ผมมี 2 ขาแล้วครับ


[ 27 พ.ย. 2549 ] - [ 18268 ] LINE it!

จดหมายจาก พระมุงจากาล (ประเทศมองโกเลีย)
">
">
 
">
">
 
    กราบนมัสการ พระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ
สวัสดี (ซาน บาย โน่ ) นักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาทุกคน
ผม พระมุงจากาล เป็นพระชาวมองโกล อยู่ในเมืองอูลานบาตอร์ มองโกเลีย ผมดีใจเป็นอย่างมาก ที่ได้มีพระและคณะสาธุชนจากวัดพระธรรมกาย ได้เดินทางเพื่อมาติดตั้ง DMC ที่นี่ ในทันทีที่ผมเห็นพระภิกษุเถรวาทจากวัดพระธรรมกายมาถึง
">
">
ผมก็รู้สึกว่า ผมมี 2ขาแล้วครับ ที่กล่าวอย่างนี้ไม่ใช่ผมพิการนะครับ แต่ผมอยากจะเปรียบเทียบว่า ที่ผ่านมาผมในฐานะที่เป็นพุทธมหายานเหมือนคนที่เดินด้วยขาข้างเดียวมาโดยตลอด ผมอยากให้มีพุทธเถรวาทอยู่ในมองโกเลียมานานแล้ว เมื่อพระอาจารย์และคณะได้นำ DMC มาติดที่นี่ เหมือนผมมีขาครบ 2ข้างแล้ว ทีนี้จะวิ่งไปไหน เดินไปไหน ก็สามารถวิ่งไปได้เร็วๆ และถ้าการนั่งสมาธิเพื่อเข้าถึงพระธรรมกายมาถึงมองโกเลีย ก็เป็นอะไรที่วิเศษมากๆ
">
">
">
">
">
">
    เมื่อ 2 ปี ก่อนผมได้มีโอกาสมาศึกษา โดย พ.ญ.บุญชู   จิตไมตรี ได้เชิญผมมาวัดพระธรรมกายประเทศไทย ผมอยู่ที่วัดพระธรรมกายเพียงแค่ 2 เดือนกว่าๆเท่านั้น ประเทศไทยแตกต่างจากมองโกเลีย เช่น อากาศที่ร้อน อาหารแตกต่างจากที่เคยฉัน แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่ยากลำบากสำหรับผม  พระภิกษุวัดพระธรรมกายได้ช่วยเหลือผมในหลายด้าน และท่านปฏิบัติตามพระธรรมวินัยได้อย่างเยี่ยมยอดมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งท่านแนะนำการนั่งสมาธิให้ผม ด้วยวิธีที่เข้าใจง่าย 
 
    เมื่อผมได้ฝึกสมาธิเพื่อเข้าถึงพระธรรมกาย ในช่วง 2 เดือนที่อยู่วัด โดยการหลับตาเบาๆผ่อนคลายสบาย วางใจหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 เมื่อปฏิบัติไปสักพัก ผมรู้สึกว่าใจสงบนิ่ง และความสุขก็พรั่งพรูออกมาจากความสงบนิ่งนั้น ผมสัมผัสได้ถึงความสุข และเข้าใจถึงคำว่า ความสุขสงบที่แท้จริงนั้นเป็นอย่างไร  ความสุขของคนไม่ได้ดูที่หน้าตาเท่านั้น แต่ต้องดูจากความสุขภายใน  และเมื่อผมเข้าใจความสุขสงบจากสมาธิ ดวงตาของผมก็เต็มตื้น น้ำตาไหลออกมาเองเลยครับ
">
">
 
    เสียดายที่หลังจากนั้นผมต้องรีบเดินทางกลับ อันที่จริงแล้ว ผมอยากจะอยู่ที่นี่นานกว่านี้ แต่เพราะการดำรงชีวิตแตกต่างกันมาก ดังนั้น ผมจึงขอกลับไปตั้งหลักก่อน พร้อมกันนั้นผมก็ได้ปรึกษาหารือกับเพื่อนพระในวัดของผมด้วยว่า เราจะช่วยกันทำให้การนั่งสมาธิ แพร่หลายในมองโกเลีย  ซึ่งพระหลายๆรูปก็เห็นด้วยกับผม เพราะทุกวันนี้ คนมองโกเลียทำงานกันหนักมาก  ซึ่งผมคิดว่าการฝึกสมาธิที่ผมได้มาเรียนรู้จากวัดพระธรรมกาย จะช่วยลดความเครียดจากการทำงานหนัก และทำให้ผ่อนคลายได้ และตอบสนองความต้องการของผู้คน คือ เป็นที่มาของความสุขที่แท้จริง สุดยอดมากเลยครับ
 
    ผมคิดว่าทั้งพุทธศาสนาทั้งเถรวาทและมหายาน ก็ต่างเป็นพระพุทธศาสนาเหมือนกัน สิ่งใดที่มีในมหายาน บางอย่างก็ไม่มีในเถรวาท สิ่งที่มีในเถรวาท บางอย่างก็ไม่มีในมหายาน แต่ก็สามารถประสานซึ่งกันและกัน หลอมเป็นหนึ่งเดียวกัน ดังเช่น คนต้องมี 2ขา จึงจะสามารถเดินไปได้ ดังนั้นผมจึงต้องการถ่ายทอดการปฏิบัติธรรมเพื่อเข้าถึงพระธรรมกายไปยังชาวมองโกเลีย เพื่อนพระในวัดของผม ก็พร้อมที่จะอุทิศตนร่วมกับผม ในการเผยแผ่นี้ด้วย
">
">
">
">
">
    ผมกราบขอบพระคุณ ในความเมตตาของหลวงพ่อธัมมชโยเป็นอย่างสูง ที่ได้สอนสมาธิ  และได้ให้ทีมงานจากวัดพระธรรมกายมาที่นี่ ตอนนี้ผมก็เฝ้าแต่คิดว่าทำอย่างไร จึงจะสามารถเปิดวัดที่มีการนั่งสมาธิในมองโกเลีย ซึ่งจะเป็นวัดที่มีการสอนสมาธิที่ยอดเยี่ยมอย่างไม่เคยมีมาก่อนเลยในประเทศนี้  เป็นการฝึกสมาธิที่ชัดเจน แจ่มแจ้ง งดงาม มีระเบียบแบบแผน ซึ่งผมเชื่อว่าทุกๆท่านจะช่วยให้ความตั้งใจของผมเป็นจริงได้
">
 
    ผมขอขอบพระคุณ หลวงพ่อธัมมชโยอย่างสูงจากหัวใจและ สวัสดีผู้ชม DMC ทั่วโลกครับ
 
-------------------------------------------
 
 


Desktop Version Desktop Version    



บทความที่เกี่ยวข้อง
ปลื้ม ตัวโตเท่าไหนปลื้ม ตัวโตเท่าไหน

"สัมผัสแห่งสันติภาพ" (Sense of peace)

เมื่อถูกเลี้ยงด้วยลำแข้ง ก็ต้องซับน้ำตาด้วยลำแขนของตัวเองเมื่อถูกเลี้ยงด้วยลำแข้ง ก็ต้องซับน้ำตาด้วยลำแขนของตัวเอง



Home

อ่านธรรมะ

ธรรมะมาแรง

ผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติ