ชีวิตใหม่ในเส้นทางสายกลาง

ผลการปฏิบัติธรรม

กัลยาณมิตร จันทร์แรม จำปาอ่อน (สหรัฐอเมริกา)

ลูกชื่อ เจอร์รี่ หรือ จันทร์แรม จำปาอ่อน อายุ 40ปี จากบอสตัน สหรัฐอเมริกา คนส่วนใหญ่มักเข้าใจผิดว่า ลูกเป็นลูกครึ่งมาไซ (ที่ดูสวยที่สุดในเผ่า) แต่ความจริงเป็นลูกครึ่งไทย-อเมริกันค่ะ พูดภาษาไทยได้ชัด ว่าวลาว (พูดลาว) ได้ม่วน ทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟที่โรงแรมมารีออตค่ะ

ชีวิตที่ผ่านของลูก เหมือนผ้าที่ไม่ได้รีด ทั้งยับยู่ยี่และเต็มไปด้วยตะเข็บปุ่มปม มีปัญหาวิชาทุกข์ มาให้เรียนรู้ไม่หยุดหย่อน หมดเรื่องนี้ก็ต่อเรื่องนั้น ปัญหามาเร็วแต่ปัญญามาช้า จึงแก้ปัญหาในทางที่ผิด หลงติดในอบายมุข ทั้งดื่มเหล้าเมามาย และรำไพ่ทบทวนวิชาคำนวณ จากนั้นปัญหาก็ตามมาอีกหลายเรื่อง จึงจัดอยู่ในประเภทแกว่งชีวิตหาเสี้ยน

จนกระทั่งปี พ.ศ.2546 เหมือนมีนางฟ้ามาโปรด ลูกได้พบกับสุดยอดกัลยาณมิตร เธอชื่อ กัลยาณมิตร สิรินทร์ วงศ์วิทยเวทย์ หรือ “เหล่ง บอสตัน” ลูกเรียกเธอว่า “เจ๊เหล่ง” ค่ะ เธอได้ชวนลูกให้ไปนั่งสมาธิที่บ้าน ลูกก็ตั้งใจพาเพื่อนไปด้วยเจ้าค่ะ แล้วก็เตรียมอุปกรณ์ไปครบ ทั้งขวดทั้งแก้ว กล่องไพ่ และผ้าปู พอไปถึงก็ตั้งวงก๊งเหล้า รำไพ่ พระอาจารย์จะมาตอนเช้า ลูกก็ลุยดื่มเหล้าทั้งคืน พอพระจะถึงบ้านแล้วนั่นแหละค่ะ จึงสลายวง พอพระนำนั่งสมาธิ ลูกต้องบังคับตัวให้ตรง เพราะยังไม่สร่างเมา วันนั้นพระอาจารย์แจกหนังสือ “อยู่ในบุญ” ให้คนละเล่ม พอขึ้นรถปุ๊บลูกก็ขว้างไว้ท้ายรถ ไม่ได้สนใจอันใด

ผลพวงจากการดื่มเหล้ามาก ตับเริ่มทำท่าว่าจะแข็งแรงกว่าตัว พอเจ็บหนักก็เริ่มจ๋อย ด้วยความที่ไม่มีอะไรทำ กำลังตกอยู่ในอารมณ์ “โอ๊ย...กลุ้ม โอ๊ย...เบื่อ ทำไมชีวิตของเรามันโหลยโท่ย อย่างนี้” จึงหยิบหนังสืออยู่ในบุญมาอ่านแก้เซ็ง หนังสือได้กล่าวถึงเรื่องของคุณยายอาจารย์ อ่านไปอ่านมาก็นั่งคิดว่า “คุณยายคือใครกันนะ ทำไมคนพูดถึงเยอะจัง” แต่ก็ยังไม่เคยเห็นรูปของท่าน

คืนนั้น ลูกจึงอธิษฐานว่า “ถ้าฉันเป็นลูกหลานของคุณยาย ขอให้คืนนี้ท่านมาให้เห็น” ปรากฏว่า ประมาณตีสองของคืนนั้น ลูกเห็นผู้หญิงชุดขาวมานั่งสมาธิอยู่ปลายเตียง ตอนนั้นเกิดความรู้สึกสองอย่างค่ะ อย่างแรกยังไม่ขอบอกนะคะ อยากบอกความรู้สึกที่สองก่อนค่ะว่า อยากจะไปอยู่ใกล้ๆกับคุณยายค่ะ ลูกกลัวมากค่ะนึกว่า ผีย่าผียายมาหลอก เห็นดังนั้นลูกก็ทำพิธีสำคัญคือ นอนคลุมโปงไปจนถึงรุ่งเช้า

พอเช้าปุ๊บ ลูกก็โทรศัพท์หาเจ๊เหล่ง เล่าถึงเรื่องในคืนที่ผ่านมา พอเล่าจบ ก็ขับรถไปบ้านเจ๊เหล่งทันที บ้านของเจ๊ อลังการงานสร้างมากค่ะ มีรูปพระเต็มไปหมด ไปถึงลูกก็ก้มลงกราบ พอเงยหน้าขึ้นเท่านั้น...สะดุ้งโหยงเลยค่ะ เพราะหนึ่งในบรรดารูปที่ตั้งอยู่นั้น มีรูปของคุณยายอาจารย์อยู่ด้วย ลูกอุทานว่า “เจ๊...แม่ชีคนนี้แหละที่หนูเห็นเมื่อคืน” จากนั้น ต่อมน้ำตาก็แตก ร้องไห้โฮๆ ด้วยความเต็มตื้นว่า เราเป็นลูกหลานของคุณยาย ท่านมาหาเราจริงๆ นี่แหล่ะค่ะ คือความรู้สึกที่สอง ที่อยากจะตามติดคุณยายค่ะ

ตั้งแต่นั้น มาลูกก็เลิกอบายมุข และสนใจนั่งสมาธิอย่างจริงจัง หักดิบหมดทุกอย่าง เพื่อนก็บอกว่า “ยัยคนนี้บ้าไปแล้ว โดนเจ๊เหล่งปราบให้งมงายอีกแล้ว” แต่ใครจะไปสนน้ำคำคนเมาล่ะคะ ชีวิตกว่าครึ่งที่ผ่านมา แม้จะเคยเดินลงขวดเหล้า แต่ชีวิตที่เหลือจากนี้ไป ขอเดินสู่เส้นทางบุญ เส้นทางสายกลางอย่างเดียว ลูกอยากมีชีวิตใหม่ค่ะ

ชีวิตใหม่ในเส้นทางสายกลางของลูก จากครั้งแรก ที่เริ่มนั่งสมาธิอย่างจริงจัง พอวางใจนิ่งๆไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่7 ลูกก็มองเห็นดวงใสๆ ปรากฏขึ้น เป็นดวงที่ใสมาก ใสเกินใส เห็นปุ๊บก็ตกใจร้อง “อุ๊ย” พอ “อุ๊ย” ดวงก็หายไป จากนั้นเวลานั่งก็มืดบ้าง สว่างบ้าง เป็นพักๆ

จนตอนนี้ ลูกกำลังตั้งท้องได้ 5เดือนแล้วค่ะ พอรู้ว่าจะมีน้อง ก็กังวลกับปัญหาหลายอย่าง ปัญหาหลักๆ ก็เรื่องเงินเรื่องทองนั่นแหละเจ้าค่ะ รวมถึงได้รับปากเจ๊เหล่งไว้ค่ะว่า จะทำบุญโมดูล แต่ยังไม่มีเงินเลย เจ๊เหล่งก็แนะนำว่า “นั่งสมาธิให้เห็นองค์พระซิ มีปัญหาอะไรก็นึกถึงท่าน” ลูกก็มาคิดค่ะว่า “ให้ทำอย่างอื่นยังจะง่ายกว่าอีก ให้นั่งเห็นองค์พระเนี่ยนะ...ฉันจะทำได้ไหม”

พอกลับถึงบ้าน ลูกก็นั่งดู DMC ฟังเรื่องราวผลการปฏิบัติธรรมของผู้มีบุญท่านหนึ่ง ซึ่งนั่งสมาธิจนเข้าถึงธรรม ลูกก็ทึ่งว่าผู้หญิงคนนี้เก่งจัง นั่งแป๊บเดียวเข้าถึงแล้ว เธอเขียนมาเล่าว่า วางใจอย่างไรบ้าง ลูกก็จำไว้ค่ะ ทำให้ลูกเกิดกำลังใจ แล้วคิดว่า “เดี๋ยวคืนนี้เราเอามั่ง” ลูกนั่งจ้องดูรูปองค์พระในจอทีวีนั้นจนติดตา แล้วอธิษฐานว่า “นิมนต์นะคะ มาอยู่ศูนย์กลางกายของลูกนะคะ”

คืนนั้น ลูกนั่งด้วยความสดชื่นมากๆไม่คิดเรื่องอะไร บอกตัวเองว่า “ให้วาง ให้ว่าง ให้วาง ว่างๆ” นึกภาพองค์พระมาไว้ในกลางกายแล้วมองไปเรื่อยๆ อย่างสงบ ไม่นานต่อมา รูปที่ลูกตรึกอยู่นั้น ก็ใสมีประกายขึ้นมาเอง ชัดขึ้นๆ แล้วองค์พระก็ผุดขึ้นมามากมาย มาแบบมีชีวิตชีวามากๆ ตื่นเต้นค่ะ เฝ้าแต่นึกว่า “อย่างนี้หรือเปล่าที่เขาเรียกว่า เห็นองค์พระ” แล้วลูกก็มององค์พระไปเพลินๆ อย่างมีความสุข สุขจนอยากจะแบ่งปันความสุขให้กับทุกคนค่ะ

พอใจนิ่งนุ่มเบาสบายไปสักระยะ ก็นึกขึ้นได้ ลูกเป็นคนช่างขอค่ะ จำคำของพระเดชพระคุณหลวงพ่อได้คำหนึ่งว่า “ถ้าจะขออะไร ต้องขอให้ถูกองค์จริงที่อยู่ในท้อง” คราวนี้ได้ทีแล้วเจ้าค่ะ ลูกก็เลยอธิษฐานขอไปเบาๆ ที่กลางองค์พระว่า “พระธรรมกายเจ้าขา ตอนนี้ลูกมีปัญหาค่ะ...” แล้วก็สาธยายปัญหาแต่ละเรื่องไปจนหมด...อยากมีเงินเยอะๆ อยากทำบุญโมดูล ตบท้ายด้วยคำว่า “ขอให้ทุกอย่างที่กำลังเป็นปัญหาอยู่ตอนนี้ หายไปจนหมดนะเจ้าคะ”

พอไปทำงานในวันรุ่งขึ้น ปรากฏว่าที่โรงแรมไม่มีลูกค้าเลย ลูกแทบจะถอดใจค่ะ “จะทำยังไงดี จะทันไหมนี่โมดูลของฉัน” แต่พอจะกลับบ้านเท่านั้นแหละค่ะ ผู้จัดการมาบอกว่า "อย่าเพิ่งกลับ มีลูกค้าจองปาร์ตี้เข้ามา 55คน" ลูก...กรี๊ด...วี๊ด...บึ้มเลยค่ะ แล้วสมองที่ผ่านการคิดเลขมาอย่างโชกโชนก็เริ่มบวก-ลบทันที...55คน บวกค่าบริการจากที่โรงแรมชาร์ต บวกกับที่แขกให้เพิ่ม วันนั้นลูกได้เงินมาทำโมดูลครบหมดเลยค่ะ แถมยังเกินกองอีกต่างหาก

ลูก Alert สุดขีด อดรนทนไม่ได้ โทรศัพท์ไปหาเจ๊เหล่งทันที เจ๊เหล่งฟังแล้วตื่นเต้นกว่าลูกอีก ได้ทีกำชับใหญ่เลยค่ะ “ฉันบอกเธอแล้วเห็นไหม ถ้าทำให้ถูกหลักวิชชา เธอจะได้อย่างที่เธอต้องการ”

ทุกวันนี้ ลูกอยู่กับบุญค่ะ ทำทุกบุญไม่ขาด และทุกครั้งที่ทำบุญลูกจะอธิษฐานเสมอว่า ขอให้สร้างบุญได้สะดวก บ่อยครั้งที่ลูกเทกระเป๋าทำบุญหมดเกลี้ยง ถ้าทำกระเป๋าตกใครเก็บได้คงขว้างกลับมาแน่ๆ และบุญก็ทำให้ชีวิตลูกดีขึ้นเรื่อยๆ ที่ผ่านมาลูกเข็ดแล้วค่ะ ความจน อยากประกาศอย่างเป็นทางการค่ะว่า “ความจนที่ไม่น่าเคารพ ฉันเกลียดเธอจริงๆนะ” ชีวิตแบบ จนไปบ่นไป ไม่เอาแล้ว ถ้ารวยไปบ่นไปยังพอไหว จะทำบุญทั้งทีไม่ต้องมานั่งกลุ้ม เจียดไว้ค่ารถ เฉือนไว้ค่าไฟ เหลือทำบุญแค่นิดเดียว

ชีวิตของลูกตอนนี้ไม่โหลยโท่ยแล้วค่ะ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ เคยบอกกับลูกเมื่อปี พ.ศ.2549 ตอนที่มาวัดพระธรรมกายครั้งแรกว่า “เรามาถูกทางแล้วนะลูก เรามาจากที่สว่าง” ลูกยังจำได้เสมอค่ะ ตอนนี้ลูกได้เตรียมปูเส้นทางสีขาวให้กับลูกชายที่อยู่ในครรภ์ ให้ได้ฟังธรรมะจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อตั้งแต่ยังอยู่ในท้อง โดยการแนบหูฟังจ่อเข้าไปที่พุง เวลาได้ยินเสียงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ เขาจะดิ้น ดุ๊กดิ๊กๆ มีปฏิกิริยาสนองตอบ เป็น Alert เบบี๋เลยค่ะ

สุดท้ายนี้ ลูกกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่ได้เมตตาสั่งสอนความเป็นจริงของชีวิต ลูกตื้นตันใจมากค่ะ ลูกขอให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อ มีสุขภาพดี เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ลูกๆตลอดไปนะคะ สิ่งใดที่จะทำให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อสดชื่นแจ่มใสได้ ลูกก็จะทำ แบบยอมถวายชีวิต ทุกอย่างค่ะ