คุณยายคนเก่ง ให้ DMC เลี้ยงหลาน

ผลการปฏิบัติธรรม

กัลยาณมิตร บุญยัง มัทจิตธัม (ชาวลาวในอเมริกา)

 

    แต่สกาย บ่ต้องแบบนี้เลย พอคลอดอุแว้ ออกมาจากโรงพยาบาล ก็เอามาวางหน้าจอดาวธรรมเลย แล้วข้าน้อยก็อธิษฐานจิต “สาธุ๊...ขอบารมี พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ คุณยายอาจารย์ ให้ซ่อยเลี้ยงด้วยเด้อ” ตั้งแต่นั้นมา พอแจ้งก็เอาสกายวางแหมะไว้ที่หน้าจอ เลี้ยงง่าย กินง่าย บ่งอแง วันหนึ่งข้าน้อยสังเกตว่า เพิ่นเหลือกตาขึ้นไปเบิ่งพระเดชพระคุณหลวงพ่อใน DMC ทำท่าจะพลิกตัว ข้าน้อยก็เลยเอาหัวเพิ่นหันหน้าไปทาง DMC แทน ปรากฏว่า Alert หลายๆหัวเราะเคิ๊กๆ แล้วยิ้มหวาน อารมณ์ดี เบิ่ง DMC ตลอด ข้าน้อยล่ะเง็งแท้ๆ...ว่าเป็นหยังเด็กน้อย ถึงเบิ่งเข้าใจ

    ตอนนี้สกายอายุ ๗เดือนแล้ว ติด DMC งอมแงม แม้เวลาที่เพิ่นอยู่ในครัว นั่งอยู่บนรถฝึกเดิน พอได้ยินพระเดชพระคุณหลวงพ่อถามว่า “ดูยูเลิฟมีบ่” เพิ่นก็จะโผออกมาจากครัวทันที วิ่งมาในรถเข็น แล้วเอาหน้ามาจ่อหน้าจอ ถ้าเพิ่นกินนมอยู่ เพิ่นจะโยนขวดนมทิ้ง แล้วก็ร้องตาม โย้เยๆ แบบเด็กๆ ข้าน้อยต้องยืนเกาหัวแคร๊กๆ งงหลาย ทำไมเด็กถึงฮู้จักฮ้อง

 

ฃ

 

คุณยายไข่กา วิมาลา

  

    มีอีก ๒คนที่ข้าน้อยชอบใจหลาย คนแรกชื่อ ยายไข่กา วิมาลา อายุ ๗๑ปี ซาวลาวในโอไฮโอ ตอนนั้น พอข้าน้อยซวนติดจาน ก็ติดเลย ตื่นเซ้ามาก็สวดมนต์ นั่งสมาธิทุกวัน เพิ่นเว่าให้ฟังว่า หลังดู DMC ไปได้ ๒อาทิตย์ นั่งภาวนา สัมมาอะระหัง ตามเสียงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อไปเรื่อยๆ บ่คิดอะหยัง สักพัก ก็เบิ่งเห็นดวงแก้วลอยขึ้นมา ใส๊ใส แจ่มแจ้งจางปาง ใหญ่กว่าหัวนิ้วโป้ง พอเห็นอย่างนั้นเพิ่นก็ตกใจ ดวงอะหยังมาลอยอยู่ในท้อง รีบออกจากสมาธิ โทรหาเจ้าหน้าที่ศูนย์ฯว่า “เป็นหยังในท้องข้อยมีดวง จะเฮ็ดจังได๋ดี” เขาก็แนะให้ใจนิ่งๆ บ่ต้องคึดมาก เป็นของดี บ่มีโทษภัย

  

    ยายไข่กา เพิ่นก็นั่งต่อ นั่งๆไปก็เบิ่งดวงใสๆ ขึ้นมาอีก เห็นอะหยังเพิ่นก็ดูไป ดูไปเรื่อยๆ ซำบายๆ แล้วดวงแก้วก็หมุนๆ แล้วหายไป ดวงแก้วอันใหม่ก็ผุดๆๆ ออกมาเรื่อยๆ ดวงเก่าหายไป ดวงใหม่มาแทน ตอนนี้ ยายไข่กามีความสุขหล๊ายหลาย เพิ่นฝากขอบคุณครูบ่ใหญ่หลายที่ให้มี DMC ทำให้ได้ฮู้เฮื่องกฎแห่งกรรม จนบ่มีความทุกข์ทางใจอีกแล้ว ขอให้พระเดชพระคุณหลวงพ่ออายุยืน เป็นฮ่มโพธิ์ฮ่มไทรไปนานๆ

 

 

คุณปู่คำวงศ์ศรี พลไซยา 

  

    อีกคนชื่อ ปู่คำวงสี พลไซยา อายุ ๘๓ปี อยู่รัฐเดียวกัน คนนี้ตามตื้อ ๒ปีกว่าจะติดจาน ซวนแรกๆเพิ่นก็เว่า “บ่เอา ข้อยบ่ติดด๊อก”

  

ถามว่า “เป็นหยังบ่ติด”

“ข้อย...บ่มีเงิน”

ข้าน้อยก็เลยว่า “ถ้าอย่างนั้น ก็บ่ใช่ปัญหา จะติดให้เลย ถ้าติดแล้วดี อยากสิเฮ็ดบุญก็ไปเฮ็ดที่วัด”

  

    ตอนติดตั้งก็จูนง่าย จูนปุ๊บก็เจอครูบ่ใหญ่นั่งยิ้มเลย ครั้งแรกที่เบิ่ง ปู่คำเว่าว่า “โอ้...พระอะหยัง เห็นแล้ว ซื่นใจ” แล้วเพิ่นก็ปิดบ้านนั่งสมาธิเงียบ บ่สุงสิงกับไผ

  

พอออกมาก็มาเว่าว่า “ขอบใจหลายเด้อ ที่เอาของดีมาให้”

“ดีจั๋งได๋ล่ะ”

“ข้อยนั่งๆสมาธิไป ประมาณ ๒นาที ก็เห็นมีแสงในสมาธิ แล้วก็เห็นครูบ่ใหญ่ เพิ่นมานั่งสมาธิอยู่ในท้อง ต่อมาเพิ่นก็หายไป เห็นเป็นองค์พระเล็กๆ ขึ้นมา เห็นเศียรท่านมาก่อน แล้วก็เห็นปาก แขน ขา แล้วก็เห็นทั้งองค์เลย ขยายขึ้นๆ องค์พระเรียงเป็นแนวขึ้นมา มีแสงแจ่มอย่างกับดวงตะเวน เบิ่งองค์พระไปเรื่อยๆ ข้อยเป็นสุขใจ อีหลี อีหลอ กระด๊อ กระเดี๊ย”

  

    ตอนนี้ปู่คำ เพิ่นนั่งสมาธิทุกวัน วันธรรมดาจะถือศีล๕ วันพระถือศีล๘ เบิ่ง DMC ทุกวัน ข้าน้อยสังเกต หน้าตาปู่คำหลังจากที่เห็นองค์พระแล้ว แก้มใส๊ใส แม้อายุ๘๓ แล้ว ปู่คำอยากเว่ากับครูบ่ใหญ่ว่า “ปู่คึดฮอดครูบ่ใหญ่ จะตั้งใจนั่งสมาธิต่อไปบ่ให้ขาด”