ครูผู้เนรมิตอนาคตให้กับเด็กๆ

ผลการปฏิบัติธรรม

กัลยาณมิตร เบญจา ปัญญาคม (เดนมาร์ก)

ลูกชื่อ เบญจา ปัญญาคม อายุ 53ปี จากเมืองฮอบโป๊ะ ประเทศเดนมาร์ก ตั้งแต่อยู่เมืองไทย ลูกเป็นครูมา 15ปี และได้รางวัลครูดีเด่นประจำปี พ.ศ.2529 ของ โรงเรียนบ้านครึมม่วง อำเภอขามสะแกแสง จังหวัดนครราชสีมา จากนั้นมาใช้ชีวิตอยู่ที่เดนมาร์ก ถึงปัจจุบันได้13 ปีแล้ว โดยมาเป็นครู สอนเด็กอนุบาล-ป.3 ค่ะ

อาชีพครูนี้เป็นเกียรติยศแห่งฝัน ที่ลูกภาคภูมิใจเป็นที่สุด เพราะตัวลูกมีคุณพ่อเป็นครูใหญ่ เช้าๆลูกก็จะเห็นคุณพ่อแต่งชุดครูออกไปสอนหนังสือ บุคลิกความเป็นครูของคุณพ่อนั้น ทรงภูมิ สงบ น่าเลื่อมใส เป็นภาพที่ฝังใจลูกมากๆ ในสมัยนั้นครู ได้เงินเพียงเดือนละ 450 บาท เท่านั้น แต่ลูกก็เห็นคุณพ่อมีความสุขกับสิ่งที่ท่านทำมากๆ

คุณพ่อมักจะให้ลูกอ่านหนังสือพิมพ์ให้ท่านฟังตั้งแต่ลูกอยู่ป.2 และจะบอกลูกอยู่เสมอว่า “ลูกต้องเป็นครูให้ได้เหมือนพ่อนะ” แม้ตอนเล่นกับเพื่อนสมัยเด็กๆ ลูกก็จะขอเล่นเป็นครูเสมอๆ

พอจบม.6 ลูกก็ไปสอบเป็นคุณครูทันทีอย่างไม่ลังเล ปรากฏว่าสอบได้ค่ะ แต่พอไปดูชื่อโรงเรียนแล้ว เป็นโรงเรียนที่ลูกไม่รู้จักเลย ลูกจึงตัดสินใจสละสิทธิ์ เมื่อคุณพ่อทราบ คุณพ่อถึงกับร้องไห้ที่ลูกสละสิทธิ์ ซึ่งลูกก็รู้สึกผิดมากๆที่ตัดสินใจเช่นนั้นไป แต่ลูกก็บอกกับคุณพ่อว่า “ยังไงลูกก็จะเป็นครูเหมือนพ่อให้ได้”

หลังจากนั้น ลูกก็สอบเข้าวิทยาลัยครูอีกครั้ง ลูกก็ได้เป็นครูสมใจซึ่งเมื่อเป็นครูแล้ว ลูกจริงจังกับอาชีพนี้มาก แม้บางคนจะบอกว่า “จะไปจริงจังอะไรมาก เดี๋ยวเด็กก็โต แล้วก็ออกไปสู่วิถีทางของเขาเอง” แต่ลูกจะคิดเสมอว่า เมื่อเด็กอยู่กับเราแล้ว ในช่วงเวลานั้นเราต้องทำให้ดีที่สุด คำพูดของครูเป็นถ้อยคำที่สำคัญ จะพูดจะสอน ต้องเป็นต้นแบบ อนาคตของลูกศิษย์อยู่ที่เรา ครูเปรียบเหมือนนางฟ้า และไม้เรียวก็เหมือนไม้วิเศษ ที่เนรมิตอนาคตที่ดีให้แก่ศิษย์ได้

เมื่อ พฤศจิกายน พ.ศ.2548 มีกัลยาณมิตรท่านหนึ่ง แนะนำให้ลูกรู้จัก DMC หลังจากนั้น ลูกจึงได้ตามมาที่ ศูนย์เดนมาร์ก ครั้งแรกที่ลูกได้มานั่งสมาธิ ลูกก็เห็น คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง แล้วน้ำตาก็เริ่มไหลออกมาแบบไม่รู้ตัว หลังจากนั้นลูกก็เริ่มอ่านหนังสือคำสอนของคุณยายอาจารย์ และนั่งสมาธิทุกวัน

ผลปฏิบัติธรรม ขณะนั่งสมาธิ ลูกก็จะทำใจโล่งๆนึกถึงดวงแก้วที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ภาวนา สัมมา อะระหัง ไปเรื่อยๆ สักพัก ลูกก็เห็นดวงกลมๆใสๆเกิดขึ้น จากดวงเล็กๆ ก็ขยายใหญ่ขึ้น มองนิ่งๆไปเรื่อยๆ อยู่ๆดวงกลมๆใสๆนั้น ก็มาครอบตัวลูก เหมือนตัวเรานั่งในดวงกลมใสนั้น แล้วความสุขก็เอ่อล้นท้นใจ รู้สึกโล่ง เบา เหมือนเราลอยอยู่บนอากาศที่สบายๆ เบาสบายทั้งร่างกายและจิตใจ

หลังจากนั่งสมาธิแล้ว ลูกรู้สึกมีกำลังกาย กำลังใจ หายเหนื่อย แม้ว่าเด็กๆที่ลูกดูแลอยู่ที่เดนมาร์ก เป็นเด็กเล็กๆกำลังซน แต่ก็ไม่ได้ทำให้ลูกหงุดหงิดใจ เวลาเหน็ดเหนื่อยครั้งใด ลูกก็จะนึกถึงคำของคุณครูไม่ใหญ่ ที่บอกว่า "ครูไม่ใช่เรือจ้าง แต่ครูเทียบได้กับดวงตะวัน" พอนึกถึงถ้อยคำนี้ ลูกก็เกิดกำลังใจอย่างมาก ยิ่งเห็นคุณครูไม่ใหญ่สอนนักเรียนทั่วโลก วันละหลายๆชั่วโมง ภาพนี้ เป็นแรงบันดาลใจให้ลูกได้ทำหน้าที่ครู เป็นแสงสว่างให้กับศิษย์ตัวน้อย

ทุกครั้ง ที่ได้ยินพระเดชพระคุณหลวงพ่อ พูดยกย่องครู ลูกรู้สึกภูมิใจแทนครูทั่วประเทศมากๆ อยากให้ครูได้ไปทำหน้าที่ เป็นผู้นำที่ดี และแบบอย่าง ต่อไปในอนาคต เมื่อมีผลการปฏิบัติธรรมของคุณครู ลูกก็จะเปิด DMC นั้น ซ้ำแล้วซ้ำอีก ลูกจะเป็นคนชอบพูดชอบคุย โดยเฉพาะเรื่องของคุณครู สนับสนุนเกียรติยศแห่งความเป็นครู จนพี่สาวบอกว่า "ครูเบญจาชักจะเหมือนพ่อไปทุกวันแล้ว"

ทำอย่างไรได้ ก็ในเมื่อความเป็นครู ถ่ายทอดมาโดยสายเลือด และแทรกซึมเข้าไปสู่จิตวิญญาณซะแล้ว ยิ่งพระเดชพระคุณหลวงพ่อบอกว่า "เส้นทางแห่งครูนั้น เป็นเส้นทางเดียวกับพระพุทธเจ้า" ลูกจึงรู้สึกว่า ไม่มีอะไรจะยิ่งใหญ่ไปกว่านี้อีกแล้ว

ลูกคิดว่า อาชีพครูไม่ใช่อาชีพที่แร้นแค้น เพียงรู้จักใช้จ่ายอย่างพอเพียง เราก็สามารถดำรงตนอยู่ในภาวะครูได้ แต่ก่อนนี้ลูกจะชอบซื้อเสื้อผ้าสวยๆ ต้องการรถ ต้องการบ้าน จึงเป็นหนี้สินตลอดเวลา แต่เมื่อได้นั่งสมาธิ มีธรรมะจาก DMC เป็นครูคอยสอน ทำให้ลูก รู้จักที่จะใช้ชีวิตอย่างพอดีๆ มีความสุขทางใจเป็นแก่นสาร มีสาระทางการงานคือหน้าที่ของครูเป็นเกียรติยศ ลูกรู้สึกว่า นี่เป็นความสุขสบายที่ยั่งยืนกว่าหลายเท่านัก ลูกอยากฝากถึงคุณครูทั่วโลกว่า อยากให้คุณครูได้ติดจานดาวธรรม ใจที่อยู่กับธรรมะ จะทำให้เราเป็นครูที่ดีได้

ลูกขอกราบขอบพระคุณ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่เป็นครูสอนลูกๆอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ลูกจะเป็นลูกที่ดีของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ และจะเป็นครูที่ดีตลอดไป