อุปสมบทหมู่ครั้งประวัติศาสตร์โลก ตอนที่ 2

 

 

    ภาคเหนือ ที่วัดหาดสองแคว จังหวัดอุตรดิตถ์ พ่อแม่ผู้ปกครองและญาติโยมกว่าสามร้อยคนพากันมาวัดแต่เช้า เพื่อมาร่วมงานอุปสมบทลูกหลาน พิธีเริ่มต้นด้วยการเวียนประทักษิณ และถวายผ้าไตรครอง จากนั้นเป็นพิธีอุปสมบท หลังเสร็จสิ้นพิธี พระบวชใหม่ทั้งหมดจะเดินเป็นแถวลงจากโบสถ์พร้อมกันด้วยความเป็นระเบียบเรียบร้อย ญาติโยมก็จะตั้งแถวรอ โดยปูเสื่อแนวกลางให้พระเดิน รอใส่บาตรด้วยธูปเทียน ดอกไม้และซองปัจจัยถวายแด่พระบวชใหม่ทุกรูป

 

 

 

    วันรุ่งขึ้น ได้จัดให้มีพิธีตักบาตรพระใหม่ตามประเพณี โดยชาวบ้านจะใส่บาตรด้วยข้าวสวยหุงสุกใหม่ๆ ส่วนกับข้าวจะแยกไปรอถวายพระที่วัด เมื่อพระใหม่รับบิณฑบาตเสร็จแล้ว ท่านเจ้าอาวาสได้เตรียมบาตร 19ใบเรียงกันไว้ที่วัด เพื่อให้พระใหม่นำข้าวสวยนี้ไปใส่บาตรอีกต่อหนึ่ง พระใหม่จะได้ทำบุญตั้งแต่บวชวันแรก

 

    พระครูมงคลสิริวิธาน เจ้าคณะตำบลหาดสองแคว และเจ้าอาวาสวัดหาดสองแคว ท่านได้ให้โอวาทแก่ภิกษุบวชใหม่ว่า “คำว่า บวช ประกอบไปด้วย บ.ใบไม้ หมายถึง บ่ม คือ พระที่เข้ามาบวชใหม่ต้องตั้งใจฝึกฝนอบรมตนเอง เพื่อบ่มสมณธรรมให้เกิดขึ้น

 

    ว.แหวน หมายถึง เว้น คือ ละเว้นจากบาปทั้งปวง สิ่งไหนไม่ดี ห้ามทำ และพึงระลึกไปใช้ตลอดชีวิต

 

    ส่วน ช.ช้าง หมายถึง เชื่อม พระนี่แหละจะเชื่อมระหว่างวัดและบ้านให้ใกล้ชิดกันมากขึ้น การที่พระมาบวช ญาติโยมก็จะมาวัดมารักษาพระพุทธศาสนา เป็นการเชื่อมบุญให้เกิดขึ้นแก่ญาติโยมด้วย

 

    การบวชพระแสนรูปครั้งนี้ เป็นภาพความบริสุทธิ์ที่ยิ่งใหญ่ ให้ทุกคนพึงระลึกว่า ที่เราได้บวช เพราะเราเป็นผู้มีบุญ หากไม่มีบุญก็บวชไม่ได้ ให้ตั้งใจประพฤติปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ เป็นเนื้อนาบุญที่ดีให้แก่ญาติโยม”

 

    ที่จังหวัดน่าน ศูนย์อบรมสำนักปฏิบัติธรรมวัดพระธาตุช้างค้ำ พระเดชพระคุณพระธรรมนันทโสภณ เจ้าคณะจังหวัดน่าน ได้เมตตามาเป็นพระอุปัชฌาย์ให้สามเณรทุกรูป สร้างความปลื้มปีติกับภิกษุใหม่ทุกรูป

 

    พระศักดิ์รินทร์ จารุกิตฺติโก อายุ 45ปี เล่าว่า “อาตมามาบวชครั้งนี้ด้วยความตั้งใจอยากบวชตลอดชีวิต ก่อนบวชก็จัดการทำพินัยกรรมยกบ้านให้พี่ชาย ยกที่นาให้หลาน ทรัพย์สินอื่นๆ มอเตอร์ไซค์สองคัน ทีวี ตู้เย็น ก็ยกให้หลาน ส่วนหนี้สิน อาตมาไม่เป็นหนี้ใคร ยกเว้นเป็นหนี้พระศาสนาเท่านั้น

 

    ก่อนหน้าที่อาตมาจะมาบวช เคยประสบอุบัติเหตุรถคว่ำ ทำให้เดินไม่ได้ รักษาตัวอยู่นาน พอเริ่มเดินได้ก็ต้องใช้ไม้เท้าช่วย จนใครๆเขาก็พากันเรียกว่า ไอ้เป๋ อาตมาพาตัวเองมาอยู่ที่ศูนย์ปฏิบัติธรรมบ้านห้วยเย็นที่มีหลวงพ่ออยู่องค์เดียว มาปฏิบัติทำวัตรเช้าทำวัตรเย็น นั่งสมาธิ และช่วยเหลืองานทุกอย่างของหลวงพ่อ หวังจะใช้ธรรมโอสถรักษาขาให้หาย อธิษฐานจิตทุกวันว่า ขอให้ขาหาย ถ้าคำอธิษฐานเป็นจริงก็จะบวชตลอดชีวิต อาตมาอยู่ในธรรมตลอดหนึ่งเดือน

 

 

    วันหนึ่งก็เกิดเหตุอัศจรรย์ ขาหายเป๋ ลุกเดินเหินได้เป็นปกติ ไม่ต้องใช้ไม้เท้า ก็คิดทันทีว่า นี่เราเจออานุภาพพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เข้าแล้ว เราต้องบวชนะ พอดีตอนนั้นหลวงพ่อออกเดินธุดงค์ไปที่โคราช กลับมาท่านก็มีโปสเตอร์บวชพระแสนรูปติดมาด้วย พอท่านรู้ว่าเราอยากบวช ก็เลยแนะนำให้อาตมามาสมัครบวชในโครงการนี้ ไม่ต้องมีค่าใช้จ่าย อาตมาจึงรีบเคลียร์ทุกอย่าง แล้วก็มาสมัครบวชทันที

 

    การบวชครั้งนี้ แตกต่างจากสมัยที่เคยบวชเณรเมื่อตอนอายุ 18ปี ตอนนั้นบวชเณรได้สามปี หกเดือน บวชเสร็จก็ไม่มีใครมาสอนอะไรเลย มีพระให้หนังสือมา บอกว่าให้ศึกษาเอาเอง อยู่ๆไปได้ยินชาวบ้านพูดแว่วๆว่า ทำไมเณรขี้เกียจจัง ไม่เห็นทำอะไรเลย ก็เลยคิดมาก ลาสิกขา แต่มาบวชครั้งนี้ โชคดีมีพระอาจารย์และพระพี่เลี้ยง ท่านคอยสอนในสิ่งที่เราไม่รู้ ได้ฝึกตัวทุกอย่าง ได้ฝึกนั่งสมาธิ ทำให้เรามีจิตใจสงบ ได้ฟังธรรมจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่ ที่ตอกย้ำเป้าหมายการบวชตลอดชีวิตของอาตมา อาตมารู้สึกดีใจและภูมิใจมากที่ได้เป็นลูกศิษย์ท่าน”