ภูเขาไฟที่เปลี่ยนไป

ผลการปฏิบัติธรรม

กัลยาณมิตร ปัสญา เทียนผ่องศรี (ประเทศไทย)

บ้านก๋งชัย 2 ถนนเลียบหาด จังหวัดระยอง

วันพฤหัสบดีที่ 11 ตุลาคม พ.ศ.2550

กราบนมัสการ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ คุณครูไม่ใหญ่ ที่เคารพรักสูงสุดเจ้าค่ะ

สุขใด ไหนเท่าหยุด ไม่มี

สุขนี้ ท่านพ่อชี้ นำให้

สุขอื่น เปรียบบ่ได้ ในโลก

สุขนิ่งนิ่ง แน่แท้ นิพพาน

ลูกชื่อ ปัสญา เทียนผ่องศรี (ลูกขวัญ) ค่ะ อายุ 40ปี ลูกขอกราบรายงานความในใจที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อ เคยให้โอวาทแก่ผู้ที่ไปปฏิบัติธรรม ในทุกๆวันอาทิตย์ว่า “เอาองค์พระ หรือดวงแก้วมาฝากหลวงพ่อนะ” และเมื่อวันที่ลูกกลับมาจากการปฏิบัติธรรมที่สวนป่าหิมวันต์ อำเภอภูเรือ จังหวัดเลย และขึ้นรับผ้าไตรกฐิน เมื่อวันอาทิตย์ต้นเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมา ลูกก็ได้ถวายรายงานในใจ แด่พระเดชพระคุณหลวงพ่อว่า “ลูกนำองค์พระธรรมกายใสใสมาถวายพระเดชพระคุณหลวงพ่อค่ะ”

ลูกได้ทำตามโอวาทที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อได้ให้ไว้แล้ว ลูกสัมผัสได้ถึงกระแสแห่งความเมตตาของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ทำให้ใจของลูกอิ่มเอิบตลอดเวลาเลยค่ะ

ย้อนหลังไปเมื่อปี พ.ศ.2538 เป็นปีที่ลูกและสามี ได้มาวัดพระธรรมกายครั้งแรก เป็นการมาเติมบุญหนุนรักของเราทั้งสองค่ะ มาวัดแล้วกลับไปพร้อมกับความสงสัยว่า “ทำไมคนมาวัดเยอะจัง” ลูกจึงคลายสงสัยด้วยการมาวัดบ่อยขึ้น มาทุกวันอาทิตย์ต้นเดือนและในงานบุญใหญ่ แม้จะมาวัดอย่างต่อเนื่อง แต่ลูกก็ยังคงนั่งสมาธิด้วยวิธีการเดิมๆ ตามแบบอนาปานสฺสติ ซึ่งก็ได้ผล คือ เห็นแสงสว่าง แต่ประสบการณ์ก็ไม่ก้าวหน้าเลยค่ะ

จนกระทั่งวันที่ 27 สิงหาคม พ.ศ.2545 วันธรรมชัย ครอบครัวของลูกได้มาถวายปัจจัยปิดกองวิหารพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ วันนั้นเป็นวันแห่งการตัดใจ ตัดทั้งความตระหนี่ออกจากใจ และตัดใจออกจากวิธีการนั่งสมาธิแบบเดิมๆ ที่เคยศึกษามา

ช่วงเวลาที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อ นำนั่งสมาธิก่อนถวายปัจจัย ลูกนั่งสมาธิวางใจ ว่างๆ สบายๆ ตามเสียงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ หยุดใจว่างๆ ที่กลางท้องไม่คิดอะไร ตามหลักง่ายๆสบายๆค่ะ สักพักความรู้สึกเหมือนลงล็อคค่ะ อยู่ๆใจก็นิ่งๆ แล้วก็วูบหายไปเลย หายไปไหนก็ไม่รู้ เหมือนตัวลูกตกจากที่สูง วูบ แป๊บเดียว ไวมากๆค่ะ จากนั้นความรู้สึกก็สบายมากๆ เบามากๆ เหมือนไม่มีตัวลูกเลย

ตอนนี้ ตัวลูกกลายเป็นองค์พระแก้วใส ใสมากๆ บริสุทธิ์มากๆ ท่านขยายเท่าตัวของลูก สวมสนิทพอดี ไม่ว่าจะเป็นแขนขา ทุกอย่าง ตัวลูกกลายเป็นองค์พระที่ใสเป็นแก้ว ใสโปร่ง ห่มจีวรแก้วที่มีผ้ารัดประคด เศียรขององค์พระกลายเป็นศีรษะของลูก ลักษณะของท่านคล้ายกับองค์พระประธานในโบสถ์ แต่ท่านจะงามกว่ามากๆ ท่านมีชีวิตและสื่อสารกับลูกได้ ช่างเป็นความรู้สึกที่อบอุ่นมากๆค่ะ ลูกปลื้มปีติมากจนน้ำตาไหลทะลักออกมา

พระเดชพระคุณหลวงพ่อคะ ลูกกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ค่ะ ชีวิต ณ วินาทีนี้ ทำให้ลูกรู้จุดหมายของชีวิตว่า ลูกเกิดมาทำไม เป็นวินาทีแห่งการเปลี่ยนแปลงของชีวิต มันเป็นความรู้สึกที่สุดยอดมากๆ ที่ลูกไม่เคยรู้สึกอย่างนี้มาก่อน มันเป็นโลกส่วนตัวที่มีความสุขมากๆ

แต่เดิม ลูกเป็นเหมือนภูเขาไฟฟูจิยามา คือ เย็นนอกร้อนใน พร้อมที่จะระเบิดได้ตลอดเวลา แต่เมื่อลูกได้เข้าถึงความสุขภายในทำให้ลูกเปลี่ยนกลายมาเป็นคนใหม่ ที่มีความมั่นใจในตัวเอง และเห็นคุณค่าของตัวเอง ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของลูก ตอนนี้กลายเป็นบุญไปหมด ความคิดของลูกละเอียดขึ้น ใจนุ่มขึ้น เหมือนกิเลสที่มาห่อหุ้มใจมันลดน้อยลง ยิ่งพอได้ดู DMC ทำให้ลูกสามารถประคับประคองใจให้อยู่ในบุญได้ตลอดเวลา คำสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อทุกคำ อธิบายได้อย่างแจ่มชัด ปฏิปทาของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ทำให้ลูกมีกำลังใจและแรงใจที่จะตามพระเดชพระคุณหลวงพ่อให้ทัน

พระเดชพระคุณหลวงพ่อคะ ลูกเคยคิดนะคะว่า “เราจะไหวหรือ...ที่จะเป็นพันธุ์รื้อวัฏฏะ ติดตามพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ คุณยายอาจารย์ไป หนทางมันช่างยาวไกลมากๆ” แต่เมื่อดู DMC และนั่งสมาธิ ทำให้ลูกคิดว่า จะยากแค่ไหน ต้องฟันฝ่าอุปสรรคมากเท่าไหร่ ลูกก็จะเร่งสร้างบุญ ตามพระเดชพระคุณหลวงพ่อให้ทัน จนตอนนี้ลูกรู้สึกผูกพันกับ DMC มากว่าสิ่งใดเลยค่ะ

ต่อมา ในช่วงเดือนมิถุนายน พ.ศ.2550 ลูกได้ไปปฏิบัติธรรม 7วัน ที่สวนป่าหิมวันต์ อำเภอภูเรือ จังหวัดเลย พอเท้าไปได้สัมผัสพื้น ลูกรู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งพอไขกุญแจเปิดประตูเข้าบ้านพัก ภาพแรกที่ปะทะสายตา ลูกรำพึงว่า “โอ้สวรรค์น้อยๆ” ความกังวลทุกอย่างหายไปหมดสิ้น ยิ่งบรรยากาศรอบด้านทั้งภูเขา ลำธาร เอื้อต่อการเข้าถึงธรรมจริงๆ ค่ะ ยิ่งได้ทราบว่า พระเดชพระคุณหลวงพ่อดั้นด้น ค้นหาสถานที่ให้ลูกๆได้มาใช้ ยิ่งทำให้หัวใจของลูกยิ่งเต็มตื้นเพิ่มพูนกำลังใจ ในการปฏิบัติความเพียรมากยิ่งขึ้นค่ะ

ในรอบของการปฏิบัติธรรม ลูกนั่งสมาธิด้วยใจสบายๆผ่อนคลาย ไม่คิดเรื่องใดๆ แม้จะมีแวบมาบ้าง ลูกก็ภาวนา “สัมมา อะระหัง” หรือไม่ก็ภาวนาคำว่า “หยุด นิ่ง เฉย” วางใจเบาๆ ลูกก็รู้สึกได้ว่า การหยุดครั้งนี้ ไม่เหมือนครั้งอื่นๆที่ลูกนั่งสมาธิเลย หยุด คือ หยุดใจไม่คิด ไม่นึก ไม่ปรุงแต่ง เรื่องต่างๆ นิ่ง คือ ใจที่อยู่นิ่งๆที่ศูนย์กลางกาย เฉย คือ วางเฉยกับภาพหรือแสงที่เราเห็น เห็นก็เห็นไป มีสติรู้เฉยอย่างเดียว

หยุดครั้งนี้ เป็นสภาวะที่เหมือนอีกมิติหนึ่ง ที่โล่งเบา ละเอียดอ่อน นุ่มนวล ร่างกายเหมือนอวกาศที่ลมสามารถพัดผ่านไปได้ ลูกเห็นแสงสว่าง ที่สว่างมากๆค่ะ ร่างกายกลายเป็นองค์พระแก้วใส มีขอบแต่เป็นเส้นที่เล็กและบางเบามาก ความปีติ ความสุขเกิดขึ้นมากมาย แต่เป็นความสุขที่นุ่มลึกอุ่นๆ ไม่เหมือนความสุขที่ลูกได้รับจากการปฏิบัติธรรมครั้งแรก ที่เห็นองค์พระแก้วใสซึ่งเป็นความสุขที่ทะลักทะล้น ทั้งน้ำตาไหล ทั้งอยากบอกให้ใครๆรู้ แต่คราวนี้แปลกค่ะ เป็นความสุขที่เงียบๆสุขุมนุ่มลึก จากนั้นลูกก็นิ่งเฉยหยุดไปเรื่อยดูไปด้วยใจที่เป็นสภาวะแห่งการหยุด

ลูกดูไปด้วยใจที่สบาย ลูกรู้สึกถึงการเคลื่อนลงอย่างช้าๆ เหมือนนั่งอยู่บนกระเช้าที่กำลังเลื่อนลงไป แต่มีภาพที่ผ่านสวนมา เป็นดวงแก้วใสๆ ผ่านไปเร็วมาก วาบ วาบ เลยค่ะ ผ่านไปรอบหนึ่งหลายๆดวง รอบที่สองก็มาอีกหลายๆดวง เร็วมาก แต่ลูกก็ยังเคลื่อนไปช้าๆ ผ่านลงทางศีรษะในกลางของลูกที่นั่งสมาธิ จนไปหยุดนิ่งอยู่ที่กลางกายผู้ชาย (ลักษณะงามมาก) สวมใส่ชุดเหมือนเทวดา เครื่องประดับสวยมากเสื้อผ้าแนบลำตัว ใจลูกหยุดนิ่งอยู่แค่นั้นค่ะ แม้นอกรอบลูกก็จะประคองใจว่างๆที่ศูนย์กลางกายนั้น

พระเดชพระคุณหลวงพ่อคะ ถ้าไม่อยากได้จึงได้ ใช่ไหมคะ...ในรอบต่อๆมา ลูกทำใจเย็นๆ หยุดนิ่งเฉยไปตามลำดับ ใจลูกเคลื่อนผ่านกายเทวดานั้น ผ่านไปเร็วมาก ผ่าน ผ่าน ผ่าน จนหยุดนิ่ง อยู่กลางองค์พระชัดใสสว่าง ใจของลูกขยายเท่าองค์พระ แล้วก็ขยายอีก สนิทเป็นองค์พระ ลูกมีความสุขมากๆ สุขแบบนิ่งนิ่งภายใน

พระเดชพระคุณหลวงพ่อคะ ลูกใช้ชีวิตประจำวันได้ตามปกติ ยิ้ม หัวเราะ คุย ทานอาหาร แต่มีอีกสิ่งที่เพิ่มมาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต คือ มองดูองค์พระที่ท่านนั่งสมาธิใส สว่างที่ศูนย์กลางกาย เวลาที่ลูกนั่งสมาธิท่านจะขยายเต็มตัวลูกและใหญ่คลุมตัวลูก ใหญ่เป็นสามเท่าค่ะ

มีบางครั้ง ที่ลูกไม่สบายเจ็บป่วย ลูกจะนั่งสมาธิ พอร่างกายเป็นองค์พระใส ความเจ็บปวดจะหายไป พอออกจากสมาธิอาการต่างๆก็ทุเลาจนหายไปในที่สุดค่ะ แม้แต่การคิดหวังสิ่งใด ก็มักจะสมปรารถนาทั้งนั้นค่ะ ทำให้ลูก “ปลื้ม ปลื้ม ปลื้ม” อยู่ตลอดเวลาค่ะ

สุดท้ายนี้ ลูกกราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อ คุณครูไม่ใหญ่ มาด้วยความซาบซึ้งในความกรุณา เมตตา ที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อมีต่อลูกๆ ขอให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อของลูก มีสิริอายุยืนนานกว่าสองร้อยซาวปี๋ ยิ้มสวย หน้าใส ไปตลอดกาลนานเทอญ

กราบนมัสการมาด้วยความเคารพ

ปัสญา เทียนผ่องศรี (ลูกขวัญ)

ลูกพระธัมฯ ทั้งตัว และหัวใจค่ะ