วิธีที่ง่าย ตรง เร็ว และลัดที่สุด

ผลการปฏิบัติธรรม

ท่าน เหริน เยวียน ฝ่าซือ (ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดต้าฉือ ประเทศจีน)

กระผมชื่อ เหริน เยวียน ฝ่าซือ อายุ 66ปี บวชมาได้ 30พรรษา ปัจจุบันเป็นผู้ช่วยเจ้าอาวาส วัดต้าฉือ มณฑลเสฉวน ประเทศจีน เมื่อปี พ.ศ.2539 ได้มาวัดพระธรรมกายครั้งแรก ในวันมาฆบูชา พร้อมกับ ท่านต้าเอิน (เจ้าอาวาสวัดต้าฉือ)

หลังจากนั้นก็บินมาร่วมงานที่วัดพระธรรมกายตลอด แม้ที่นี่จะมีพื้นที่กว้างใหญ่ แต่กลับเป็นระบบระเบียบ ญาติโยมเคารพพระ แม้จะมีสาธุชนมาเยอะ แต่กลับมีความสงบมาก คงเป็นเพราะมีหลักปฏิบัติอย่างเดียวกัน

แม้จะเป็นพระภิกษุชาวจีนมหายาน แต่กระผมคิดว่า สมาธิเป็นสิ่งที่จำเป็นต่อความเป็นพระ กระผมนั่งสมาธิโดยเฉลี่ยวันละ 4ชั่วโมง เวลานั่งสมาธิ กระผมเริ่มจากผ่อนคลายร่างกายให้สบาย ที่สำคัญใบหน้าต้องยิ้มก่อน แล้วนั่งขัดสมาธิ ขาขวาทับขาซ้าย เมื่อปรับร่างกายแล้ว ก็เริ่มปรับความคิด โดยใช้วิธีง่ายๆ คือ ไม่ต้องคิดอะไรเลย แล้วก็วางใจไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่7 อยู่ภายในตัวเหนือสะดือ 2นิ้วมือ

กระผมมองดวงกลมๆไปสักพัก อยู่ดีๆก็มีแสงสว่างสีเหลืองนวลๆ ออกมาจากดวงกลมๆนั้น กระผมยังคงนั่งมองไปเรื่อยๆอย่างไม่คิดอะไรอีก ปรากฏว่า แสงสีเหลืองนั้น ก็กลายเป็นแสงใสไม่มีสี ทุกขั้นตอนที่มีการเปลี่ยนแปลงนั้น ร่างกายกระผมฟ่อง เบา เย็นๆ ราวกับไม่มีร่างกาย ไม่มีความคิดอะไรหลงเหลือเลย มีแต่ความรู้สึกเป็นสุขมากๆ

แล้วตรงกลาง กวังฉิว (ดวงสว่าง) นั้นก็ปรากฏ ฝอเซี่ยง (องค์พระ) ขึ้นมา เป็นองค์พระ องค์เล็กๆ สีทอง สักครู่องค์พระก็ค่อยๆใสๆๆขึ้นและขยายๆออก จนกลายเป็นองค์พระที่ใหญ่มากๆ สีเหมือนทองแก้วใส เวลานั้นรู้สึกว่าไม่มีตัวตนของกระผมอยู่เลย มีแต่องค์พระและความสุขที่เกินจะบรรยาย

เมื่อมองด้วยใจสบายต่อไป กระผมก็เห็น “ตัวเองใสๆ และมีความสว่างมากกว่าแสงจันทร์ ในสภาวะที่เป็นพระท่านั่งสมาธิ ใบหน้าดูยิ้ม แต่สงบ” ผ่านไป 2-3นาที ตัวของกระผมภายในที่ใสๆ ก็เปลี่ยนเป็น ฝอเซี่ยง (องค์พระ) ที่ใสเหมือนแก้ว สวยงามมาก

เมื่อออกจากสมาธิ กระผมไม่รู้สึกเพลียหรือเหนื่อยเลย มีแต่ความสุข ความเย็นใจ ที่ตามมาจากช่วงนั่งสมาธิ กระผมเคยสนใจฝึกสมาธิมาหลายต่อหลายครั้ง จนกระทั่งผมได้มารู้ว่า เพียงแค่วางใจเบาๆ ที่ศูนย์กลางกายฐานที่7 โดยไม่ต้องคิดอะไร กลับเป็นวิธีที่ง่าย ตรง เร็ว และลัดที่สุด

แล้วหลายอย่างในชีวิตของกระผมก็เปลี่ยนแปลงไป แต่ก่อนเวลาที่กระผมแก้ปัญหาไม่ได้ จะรู้สึกหงุดหงิด รำคาญใจ แต่ตอนนี้เมื่อนั่งสมาธิแล้วอารมณ์ก็ดี สงบ มีปัญญาแก้ปัญหาได้ สุขภาพก็ดีขึ้น แม้แต่การเดิน การกระทำ คำพูด ทำอะไรก็ดูสงบเสงี่ยม หลายคนถามกระผมว่า “ท่านไปทำอะไรมา ถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้” กระผมตอบว่า “นั่งสมาธิครับ” และที่สำคัญ กระผมมีความรัก มีความมั่นใจ ในชีวิตนักบวชมากขึ้นไปอีก และรู้ว่า เราเลือกเส้นทางที่ถูกต้องแล้ว และรู้สึกมีเมตตาต่อผู้อื่นมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นคน สัตว์ และเกิดความสงสารเขาเหล่านั้น อยากช่วยเหลือ

กระผมอยากเห็นพระภิกษุทั่วโลก ปฏิบัติสมาธิเพื่อฝึกจิต กระผมเคยเดินทางไปหลายประเทศ โดยมากพบพระภิกษุ สนใจให้เวลา ศึกษาความรู้จากภายนอก เช่นในคัมภีร์ มากกว่าให้เวลาฝึกฝนภายในจิต

กระผมคิดว่า ผู้ปฏิบัติอยู่ในนิกายใดก็ตาม ก็มีสิทธิ์นั่งสมาธิได้ เมื่อฝึกแล้วจะได้ผล คือละความอยาก คลายความผูกพันต่างๆนานา ได้หมด รวมไปถึงทำให้เข้าใจในคำสอนที่ตนกำลังศึกษา อย่างรวดเร็ว กระจ่าง ถ่องแท้ มากขึ้น และแก้ไขปรับปรุงตัวเอง ได้อย่างดีมาก ไปจนถึงเป้าหมายการขจัดกิเลส ได้

ที่วัดต้าฉือ มณฑลเสฉวน มีการเปิดแนะนำสมาธิ ซึ่งกระผมเองก็ได้รับมอบหมายให้ดูแล เรื่องการปฏิบัติธรรมให้กับคณะพระภิกษุจีนด้วยครับ

ขอกราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ

เหริน เยวียน ฝ่าซือ