แม่คะ...หนูจะบวชและเป็นคนดีเพื่อแม่

 

        โครงการบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนนี้ บางคนอาจคิดว่า มันเป็นเรื่องธรรมดา ไม่น่าสนใจอะไร ก็แค่บวช ถือศีลสิบสี่วัน บางคนก็อาจจะคิดอย่างหนูก็ได้ เพราะหนูก็คิดว่าแค่สิบสี่วัน คงไม่มีอะไรมากหรอก แต่การบวชครั้งนี้มันตรงข้ามกับที่หนูคิดจริงๆ มันมีดีกว่า และน่าสนใจมาก หนูได้ทั้งความรู้มากมาย และยังได้สะท้อนความคิดในหลายๆเรื่อง หนูเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำให้แม่เสียใจ และได้เข้ามาอยู่ในศูนย์อบรมเด็กและเยาวชนเขต 2 จังหวัดราชบุรีแห่งนี้

 

        ทุกวันที่หนูอยู่ที่นี่ หนูจะคิดถึงแต่ครอบครัว หนูอยู่ที่นี่ได้ไม่นาน ก็มีโครงการบวชอุบาสิกาแก้ว ตอนนั้นหนูก็คิดว่าจะบวชให้แม่อย่างเดียว ไม่ได้คิดเรื่องใดเลย และวันที่ 16-ธันวาคม ที่ผ่านมา เป็นวันแรกที่บวช หนูมีความรู้สึกดีใจที่ตัวเองได้ใส่ชุดสีขาวสะอาด และได้เริ่มปฏิบัติธรรมเป็นครั้งแรก ได้สวดมนต์และนั่งสมาธิ...ช่วงแรกคิดว่าจะนั่งสมาธิไม่ได้ แต่พอได้นั่งและได้ฟังหลวงพ่อพูดให้คำแนะนำ ก็รู้สึกว่าตัวเองนั่งได้ถึงสิบห้านาที โดยที่ไม่ลืมตาเลย และไม่คิดฟุ้งซ่านด้วย หนูเริ่มผ่อนคลายจากความเครียดที่มีอยู่ในตัวเอง หนูนั่งเห็นหน้าแม่ตลอดเวลา และเห็นหน้าลูกสาวของหนู ทุกครั้งที่ได้นั่งสมาธิเลยค่ะ

 

 

 

        การบวชอุบาสิกาแก้วในครั้งนี้ พี่เลี้ยงสอนให้หนูมีความเรียบร้อยมากขึ้น ทั้งการจัดเก็บของ การพับผ้า สอนให้ทำอย่างเรียบร้อย หนูคิดว่าถ้าได้ออกไปจะไปเปลี่ยนแปลงจัดบ้านใหม่ จะจัดเก็บเสื้อผ้าของลูกและของแม่ ให้เป็นระเบียบเรียบร้อย และหนูยังได้เรียนรู้เรื่องความสะอาด หนูจะเอาไปใช้ในชีวิตประจำวันค่ะ โครงการนี้ดีกว่าที่หนูคิดไว้ เพราะทำให้เราสบายกาย สุขใจในธรรมะ และผ่อนคลายความเครียด หนูรู้สึกชอบมากค่ะ ถ้ามีอีกก็จะขอไปบวชอีกค่ะ

 

        ตอนที่ยังอยู่ข้างนอก หนูกับแม่และครอบครัวพักอยู่แถวๆตลาดไท ขับรถผ่านวัดพระธรรมกายเป็นประจำทุกวัน หนูไม่เคยคิดที่จะเข้าไปเลย และไม่ได้สนใจที่จะทำบุญด้วย ครอบครัวของหนูจะเข้าวัดทำบุญเฉพาะช่วงเทศกาลเท่านั้น แต่พอหนูต้องมาอยู่ที่นี่ แม่ของหนูก็คิดว่ามันเป็นเรื่องเวรกรรมแน่นอน แม่จึงไปทำบุญทุกวันพระ เพื่อจะเอาบุญมาช่วยหนู ความสุขที่หนูได้บวชในครั้งนี้ มันปลื้มปีติยินดีอย่างบอกไม่ถูก หนูได้เป็นหนึ่งในล้าน ที่ได้รับผ้าสไบแก้ว หนูจะกลับตัวกลับใจ หนูอยากเข้าวัดทุกวัน หนูคิดว่า...อะไรก็ช่วยเราไม่ได้นอกจากเราจะต้องสะสมบุญ เมื่อหนูได้ปฏิบัติธรรม ก็รู้สึกผ่อนคลายความเครียด มีกำลังใจอยู่ต่อ พระอาจารย์ก็สอนให้รู้ว่าเรื่องที่เราผิดพลาดไปแล้ว ก็ปล่อยให้มันผ่านไป ลืมมันให้หมดและทำวันนี้ให้ดีที่สุด เรายังมีโอกาส คนเราก็เคยผิดพลาดกันทุกคน และสามารถเริ่มชีวิตใหม่ได้ พระอาจารย์สอนให้หนูได้ข้อคิดหลายอย่าง บางคนพิการก็ยังอยู่ได้ เพราะมีธรรมะในใจ การอบรมในครั้งนี้ทำให้หนูรู้จักการรักษาศีล รู้ว่านรก-สวรรค์มีจริง ถ้าเราทำทาน รักษาศีลทุกวัน ก็เป็นบุญแก่เรา

 

        นับจากนี้เป็นต้นไป หนูจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ จะสู้ไม่ย่อท้อ เพราะยังมีคนข้างนอกรอหนูอยู่ หนูจะทำตามที่หลวงพ่อและพระอาจารย์สอน จะเอาอย่างหลวงพ่อที่แม้ร่างกายของหลวงพ่อจะไม่ค่อยแข็งแรง หลวงพ่อก็ยังสู้ไม่เคยย่อท้อ ทำทุกอย่างเพื่องานพระพุทธศาสนา แม้จะเหนื่อยแค่ไหน หลวงพ่อก็ฟันฝ่ามาสอนธรรมะให้แก่พวกเรา และสอนให้ทุกคนเป็นคนดี หันมาช่วยกันปกป้องพระพุทธศาสนา ถ้าออกไปหนูก็จะไปชวนพี่น้องของหนูให้มาร่วมทำบุญ และบวชค่ะ และคิดว่าการเปิดบ้านกัลยาณมิตรก็เป็นเรื่องที่ดี หนูอยากให้คนที่ทำงานอย่างเดียวและไม่มีเวลาให้ตัวเอง ได้มานั่งปฏิบัติธรรมที่บ้านของหนูทุกเย็น เขาจะได้รับรู้ว่า การมานั่งสมาธิเป็นการพักผ่อนร่างกายอย่างหนึ่ง และเป็นการพักผ่อนใจที่ดีที่สุด เหมือนที่หนูเคยได้รับจากโครงการบวชอุบาสิกาแก้ว เพราะหนูรู้แล้วค่ะว่า...บุญเท่านั้นที่จะติดตามตัวเราไปทุกภพทุกชาติ ชาติหน้าเราจะได้มีชีวิตที่ดีกว่าแน่นอนค่ะ

 

        หนูได้เขียนเรียงความฉบับนี้ หนูมีความสุขมาก...มากจนบรรยายไม่ถูก ทุกคนอาจจะมีความทุกข์ไม่ว่าเรื่องใด ก็ขอให้คิดว่าเรามีบุญขนาดไหนที่ได้เกิดมาเป็นคน มีโอกาสได้ทำบุญ ดีกว่าเป็นสัตว์เดรัจฉานที่ไม่มีโอกาสสร้างบุญ เราเกิดมาเป็นคนทั้งที ต้องรีบสร้างบุญไว้เยอะๆนะคะ

 

************************