ศรีภรรยา...ยอดกัลยาณมิตร

ผลปฏิบัติธรรม

ผาดี จันทบัวศรี (โอเรกอน อเมริกา)

ลูกชื่อ ผาดี จันทบัวศรี อายุ 54 ปี เป็นพี่น้องชาวลาว สัญชาติอเมริกัน อยู่ที่โอเรกอน มา 30 ปีแล้วค่ะ สามีของลูกชื่อ สมศรี จันทบัวศรี เป็นชาวลาว สัญชาติอเมริกันเช่นเดียวกับตัวลูก และเป็นทหารนักบินเฮลิคอปเตอร์

ลูกติดจานดาวธรรม เมื่อปี พ.ศ.2546 โดยมีกัลยาณมิตรจากซีแอตเติ้ลชวน ซึ่งตอนแรกลูกไม่สนใจเลย บอกไปว่าไม่มีสตางค์ แต่เขาก็บอกว่า ไม่เป็นไรๆให้ยืมไปดูก่อน 3 เดือน ถ้าไม่ชอบให้เอามาคืนได้เลย

หลังจากที่ลูกเปิด DMC ถ้อยคำแรกที่ได้ยินหลวงพ่อพูดก็คือ “ลูกต้องตั้งใจปฏิบัติธรรมนะ เพราะเราพลัดกันมานานหลายชาติแล้ว” ลูกไม่รู้หรอกค่ะว่า หลวงพ่อพูดกับใคร แต่มันโดนที่ใจของลูกอย่างแรง โดนถึงกับปล่อยโฮออกมา และนับจากวันนั้นมาลูกก็ติด DMC เหมือนลูกแหง่ วันไหนไม่ได้ดูจานดาวธรรม จะรู้สึกขาดความอบอุ่นขึ้นมาทันที พอครบ 3 เดือน ลูกก็ไม่ยอมคืนจานดาวธรรมแล้วค่ะ นอกจากจะไม่คืนแล้วยังอยากช่วยขยายจานอีกด้วย เพราะของดีๆอย่างนี้ต้องขยายค่ะ

ก่อนติด DMC ลูกมักจะโกรธทันทีในเวลาที่อะไรไม่ได้ดั่งใจ และมักจะเถียงกับสามีอยู่เนืองๆ พูดจากันไม่ค่อยจะรู้เรื่อง นี่ขนาดพูดจาภาษาเดียวกันแล้วนะคะ ส่วนคุณสามีของลูกเขาจะชอบดื่มเหล้าค่ะ ดื่มทุกอาทิตย์ วัดก็ไม่เข้า ทีเหล้ากลับดื่มเอาๆ ไม่ว่าจะเป็นวัดไหนก็ไม่ชอบทั้งนั้น มิหนำซ้ำยังมาพูดให้ลูกช้ำใจก่อนมาวัดอีก มักจะถามอะไรที่ไม่เข้าท่าบ่อยๆเช่น “บุญมัน เป็นตัวยังไง” พอได้ฟังคำถามด้วยความเป็นโกรธง่ายอยู่แล้วและไม่รู้จะตอบยังไง ก็สวนไปสิค่ะ “คำถามนี้ดิฉันไม่ปลื้ม ไม่ชอบ...จบ”

ทำให้สองเราแม้เคียงคู่ แต่ก็เหมือนอยู่กันแบบ 2 คน 2 ทาง จนลูกต้องอธิษฐานทุกครั้งที่ทำบุญมาตลอด 30 ปีว่า “ขอให้สมศรี สามีของดิฉันเข้าวัดด้วยเถิด”

จนกระทั่ง มาเจอ DMC และลูกไปบวชเป็นอุบาสิกาแก้วรุ่นแรกที่แคลิฟอร์เนีย มีโอกาสปฏิบัติธรรมอย่างต่อเนื่อง ลูกเริ่มต้นการนั่ง ด้วยการนึกอาราธนาพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ มาไว้ที่กลางท้อง ภาวนา สัมมา อะระหัง ไปเรื่อยๆ ไม่ได้นึกอะไร ค่อยๆทำใจให้หยุดอยู่กับพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ สักพักลูกก็เริ่มเห็นใบหน้าของท่าน เหมือนรูปที่ถือในวันอัญเชิญรูปหล่อพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯทองคำ และภาวนา สัมมาอะระหัง ต่อไปเรื่อยๆ

ต่อมา ก็เห็นองค์ท่านเหมือนรูปหล่อทองคำสีทองลอยขึ้นมา พอมองเข้ากลางกายของท่าน ก็มีแสงสว่างออกมาจากกลางท้อง ลักษณะเป็นแสงสีขาวออกนวลๆ เป็นแสงสว่างที่บอกไม่ถูก สว่างแต่ไม่แสบตาเลยค่ะ รู้สึกมีความสุข นั่งแล้วไม่อยากลุกเลย ลูกมีความสุขกับการนั่งสมาธิมากค่ะ

หลังจากนั้น ลูกก็ได้นั่งอย่างสม่ำเสมอ ส่วนสามีของลูก พอเห็นลูกนั่งเมื่อไหร่ ก็จะแซวอีกแล้วค่ะ “จะนั่งไปทำไม นอนดีกว่า” พอจะไปวัดก็ถามคำถามเดิมอีก “ไปวัดทำไม บุญเป็นตัวยังไง” แต่คราวนี้มีคำตอบค่ะ ลูกตอบไปอย่างใจเย็นว่า “บุญ คือ แสงสว่างในตัว ถ้าไม่เชื่อก็ลองนั่งดูสิ แล้วคุณจะติดใจนะ”

แล้วลูกก็ได้โทรศัพท์ไปบอกพระอาจารย์ที่ศูนย์ว่า “วันนี้ข้าน้อย ไม่ได้ไปที่ศูนย์ เด้อค่า แต่จะขอพาพี่ศรี ไปสวรรค์” คือจะขอพาคุณสามี นั่งสมาธิค่ะ โดยวันนั้นลูกพยายามค่อยๆพูดดีๆกับสามี เรียกว่า ใช้ภาษาดอกไม้ไปหลายสวน เพื่อชวนนั่งสมาธิ โดยบอกว่า “มานั่งสมาธิกันเถอะนะที่รัก แค่ 5 นาที 10 นาทีก็ได้” สามีจึงยอมนั่ง

ในครั้งนั้น ลูกเป็นโค้ชให้ โดยแนะนำว่า ให้ค่อยๆ หลับตาอย่างสบายๆวางใจไว้กลางท้อง แล้วจะเห็นแสงสว่างเอง แล้วเปิดเสียงของหลวงพ่อให้เขาน้อมใจตาม ระหว่างนั่งสมาธิ ลูกก็เผยอลืมตามองดูคุณสามี พอเห็นสามียังนิ่งอยู่ ก็เป็นงงว่า ทำไมนั่งได้นานจัง ทั้งๆที่ไม่เคยนั่งสมาธิมาก่อนเลย ลูกเป็นคนชวนนั่งแท้ๆ ยังลืมตาก่อนเลย เวลาผ่านไป 1 ชั่วโมงแล้ว สามีก็ยังคงนั่งนิ่งไม่ขยับเลย และแล้วหลังจาก สมศรีสามีของลูก เงียบหายไปเกือบ 120 นาที เขาก็ได้เห็นของดีในตัว

ผลการปฏิบัติธรรม ในครั้งนั้น สามีบอกว่า “แค่ทำตัวให้ผ่อนคลายไปตามเสียงของหลวงพ่อ ภาวนา สัมมา อะระหัง ไปเรื่อยๆ สักพักก็เห็นแสงสว่างเกิดขึ้นที่กลางท้อง เป็นแสงที่สว่างแต่ไม่แสบตา มีความสุขมากๆ ทำให้ไม่อยากลุกเลย และหลังจากนั้น คุณสมศรี ก็นั่งสมาธิมาตลอด จนกระทั่งวันหนึ่ง สามีของลูกก็นั่งเหมือนเดิม ทำตัวผ่อนคลาย สบายๆ ตามที่หลวงพ่อบอก แล้วเขาก็เห็นดวงแก้วใสมาก ลักษณะเหมือน Bubble (ฟองสบู่) ที่ใสกลมๆ และสว่างมากๆ เกิดขึ้นที่กลางท้อง พอมองไปที่กลางดวงแก้ว ดวงแก้วก็ขยายออกไปเรื่อยๆ เขามีความสุขมาก สุขแท้ๆ

ตอนนี้ สมศรี สามีของลูก เขากลายเป็น สมศรี072 เขาเชื่อแล้วว่า บุญ มีจริง และยังบอกอีกว่า “หลวงพ่อท่านเป็นของจริงนะ สิ่งที่หลวงพ่อพูดเป็นของจริงทั้งนั้น และท่านก็เป็นคนจริง” และตอนนี้เขาได้กลายมาเป็นโค้ชแทนลูกแล้วค่ะ เพราะลูกเห็นแต่แสง แต่เขาเห็นดวง เขาก็บอกว่า “แค่ทำตัวให้รู้สึกผ่อนคลาย ใจไม่คิดอะไร อดีตไม่คิด อนาคตไม่คิด ทำจิตนิ่งในปัจจุบัน ก็จะได้เห็นดวงแก้ว ชัด ใส สว่าง ยิ่งดูก็ยิ่งขยาย เพียงแค่ทำตัวผ่อนคลาย ก็ได้เห็นดวงแก้ว”

ทุกวันนี้ ชีวิตคู่ของเราสอง ต่างปรองดองและเข้าใจ เป็น 2 คน 1 ทาง และเป็นทางที่ใสสว่างทั้งภายนอก และภายใน จนใครๆก็แปลกใจ พากันทักว่า “อ้าว...เดี๋ยวนี้ไม่เถียงกันแล้วเหรอ” จะเถียงกันไปทำไมละคะ ก็ในเมื่อคุณสมศรีเขาออกจะเป็นคนดีขนาดนี้ เหล้าไม่ดื่ม บุหรี่ไม่สูบ แถมมีดุสิตบุรีเป็นเป้าหมายอีกต่างหาก

เราคุยกันอย่างรู้ใจในทุกเรื่อง ถ้าลูกเริ่มหงุดหงิด สามีจะพูดว่า “เราเป็นลูกหลวงพ่อ เราต้องไม่โกรธกันนะ ต้องยิ้มให้กันเหมือนที่หลวงพ่อบอกสิ” และเรายังนำคำสอนของหลวงพ่อมาใช้เสมอค่ะว่า “โกรธกันคนละเวลา แต่เสน่หาเวลาเดียวกัน” และ “ถ้าอยากเป็นผู้ชายและอยากไปดุสิตบุรีต้องดูแลสามีดุจเทวดา” ทำให้ลูกต้องเอาใจสามี และพูดดีๆ กับเขาค่ะ

ทุกวันนี้ ลูกและสามีจะสวดมนต์ และนั่งสมาธิด้วยกันทุกวัน และเดี๋ยวนี้สามีของลูกจะไม่ชอบออกไปไหน จะดูแต่จานดาวธรรมและนั่งสมาธิ เป็นหลัก

สิ่งที่หลวงพ่อสอน เป็นสิ่งที่วิเศษสุดๆ ลูกๆกราบแทบเท้าหลวงพ่อที่เมตตาโปรดลูกทั้งสอง ให้ปรองดองเป็นหนึ่งเดียวกัน สมานฉันท์ในเส้นทางธรรม ลูกๆทุกคนชาวโอเรกอน รักหลวงพ่อมากๆค่ะ