แม้มืดตื้อมืดมิด ก็มีสิทธิเข้าถึงธรรม

ผลการปฏิบัติธรรม

กัลยาณมิตร อวัสดา เบนท์ลี่ย์ (อังกฤษ)

    ลูกชื่อ อวัสดา เบนท์ลี่ย์ ลูกพระธัมฯ จากเมืองเชฟฟิลด์ ประเทศอังกฤษ ปัจจุบันแต่งงานกับสามีชื่อ เดวิด ส่วนลูกชายชื่อ น้องเบล อายุ 13ปี เมื่อเดือนกันยายน พ.ศ.2548 วันก่อนวันครบรอบวันเกิดของลูกไม่กี่วัน ลูกคิดในใจว่า "อยากนิมนต์พระมาทำบุญที่บ้านในวันเกิดเหลือเกิน เราเองก็มาอยู่ไกลถึงอังกฤษ จะไปหาพระจากที่ไหน" คิดไปก็นอนก่ายหน้าผากไป พร้อมกับเหม่อมองไปนอกหน้าต่าง

    วันต่อมา มีเพื่อนคนไทยนำโบรชัวร์ของ วัดเจริญภาวนาแมนเชสเตอร์ มาให้ ลูกดีใจมากชวนสามีและลูกชายไปตามหาวัด ที่อยู่ในโบรชัวร์ทั้งวัน ทันทีที่เจอวัด ลูกอบอุ่นใจ ดีใจ อย่างบอกไม่ถูก

    วันที่ 24 กันยายน พ.ศ.2548 ลูกได้ทำบุญวันเกิดกับพระที่บ้านครั้งแรกตั้งแต่มาอยู่อังกฤษ มีชาวไทยและชาวต่างประเทศมา 10กว่าคน หลายคนดีใจ เพราะไม่เคยเห็นพระมาก่อน วันนั้นลูกขอของขวัญวันเกิดจากสามี บอกว่า “ดาร์ลิ้งจ๊ะ...แก้วแหวนเงินทองอะไร ไอก็ไม่อยากได้ อยากขอติดจานดาวธรรมเป็นของขวัญวันเกิดเท่านั้น” สามีตอบ "OK"

    ติด DMC ไป 2วันแรกมีแต่ภาพ ไม่มีเสียง แต่ลูกก็นั่งดูทุกรายการทั้งเงียบๆ โดยไม่รู้ว่าใครเป็นใคร จนลูกเห็นช่วงรายการที่เขียนว่า “หลวงพ่อตอบปัญหา” ลูกก็คิดในใจว่า “สงสัยพระรูปนี้คงจะเป็นเจ้าอาวาส...แต่ เอ...แล้วมีรายการหนึ่งที่มีพระองค์หนุ่มๆ ที่ท่านใส่แว่น ท่านเป็นใครกันหนอ”

    หลังจากต่อสัญญาณที่เสียได้ ลูกก็นั่งสมาธิน้อมใจตามเสียงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ เริ่มจากหลับตาลงเบาๆ ตอนแรกก็นั่งมืดอยู่หลายวันเลยค่ะ แต่ลูกไม่สน ขอแค่ได้นั่งนิ่งสงบ นั่งไปเรื่อยๆ ก็เริ่มเห็นแสงสว่างมาแวบ คล้ายฟ้าแลบ ตรงหน้า ลูกเห็นแบบนี้อยู่ 2วัน ไม่รู้หรอกว่า คืออะไร แต่ก็นั่งไปเรื่อยๆ จนรู้สึกมือเริ่มหาย ตัวเริ่มหาย เหมือนถูกกลืนเข้าไปในบรรยากาศ ลูกก็ยังทำเฉยๆ แม้จะมีความสุขมาก แล้วตัวของลูกก็ยืดขยาย ส่วนตรงบริเวณท้องพองๆกลวงๆ เป็นแบบนี้อีก 2วัน

    ไม่ว่าจะเห็นหรือไม่เห็นอะไร ลูกก็ขอแค่ให้ได้นั่งสมาธิ ไม่ยอมขาดเลย จนวันหนึ่งเหมือนลูกตกลงเหว แม้จะตกใจมาก แต่ยังครองสติได้ อยู่ในสภาวะที่พึงพอใจ สักครู่ลูกก็เห็นดวงสว่างเหมือนพระอาทิตย์ ขนาดเท่าฟองไข่ มีแสงสว่างอยู่ที่กลางท้อง ขณะนั้นความสุขก็พรั่งพรูแบบพูดไม่ออกบอกไม่ถูกเป็นความสุขที่ไม่มีความทุกข์เจือปน เหมือนเอาความทุกข์ออกจากตัวไป กองไว้หน้าบ้าน

วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ.2548 เป็นวันพระขึ้น 15ค่ำ หลังจากที่ลูกหัดนั่งสมาธิต่อเนื่องมาได้ครึ่งเดือนกว่าๆ ลูกก็ขออนุญาตสามีถือศีล8 ลูกนั่งหลับตาเบาๆทำใจนิ่งๆ สักครู่ก็ตัวก็เริ่มเบา แล้วลูกก็เห็นองค์พระลอยมา เป็นองค์พระใส ๆ องค์ประมาณเท่าฝ่ามือ ท่านดูเหมือนมีชีวิต ละมุนละไม เหมือนน้ำ ท่านลอยมาระดับเดียวกับตำแหน่งศูนย์กลางกาย โดยหันหน้าไปทางเดียวกับตัวลูก แล้วท่านก็ลอยเข้ามาในผนังท้อง แล้วรวมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับตัวลูก ท่านใสมาก ไม่กระด้าง

ตอนนั้น ลูกปลื้มปีติใจจนเก็บความ Alert ไว้ไม่อยู่ จนต้องยกมืออาราธนาท่าน ทั้งๆที่หลับตา บอกว่า “อยู่กับลูกนาน ๆ อย่าไปไหนนะเจ้าคะ” พอพูดจบท่านก็หายไป อย่างไรก็ดี ปัจจุบันลูกนั่งเห็นดวงสว่างเหมือนพระอาทิตย์อยู่ภายใน ไม่มืดตื้อมืดมิดอีกต่อไปแล้วเจ้าค่ะ

    สำหรับสามีของลูก พระอาจารย์ให้สามีเขียนผลการปฏิบัติธรรม ในใบสอบถาม ที่ถามว่า How do you feel? (คุณรู้สึกอย่างไร) สามีเขียนตอบว่า Peaceful (สงบ) ส่วนคำถาม What do you see? (คุณเห็นอะไรบ้าง) สามีตอบว่า Black Black Black (มืด มืด มืด) ลูกจึงบอกสามีว่า “ไม่เป็นไร เมื่อก่อนฉันก็นั่งมืดเหมือนเธอ แต่สักวันเธอจะเป็นเหมือนฉัน”

    ส่วนน้องเบล เขียนตอบ How do you feel? ว่า Happy ส่วนที่ถามว่า What do you see? เบลตอบว่า White White White (สว่าง สว่าง สว่าง)

    เมื่อก่อน ครอบครัวของลูกทะเลาะกันบ่อยมาก ลูกหงุดหงิดโมโหง่าย ชอบตวาดสามี พอหลังจากลูกนั่งสมาธิแล้ว ลูกมีความสุข ไม่หงุดหงิด พูดจาดีมีเหตุผล พอสามีเห็นลูกเปลี่ยนแปลง เขาก็มานั่งสมาธิด้วย ลูกชายก็เริ่มสวดมนต์ กราบพระ กราบพ่อแม่ก่อนนอนทุกคืนด้วย

    เมื่อลูกได้รับความสุข ก็เลยอยากแบ่งปันความสุขให้กับคนอื่น ลูกนำข้อมูลเกี่ยวกับ DMC ไปให้ทั้งกับคนที่รู้จักและไม่รู้จัก ได้ติดจาน สำหรับลูก สิบนิ้วประณมก้มกราบพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ลูกจะทำหน้าที่เต็มความสามารถ เต็มกำลังสุดชีวิต เพื่อพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายเจ้าค่ะ