สยบผีปอบด้วยเหรียญปราบมาร

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ

 

        กระผม...อาจารย์ไพรวัลย์ อุปถัมภ์ เป็นผู้นำบุญอำเภอศรีเมืองใหม่ จังหวัดอุบลราชธานี หลวงพ่อครับ...คนแถวบ้านผม เขานับถือผี เซ่นไหว้ผี และมีความเชื่อเรื่องผีๆกันครับ เพราะชาวบ้านที่นี่ผีเข้าผีออกกันหลายคนเลยครับ อย่างคนแถวบ้านผมคนหนึ่ง เธอชื่อ...สุภาภรณ์ ภูทอง อายุ 19-ปี อยู่ๆก็มีอาการเหมือนผีเข้า คือ ปวดไปทั้งตัว เหมือนมีอะไรหนักๆมากดทับ โดยเฉพาะตรงส่วนคอเหมือนโดนทับหนักกว่าที่อื่น จนหายใจไม่ออก ทรมาน ดิ้นทุรนทุราย พอดิ้นเสร็จก็มีอาการซึมผิดปกติ บ่อยครั้งที่มีอาการช็อกวูบหมดสติ พอรู้สึกตัวก็ไม่รู้เลยว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับตัวเอง เธอเป็นอย่างนี้ติดต่อกันรวมแล้วนานถึงหนึ่งเดือนครับ

 

 

        ในช่วงสองสัปดาห์แรก ที่บ้านของเธอก็ทำทุกวิถีทางเพื่อให้เธอหายครับ พาเธอไปหาหมอที่โรงพยาบาล หมอก็บอกว่าตรวจแล้วไม่เห็นเจออะไร พาไปหาหมอผี โดยเตรียมพานขันธ์ 5_ไปด้วย ปรากฏว่า อาการดีขึ้นแค่ช่วงหนึ่ง แต่พอกลับมาอาการก็หนักกว่าเดิม คือ เหมือนมีอะไรไปกดทับจุกที่คอ หายใจไม่ออก ชัก ตาเหลือกค้าง ตัวแข็ง หน้าซีด และสลบหมดฤทธิ์แน่นิ่งไปเป็นวันเลยครับ

 

        ทางบ้านของเธอจึงคิดว่าจะไปหาหมอผีอีกครั้ง แต่หมอผีไม่อยู่บ้าน ตอนนั้นพ่อแม่ของเธอเอาแต่นั่งร้องไห้ กลัวลูกจะตาย เพราะอาการของเธอหนักมาก ใครเขย่าอย่างไรก็ไม่ขยับ เรียกดังแค่ไหนก็ไม่เขยื้อน ทำให้ชาวบ้านละแวกนั้น ต่างก็ทยอยแห่กรูเข้าบ้านมาล้อมดูกว่าสามสิบคน จนล้นบ้าน แต่ก็ไม่มีใครช่วยเธอได้สักคน แต่พวกเขาก็ทำตัวเป็นประโยชน์กับสังคมนะครับ คือ แสดงนานาทัศนะอย่างกับอภิปรายในสภา บางคนก็แนะให้รอจนกว่าหมอผีจะกลับบ้าน แล้วค่อยพาสุภาภรณ์ไปหาหมอผีอีกครั้ง บางคนก็โต้ขึ้นมาว่า ขืนรอหมอผีกลับบ้าน สุภาภรณ์คงตายกลายเป็นผีไปก่อน เพราะหน้าเธอซีดเหมือนขาดอากาศหายใจ หนำซ้ำยังมีคนแสดงวิสัยทัศน์แปลกๆ คือ หยิบถุงพลาสติกไปครอบตรงปากและจมูกของสุภาภรณ์ เพื่อพิสูจน์การหายใจของเธอ แต่ปรากฏว่า ถุงไม่พองไม่ยุบ จนดูเหมือนไม่มีการหายใจเกิดขึ้นเลย จากการพิสูจน์อย่างนี้เอง ทำให้พ่อแม่ของสุภาภรณ์ยิ่งมีอาการใจเสียหนักเข้าไปอีก

 

 

        จนอยู่ๆก็มีชาวบ้านคนหนึ่ง แสดงวิสัยทัศน์ที่เหนือกว่าโดยการตะโกนขึ้นมาว่า ให้พาไปหาอาจารย์ไพรวัลย์...แม้เขาไม่ได้เป็นหมอผี แต่เขามีพระดี จากวิสัยทัศน์ที่เหนือชั้นนี้เอง ทำให้ทุกคนเห็นพ้องต้องกัน จึงให้พ่อของสุภาภรณ์ จัดขันธ์ 5_ใส่พาน ทำเหมือนที่จัดไปหาหมอผี แต่ถือมุ่งตรงมาที่บ้านของผมแทนอย่างมีความหวัง แต่อนิจจา...ตอนนั้นผมไม่อยู่ครับ แต่โชคดี แม่ของผมอยู่บ้าน ท่านเป็นผู้นำบุญวัดพระธรรมกายครับ จากนั้นพ่อของสุภาภรณ์ก็รีบพูดกับแม่ของผมอย่างร้อนรนว่า “ช่วยไปไล่ผีปอบหน่อย มันมาเข้าร่างลูกสาวผม ลูกผมกำลังจะตายแล้ว เราลองกันทุกวิถีทางแล้ว แต่ผีไม่ยอมออก”

 

        หลังจากสิ้นเสียงขอร้องนั้นเอง แม่ของผมก็ชักจะงงๆครับ แต่ก็รีบรวบรวมสติ ตอบสวนกลับไปว่า “จะให้ฉันไปไล่ผีหรือ...ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยไล่ผีเลยนะ หมอผีฉันก็ไม่ได้เป็น ฉันไม่รู้จะช่วยยังไงหรอก”_พอแม่ของผมตอบยังไม่ทันจบประโยค พ่อของสุภาภรณ์ก็รีบถามว่า “มีพระดีไม่ใช่หรือ”

 

        จากประโยคนี้เองครับ แม่ของผมจึงนึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญฯขึ้นมาทันที จากนั้นก็พากันอัญเชิญพานขันธ์ 5_ขึ้นไปบนบ้าน แล้วไปกราบรูปของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ โดยแม่ของผมพูดว่า “หลวงปู่เจ้าขา มีคนทุกข์ยาก มาขอบารมีหลวงปู่ให้ช่วยเหลือ ถ้าไม่ช่วยเหลือเขาในครั้งนี้ ลูกเขาตายแน่ ลูกจึงขอนิมนต์หลวงปู่ผู้มีฤทธิ์เก่งกล้า ช่วยเหลือด้วยเทอญ”

 

        จากนั้น แม่ผมของก็ไปที่บ้านของสุภาภรณ์ พร้อมกับเหรียญหลวงปู่ปราบมารที่คล้องคอไปด้วย พอไปถึงที่หมาย ชาวบ้านกว่าสามสิบคนก็สาดสายตาทุกคู่มาที่แม่ของผมอย่างมีความหวัง จากนั้นก็ขยับแหวกทางให้แม่ของผมฝ่าวงล้อมเข้าไป ก็พบว่าสุภาภรณ์มีสภาพเหมือนคนตายที่นอนทอดร่างอันสงบนิ่งบนตักแม่ของเธอ ด้วยลมหายใจที่แทบจะเหลือเป็นเฮือกสุดท้าย แม่ของผมก็ถอดสร้อยที่มีเหรียญหลวงปู่ปราบมารออก กำท่านไว้ ยกขึ้นจบท่วมหัว แล้วก็สวมลงที่คอสุภาภรณ์ทันที

 

        เสี้ยววินาทีนั้นเองครับ ทันทีที่เหรียญแตะร่าง ขณะที่แม่ของผมยังไม่ทันที่จะชักมือกลับ อยู่ๆสุภาภรณ์ก็สะดุ้งเฮือก ตัวกระดกขึ้นมา อาเจียนอย่างแรง แล้วลุกขึ้นยืน วิ่งพรวดไปเข้าห้องน้ำ ขณะนั้น สายตาทุกคู่ต่างจับภาพเหตุการณ์ด้วยความตกตะลึง แล้วก็ร้องเฮดังๆอย่างสนั่นหวั่นไหวพร้อมๆกันในบัดดล และตั้งแต่บัดนั้นสุภาภรณ์ก็ไม่โดนผีเข้าอีกเลยครับ เพราะเธอห้อยเหรียญหลวงปู่ติดตัวไว้ตลอดเวลา

 

        หลังจากนั้น ข่าวอานุภาพเหรียญปราบมารของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ก็แพร่สะพัดออกไปอย่างรวดเร็ว ด้วยฝีปากของชาวบ้านกว่าสามสิบคนที่เห็นเหตุการณ์จะๆ ซึ่งมีผลให้ตอนนี้ชาวบ้านที่อำเภอศรีเมืองใหม่ มีวิสัยทัศน์ที่ถูกต้องกันมากขึ้นแล้วครับ คือ เปลี่ยนจากการนับถือผี มานับถือพระ เปลี่ยนจากการพึ่งหมอผู้ปราบผี (ไม่ได้)_มาพึ่งพระผู้ปราบมาร สรณะที่แท้จริง สุดท้ายนี้ ผมขอเรียนเชิญพี่น้องชาวไทยและชาวต่างชาติ มาร่วมงานวันที่ 10-ตุลาคม นี้ และร่วมทำบุญบูชาธรรมพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯกันให้มากๆนะครับ เพราะทำที่ท่าน ก็ได้ที่เราครับ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

อาจารย์ไพรวัลย์ อุปถัมภ์