แม้ทุกข์..ก็ทุกข์แบบคนมีเป้าหมาย
จากคอลัมน์ท้ายเล่มวารสารอยู่ในบุญฉบับเดือนเมษายน 2558
มนุษย์ทุกคนเกิดมาล้วนมีความทุกข์ คนจนก็ทุกข์อย่างคนจน คนรวยก็ทุกข์อย่างคนรวย คนไม่เข้าวัดก็ทุกข์อย่างคนไม่เข้าวัด คนเข้าวัดก็ทุกข์อย่างคนเข้าวัด แต่คนเข้าวัด แม้จะทุกข์ก็ทุกข์แบบคนมีเป้าหมาย เพราะเห็นหนทางแห่งการพ้นทุกข์ และมีความตั้งใจที่จะไปให้ถึง..
ดังนั้น การมีความทุกข์จึงเป็นเรื่องธรรมดา เพราะทุกชีวิตที่ยังไม่เข้านิพพานล้วนมีความทุกข์ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น แต่น่าเสียดายที่มนุษย์ส่วนใหญ่ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าชีวิตเป็นทุกข์ และอยากพบความสุขที่แท้จริง แต่ก็ต้องดำเนินชีวิตอย่างไร้แก่นสารเพราะขาดความรู้ ในทางกลับกัน หากเราได้เข้าวัดมาศึกษาธรรมะ ได้รู้เรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตแล้ว ก็ไม่ควรประมาท ต้องหมั่นปฏิบัติธรรมเพื่อให้เข้าถึงพระธรรมกายให้ได้ เพราะหากเราเข้าถึงพระธรรมกายแม้เกิดมามีความทุกข์ ก็จะไม่ทุกข์ฟรีตลอดทั้งชาติ เพราะชีวิตมีช่วงเวลาแห่งความสุขที่แท้จริง เพราะพระธรรมกายภายในที่เราเข้าถึง จะเป็นประดุจหลุมหลบภัย ทำให้ความทุกข์ที่อยู่รายรอบทำอะไรใจเราไม่ได้ เป็นประดุจจุดเย็นกลางเตาหลอม เป็นความสุขสงบดังที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า “นตฺถิ สนฺติปรํ สุขํ” สุขอื่นยิ่งกว่าความสงบไม่มี
Desktop Version
