มหาอุบาสิกาคำน้อย

        ลูก กัลยาณมิตรคำน้อย แสงใจ ลูกพระธัมฯพันธุ์หัวใจไม่เกี่ยง ที่แม้ร่างกายจะเหลือแค่ครึ่งเดียว แต่มีหัวใจรักพระพุทธศาสนาอย่างเปี่ยมล้นค่ะ เมื่อลูกทราบข่าวว่าที่วัดมงคลธรรมกายาราม จังหวัดเชียงราย ซึ่งเป็นวัดอยู่ใกล้บ้านของลูกนั้น จะได้เป็นศูนย์ในการใช้ฝึกอบรมพระธรรมทายาทกองพลหนึ่งแสนรูป ลูกก็ดีใจมาก ที่จะได้มีโอกาสสั่งสมบุญใหญ่อีกแล้ว แม้ว่าร่างกายของลูกจะไม่เอื้ออำนวยเลย แต่ใจลูกนั้นเกินล้านและคิดว่า เมื่อเราไม่มีโอกาสได้บวชอย่างท่าน แต่เราก็ยังมีโอกาสได้บุญกับท่าน ว่าแล้วลูกจึงเริ่มเตรียมอุปกรณ์สำหรับการทำปานะ น้ำปานะที่ลูกทำนั้นก็เป็นน้ำเต้าหู้บ้าง น้ำลำไยบ้าง

 

        หลวงพ่อเจ้าคะ ลูกไม่เพียงต้องเคลื่อนไหวตัวเองบนรถเข็นเท่านั้น แต่ตอนนั้นลูกยังได้รับความทุกข์จากอาการปวดของท่อนขาทั้งสองข้าง และมีอาการมือชาทั้งสองข้าง ชาไปจนถึงแผ่นหลัง ซึ่งลูกจะต้องไปฉีดยาเพื่อระงับอาการปวดและอาการชา ทุกอาทิตย์ อาทิตย์ละสี่เข็ม ลูกรักษาอาการนี้มาหนึ่งปีแล้ว ก็ไม่ดีขึ้นเลยค่ะ ไปหาหมอทุกแขนง ทั้งแผนจีน แผนโบราณ แผนไทย ไปจนถึงแผนปัจจุบัน อาการก็ไม่ดีขึ้น ลูกจึงรู้ว่าที่เราต้องเจ็บป่วยอย่างนี้ต้องเป็นเพราะกรรมที่เคยทำมาอย่างแน่นอน เพราะฉะนั้นก็ต้องแก้ด้วยบุญ ลูกจึงทำน้ำปานะไปถวายพระทุกวันเลยค่ะ

 

        เวลาทำน้ำเต้าหู้นั้น ลูกจะต้องตื่นตั้งแต่ตอนตีสี่เพื่อแช่ถั่วเหลือง ในช่วงนั้นลูกก็จะไปสวดมนต์ นั่งสมาธิกลั่นใจใสๆ จนถึงเวลาประมาณหกโมงเช้า เมื่อจัดแจงทำภารกิจส่วนตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็จะมานั่งโม่ถั่ว ลูกจะใช้เวลาในการโม่ถั่วค่อนข้างนาน เพราะอุปกรณ์มีขนาดเล็ก หลังจากนั้นก็จะถึงขั้นตอนการต้มซึ่งจะต้องหมั่นเคี่ยวตลอดเวลา ถ้าไม่เคี่ยวเดี๋ยวน้ำเต้าหู้จะไหม้ แม้จะต้องทำทุกอย่างบนรถเข็น แต่ลูกก็ทำทุกขั้นตอนอย่างพิถีพิถัน เพื่อจะได้ถวายของที่ดีที่สุดกับคณะสงฆ์ และจะอธิษฐานจิตตลอดเวลาว่า “ขอให้ปานะนี้ จงเป็นเหมือนของทิพย์ เมื่อพระภิกษุได้ฉัน ก็ให้อิ่มอร่อย และจงกลายเป็นกำลังแรงกายแรงใจ ให้ท่านได้เข้าถึงธรรมะใสๆ ได้พบกับความสุขภายในกันทุกรูปเลย”

 

        ในช่วงนั้น อากาศตอนค่ำจะค่อนข้างเย็น เมื่อได้เห็นท่านฉันปานะที่ทำมาสดๆ และกำลังอุ่นพอดีๆ ลูกก็จะปลื้มมาก และในวันนี้ลูกก็ได้นำน้ำปานะมาถวายพระพี่เลี้ยง และนำมาเลี้ยงอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนที่วัดวัดมงคลธรรมกายารามอีกด้วยค่ะ ที่จริงลูกจะสมัครเป็นอุบาสิกาแก้วในโครงการนี้ แต่ว่าการที่จะต้องใช้รถเข็นตลอดโครงการค่อนข้างลำบาก โดยเฉพาะเรื่องการใช้ห้องน้ำ ลูกจึงได้แต่เสียดายที่ไม่มีโอกาสบวช ก็ได้แต่เป็นผู้สนับสนุนด้วยการนำน้ำเต้าหู้มาเลี้ยงอุบาสิกาแก้วแทน ลูกคิดว่าทุกท่านที่ได้มาบวชในโครงการนี้มีบุญมากจริงๆ ขนาดลูกอยากบวชก็ยังบวชไม่ได้เลยค่ะ

 

        ตั้งแต่ที่ลูกทำน้ำปานะมาถวายพระ อาการเจ็บป่วยต่างๆก็เริ่มทุเลาลง จากเคยปวดร้อยเปอร์เซ็นต์ ก็เหลือห้าสิบเปอร์เซ็นต์แล้วค่ะ ลูกทำน้ำปานะอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเลย เพราะอยากมีส่วนในการช่วยฟื้นฟูพระพุทธศาสนา ให้พุทธบุตรทุกรูปและอุบาสิกาแก้วทุกคน ได้ศึกษาธรรมะอย่างเต็มที่ จะได้นำสิ่งดีๆนี้ไปบอกต่อ ทำให้โลกของเราร่มเย็น

 

        ลูกขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่ได้จัดโครงการดีๆอย่างนี้ขึ้นมา ทำให้ลูกๆทั่วโลกได้มีโอกาสในการสั่งสมใหญ่ ลูกขอฝากบอกทุกคนว่า ทุกคนโชคดีแล้วที่มีร่างกายครบทุกส่วน ขอให้เอาร่างกายของเรามาเป็นกำลัง ช่วยกันทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาให้เจริญรุ่งเรืองกันเถอะค่ะ เพราะทุกคนต้องทำได้ดีกว่าคำน้อยอย่างแน่นอนค่ะ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูงสุด