ผลปฏิบัติธรรม
กัลยาณมิตร เหอ เจีย หย่ง (ไต้หวัน)
ผมชื่อ เหอ เจีย หย่ง เป็นชาวจีนมาเลเซีย อายุ 23ปี พูดได้ 5ภาษา คือ มาเลเซีย จีนกลาง จีนกวางตุ้ง จีนท้องถิ่น และอังกฤษ เนื่องจากตอนอยู่ที่มาเลเซีย ผมก็เป็นผู้นำกลุ่มนักศึกษาทั้งหมดจัดกิจกรรมของ ฉือจี้ (องค์กรพุทธในไต้หวันที่มีสมาชิกมากที่สุด มากกว่า 5ล้านคน) โดยช่วยกันหาทุนเองทั้งหมด ทำอยู่ประมาณ 4ปี
หลังจากนั้น ผมจึงตัดสินใจ เดินทางมาเรียนต่อที่ประเทศไต้หวัน ด้วยแรงบันดาลใจอยากพบ ท่านภิกษุณีเจิ้งเอี๋ยน (เจิ้งเอี๋ยน ฝ่าซือ) ผู้ก่อตั้งมูลนิธิฉือจี้ และมาทำงานเป็น ประธานของเยาวชนชมรมพุทธแห่งฉือจี้ ในส่วนภาคใต้ทั้งหมดของประเทศไต้หวัน กิจกรรมที่ผมทำมาโดยตลอดก็คือ การนำเยาวชนทั้งหมดไปช่วยดูแล ตั้งแต่เด็ก คนพิการ ไปถึงผู้สูงอายุ ผู้ป่วยโรคที่สังคมรังเกียจ และสังคมสงเคราะห์อื่นๆ
วันหนึ่ง ขณะที่ผมได้เรียนหนังสืออยู่ จู่ๆอาจารย์ก็พูดขึ้นมาว่า "ตอนนี้ครูได้เรียนสมาธิกับพระอาจารย์รูปหนึ่ง ซึ่งท่านก็เป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยนจากเมืองไทย" เมื่ออาจารย์พูดจบก็สอนต่อไป แต่ในใจของผมตอนนั้น ได้ยินคำว่า "สมาธิ" กลับรู้สึกดีใจมาก จนลืมทุกอย่างในวิชาเรียน พอหมดคาบเรียนผมก็ออกตามหาพระอาจารย์รูปนั้น ในที่สุดผมก็ได้พบ จึงขอฝึกสมาธิด้วย โดยผมบอกเหตุผลกับพระอาจารย์ว่า "การจะเป็นพระโพธิสัตว์ ขาดการนั่งสมาธิไม่ได้เลย"
เมื่อนั่งสมาธิ ผมจะชอบ ใช้วิธีการธรรมชาติๆ โดยวางใจสบายๆ ไม่คิดอะไร คิดเพียงว่า "แค่ได้นั่งสมาธิก็ดีแล้ว แค่นี้ก็สุขแล้ว" ดังนั้นเพียงหลับตาก็มีความสุข ผมก็เลยนั่งสมาธิบ่อยขึ้น ถี่ขึ้น และนานขึ้น
วันหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังนั่งสมาธิ หลังจากที่ผ่านมาหลายชั่วโมงแล้ว ผมกำลังจะออกจากสมาธิเพื่อเข้านอน ตอนนั้นใจผมไม่ได้คิดอะไร อยู่ๆดวงสว่างก็ปรากฏขึ้น แต่ผมก็นั่งมองดูอย่างเฉยๆ สบาย เป็นธรรมชาติ สักพักดวงสว่างนั้นก็หายไป แล้วก็กลายเป็นดวงใสๆผุดขึ้นมาคล้ายฟองสบู่ ผุดขึ้นมาเรื่อยๆ เร็วมาก เป็นชุดๆ จนนับไม่ทัน ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก จนผมก็ตกใจ พอตกใจดวงใสๆนั้นก็หายไป แต่ผมก็คิดว่าไม่เป็นไร แต่กลับมั่นใจว่า ผมได้เดินมาถูกทาง ถ้าผมทำต่อไปอีก ก็ต้องได้ผลอย่างนั้นอีก เช้าวันต่อมา ผมรู้สึกว่าร่างกายสดชื่น มีชีวิตชีวามาก
ก่อนหน้านี้ ผมเคยเข้าใจว่าคนจะนั่งสมาธิบรรลุธรรมได้ ต้องนั่งตัวตรง ต้องศึกษามามาก มีภูมิปัญญามหาศาล มีหลักการในชีวิตมากมาย แต่พอผมได้ฟังว่า แค่วางใจสบายๆก็สามารถเข้าถึงได้ ผมยอมรับเลยว่าตอนนั้นไม่เชื่อเลย จนกระทั่งวันที่ผมได้เห็นดวงใสๆ ผมจึงเปลี่ยนความคิดของผมทั้งหมด ผมรู้แล้วว่า "การทำสมาธิไม่เกี่ยวกับ IQ แต่ขอเพียงทำถูกวิธีเท่านั้น" หลังจากนั้นเป็นต้นมาผมจึงรักการนั่งสมาธิมาก
วันหนึ่ง ขณะที่ผมได้เรียนหนังสืออยู่ จู่ๆอาจารย์ก็พูดขึ้นมาว่า "ตอนนี้ครูได้เรียนสมาธิกับพระอาจารย์รูปหนึ่ง ซึ่งท่านก็เป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยนจากเมืองไทย" เมื่ออาจารย์พูดจบก็สอนต่อไป แต่ในใจของผมตอนนั้น ได้ยินคำว่า "สมาธิ" กลับรู้สึกดีใจมาก จนลืมทุกอย่างในวิชาเรียน พอหมดคาบเรียนผมก็ออกตามหาพระอาจารย์รูปนั้น ในที่สุดผมก็ได้พบ จึงขอฝึกสมาธิด้วย โดยผมบอกเหตุผลกับพระอาจารย์ว่า "การจะเป็นพระโพธิสัตว์ ขาดการนั่งสมาธิไม่ได้เลย"
เมื่อนั่งสมาธิ ผมจะชอบ ใช้วิธีการธรรมชาติๆ โดยวางใจสบายๆ ไม่คิดอะไร คิดเพียงว่า "แค่ได้นั่งสมาธิก็ดีแล้ว แค่นี้ก็สุขแล้ว" ดังนั้นเพียงหลับตาก็มีความสุข ผมก็เลยนั่งสมาธิบ่อยขึ้น ถี่ขึ้น และนานขึ้น
วันหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังนั่งสมาธิ หลังจากที่ผ่านมาหลายชั่วโมงแล้ว ผมกำลังจะออกจากสมาธิเพื่อเข้านอน ตอนนั้นใจผมไม่ได้คิดอะไร อยู่ๆดวงสว่างก็ปรากฏขึ้น แต่ผมก็นั่งมองดูอย่างเฉยๆ สบาย เป็นธรรมชาติ สักพักดวงสว่างนั้นก็หายไป แล้วก็กลายเป็นดวงใสๆผุดขึ้นมาคล้ายฟองสบู่ ผุดขึ้นมาเรื่อยๆ เร็วมาก เป็นชุดๆ จนนับไม่ทัน ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก จนผมก็ตกใจ พอตกใจดวงใสๆนั้นก็หายไป แต่ผมก็คิดว่าไม่เป็นไร แต่กลับมั่นใจว่า ผมได้เดินมาถูกทาง ถ้าผมทำต่อไปอีก ก็ต้องได้ผลอย่างนั้นอีก เช้าวันต่อมา ผมรู้สึกว่าร่างกายสดชื่น มีชีวิตชีวามาก
ก่อนหน้านี้ ผมเคยเข้าใจว่าคนจะนั่งสมาธิบรรลุธรรมได้ ต้องนั่งตัวตรง ต้องศึกษามามาก มีภูมิปัญญามหาศาล มีหลักการในชีวิตมากมาย แต่พอผมได้ฟังว่า แค่วางใจสบายๆก็สามารถเข้าถึงได้ ผมยอมรับเลยว่าตอนนั้นไม่เชื่อเลย จนกระทั่งวันที่ผมได้เห็นดวงใสๆ ผมจึงเปลี่ยนความคิดของผมทั้งหมด ผมรู้แล้วว่า "การทำสมาธิไม่เกี่ยวกับ IQ แต่ขอเพียงทำถูกวิธีเท่านั้น" หลังจากนั้นเป็นต้นมาผมจึงรักการนั่งสมาธิมาก
วันหนึ่ง ขณะที่ผมทำใจสบายๆ นิ่งๆอย่างเป็นธรรมชาติที่กลางท้อง ไม่คิดอะไรอีก อยู่ๆผมก็เห็นองค์พระนั่งอยู่บนแผ่นฌาน องค์พระท่านใสมาก และมีแสงสว่างออกมา ผมมีความสุขมากๆ แต่ก่อนผมเคยเห็นองค์พระประธานที่ศูนย์ไทเปมีแผ่นฌาน ผมก็เข้าใจว่า เป็นแค่ศิลปะทำให้วางองค์พระได้สวยงาม แต่ไม่เคยมีใครให้เหตุผลผมเลย แต่พอผมได้เห็นองค์พระภายในท้องของผม ทำให้ผมเข้าใจเองว่า พระประธานที่วัดพระธรรมกาย คงจะสร้างมาจากการเห็นองค์พระภายใน
ผมนั่งสมาธิทุกวัน เฉลี่ยวันละ 4 ชั่วโมง นั่งจนเป็นนิสัยตอนเช้าและ ก่อนนอนทุกคืน และตั้งใจทำการบ้าน 10ข้อ ของพระเดชพระคุณหลวงพ่อทุกวัน ผมจะตรวจสอบการบ้านที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อให้มาว่า ทุกวัน...ผมทำครบหรือไม่ ผมคิดว่าพระเดชพระคุณหลวงพ่ออุตส่าห์ให้มาแค่ 10ข้อเอง จะไม่ทำได้อย่างไร สาเหตุที่เกิดแรงบันดาลใจก็เพราะ วันแรกที่ผมเริ่มทำการบ้าน 10ข้อของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ วันนั้น ผมนั่งสมาธิได้ยาวถึง 6ชั่วโมง ใจผมสงบนิ่ง และเข้าถึงความสุขได้เร็วกว่าปกติมาก ผมจึงได้รู้ว่า "การบ้านของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ทำให้ใจมั่นคง และทำสมาธิได้ดีจริงๆ"
ผมชอบอ่านหนังสือชื่อ "เมื่อไม่รู้จะอ่านอะไร" ฉบับภาษาจีน ทุกวัน ผมชอบคำของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่บอกว่า "ให้เราเป็นผู้ดูที่ดี อย่าเป็นผู้กำกับ"
ผมนั่งสมาธิทุกวัน เฉลี่ยวันละ 4 ชั่วโมง นั่งจนเป็นนิสัยตอนเช้าและ ก่อนนอนทุกคืน และตั้งใจทำการบ้าน 10ข้อ ของพระเดชพระคุณหลวงพ่อทุกวัน ผมจะตรวจสอบการบ้านที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อให้มาว่า ทุกวัน...ผมทำครบหรือไม่ ผมคิดว่าพระเดชพระคุณหลวงพ่ออุตส่าห์ให้มาแค่ 10ข้อเอง จะไม่ทำได้อย่างไร สาเหตุที่เกิดแรงบันดาลใจก็เพราะ วันแรกที่ผมเริ่มทำการบ้าน 10ข้อของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ วันนั้น ผมนั่งสมาธิได้ยาวถึง 6ชั่วโมง ใจผมสงบนิ่ง และเข้าถึงความสุขได้เร็วกว่าปกติมาก ผมจึงได้รู้ว่า "การบ้านของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ทำให้ใจมั่นคง และทำสมาธิได้ดีจริงๆ"
ผมชอบอ่านหนังสือชื่อ "เมื่อไม่รู้จะอ่านอะไร" ฉบับภาษาจีน ทุกวัน ผมชอบคำของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่บอกว่า "ให้เราเป็นผู้ดูที่ดี อย่าเป็นผู้กำกับ"
ผมจึงมีสโลแกนประจำใจว่า "ถ้าอยากเข้าถึงเร็ว ให้ทำช้าๆ (ใจเย็นๆ) ถ้าอยากเข้าถึงช้า ให้ทำเร็วๆ (ใจร้อนๆ)" การทำสมาธิไม่ต้องรีบร้อน ผมรู้สึกว่า ได้ใช้เวลาอย่างคุ้มค่ามาก เวลาในชีวิตจะมีค่าที่สุดเมื่อได้นำมานั่งสมาธิ
ผมตัดสินใจ จัดตารางเรียนใหม่ ให้เรียนแค่ 3 วัน (อังคาร-พฤหัส) แล้วจะใช้เวลา 4วัน (วันศุกร์ถึงวันจันทร์) เดินทางจากภาคใต้มาภาคเหนือ มาที่ศูนย์ไทเป เพื่อมาช่วยงานเป็นอาสาสมัคร
ผมดู DMC ทุกวัน ผมชอบเวลาที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อให้คำแนะนำเรื่องสมาธิกับชาวต่างชาติ เช่น ชาว Solomon เพราะผมสามารถนำมาใช้กับตัวเองได้เป็นอย่างดีเลยครับ
Desktop Version
