วันนี้หนูได้บุญหมื่นกว่า points

ผลการปฏิบัติธรรม

กัลยาณมิตร สุนีย์ ยืนวานิช (อเมริกา)

(จากซ้ายไปขวา) ด.ญ.ชอนนี่, ด.ญ.ดีดี้, กัลยาณมิตร สุนีย์

ลูกชื่อ สุนีย์ ยืนวานิช ลูกพระธัมฯ จากชิคาโก อเมริกา ลูกเคยมาวัดพระธรรมกายครั้งแรก ตั้งแต่ปี พ.ศ.2525 แล้วก็ห่างวัดไปนาน จนกระทั่งได้ไปเห็นโบรชัวร์ของ วัดภาวนาชิคาโก วางอยู่ที่ร้านอาหารไทย ลูกดีใจมากที่รู้ว่า มีวัดใกล้บ้าน จากนั้น จึงได้ไปวัดภาวนาชิคาโกเป็นครั้งแรก

เมื่อปี พ.ศ.2547 ลูกก็ได้ติด DMC ลูกชอบตอนพระเดชพระคุณหลวงพ่อนำนั่งสมาธิค่ะ ลูกจะนั่งสมาธิวันละ หนึ่งชั่วโมงทุกวัน ช่วงแรกของการนั่ง จะฟุ้งมาก แต่สักพักเมื่อใจเริ่มรวม โดยการที่ลูกปล่อยใจเบาๆ สบาย ๆ ภาวนา "สัมมา อะระหัง" ไปเรื่อยๆ สักพักก็รู้สึกว่าจิตใจ โล่งว่าง ตัวเบา เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับมวลอากาศ ราวกับไม่มีตัวตน แล้วตัวลูกก็ขยาย ลูกพยายามจรดใจอยู่ในความว่าง สักครู่ก็รู้สึกว่า ใจดิ่งวูบลงสู่อุโมงค์ เหมือนตกเหว แล้วก็ตกใจจนสะดุ้งค่ะ แต่ปัจจุบันลูกเอาชนะความตกใจได้แล้ว เวลานั่งก็รู้สึกสบายมีความสุขทุกรอบเลยค่ะ

ลูกมีลูกสาว 2คน คนโตชื่อ ด.ญ.ชอนนี่ (Shawnee) เรียนอยู่เกรด6 (ป.6) คนเล็กชื่อ ด.ญ.ดีดี้ (Deedee) เรียนเกรด1 (ป.1) ลูกสาวทั้งสอง ลูกเลี้ยงดูแบบไทยมาตลอด และเมื่อลูกแนะนำให้ชอนนี่นั่งสมาธิเป็นครั้งแรก โดยบอกว่า "หลับตานิ่งๆ นะลูก นึกถึงดวงแก้วใสๆ ดวงหนึ่ง นิ่งๆ กลางท้องนะลูก" สักพักชอนนี่ก็เริ่มขยับตัวเอียงไปมา ลูกก็เลยถามชอนนี่ว่า "เป็นอะไรลูก"

ชอนนี่หลับตาตอบว่า "มีดวงแก้วใสๆหลายดวงขึ้นมาเรื่อยๆเลย It keeps coming up...Mammy" ตอนนั้น ชอนนี่คิดว่าตัวเองเห็นสิ่งผิดปกติ เพราะตัวลูกบอกให้ชอนนี่นึกดวงแก้ว หนึ่งดวงที่กลางท้อง แต่ชอนนี่กลับเห็นดวงแก้วขยายขึ้นมาแล้วก็ขึ้นมาเรื่อยๆอีกหลายดวง ชอนนี่จึงขยับตัวเพื่อพยายามจะกดดวงแก้วลงไม่ให้ขึ้นมา แต่ปรากฏว่า ดวงแก้วใสยิ่งขึ้นมาอีก แถมขยายมามากขึ้นเรื่อยๆ ลูกจึงบอกว่า "ไม่ต้องกดดวงแก้วลง ให้หนูมองดวงแก้วที่อยู่ล่างสุด แล้วมองตรงกลางไปเรื่อยๆ ดวงแก้วที่ขึ้นมาก็ปล่อยให้ขึ้นมา ไปเรื่อยๆนะลูก"

ชอนนี่จึงนั่งสมาธิต่อไปเรื่อยๆ สักพักลูกก็ถามชอนนี่ใหม่ว่า "แล้วตอนนี้หนูเห็นอะไรจ๊ะ" ชอนนี่บอกว่า "ตอนนี้หนูเห็นองค์พระสีทองเท่าฝ่ามือ ขึ้นมาเป็นสาย องค์พระสวยมากเลยค่ะ มามี๊จ๋า...ตอนนี้องค์พระเท่าตัวหนูแล้วค่ะ เท่าบ้านแล้วค่ะ...ตอนนี้องค์พระเริ่มเปลี่ยนจากสีใส เป็นสีทองตั้งแต่จากศีรษะ (พระเศียร) แล้วขยายจนเป็นองค์พระสีทองทั่วตัวแล้วค่ะ" ลูกถามอีกว่า "ที่หนูเห็นอยู่ตรงไหน ชี้ให้แม่ดูหน่อยสิจ๊ะ" พอชอนนี่ชี้จุดบริเวณท้องให้ตัวลูกดู ด้วยความอยากรู้ว่า ลูกสาวพูดจริงหรือไม่ ลูกก็จับนิ้วชี้กับนิ้วกลางของชอนนี่ 2นิ้ว มาวางทาบเหนือสะดือของชอนนี่ ปรากฏว่า พอดีเป๊ะ

ครั้งต่อมา ชอนนี่ก็บอกว่า "เห็นองค์พระสีทอง อกผึ่งผาย กำลังนั่งสมาธิอยู่ และฐานที่นั่งเป็นดอกบัวสีใส ปนกับสีชมพูตรงขอบๆ"

หลังจาก ชอนนี่นั่งสมาธิครั้งแรกครั้งนั้น ชอนนี่เข้ามากราบลูกแล้วบอกว่า "มามี๊จ๋า...หนูมีความสุขมากๆ หนูรักมามี๊ รักหลวงพ่อและรักวัดพระธรรมกาย"

ก่อนหน้านี้ ชอนนี่จะซนและดื้อ แต่หลังนั่งสมาธิแล้ว จะนิ่งขึ้น เรียบร้อย อ่อนโยน ว่านอนสอนง่ายมาก เรียนก็เก่งขึ้นได้ A ตลอด ครั้งหนึ่งครูกำลังถามคำถามในห้องเรียน ยังไม่ทันที่ครูจะอ่านคำถามจบ ชอนนี่ก็ยกมือตอบ ชอนนี่บอกว่า "รู้เพราะศูนย์กลางกายบอกหนู"

ด.ญ.ดีดี้ (Deedee)

หลังจากที่ชอนนี่นั่งสมาธิได้ดี ลูกจึงให้ชอนนี่สอนน้องสาว คือ ดีดี้ ชอนนี่เริ่มด้วยการบอกดีดี้ว่า "หลับตาเบาๆแล้วมองไปที่ศูนย์กลางกาย นึกถึงดวงแก้วใสๆ" แล้วลูกก็ถามดีดี้ว่า "เป็นอย่างไรบ้าง" เธอตอบว่า "มามี๊...หนูเห็นดวงแก้วใสๆ ขึ้นมาช้าๆ ทีละดวงๆ แล้วก็มีองค์พระสีทองขึ้นมาช้าๆ ในกลางดวงแก้ว แล้วองค์พระสีใสก็เปลี่ยนเป็นสีทอง เริ่มจากศีรษะ (พระเศียร) ของท่านก่อน ลงมาเรื่อยๆมาจนเต็มองค์ องค์พระขนาดเท่าฝ่ามือ องค์พระเท่าตัวหนู ตอนนี้ เท่ารถแล้วแม่ ตอนนี้เท่าฟ้า ใหญ่กว่าฟ้า และใหญ่ที่สุด อินฟินิตี้ (Infinity) แล้วค่ะแม่" ลูกแปลกใจกับการที่ดีดี้ใช้คำว่า อินฟินิตี้อธิบายในสิ่งที่เห็นซึ่งเป็นคำศัพท์ที่ยากสำหรับเด็ก 5ขวบ จึงได้ถามเธอว่า "ทำไมลูกจึงใช้คำว่า อินฟินิตี้" เธอตอบว่า "เพราะใหญ่กว่าทั้งหมดที่มีในโลกนี้ และกว้างเกินกว่าที่หนูจะบอกได้ค่ะ"

เวลาไปวัด ถ้ามีคำถามว่า "ใครเห็นองค์พระบ้างยกมือขึ้น" ดีดี้จะยกมือตลอด แต่ก็จะพูดแถมด้วยว่า "ทำไมต้องถามด้วยล่ะคะ" เพราะดีดี้คิดว่า ทุกคนน่าจะเห็นอย่างที่เธอเห็น บางทีดีดี้ก็ถามลูกว่า "ทำไม แม่ไม่เห็นอย่างหนูล่ะคะ"

หลังจากดีดี้นั่งสมาธิ เธอขยันกราบพระ กราบแม่ รักวัด รักบุญกลัวบาป ชอบช่วยงานวัดทุกสิ่งทุกอย่าง วันหนึ่งลูกพาดีดี้ไปวัด พอไปถึงเธอก็วิ่งไปช่วยงานวัดต่างๆทั้งวัน แล้วก็มาบอกว่า "วันนี้หนูได้บุญหมื่นกว่า Point (คะแนน)" ลูกจึงถามด้วยความสงสัยว่า "หนูรู้ได้อย่างไร" ดีดี้ไม่ตอบ จนวันหนึ่งเธอบอกว่า "องค์พระนับบุญให้หนู ถ้าช่วยงานบ้านได้บุญ 60Point ถ้าช่วยงานวัดได้บุญ 200Point" และดีดี้จะชอบฟังเสียงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อมาก เธอบอกว่า "เสียงของหลวงพ่อเหมือนเสียงสวรรค์เลยค่ะ"

หลังจากติด DMC ครอบครัวของลูกพบแต่สิ่งที่ดี แต่เดิมลูกเป็นคนโมโหร้าย ปากร้าย แต่เดี๋ยวนี้สงบ และใจเย็นลงมาก หรือแม้แต่เรื่องงาน แต่ก่อนเจ้านายกับลูกจะเป็นไม้เบื่อไม้เมากันตลอด จะขึ้นเงินเดือนแต่ละทีลำบากแสนเข็ญ แต่เดี๋ยวนี้แปลกยิ่งกว่าแปลก อยู่ๆเจ้านายก็มาดีกับลูก แล้วก็ขึ้นเงินเดือนให้ลูกหลายเท่า รวมทั้งสามีของลูก จากที่ไม่เคยเชื่อเรื่องบุญบาป ก็เริ่มไปวัด เริ่มสวดมนต์ ศึกษาธรรมะ และพาลูกไปเลือกบ้านหลังใหม่ และลูกๆทั้งสองคน เป็นเด็กดีมาก เชื่อฟังพ่อแม่ อ่อนโยน ครอบครัวของเรามีความสุขมาก ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป จนลูกตั้งตัวไม่ทันเลยค่ะ

ตอนนี้ ลูกตั้งใจขยายจานดาวธรรม ยิ่งพระเดชพระคุณหลวงพ่อมาสอนธรรมะให้อย่างไม่เห็นแก่เหน็ดแก่เหนื่อย พวกเรารักและศรัทธาพระเดชพระคุณหลวงพ่อมากค่ะ