ว่าที่หน่ออ่อนรุ่นล้าน...ลุยโลด

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        ลูกชื่อ ลำปาง นามสกุล หลิว เป็นคนชัยภูมิ แต่มาโตที่สระบุรี ปัจจุบันเป็นว่าที่หน่ออ่อนรุ่นล้านคน ที่ศูนย์อบรมวัดทรัพย์สนุ่น อำเภอมวกเหล็ก จังหวัดสระบุรีค่ะ เมื่อตอนที่เขามีบวชอุบาสิกาแก้วรุ่นหนึ่งแสนคน และรุ่นห้าแสนคน ลูกกำลังอยู่ในช่วงท่องยุทธจักร ได้ยินข่าวการบวชอุบาสิกาแก้วแค่แว่วผ่านหู ยังไม่มีวาสนาพอให้มีใครมาชักชวนไปบวช ลูกจึงพลาดโอกาสบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนไปอย่างน่าเสียดาย แต่หลังจากนั้นไม่นาน บุญในตัวก็ลิขิตให้ลูกได้มาพบเจอยอดกัลยาณมิตร คือ ท่านอดีตนายอำเภอสมชาติ และ คุณนายนงเยาว์ วัฒนศรี ผู้นำบุญที่เข้มแข็งแห่งจังหวัดสระบุรี

 

 

 

        ทันทีที่เจอกัน นอกจากคุณนายจะชวนลูกไปวัดด้วยกันแล้ว ยังเชียร์ให้ลูกไปตามเพื่อนๆไปวัดด้วยกันอีก ลูกก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ว่าอย่างไรก็ว่าตามกัน ออกไปชักชวนเพื่อนๆในหมู่บ้านไปวัดพระธรรมกายด้วยกัน ได้ครั้งแรกหนึ่งคันรถบัส พอครั้งที่สอง ตรงกับวันที่ 10-ตุลาคม คุณนายก็ให้ลูกไปชวนคนมาวัดอีก คราวนี้ลูกก็ออกไปชวนเพื่อนๆได้มาอีกสองคันรถบัส ในขณะที่คนโน้นคนนี้พากันร้องอื้อฮือ และชื่นชมว่า...ลูกทำได้อย่างไร ลูกกลับคิดในใจว่า “ชวนคนไปวัด...ง่ายนิดเดียว”-ลูกแค่ไปบอกเขาว่า บุญมาหาแล้วนะ ให้ลองไปดูสักครั้ง เขาก็ตอบตกลง คนที่เคยไปแล้ว เขาก็ประทับใจบอกว่า “วัดนี้...ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยพบไม่เคยเห็น คนใส่ชุดขาวมากมายแต่กลับเป็นระเบียบเงียบกริบ พระก็เยอะแยะไปหมด เห็นแล้วมันปลื้ม” มาขอไปอีกเป็นแถว

 

        พอถึงงานบุญกฐินที่ผ่านมา ลูกก็ได้โควตาให้ชักชวนคนมาหนึ่งคันรถบัส ตอนแรกลูกก็ไม่คิดว่าจะมีคนมาเยอะ เพราะตรงกับกฐินแถวบ้านพอดี แต่ผลปรากฏว่า...รถบัสสี่สิบกว่าที่นั่ง เรานั่งอัดกันมาถึง 63-คน พวกเด็กๆตีตั๋วปูเสื่อนั่งที่พื้นรถ บรรยากาศบนรถอบอุ่น จนลูกถึงกับอิ่มบุญลืมทานข้าวไปเลย ทำให้ลูกเข้าใจว่า...คนที่เขาทำหน้าที่ผู้นำบุญ ถึงแม้จะเหนื่อยหนักเพียงไหน แต่มันช่างสุขใจ ปลื้มใจ บอกไม่ถูกเลยทีเดียว ลูกจึงตั้งใจว่า ต่อไปไม่ว่าหลวงพ่อจะมีงานบุญอะไร ลูกจะขอกระโดดเข้าไปช่วยงานทุกอย่างของหลวงพ่อให้สำเร็จค่ะ

 

        พอลูกก็ได้ทราบข่าวการบวชอุบาสิกาแก้วหนึ่งล้านคน ลูกคิดทันทีว่า คราวนี้ถึงคิวบุญเราแล้ว นอกจากจะบวชเอง จะขอเปิดศูนย์อบรมที่วัดทรัพย์สนุ่นด้วย เพราะที่นี่ยังไม่เคยมีการจัดบวชเลย เด็กๆก็เริ่มห่างวัดห่างวา ลูกอยากให้หมู่บ้านของลูกเป็นหมู่บ้านสวรรค์ อยากให้ศีลธรรมกลับมาหยั่งรากลึกในจิตใจของลูกๆหลานๆ ลูกจึงเริ่มออกทำหน้าที่ชวนบวชทันที ก่อนออกทำหน้าที่ ลูกก็ไม่ลืมหลักวิชชา คือ นั่งสมาธิอธิษฐานจิตกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ หลวงพ่อ และคุณยายอาจารย์ บอกว่า...ลูกจะออกไปชวนคนบวช ขอให้ทุกอย่างราบรื่นไม่มีอุปสรรค ซึ่งทุกอย่างก็เป็นไปตามที่ลูกอธิษฐานเลยค่ะ จนลูกพูดได้เต็มปากว่า การชวนบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน มันง่ายจริงๆค่ะ ทั้งๆที่ลูกก็ไม่เคยไปบวชและไม่ใช่คนพูดเก่งอะไรเลย แค่ออกทำหน้าที่ ผู้มีบุญเขาก็รอเราอยู่แล้วค่ะ

 

 

 

        ทุกๆวัน ลูกจะออกทำหน้าที่พร้อมมอเตอร์ไซค์คู่ใจ เจอที่ไหนมีผู้หญิง ลูกก็จะลงไปหาทันที บอกว่าจะชวนไปบวชวัดบ้านเรา ใครสมัครก่อนก็ได้บุญก่อนเลยนะ คนไหนมีบุญ เขาก็จะสอบถามรายละเอียดแล้วก็กรอกใบสมัครทันที แต่ก็มีบ้าง คนที่เขาบุญน้อยจริงๆ เขาก็จะหันหลังหนีแต่แรก ไม่ยอมสบตา ลูกก็รู้จากทีท่าทันทีว่า คนนี้ยังไม่ใช่ แล้วก็รีบออกไปหาผู้มีบุญที่ยังรออยู่อีกมากมายทันที

 

        ในการออกทำหน้าที่แต่ละวัน ลูกจะได้คนมาบวชอย่างน้อยก็สิบคน ต่อมาคุณนายกับท่านนายอำเภอก็ลงมาช่วยอีกแรง และมีทีมหนุนอย่างป้าทองปาน วัย 78-ปี พร้อมด้วยพี่บงกชและพี่น้อย เราจึงลงทำหน้าที่กันเป็นทีมอย่างสนุกสนานบุญบันเทิง มียอดเข้ามาทุกวัน ทำให้ตอนนี้ที่ศูนย์วัดทรัพย์สนุ่นของเรา ได้ยอดผู้สมัครบวช 150-คนแล้วค่ะ แต่เราทุกคนก็ตั้งใจไว้ว่า จะลุยทำหน้าที่จนวินาทีสุดท้าย จนกว่ายอดจะครบล้านเป็นอัศจรรย์ค่ะ

 

ลูก...ลำปาง หลิว