เลี้ยงลูกอย่างไร ให้เก่งและดี

ผลการปฏิบัติธรรม

กัลยาณมิตร นิภารัตน์ มิซาว่า และ ด.ช.เหม (เหมคุง) มิซาว่า

ลูกชื่อ นิภารัตน์ มิซาว่า เป็นลูกพระธัมฯ อยู่ญี่ปุ่นมา 20ปีแล้ว แต่งงานกับสามีชาวญี่ปุ่น มีบุตรชายด้วยกัน 1คน ปัจจุบันอายุ 7ขวบ ชื่อ ด.ช.เหม (เหมคุง) มิซาว่า ลูกให้เหมหัดนั่งสมาธิตั้งแต่ 2ปีที่แล้ว ซึ่งเหมอายุ 5ขวบ แรกๆ เขานั่งได้แป๊บเดียว พอถามว่า “เห็นอะไรไหม” เขาตอบว่า “ผมเห็นการ์ตูนเต็มท้องเลยฮะ” เพราะเหมชอบดูการ์ตูนมากๆ

วันหนึ่ง เหมเอาการ์ตูนมาดู เป็นเรื่องของซานตาครอสแจกของขวัญ เขารีบบอกว่า “แม่...ขอของขวัญให้ผมหน่อย ผมอยากได้” ลูกตอบว่า “ขอไม่ได้หรอก ลูกต้องนั่งสมาธิหรือ สัมมา อะระหัง นานๆ ถ้าเห็นองค์พระก็ให้เหมขอกับองค์พระ” เขาจึงเริ่มนั่งหลับตา พูดคำว่า "สัมมาอะระหัง" แล้วให้ลูกเป็นคนนับ อิจิ (หนึ่ง) สัมมาอะระหัง-นิ (สอง) สัมมาอะระหัง-ซัง (สาม) นับได้ 10คำ วันต่อๆ นับมาได้ถึง 145คำ

เช้าวันหนึ่ง เหมนั่งดู DMC ช่วงนั่งสมาธิ มีการอธิบายฐานที่1-7 เหมพูดว่า “ผมเห็นชาบองดามะ (ฟองสบู่) อยู่ในท้องครับ” วันหนึ่ง ลูกถามว่า “วันนี้นั่งเห็นอะไรจ๊ะ” เขาตอบว่า “เห็นพระใส่เสื้อเหมือนหลวงพ่อแต่เป็นโอยี่ซัง (คุณปู่หรือคุณตา)” ลูกรีบนำรูปของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ มาให้เขาดู เหมร้องทันทีว่า “ใช่ๆๆ เหมเห็นองค์นี้ในท้อง”

อีกครั้งหนึ่ง ลูกนำองค์พระธรรมกายแก้วใส มาวางให้ดูแล้วถามว่า “เคยเห็นพระแบบนี้ไหม” เขาตอบว่า “เห็นครับ...แต่ไม่เหมือน ผมเห็นจุกองค์พระและมีปีกด้วย” ลูกก็งงมาก สักพักลูกนึกถึงภาพองค์พระ Top-View ว่า จุกก็น่าจะเป็น เกศของเศียรพระ ปีกก็น่าจะเป็นส่วนขาขององค์พระ ลูกจึงลองเอาเหรียญที่ระลึกที่มีรูปองค์พระ Top-View ให้ดู เหมก็บอกว่า “ใช่ แต่ในท้องผมสีสวยกว่านี้” เหมอธิบายได้ทั้งที่ไม่เข้าใจ และไม่เคยเห็นสิ่งเหล่านี้ ทำให้ลูกเริ่มมั่นใจว่าเขาไม่ได้โกหกลูก

หลังจากนั้น เหมจะชอบนำองค์พระธรรมกายแก้วใสมานั่งมอง มองด้านบนบ้าง ด้านข้างบ้าง จะนั่งจ้องเหมือนเขากำลังศึกษาลักษณะองค์พระด้วยตัวเอง แต่ถ้าเหมรู้ว่า ลูกกำลังแอบดูเขาอยู่ เขาจะเขินค่ะ

ครั้งหนึ่ง เหมเห็นลูกแก้วที่ตั้งในห้องพระ จึงมาถามว่า “หม่าม๊า...นี่คือชาบองดามะ (ฟองสบู่) ใช่ไหม” (เหมไม่รู้จักคำว่าดวงแก้ว) ลูกบอกว่า "ใช่" เหมบอกว่า “เวลานั่งสมาธิ เหมจะเห็นอย่างนี้แต่สวยกว่านี้อีกนะ สีใสขนาดทะลุ คาเบะ (ฝาผนัง) ได้ เวลาจะนอนดูชาบองดามะ แป๊บเดียวก็หลับสบาย และฝันดีด้วย”

ตอนนี้เขาบอกว่า “เวลาเหมอยากเห็นองค์พระ นั่งนาทีเดียว ก็เห็นแล้ว แต่จะเห็นองค์เล็กนะหม่าม๊า (เอานิ้วโป้งนิ้วชี้จรดกัน) พอนาทีที่2 ก็จะใหญ่ (ยกมืออีกข้างมาประกบ) 10นาทีจะใหญ่มาก (ช่วง 1ไม้บรรทัด) แต่ถ้า 30นาทีก็จะใหญ่ๆไปอีก (ประมาณ1เมตร)” พอนั่งไปนานๆประมาณ 40นาที เหมก็กางแขนออกไปสุดเลยค่ะ

แล้วเหมจะพูดตลอดเลยว่า ลูกโลกอยู่ในท้องของเขา ซึ่งลูกก็ไม่เข้าใจว่าโลกจะมาอยู่ในท้องได้อย่างไร วันหนึ่ง เหมไม่สบายไข้ขึ้น เกือบ 40องศา ลูกให้เขานอนไปเลย เหมบอกว่า “ไม่ได้หม่าม๊า เดี๋ยวองค์พระหาย จะฝันร้าย ต้องลุกขึ้นมานั่งสมาธิ”

ตั้งแต่นั่งสมาธิ เหมเรียนเก่งขึ้น บางวิชาได้เต็ม 100 และเขาจะช่วยงานบ้าน เหมบอกว่า “เหมจะเป็นคนเก่งและดี” ถ้าเห็นใครสูบบุหรี่ เหมจะบอกว่า “สูบบุหรี่ไม่ได้นะ เดี๋ยวไปอบาย” ตอนที่คุณพ่อมาจั๊กจี้เขา เหมจะบอกพ่อว่า “อย่าจั๊กจี้ผมนะ...ผมเป็นลูกหลวงพ่อนะ”

พอเหมเห็นลูกอธิษฐานจิต ทำบุญ จะเข้ามาถามลูกว่า “ทำไมหม่าม๊าใส่แบงก์เล็ก...ต้องเอาแบงก์ใหญ่ๆ ไปถวายหลวงพ่อสิ” เหมบอก ให้ลูกทำไอศกรีม น้ำส้ม เขาว่า "เดี๋ยวเหมจะเอาไปขาย ส่วนหม่าม๊าให้ขายป๊อปคอร์น จะได้มีแบงก์ใหญ่ๆ มาถวายหลวงพ่อ"

ผลการปฏิบัติธรรมของลูก

เวลานั่งสมาธิ จะหลับตาเบาๆ คล้ายเราง่วง ปล่อยใจเหมือนคนปล่อยวาง ใครจะอยู่ใครจะไปไม่สนใจ สนใจแต่ศูนย์กลางกายของเราก็พอ แล้วลูกก็วางใจกลางท้องไปเรื่อยๆแล้ว เราก็เหมือนไม่มีตัวตน เบาหวิวอยู่กลางอากาศ เป็นปุยนุ่น ต่อมาลูกรู้สึกใจหาย ใจหล่น เหมือนเราทำจุกขวด ตกลงไปในตัว แล้วก็มีดวงแก้วผุดขึ้นมา ดวงแก้วขนาดเท่าวงมือ ใสสว่างยิ่งกว่าเพชร ยิ่งกว่าแสงตะวัน แต่ไม่แสบตา นวลสว่างโพลง เหมือนพระจันทร์วันเพ็ญ

แล้วลูก ก็เห็นองค์พระอยู่ในกลางดวงแก้ว เมื่อนั่งไปเรื่อยๆ จะเห็นดวงแก้วบ้าง องค์พระบ้างผุดขึ้นมา แรกๆองค์พระเล็กเท่ากับเหรียญ5 พอนานขึ้นมาองค์พระก็ขยาย จนตัวลูกเป็นองค์พระ องค์พระเป็นลูก แล้วตัวจะตั้งตรงโดยอัตโนมัติ

เมื่อลูกได้เห็นองค์พระ ก็ปลื้มปีติ มีความสุขมาก นึกทีไร มันปลื้ม ตื้นตันมาที่คอเลยค่ะ ดีใจแบบบอกไม่ถูก ไม่อยากออกจากสมาธิเลย พอลูกเริ่มจับจุดการวางใจที่ศูนย์กลางกายได้ นั่งประมาณ 5นาที 10นาทีก็เห็นดวงแก้ว เห็นองค์พระแล้ว ยิ่งถ้าไม่พูดมากก็จะยิ่งหยุดใจได้เร็ว

ลูกนั่งสมาธิทุกวัน และทำการบ้านของพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วย จะล้างจาน เช็ดกระจก แปรงฟัน มือทำไป แต่ใจนึกถึงองค์พระด้วย จะรู้สึกสะอาดทั้งภายนอกและภายในใจ

จากการนั่งสมาธิ ทำให้ลูกเปลี่ยนแปลงชีวิตหลายอย่าง แต่ก่อนเป็นคนใจร้อน ขี้โมโห ชอบตีลูก เวลาสามีทำอะไรไม่ถูกใจก็จะงอนไม่ทำกับข้าวให้กิน บางครั้งก็เก็บข้าวของหอบผ้าหอบผ่อน ออกจากบ้านไปเลย แต่เดี๋ยวนี้ใครว่าอะไร ก็เอาคำสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อเป็นหลัก นึก "สัมมา อะระหัง" นึกถึงบุญ ไม่ยอมให้บุญหก

ลูกดู DMC ทุกวัน แต่ก่อนพอเหงาขึ้นมา ออกไปเที่ยวที่นั่นที่นี่ แต่พอมี DMC ไม่ต้องไปแสวงหา มานั่งดูพระเดชพระคุณหลวงพ่อซึ่งเป็นสัญลักษณ์แห่งความสุข ลูกกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่ทำให้ชีวิตของลูกและลูกชาย มีความสุข รู้จักเป้าหมายของการเกิดมา รู้จักคุณค่าของความเป็นคน มาเป็นภรรยาที่ดีของสามี เป็นแม่ที่ดีของลูก ซึ่งถือเป็นสิ่งที่วิเศษที่สุดเลยค่ะ