อะไรไม่รู้อยู่ในท้องผม

ผลการปฏิบัติธรรม

กัลยาณมิตร คาร์ล พาดี ลาสสมุดเซ่น (เดนมาร์ก)

ผมชื่อ คาร์ล พาดี ลาสสมุดเซ่น เป็นลูกครึ่งไทย-เดนมาร์ก ก่อนเกิดแม่ผมฝันว่า ได้ขอลูกจากพระสงฆ์ใต้ต้นโพธิ์ ผมจึงมีชื่อเล่นว่า “โพธิ์” ครับ ตอนนี้อายุ 14ปี เรียนอยู่เกรด8 (ม.2) อยู่ที่กรุงโคเปนเฮเกน ประเทศเดนมาร์ก แม่

เป็นคนไทย ชื่อ สุรีย์บุรี พาดี ลาสสมุดเซ่น มีอาชีพทำช็อกโกแลตโดยทำเป็นรูปต่างๆ เช่น เต่า กระต่าย แม่บอกว่าเป็นอาชีพที่สนุกได้เรียนรู้อะไรแปลกๆ และได้ทำช็อกโกแลตเดนมาร์กที่มีชื่อเสียงคือ “กุ๊นคาเมน” เป็นลูกกลมๆ พอดีคำ เราจะอ้าปากพอดีไม่กว้าง ดูแล้วสง่างาม พอดีคำ รสชาติหวานมัน และเหนียวมาก เหมือนกะละแมเมืองไทย (ถ้าใครใส่ฟันปลอม แล้วกินกุ๊นคาเมน จะมีฟันปลอมติดออกมาด้วย)

แต่ก่อนผมเป็นคนสนุกสนานร่าเริง เพื่อนๆก็ชอบผม มักพากันมาเล่นที่บ้านผมอยู่บ่อยๆ จนกระทั่ง พ่อของผมเสียชีวิต ด้วยเส้นเลือดในสมองแตก ผมก็เปลี่ยนไป เงียบ เก็บตัว มีความคิดเป็นของตัวเองมาก และเข้าข้างตัวเองด้วย คราวนี้เวลาที่แม่ใช้งานหรือพูดอะไรกับผม ผมจะมีคำถามย้อนไปเสมอว่า “ทำไมต้องทำ, ทำเพื่ออะไร, แล้วยังไง, แบบไหนล่ะ” ซึ่งถ้าคำตอบทำให้ผมพอใจก็จะทำ ถ้าไม่พอใจก็ไม่ทำ แม่หนักใจกับผมมาก แต่แม่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร

จนเมื่อ เดือนตุลาคม พ.ศ.2548 แม่ได้ติดจานดาวเทียม เพื่อจะดูช่องไทย ช่างถามว่า "จะเอาช่องพระไทยไหม" แม่ก็รีบตอบทันที “เอาสิๆ” จากนั้นเราจึงมี DMC ประจำบ้าน แม่ก็เริ่มชวนผมมานั่งดู และแปลให้ฟัง ผมเริ่มคิดได้ว่าสิ่งที่แม่อยากให้ผมเรียนรู้ คงจะเป็นสิ่งที่ดี ในใจผมลึกๆจึงเริ่มอยากนำมาปฏิบัติกับตัวเอง

เมื่อวันอาทิตย์ต้นเดือนมีนาคม ที่ผ่านมา ผมได้ไป วัดพุทธโคเปนเฮเกน เป็นครั้งแรกกับแม่ ทันทีที่ได้เห็นวัด ผมก็ชอบมากเลย ผมชอบความสะอาดของวัด วัดใดสะอาดวัดนั้นยินดีต้อนรับ และจะสร้างความรื่นรมย์ ความสะอาดของวัด จะมาเป็นความสะอาดของใจ ใจสบายทำให้เข้าถึงธรรม

ผมเริ่มได้รู้จักกับพระอาจารย์ แล้วผมก็มาวัดอย่างต่อเนื่อง จึงได้เจอเพื่อนๆรุ่นเดียวกันที่วัด แปลกดีที่เด็กวัยรุ่นอย่างพวกเรากลับมานั่งคุยเพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์การนั่งสมาธิกัน ผมรู้สึกว่า เราเป็นวัยรุ่นที่โชคดีที่สุดเพราะมีโอกาสได้มานั่งสมาธิ สมาธิจะเชื่อมใจของวัยรุ่นให้ติดอยู่กับความสงบภายใน ติดกับสิ่งดีๆ

แม่ของผมแอบมีความหวังอยากให้ผมบวช จึงให้ผมตัดผม ทรงสกินเฮด คล้ายๆสนามหญ้าที่เตียนแล้ว ทำให้สถานที่งดงามไปด้วย ทำให้หน้าหล่อไปด้วย เพื่อให้คุ้นๆ แล้ววันหนึ่งแม่ก็มาถามว่า “จะบวชให้แม่และให้พ่อที่เสียชีวิตไปแล้ว ได้ไหม...แม่ไม่เคยขออะไรลูกเลยนะ” ผมก็ถามแม่ด้วยความนุ่มนวลว่า “ถ้าบวชแล้ว จะต้องทำอะไรบ้างครับ” แม่ตอบสั้นๆว่า “ต้องโกนผม ห่มผ้าเหลือง ฉันอาหารที่ญาติโยมมาถวาย”

ถ้าเป็นแต่ก่อนผมคงไม่ยอมง่ายๆ แต่ตอนนี้ผมคิดว่า เราน่าจะทำได้ ด้วยเหตุผลง่ายๆไม่ซับซ้อน คือ “แม่เป็นแม่ของผม” ไม่มีเหตุผลอะไรจะยิ่งใหญ่ไปกว่านี้อีกแล้ว ผมอยากทิ้งนิสัยไม่ดีเพื่อแม่ และตอบแทนบุญคุณของแม่ แม้ผมต้องเสียสละอะไรหลายๆ อย่าง และจะต้องทำสิ่งที่ไม่คุ้นเคยก็ตาม

ผมจึงตอบว่า “OK ครับ จะบวชให้แม่กับพ่อ” ซึ่งวัดพุทธโคเปนเฮเกน มีการจัดบวชสามเณรครั้งแรก วันที่ 16 กรกฎาคม นี้ และเป็นวันเกิดของผมอีกด้วย ตอนนี้แม่ปลื้มใจสุดขีดเลยครับ ทำให้เพื่อนของผมที่โรงเรียนเขารู้กันหมดแล้วว่า ผมจะบวช พวกเขาไม่เคยเห็นพระ ต่างมาถามว่า “เป็นพระต้องทำอะไรบ้าง” ผมก็ตอบได้แค่ “ห่มผ้าเหลือง ไม่ฉันข้าวเย็น”

ตอนแรกที่ผมได้นั่งสมาธิ ก็เริ่มจากไม่นึกอะไรเลย วางใจเฉยๆ พอเวลาผ่านไป ใจก็เริ่มค่อยๆนิ่ง แล้วก็มีแสงสว่างเป็นดวงกลมๆ วิ่งไปวิ่งมา วูบวาบอยู่ด้านหน้าผม คล้ายๆดาวตก แต่เป็นดาวที่แปลกเพราะผมเห็นแล้วรู้สึกสบายใจมากๆ

ตั้งแต่นั้นมา การนั่งสมาธิก็โดนใจผมอย่างจัง ผมติดใจสมาธิมาก เมื่อใจผมติด ผมก็ติดใจจึงนั่งบ่อยขึ้น จนคืนหนึ่งขณะที่ผมนั่ง ก็ไม่นึกถึงภาพอะไร แต่ภาวนา "สัมมา อะระหัง" สักพัก ผมก็เห็นดวงกลมๆขนาดเท่าลูกเทนนิส ลอยขึ้นมา เป็นดวงใสๆที่สว่างมากเหมือน สปอตไลท์ที่ไม่มีอะไรเจือปน หรือเหมือนตอนคืนเดือนหงาย ผมเห็นดวงกลมๆลอยขึ้นมา 3ดวง แล้วก็มารวมตัวกัน ที่กลางท้องของผม ตัวผมก็เย็นๆชาๆ ผมก็ตกใจ จึงรีบลืมตาเพราะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ตอนที่ผมเห็นดวงเหล่านั้น ผมมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก

วันรุ่งขึ้นผมรีบเล่าให้แม่ฟังว่า “มีอะไรก็ไม่รู้อยู่ในท้องของผม แม่ช่วยพา ไปหาหมอเพื่อตรวจท้องให้ผมหน่อยนะครับ” แม่ก็เลยถามอาการ ผมจึงบอกว่า “มีอะไรไม่รู้เป็นลูกกลมๆใสๆสว่างๆลอยมาอยู่ในท้องผม เมื่อคืนตอนนั่งสมาธิ” แม่ผมก็เลยขำแล้วก็บอกว่า "ไม่ต้องตกใจ ที่เห็นเป็นผลจากสมาธิ ให้ทำต่อไป" ผมก็เลยสบายใจครับ

หลังจากที่ได้มาวัด นั่งสมาธิ ผมใจเย็นขึ้น ตอนนี้ผมสามารถบอกเตือนตัวเองได้ เช่น ไม่สูบบุหรี่ และเชื่อฟังแม่ ผมไม่อยากเถียงท่านเลย จนตอนนี้คำว่า “ครับแม่” "ใช่ครับแม่" เป็นคำที่ติดปากผมไปแล้ว แม่ชมว่า ผมเปลี่ยนไปมาก แม่อยากจะให้ทำอะไร ใจของผมก็บอกว่า “ทำไปเถอะ เพราะแม่รักเรา อยากให้เราเป็นคนดี และล้วนเป็นความดีที่ยังไม่เคยทำด้วย” เวลาเจอผู้ใหญ่ ผมก็จะยกมือไหว้ เจอคนไทย เจอพระก็จะยกมือไหว้ตลอด การเรียนของผมคะแนนดีขึ้นเยอะ ผมได้แนะนำให้เพื่อนๆ นั่งสมาธิด้วย พวกเขาสนใจกันมาก

ผมชอบเวลาที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อสอนธรรมะ พระเดชพระคุณหลวงพ่อใจดี มีเมตตามากเหลือเกินกับทุกๆคน ผมกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อ เพราะพระเดชพระคุณหลวงพ่อ จึงทำให้ผมปรับปรุงตัวได้เยอะมาก และพระเดชพระคุณหลวงพ่อ คือ บุคคลที่ทำให้ผมได้ทำสิ่งที่ดีๆ เพื่อแม่ พระเดชพระคุณหลวงพ่อเป็นขวัญใจของวัยรุ่นที่นี่เลยครับ