เธอ...ผู้นำแสงสว่างมาให้ผม

ผลปฏิบัติธรรม

ฮาลิม (ชาวอินโดนีเซีย)

" />

" /> " /> " /> จังด้วย แต่ก่อนเมื่อถึงเวลานั่งสมาธิ ถ้าผมหลบได้ก็จะหลบ " /> เลี่ยงได้ก็จะเลี่ยง " /> แต่พอบวชแล้วหลบเลี่ยงยากมากเพราะอยู่ในสายตาพระพี่เลี้ยงตลอดเวลา คราวนี้พอเริ่มนั่งสมาธิ ผมก็เริ่มมีอาการเหมือนเพื่อนๆ " /> " />    " /> " /> คือ ปวดร่างกายไปหมด แล้วขาก็เริ่มชา แย่ล่ะผมจะเป็นอัมพาตหรือเปล่า " /> " /> โอ้! ฟุ้งซ่านไปมากมาย แต่พอหมดเวลาก็ไม่มีอะไรเคลื่อนไหวได้ปกติ ผมก็ทนนั่งไปเรื่อยๆ " /> " />     โดยปกติ ผมจะนั่งท่ามาตรฐานคือขาขวาทับขาซ้าย หลับตาแค่ขนตา touch กัน แล้วก็ไม่คิดอะไรเลย ทำใจนิ่งๆเฉยๆ  แล้วผมก็เห็นความมืด แต่ก็มีความคิดแล่นไปแล่นมา จากขวาไปซ้าย ซ้ายไปขวา จนเหมือนตัวเองยืนบนสี่แยกของความคิด แต่โชคดีที่ผมไม่สนใจก็เลยไม่เครียด " /> " /> " /> นั่งเฉยๆไปเรื่อยๆ " /> " /> " /> มองในความมืดข้างในไปอย่างสบายๆ สักพักผมก็รู้สึก เหมือนตัวเองกำลังตกลงจากท้องฟ้า คล้ายๆกับโดดดิ่งลงมาจากเครื่องบินที่กำลังบิน แม้ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวจะมืดไปหมด แต่ผมกลับรู้สึก happy กับการกับการโดดร่มภายในมากๆ มันเหมือนกับการโดดร่มจากเครื่องบิน หลังนั่งสมาธิ  ผมจะรู้สึกดีทุกครั้งที่นั่งสมาธิ  เพราะเพียงแค่ได้นั่ง ก็เหมือนกับว่าผมได้ก้าวเข้าไปใกล้พระพุทธเจ้า ผมรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก อืมม์...ยากที่จะอธิบายครับ
" /> " /> " /> " /> " /> " /> " /> " /> " /> " /> " /> " /> " /> " /> " /> " /> " /> " /> " />