ผลการปฏิบัติธรรม
กัลยาณมิตร เติ้ง (ประเทศจีน)
ผมเริ่มจากวางใจไว้ภายในตัว ที่ศูนย์กลางกาย ค่อยๆหลับตา ภาวนา “สัมมา อะระหัง” เวลานั่งหลับตา ผมไม่เคยนั่งมืดเลย จะมีสิ่งนั้นสิ่งนี้มาให้ดูตลอด เช่น ใบไม้สองข้างทาง ภูเขา ขึ้นเขาลงห้วย เพราะผมมีอาชีพเป็น Guide (มัคคุเทศก์) ผมก็เลยเดินตามทิวทัศน์นั้นไปเรื่อยๆ ไม่ว่าจะมีภาพอะไรเกิดขึ้น แต่พอผมนึกได้ ผมก็ทำตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อแนะนำ จากที่ฟุ้งเห็นภาพต่างๆ ผมก็ค่อยๆนิ่ง
แล้วผมก็เริ่มตกจากที่สูงๆ เหมือนตกหลุมอากาศบนเครื่องบิน หรือตอนรถยนต์ลงสะพาน ตอนแรกกลัวนิดหน่อย พอเกิดหลายครั้ง ผมก็ชิน แต่ถ้าตอนนั้นเกิดความสงสัยขึ้นว่า “ตกไปแล้ว...จะเกิดอะไร...จะเห็นอะไร” ทุกอย่างก็จะหาย เพราะผมไม่ดูเฉยๆ ใจจึงไม่เป็นหนึ่ง ทำตัวเป็นนักวิจัย ช่างสงสัย
แต่ไม่ว่า จะนั่งสว่างหรือไม่สว่าง ผมก็จะได้รับความสุข เป็นความสุขทั้งกายและใจ เหมือนเป็นไฟที่ผ่านผมไปทั้งตัว รู้สึกความสุขซาบซ่านไปทั่วร่างกาย เป็นความสุขที่เปรียบเทียบกับความสุขที่เจอในชีวิตไม่ได้เลย รู้สึกว่า ร่างกายนิ่ง จิตใจนิ่ง มีความสุข เป็นสุขทั้งกายและใจ ทำให้มั่นใจว่า “เราได้อยู่ในหนทางที่จะบรรลุได้”
เวลาเข้าไปข้างใน เวลานิ่งเข้าไป จะรู้สึกว่านิ่งแน่นมากๆ จิตใจมั่นคงมาก ผมจะเข้าไปในกลางความนิ่ง และอยู่ท่ามกลางความนิ่งนั้น รู้สึกว่า ตัวตนหายไป ไม่มีน้ำหนัก...ผมอยากนั่งสมาธิให้มากยิ่งขึ้นไปครับ
Desktop Version
