ความประทับใจการเดินธุดงค์ธรรมชัย ตอน เปิดเผยผู้นำขบวนที่แท้จริง

 

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 31 มกราคม พ.ศ.2556

ความประทับใจในการเดินธุดงค์ธรรมชัย

 

 

ตอน เปิดเผยผู้นำขบวนที่แท้จริง

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

 

 

กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ

 

        กระผมพระธนัญชัย ญาณวิปุโล อายุ 46 ปี บวชในรุ่นโครงการแสนรุ่นเข้าพรรษา ปี 2553 ที่ผ่านมาครับ

 

พระธนัญชัย ญาณวิปุโล

 

       

        หลวงพ่อครับ ก่อนมาบวชผมเปิดร้านอาหาร อยู่ที่ประเทศสวีเดน และจูนเจอช่อง DMC ขณะซ่อมจานดาวเทียม จากนั้นผมก็กลายเป็นแฟนคลับรายการของหลวงพ่อมาตลอด ไปๆ มาๆ ก็เกิดแรงฮึดอยากบวชที่วัดพระธรรมกายขึ้นมาอย่างจับจิตจับใจครับ เพราะเห็นพระที่วัดหลวงพ่อทำงานรับบุญกันตัวเป็นเกลียว หัวใจเป็นเพชร และก็ต้องนั่งสมาธิแบบเอาจริงเอาจังแบบจัดหนัก ซึ่งผมเห็นแล้วก็อยากบวชเป็นพระแท้อย่างนี้บ้าง

 

        ด้วยเหตุนี้เองครับ ผมจึงขออนุญาตอดีตภรรยาบินมาบวชที่วัดของหลวงพ่อ 1 เดือน แต่พอบวชไปบวชมา จวนจะจบโครงการ หลวงพ่อก็เมตตาคิดค้นโปรเจ็กใหม่ชนิดที่ทำแล้วได้บุญแบบอลังการ ประเภทครั้งแรกของโลกมานำเสนอ จึงทำให้ผมไม่กล้าสึก เพราะคิดว่าหากสึกไปก็ต้องกลับไปรับประทานแห้วอย่างเมามัน เพราะอดได้บุญใหญ่ ดังนั้นผมจึงเปลี่ยนใจ ฮึดสู้บวชต่อ และพอใกล้ๆ จะจบโครงการอีก หลวงพ่อก็มีซุปเปอร์ไจแอ้นบิ๊กบุญอันใหม่มาอีก แล้วผมก็ตัดสินใจบวชต่ออีก เป็นอย่างนี้มาหลายรอบแล้วครับ

 

        จนผมเกิดแนวคิดขึ้นมาใหม่ว่า งั้นผมตัดสินใจบวชยาวแบบวันต่อวันให้หมดเรื่องหมดราวไปเลยละกันครับ และจากการตัดสินใจบวชต่อมาเรื่อยๆ นี่เองครับ จึงทำให้ผมได้รับบุญในการชวนคนบวชพระแสนรูปหลายรอบ และไปเป็นพระอาจารย์หัวหน้าศูนย์อบรมที่วัดศาลาปูน จ.อยุธยา ได้เดินธุดงค์บนกลีบกุหลาบครั้งแรกของโลก ได้เดินธุดงค์อัญเชิญหลวงปู่ทองคำไปวัดปากน้ำครั้งแรกของโลก และล่าสุดได้มาเดินธุดงค์บนกลีบดาวรวยครั้งแรกของโลก และมากไปกว่านั้น ผมยังได้เป็นตัวแทนเดินนำขบวนพระธุดงค์ในครั้งนี้ทั้ง 26 วัน ไม่ขาดเลยครับ

 

กระผมขณะเดินในขบวนธุดงค์

 

 

        แต่หลวงพ่อครับ ดูหยาบๆ เหมือนผมจะเดินนำขบวนไปทุกหนทุกแห่ง แต่จริงๆ แล้วหาเป็นเช่นนั้นไม่ครับ เพราะทุกครั้ง ทุกวัน ทุกรอบ ผมได้ตั้งจิตอธิษฐานกราบอาราธนาพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำ ให้ท่านเมตตามาเป็นพระนำขบวนธุดงค์ ส่วนผมจะขอเดินตามรอยเท้าของหลวงปู่ และก็ขอบารมีหลวงปู่ให้ช่วยปกป้องคณะพระธุดงค์ทั้งหมดให้รอดปลอดภัยในทุกสถานที่ ให้พระทุกรูปเข้าถึงพระธรรมกาย มีพระธรรมกายภายในเป็นสรณะ ซึ่งการที่ผมทำอย่างนี้ เหมือนผมได้เดินตามหลวงปู่จริงๆ อย่างไรบอกไม่ถูกครับ อีกทั้งยังรู้สึกอุ่นใจปลอดภัยเหลือเกิน แม้จะได้รับคำขู่ต่างๆ นานาว่า จะมีคนที่ไม่เข้าใจเอาตะปูมาโปรยบ้าง เอาเศษแก้วมาโปรยบ้าง แต่ผมก็ไม่หวั่นไหวเลยสักนิด นี่ไม่ได้พูดเท่ๆ นะครับ เพราะหัวใจผมมันใหญ่เกินกว่าอุปสรรคไปแล้ว ผมคิดเสมอว่า เราต้องทำอย่างพระบรมโพธิสัตว์ ที่แม้มีทะเลเพลิงมาอยู่ตรงหน้า ท่านยังกล้าเหยียบ ที่ท่านมีใจอย่างนี้ได้ เพราะหัวใจของท่านใหญ่ถึงขนาดจะไปรื้อสัตว์ขนสัตว์ ซึ่งผมก็ตั้งใจจะช่วยหลวงพ่อทำเช่นนี้เหมือนกันครับ เพราะฉะนั้นอุปสรรคแค่นี้ ผมต้องข้ามไปให้ได้

 

        หลวงพ่อครับ จากการที่ผมอธิษฐานขออาราธนาหลวงปู่มาเดินนำขบวนพระธุดงค์นี่เอง พอผมได้ยินหลวงพ่อมาเล่าใน DMC ว่ามีคนเห็นหลวงปู่มาเดินนำขบวนจริงๆ ผมฟังแล้วขนลุกซู่เลยครับ และพอผมมารู้ข่าวเพิ่มเติมว่า ในวันพฤหัสที่ 17 มกราคม 2556 เวลาประมาณ 9 โมงเช้า บริเวณโรงเรียนกาญจนาภิเษก ขณะที่พระธุดงค์เดินผ่าน มีผู้ชายใส่เสื้อขาวคนหนึ่งอายุราว 20 กว่าปี เดินมาด้วยหน้าตาที่แตกตื่น แถมมีอาการขนลุกซู่ พร้อมกับน้ำตาไหลด้วยความปีติ เดินมาบอกคุณป้าถึงสามสี่คนแถวนั้นว่า “ป้าครับๆ ผมเห็นหลวงปู่สดเดินนำอยู่หน้าสุดของขบวนพระธุดงค์เลย ท่านถือกลด สะพายบาตรเหมือนกับพระธุดงค์ แต่องค์ท่านสว่างเป็นสีทอง” ซึ่งป้าๆ ในละแวกนั้น คือ คุณป้าวันทนีพร จันทรเหลือง, คุณป้าพัทรี สมบุญยิ่ง, คุณป้านงนภัส กลิ่นสุคนธ์

 

ป้าทั้ง 3 เรียงจากซ้ายไปขวา (ป้าวันทนีพร, ป้าพัทรี, ป้านงนภัส)

 

 

        และคุณป้าผ่องพรรณ จิราดิเรก ก็ได้เป็นพยานรับฟังกันถ้วนหน้า ด้วยลีลาที่อะเลิร์ท ซึ่งพอผมทราบข้อมูลโดยละเอียดอย่างนี้ ก็ยิ่งเกิดอาการปลื้มปีติอย่างโลดโผน รู้สึกว่าตัวเองไม่เสียชาติเกิดที่ได้เดินตามหลวงปู่จริงๆ ครับ นี่แหละครับ ผมถึงขอใช้คำว่า “หลวงปู่ คือ ผู้นำขบวนที่แท้จริง"

 

ป้าผ่องพรรณ จิราดิเรก

 

 

        หลวงพ่อครับ ขณะที่ผมเดินธุดงค์ทุกวันผมได้ทำตาม ที่หลวงพ่อบอกเป๊ะเลยครับ คือ มองกลาง มองทาง ให้ทุกย่างก้าวเป็นย่างแก้ว โดยเอาใจจรดไปที่พระธรรมกายภายใน แล้วขยายองค์พระให้ใหญ่คลุมตัวเอง คลุมขบวนพระธุดงค์ทั้งหมด และเมื่อทำอย่างนี้ มันทำให้ผมมีแรงฮึด มีความทรหดอดทนสูง สามารถเดินตามหลวงปู่ได้อย่างตลอดรอดฝั่งครบทั้ง 446 กิโลเมตร ตลอด 26 วัน อย่างองอาจภาคภูมิใจ ประดุจนักรบกล้าแห่งกองทัพธรรมครับ

 

        สุดท้ายนี้ กระผมขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่ออย่างสูงสุด ที่เมตตาให้บุญผมเดินตามพระเดชพระคุณหลวงปู่ ซึ่งเป็นบุญที่ผมภูมิใจ ปลื้มใจที่สุดในโลกเลยครับ อีกทั้งยิ่งทำให้ผมซาบซึ้งในคุณค่าของชีวิตนักบวชขึ้นมาอย่างจับใจ เพราะเป็นชีวิตที่ปลอดกังวลและมีความสุข เป็นชีวิตที่ทำให้เราได้บุญมากกว่าเพศภาวะใดในโลก ดังนั้นโครงการบวชแสนภาคฤดูร้อนที่จะถึงนี้ มาบวชกันเถิดครับ

 

        ปล.ผมขอให้หลวงพ่อแข็งแรง เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ลูกๆ ไปตลอดกาลนิรันดร์นะครับ