงกระนั้น ตัวลูกเองก็ยังมีความรู้สึกเป็นห่วงอยู่ลึกๆ ภายในใจว่า “เมื่อพระราชาเสด็จออกผนวชแล้ว พระองค์จะทรงลำบากเรื่องภัตตาหารหรือไม่ แล้วจะมีใครคอยดูแลเรื่องสุขภาพให้กับพระองค์หรือเปล่า”ตัวลูกรู้สึกเป็นห่วงพระองค์ ว่าจะทรงลำบากเรื่องภัตตาหารหรือไม่ที่ตัวลูกมีความรู้สึกเป็นห่วงเช่นนี้ ทั้งนี้ก็เป็นเพราะตัวลูกมีความเข้าใจว่า “เมื่อพระราชาเสด็จออกผนวชแล้ว พระองค์จะไม่สามารถเสวยพระกระยาหารได้อย่างเต็มที่เหมือนกับตอนที่พระองค์ยังทรงเป็นพระราชาอยู่”และด้วยความรู้สึกที่เป็นห่วงอยู่ลึกๆ นี้เอง จึงทำให้ในเวลาต่อมา ตัวลูกก็ได้ตัดสินใจเข้าไปทำหน้าที่อุปัฏฐากดูแลเกี่ยวกับเรื่องภัตตาหาร และเรื่องการรักษาสุขภาพของคณะสงฆ์รวมถึงพระเถระตัวลูกก็ได้ตัดสินใจเข้าไปทำหน้าที่อุปัฏฐากดูแลเกี่ยวกับเรื่องภัตตาหาร และเรื่องการรักษาสุขภาพของคณะสงฆ์รวมถึงพระเถระเมื่อตัวลูกได้เข้าไปทำหน้าที่อุปัฏฐากดูแลเรื่องภัตตาหาร และเรื่องการรักษาสุขภาพของคณะสงฆ์รวมถึงพระเถระแล้ว ตัวลูกก็ได้ตั้งใจจัดเตรียมภัตตาหารสุขภาพพร้อมทั้งน้ำปานะที่เป็นประโยชน์ต่อร่างกาย เพื่อนำมาถวายพระเถระอยู่เป็นประจำทุกวันจนกระทั่งเมื่อพระเถระมีอายุมากขึ้นแล้ว ตัวลูกก็ได้ตั้งใจทุ่มเททำหน้าที่อุปัฏฐากดูแลพระเถระมากยิ่งขึ้นไปกว่าเดิม ด้วยการคิดค้นสูตรภัตตาหารเพื่อสุขภาพที่เหมาะกับวัยของพระเถระ โดยตัวลูกจะหมั่นศึกษาตำรับตำราสมุนไพร แล้วก็คิดค้นพัฒนาสูตรไปเรื่อยๆ อย่างไม่หยุดยั้งเมื่อพระเถระมีอายุมากขึ้น ตัวลูกได้ตั้งใจทำหน้าที่อุปัฏฐากดูแลพระเถระมากยิ่งขึ้นไปกว่าเดิมส่วนสาเหตุที่ทำให้ตัวลูก ตั้งใจพัฒนาสูตรภัตตาหารเพื่อสุขภาพของพระเถระอย่างไม่หยุดยั้งนั้น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะ ภายในใจของลูกเต็มเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่นว่า “อยากที่จะให้พระเถระมีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงและมีอายุขัยที่ยืนยาวนาน” นั่นเอง ซึ่งถ้าหากวันไหนตัวลูกเห็นว่า “พระเถระมีอาการอาพาธ” ตัวลูกก็จะรู้สึกเครียด และมีความคิดวนเวียนอยู่ในหัวเพียงอย่างเดียวว่า “จะต้องหาทางทำให้พระเถระหายอาพาธให้เร็วที่สุดให้จงได้” และด้วยความที่ใจของลูก จดจ่อและมุ่งมั่นอยู่กับการดูแลสุขภาพของพระเถระเป็นอย่างมากนี้เอง จึงทำให้ตัวลูกเกิดอาการเครียดสะสมอยู่ตลอดเวลาตัวลูกอยากให้พระเถระมีสุขภาพร่างกายแข็งแรงและมีอายุขัยยืนยาวนานและยิ่งพระเถระมีอายุมากขึ้นเรื่อยๆ สุขภาพของท่านก็จะยิ่งแปรเปลี่ยนไปตามอายุสังขาร เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงทำให้ตัวลูกต้องทุ่มเทดูแลเรื่องสุขภาพของพระเถระ มากกว่าแต่ก่อน จนทำให้ตัวลูกลืมที่จะให้ความสำคัญเกี่ยวกับเรื่องการปฏิบัติธรรม ของตัวลูกเอง คือ ตัวลูกจะไม่ค่อยแบ่งเวลาให้กับการนั่งสมาธิมากสักเท่าไหร่ หรือถ้าหากตัวลูกมีโอกาสได้นั่งสมาธิ ตัวลูกก็ไม่ยอมปล่อยวางเรื่องราวต่างๆ โดยเฉพาะ เรื่องสูตรภัตตาหารสุขภาพที่ตัวลูกมุ่งมั่นคิดค้นพัฒนาอยู่ตลอดเวลา เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงเป็นผลทำให้ใจของลูกฟุ้งซ่านไปในเรื่องราวต่างๆ จนทำให้ใจของลูกไม่สามารถกลับมารวมหยุดนิ่งอยู่ที่ศูนย์กลางกายได้ตัวลูกต้องทุ่มเทดูแลเรื่องสุขภาพของพระเถระมากกว่าแต่ก่อน ทำให้ตัวลูกลืมให้ความสำคัญเกี่ยวกับเรื่องการปฏิบัติธรรมของตัวเองเมื่อพระเถระเห็นตัวลูกไม่ค่อยได้ให้ความสำคัญ เกี่ยวกับเรื่องของการปฏิบัติธรรมเช่นนั้น พระเถระจึงได้คอยเตือนและแนะนำให้ตัวลูกหมั่นนั่งสมาธิอยู่เป็นประจำ ซึ่งตัวลูก ก็ได้พยายามทำตามคำแนะนำของพระเถระ แต่ด้วยความที่ใจของลูกยังคงจดจ่อและมุ่งมั่นอยู่กับการดูแลสุขภาพของพระเถระ ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้ตัวลูกดูเบาและให้ความสำคัญในเรื่องของการนั่งสมาธิน้อยกว่าที่ควรจะเป็นพระเถระจึงได้คอยเตือนและแนะนำให้ตัวลูกหมั่นนั่งสมาธิอยู่เป็นประจำซึ่งในตอนนั้น ลูกๆ คนอื่นๆ ที่อยู่ในทีมงานอุปัฏฐากของพระเถระในภพชาตินั้น ก็สามารถปฏิบัติธรรมจนได้เข้าถึงพระธรรมกายกันได้หมดแล้ว เหลือเพียงแต่ตัวลูกเท่านั้นที่ยังไม่ได้เข้าถึงธรรมะภายในเลยและเมื่อพระเถระได้ละสังขารลงไปแล้ว ตัวลูกก็เกิดความรู้สึกเศร้าโศกเสียใจอย่างมาก ในเวลาต่อมา ถึงแม้ว่าวันเวลาจะผ่านพ้นไปเป็นปีๆ แล้วก็ตาม แต่ตัวลูกก็ยังไม่สามารถคลายจากความเศร้าโศกเสียใจลงไปได้เลย ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะ เกือบทั้งชีวิตที่ผ่านมานั้น ตัวลูกได้อยู่ดูแลรับใช้พระเถระมาโดยตลอด เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงทำให้ตัวลูกทำใจไม่ได้กับการจากไปของพระเถระเมื่อพระเถระได้ละสังขารไปแล้ว ตัวลูกก็ทำใจไม่ได้กับการจากไปของท่านจนกระทั่งเมื่อวันเวลาผ่านไป ในระหว่างที่ตัวลูกกำลังเศร้าโศกเสียใจ และอาลัยกับการจากไปของพระเถระอยู่นั้น ก็ได้มีภาพความทรงจำที่สำคัญได้แว้บ ผ่านเข้ามาในใจของตัวลูกในตอนนั้น ซึ่งภาพความทรงจำที่ว่านั้นก็คือ ภาพที่พระเถระได้เมตตาเตือนและแนะนำให้ตัวลูกหมั่นนั่งสมาธิ เพื่อหาที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริงภายในให้กับตัวเองให้ได้วันหนึ่งก็มีภาพความทรงจำสำคัญ ที่พระเถระเคยแนะนำให้ตัวลูกหมั่นนั่งสมาธิ ผ่านเข้ามาในใจลูกและเมื่อภาพความทรงจำที่เป็นคำสอนของพระเถระ ได้แว้บผ่านเข้ามาในใจของลูกเช่นนั้น จึงทำให้ตัวลูกได้คิด เมื่อได้คิด ตัวลูกจึงคิดได้ว่า “การที่เรามามัวแต่นั่งเศร้าโศกเสียใจอยู่อย่างนี้ มันก็ไม่ได้เกิดประโยชน์อะไรต่อตัวเราเลย ถ้าหากเราอยากที่จะติดตามสร้างบารมีร่วมกับพระเถระไปทุกภพทุกชาติ เราก็ต้องหมั่นสั่งสมบุญให้มากๆ และก็ต้องตั้งใจนั่งสมาธิให้เข้าถึงพระธรรมกายภายในให้ได้” เมื่อตัวลูกคิดได้เช่นนั้นแล้ว ตัวลูกก็ไม่รอช้าได้ทิ้งทุกอย่างวางทุกสิ่ง แล้วก็ทำใจหยุดนิ่งตามคำแนะนำของพระเถระในทันทีเมื่อตัวลูกคิดได้เช่นนั้น ตัวลูกก็ทิ้งทุกอย่างวางทุกสิ่ง แล้วทำใจหยุดนิ่งตามคำแนะนำของพระเถระในทันทีโดยในช่วงแรกๆ ที่ตัวลูกนั่งสมาธิ ใจของลูกก็ยังฟุ้งไปในเรื่องราวต่างๆ อีกทั้ง สังขารของตัวลูกก็ไม่เอื้ออำนวยเหมือนอย่างในสมัยที่ตัวลูกยังแข็งแรงอยู่ แต่ถึงกระนั้น ตัวลูกก็ไม่ได้ยอมแพ้ และก็ไม่ได้คิดว่ามีอะไรเป็นอุปสรรคต่อการนั่งสมาธิ โดยตัวลูกก็ยังคงมุ่งมั่นหมั่นประคองใจเอาไว้ที่ศูนย์กลางกายอยู่ตลอดเวลา เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงเป็นผลทำให้ใจของลูกค่อยๆ กลับมารวมหยุดนิ่งได้มากขึ้น มากขึ้น แล้วก็มากขึ้นไปเรื่อยๆ แล้วในที่สุด ตัวลูกเข้าถึงความโล่ง โปร่ง เบา สบาย ซึ่งก็เป็นผลทำให้ตัวลูกอยากที่จะนั่งสมาธิต่อไปอีกนานๆในช่วงแรกๆ ที่ตัวลูกนั่งสมาธิ ใจของลูกก็ยังฟุ้งไปในเรื่องราวต่างๆพอถึงช่วงนอกรอบที่ตัวลูกไม่ได้นั่งสมาธิ ตัวลูกก็ได้หมั่นประคองใจใสๆ และตรึกธรรมะ ควบคู่ไปกับการทำภารกิจต่างๆ ไปด้วย แล้วในที่สุด เมื่อตัวลูกสามารถวางใจหยุดนิ่งได้อย่างถูกส่วน ใจของลูกก็ตกศูนย์แล้วก็เข้าถึงดวงธรรมภายในกลางกายที่มาพร้อมกับความสุขใจเป็นอย่างมาก เมื่อตัวลูกในภพชาตินั้น ได้เข้าถึงดวงธรรมภายในกลางกายแล้ว ตัวลูกก็ไม่ได้ประมาท ได้หมั่นประคองใจรักษาดวงธรรมใสๆ เอาไว้อยู่ตลอดเวลาตัวลูกก็ได้หมั่นประคองใจใสๆ และตรึกธรรมะ ควบคู่ไปกับการทำภารกิจต่างๆ ไปด้วยแล้วในที่สุด วันแห่งความสมปรารถนาก็ได้บังเกิดขึ้นกับตัวลูกในภพชาตินั้น นั่นก็คือ ตัวลูกสามารถหยุดใจแล้วก็เข้าถึงพระธรรมกายภายในที่ชัด ใส สว่างได้นั่นเอง หลังจากที่ตัวลูกเข้าถึงพระธรรมกายภายในที่ชัด ใส สว่างแล้ว ตัวลูกก็ได้ตั้งใจทุ่มเททำหน้าที่อุปัฏฐากดูแลเรื่องสุขภาพ ให้กับพระภิกษุสามเณรที่อยู่ในวัดใหม่ของพระเถระ ด้วยความรู้สึกแช่มชื่นเบิกบานใจไปจนกระทั่งหมดอายุขัย เมื่อตัวลูกหมดอายุขัยและละจากโลกไปแล้ว ตัวลูกก็ได้กลับไปแวะพักกลางทางที่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์ได้อย่างสง่างาม และสมภาคภูมิแห่งความเป็นนักรบกล้าแห่งกองทัพธรรมในที่สุดตัวลูกก็เข้าถึงพระธรรมกายภายในที่ชัด ใส สว่างได้ เมื่อหมดอายุขัยก็สามารถพักกลางทางที่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์ได้ส่วนว่า เรื่องราวของคำถามข้อต่อไปจะมีรายละเอียดเป็นอย่างไรนั้น เราก็คงจะต้องมาติดตามรับฟังกันต่อในตอนต่อไป
บุคคลที่ปรากฏในเรื่องราวต่อไปนี้ มีตัวตนจริงในปัจจุบัน ประสบชะตากรรมขึ้นลงตามกระแสของวัฏฏะและกฎแห่งกรรม (ชมตัวอย่างบทสัมภาษณ์จากรายการชีวิตในสังสารวัฏ) ผู้อ่าน-ผู้ชมก็อย่าเพิ่งเชื่อหรือปฏิเสธในทันที ควรศึกษาหลักธรรมในพระพุทธศาสนา แล้วค่อยนำไปเป็นอุทธาหรณ์ในการดำเนินชีวิตต่อไป
"วิชชาธรรมกาย" เป็นความรู้ดั้งเดิมในพระพุทธศาสนา เมื่อปฏิบัติแล้วสามารถไปรู้ไปเห็นเรื่องราวกฎแห่งกรรม การเวียนว่ายในภพภูมิต่างๆ ตรงตามพระธรรมคำสอนในพระไตรปิฎก วิชชาธรรมกายจึงเป็นหลักฐานยืนยันการตรัสรู้ธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งทันสมัยตลอดกาล (อกาลิโก)
ปรโลกนิวส์ ของทีมชนะสกุลนิยม ตอนที่ 15
[ 5 พ.ย. 2555 ] - [ 18269 ]
Desktop Version
