กระเตาะน้อย..ของแม่รอดแล้ว!!

จดหมายจากหลานคุณยาย IN MY HEART

ตอน : กระเตาะน้อย..ของแม่รอดแล้ว!!

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงสุดค่ะ

กัลฯ กิตติพร(คุณแม่) , สามี(คุณพ่อ) และลูกสาว (น้องพิ้งค์)

ลูกกิตติพร คำนึงเกียรติวงศ์ ค่ะ วันนี้ลูกรู้สึก VERY HAPPY จังเลยค่ะ ที่จะได้มาเล่าเรื่องคุณยาย มาฟังกันเลยค้า...

หลังจากที่ลูกแต่งงานแล้ว ก็ตั้งท้องค่ะ ลูกภูมิใจกับการท้องในครั้งนี้มาก เพราะการท้องเนี่ย..เรียกได้ว่า เป็นครั้งหนึ่งในชีวิตของลูกผู้หญิง และพอท้องครบ 2 เดือนปุ๊บ ลูกก็มาฝากท้องปั๊ปที่โรงพยาบาล หมอก็ทำการตรวจเลือดของลูกค่ะ แต่ผลออกมาลูกแทบช๊อกกก..!! เพราะหมอบอกว่า..ลูกเป็นหัดเยอรมัน แต่ลูกไม่มันด้วยหรอกคะ เพราะโรคนี้มันมีผลต่อลูกในท้อง คือ เด็กที่เกิดมาจะตกอยู่ในสภาพตายทั้งเป็น จะตาบอด หูหนวก หัวใจพิการ และที่สำคัญปัญญาอ่อน ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ และที่แย่ที่สุดก็คือ ผู้ที่เป็นพ่อแม่ต้องทรมานร้าวรานใจต่อเนื่องนานถึง 10-20 ปี จากนั้นเด็กที่เกิดมาก็ต้องตายในที่สุด โดยที่ตลอดชีวิตของเขาไม่อาจรับรู้ถึงความเสียใจของพ่อแม่ได้เลยแม้แต่น้อย ใครที่เป็นโรคนี้ตอนท้องเนี่ย..มันกรรมซะแท้ๆ ค่ะ...

ดังนั้นเพื่อให้ชัวร์ หมอจึงขอตรวจเลือด เพื่อเป็นการคอนเฟิร์มครั้งที่ 2 แต่พอ..เฟิร์มไป..เฟิร์มมา ลูกก็ยังเป็นหัดเยอรมันอยู่ดีล่ะค่ะ ซึ่งก็แน่นอน.....หากแม่เป็นหัดเยอรมัน วิธีเดียวที่หมอต้องทำ คือ ให้ทำแท้ง..!!! พอฟังดังนั้น..ลมปราณลูกก็แผ่ซ่านทะลวงชีพจรทั้งสิบ มาจุกอยู่ที่คอหอย เพราะความสะเทือนใจ มันเข้าจู่โจมจนลูกพูดไม่ออก แสดงออกไม่ได้ จึงต้องจูงมือสามีออกมาจากห้องหมอ และก็มาปล่อยโฮร้องไห้กันสองคน หลวงพ่อคะ..แม้การทำแท้ง จะเป็นครั้งหนึ่งในชีวิตของลูกผู้หญิง แต่ลูกไม่เอาด้วยหรอกค่ะ จะให้ฆ่าลูกแท้ๆ ของตัวเอง ลูกทำไม่ได้ แม้หมอจะคอนเฟิร์มอย่างไร..ลูกก็คอนฟิ้วส์อยู่ดีล่ะค่ะ จึงต้องรีบไปหาคอนเซ้าว์ คือ ที่ปรึกษา ที่เป็นพี่สาวที่เป็นอุบาสิกาอยู่ในวัด เขาบอกว่า ให้ไปกราบขอบารมีคุณยายช่วย ให้สร้างพระให้เด็กในท้อง แล้วนำปัจจัยไปถวายกับมือคุณยาย ลูกก็ปฏิบัติตามค่ะแต่ตอนไปกราบท่านน่ะสิค่ะ ซึ่งพอถึงคิวลูก ขณะที่ลูกอยู่ตรงหน้าคุณยาย ลูกเป็นอะไรไม่ทราบค่ะ..ลมปราณลูกก็แผ่ซ่านทะลวงชีพจรทั้งสิบ มาจุกอยู่ที่คอหอยอีกแล้วค่ะ ตื่นเต้นขนาดหนัก เกินกว่าจะเอ่ยคำใดออกมาทั้งสิ้น พอคุณยายท่านเห็นลูกพูดไม่ออก ท่านจึงต้องพูดขึ้นมาก่อนว่า “ลูกในท้องคุณ..เป็นคนมีบุญนะ บุญพ่อกับแม่ไม่พอจะรองรับเขาหรอก ต้องถวายให้เป็นลูกยาย”

คุณยายอุ้มน้องพิ้งค์ค่ะ

หลวงพ่อคะ..ลูกทึ่งในอภิญญาของคุณยายจริงๆ ค่ะ เพราะลูกท้องแค่ 2 เดือน ท้องก็ยังแฟ๊บอยู่เลย ดูยังงัยๆ..ก็เหมือนสาวอายุ 15 หยกๆ 16 หย่อนๆ ที่ยังเอาะๆ แต่คุณยายท่านรู้ได้งัยค่ะว่าลูกตั้งท้อง อีกทั้งยังรู้ต่อด้วยว่า จะมากราบท่านด้วยเรื่องนี้ ทั้งๆไม่มีใครบอกท่านเลยสักนิด จากนั้นลูกก็รู้สึกโล่งขึ้นค่ะ ได้แต่สวดมนต์นับวันรอ จนถึงวันที่ลุ้นระทึกที่สุด คือ วันคลอด และความอัศจรรย์ก็ได้บังเกิดขึ้นจริงๆ ค่ะ เพราะลูกสาวที่คลอดออกมาเป็นปกติหมดทุกอย่าง จนความรู้สึกของลูกตอนนั้น..มีความสุขประดุจโลกนี้เป็นสีชมพู ลูกก็เลยตั้งชื่อลูกคนนี้ว่า “น้องพิ้งค์” ค่ะ และพอพิ้งค์คลอดได้ 3 สัปดาห์ ลูกจึงอุ้มมารายงานตัวกับคุณยายค่ะ แต่พอถึงคิวลูกทีไร ลมปราณก็แผ่ซ่าน มาจุกอยู่ที่คอหอย จนพูดไม่ออกอีกแล้วค่ะ แต่..น้องพิ้งค์น่ะสิค่ะ ลมปราณซ่านดีกว่าลูก เพราะดันแหกปากร้องไห้แทนค่ะ แต่พอคุณยายท่านเอื้อมมือมารับพิ้งค์ไปอุ้มปุ๊บ..พิ้งค์ก็หุบปากปั๊บ หยุดร้องทันทีเลยค่ะ ลูกจึงคิดในใจว่า “โอ้...ใช้ได้ลูกเรา จัดว่าเป็นงาน..สมกับเป็นลูกคุณยาย อีกหน่อยจะให้ท่องยุทธจักรไปบอกบุญ” ...

แล้วคุณยายท่านก็บอกลูกต่อว่า “ยายฝากเลี้ยงด้วยนะ” ตอนนี้เลี้ยงจนอายุได้ 15 ขวบแล้วค่ะ สามารถฝึกปรือวรยุทธในการเป็นเด็กเก่งและดีได้ยอดเยี่ยมค่ะ อีกทั้งยังออกท่องยุทธจักรบอกบุญได้เก่งจริงๆ..เพราะพิ้งค์ติดตามลูกไปบอกบุญหมู่ญาติ ตั้งแต่แรกเกิด จนปัจจุบันนี้สามารถลุยเดี่ยว รวบรวมปัจจัยและบอกบุญด้วยตัวเองได้ 4 หมื่นบาท ซึ่งใครจะคิดบ้างล่ะค่ะว่า เด็กอายุ 10 กว่าปี จะลุยทำหน้าที่กัลยาณมิตร ได้อย่างไม่ย่อท้อขนาดนี้ โดยเฉพาะบุญสร้างอาคาร 100 ปีคุณยายในครั้งนี้ ลูกและพิ้งค์จะต้องเป็นทหารกล้าหลานยายให้ได้สมปรารถนา คือชวนคนบอกบุญให้ได้อย่างน้อย 5 ตารางเมตรขึ้นไป และเราจะได้มีชื่อของเราไปอยู่ในห้องขุมสมบัติที่อาคาร 100 ปีคุณยายอาจารย์ ลูกชอบชื่อห้องนี้มากๆ ค่ะ ใครมีชื่ออยู่ในห้องนี้อนาคตคงรวยกันอย่างมีทรัพย์สมบัติตักไม่พร่องกันเลยทีเดียวค่ะ

ห้องขุมสมบัติจารึกชื่อของทหารกล้าหลานยาย ที่บอกบุญ

5 ตารางเมตรขึ้นไป

ด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ

ลูกกิตติพร คำนึงเกียรติวงศ์