เมื่อพระราชาของแคว้นที่สองยอมจำนนแล้ว คุณพ่อของลูก (ในพุทธันดรที่ผ่านมา)-จึงออกคำสั่งให้กองกำลังทหารเกือบทั้งหมด ถอนกำลังออกไปจากแนวชายแดนระหว่างแคว้นแห่งนั้น จะมีเหลืออยู่ก็เพียงแค่บางส่วนเท่านั้น ที่คอยดูแลความสงบเรียบร้อยตามแนวตะเข็บชายแดนระหว่างแคว้น ภายหลังจากที่สถานการณ์ต่างๆเริ่มคลี่คลายลง ตัวลูกก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่ตนเองสามารถยุติสงครามระหว่างแคว้นที่กำลังจะเกิดขึ้นในครั้งนี้ได้สำเร็จ

 

 

 

        นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา พระราชาของแคว้นที่สอง ซึ่งในตอนนี้ได้กลายเป็นแคว้นประเทศราชของแคว้นที่หนึ่ง ซึ่งเป็นแคว้นบ้านเกิดของลูก ก็ได้ส่งเครื่องบรรณาการมาให้กับแคว้นของลูกทุกๆปี

 

 

 

        ด้วยความที่แคว้นที่หนึ่งสามารถเข้ายึดพื้นที่ของแคว้นทั้งสองได้ จึงทำให้แคว้นบ้านเกิดของลูกมีอำนาจมากที่สุดในบรรดาแคว้นทั้งหมด ที่ตั้งอยู่ในแถบหมู่เกาะทางฝั่งทิศตะวันออกเฉียงใต้ของแคว้นพระราชาองค์ที่ออกบวช หลังจากนั้น ตัวลูกก็ได้เริ่มทำการฟื้นฟูเขตหัวเมืองที่อยู่ตามแนวตะเข็บชายแดนซึ่งได้รับผลกระทบจากภัยสงคราม ให้กลับมามีความเป็นอยู่อย่างสงบสุข และมีเศรษฐกิจที่เจริญรุ่งเรือง อีกครั้งหนึ่ง

        และด้วยความที่ตัวลูกได้มีโอกาสทำความรู้จักกับเจ้าหญิงผู้มีสิริโฉมงดงามแห่งแคว้นกันชนฝั่งทิศเหนือ ในคราวที่ตัวลูกและเธอได้ช่วยกันเจรจาโน้มน้าวให้พระราชาของแคว้นที่สองประกาศยอมแพ้ จนเป็นผลทำให้สันติภาพระหว่างแคว้นบังเกิดขึ้น ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้ในเวลาต่อมา ตัวลูกและเธอต่างก็มีความสนิทสนมคุ้นเคยกันมากขึ้น จนในที่สุด จากความสนิทสนมคุ้นเคยกันแบบเพื่อนร่วมอุดมการณ์ ก็ได้พัฒนาและแปรเปลี่ยนความสัมพันธ์จนกลายเป็นความรักแบบเกินเพื่อน

 

 

 

        แต่ทว่า ด้วยวิบากกรรมเก่าที่ตัวลูกและเจ้าหญิงแห่งแคว้นกันชนฝั่งทิศเหนือ ต่างเคยอธิษฐานจิตเอาไว้ในช่วงที่โกรธเคืองกัน ในหลายภพชาติก่อนๆโน้นว่า “ขออย่าให้ได้พบได้เจอกันอีกเลย”-ได้ช่องตามมาส่งผลในพุทธันดรที่ผ่านมา จึงทำให้ในช่วงที่ลูกและเธอได้มาเจอกัน ความสัมพันธ์ของลูกและเธอจึงมีอุปสรรคมาขวางกั้น เพราะต่างคนต่างก็มีคู่หมั้นคู่หมายที่ทางผู้ใหญ่จัดหาไว้ให้อยู่แล้ว ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้ตัวลูกและเจ้าหญิงแห่งแคว้นกันชนฝั่งทิศเหนือ (หรือเทพธิดาข้างกายของลูกในภพชาติปัจจุบัน)-ต้องจำใจแยกจากกัน ไปทำหน้าที่ของตัวเองในที่สุด

 

 

 

        ทางฝ่ายของตัวลูกก็ได้ไปทำหน้าที่ปกครอง และดูแลความเป็นอยู่ของประชาชน ในแคว้นเมืองขึ้นที่เพิ่งไปยึดมาได้ โดยตัวลูกได้ไปจัดการทุกอย่างด้วยความเรียบร้อย จนทำให้ประชาชนกินดีอยู่ดีและมีความสุขกันอย่างถ้วนหน้า และในทุกๆครั้งที่ลูกได้ทำบุญแบบสงเคราะห์โลก ลูกก็มักจะอธิษฐานจิตกำกับอยู่เสมอๆว่า “ขอให้ข้าพเจ้าสามารถช่วยเหลือผู้ที่กำลังตกทุกข์ได้ยาก หรือผู้ที่ลำบากเดือดร้อน สามารถช่วยให้ผู้ที่อดอยากขาดแคลนอาหารได้มีอาหารกิน ช่วยให้ผู้ที่กำลังจะล้มตายจากภัยสงครามได้รอดชีวิตและได้พบกับสันติภาพ และขอให้ข้าพเจ้าสามารถทำให้ทุกๆคนไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม ได้มีความสุข”

 

 

 

        ด้วยความที่ตัวลูกเป็นผู้ที่มีจิตใจอันงดงาม ต้องการให้สันติภาพเกิดขึ้นในแคว้นต่างๆอย่างแท้จริง อีกทั้งยังปกครองดูแลแคว้นประเทศราชทั้งสองเป็นอย่างดี โดยไม่มีการกดขี่ข่มเหงประชาชนภายในแคว้นประเทศราชทั้งสองเลยแม้แต่น้อย ดังนั้น เมื่อพระราชาของแคว้นที่สองเห็นถึงความจริงใจและคุณงามความดีในตัวของลูกเช่นนี้แล้ว พระราชาของแคว้นที่สองจึงได้ตัดสินใจยกลูกสาวให้เป็นเชลยศึกอันทรงเกียรติหรือเป็นภรรยาของตัวลูกนั่นเอง

 

 

 

        ในเวลาต่อมา ภรรยาของลูก (เจ้าหญิงแห่งแคว้นที่สอง)-ได้ตั้งครรภ์ และเมื่อถึงวันที่ครบกำหนดคลอด กลับเป็นวันที่ตัวลูกรู้สึกเศร้าโศกเสียใจเป็นอย่างมาก เพราะภรรยาของลูกได้เสียชีวิตไปในขณะที่กำลังคลอดลูกชาย ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้ตัวลูกต้องสูญเสียทั้งภรรยาและลูกชายอันเป็นที่รักไป

 

 

 

        ส่วนวิบากกรรมที่ทำให้ตัวลูกต้องสูญเสียทั้งภรรยา และลูกชายอันเป็นที่รักไป ทั้งนี้ก็เป็นเพราะวิบากกรรมปาณาติบาตที่ตัวลูกเคยทำให้เด็กหลายๆคนต้องจมน้ำตาย ในหลายภพชาติก่อนๆโน้น ได้ตามมาส่งผล เรื่องก็มีอยู่ว่า...ในภพชาติดังกล่าว ลูกได้เกิดเป็นกุลบุตรรูปงาม และเมื่อลูกโตขึ้นแล้ว ลูกก็ได้ทำหน้าที่เป็นกัปตันเรือใหญ่ที่มีลักษณะคล้ายๆกับเรือสำเภาในปัจจุบัน วันหนึ่ง ขณะที่ตัวลูกกำลังเดินเรือออกจากท่า ก็ได้มีหมอกมาปกคลุมอย่างหนาแน่น จนทำให้ตัวลูกมองไม่เห็นทาง แต่ด้วยความที่ตัวลูกประมาทและมั่นใจในฝีมือการเดินเรือของตัวเองมากเกินไป จึงทำให้ตัวลูกไม่สนใจกับหมอกเหล่านั้น มิหนำซ้ำ...ยังรีบออกเดินเรือฝ่าม่านหมอกไปอย่างรวดเร็วอีกด้วย

 

 

 

        ด้วยสภาพบรรยากาศที่มีหมอกปกคลุมอย่างหนาแน่น กอปรกับความประมาทของตัวลูกนี้เอง จึงทำให้เรือของลูกได้พุ่งชนกับเรือโดยสารที่มีพวกชาวบ้านและเด็กๆเป็นจำนวนมากนั่งอยู่ภายในเรือ จนเป็นผลทำให้เด็กหลายๆคนพลัดตกลงไปในน้ำ และด้วยความที่หมอกยังปกคลุมหนาแน่น จึงทำให้ไม่มีใครสามารถที่จะช่วยชีวิตเด็กๆเอาไว้ได้ จากอุบัติเหตุในครั้งนี้ ทำให้หลายๆครอบครัวต้องสูญเสียลูกอันเป็นที่รักของตัวเองไป

 

 

 

        ด้วยวิบากกรรมที่ตัวลูกเคยทำให้เด็กหลายๆคนต้องจมน้ำตาย เพราะความประมาทนี้เอง จึงส่งผลทำให้ในภพชาติต่อๆมาหลังจากนั้น รวมถึงในพุทธันดรที่ผ่านมาด้วย ตัวลูกต้องสูญเสียลูกอันเป็นที่รักไปตั้งแต่เขาอายุยังน้อย และมีความรู้สึกเช่นเดียวกับครอบครัวที่ต้องสูญเสียลูกอันเป็นที่รักของตัวเองไป นอกจากนั้น ในบางภพชาติ เมื่อวิบากกรรมดังกล่าวได้มารวมกับวิบากกรรมปาณาติบาตอื่นๆที่ตัวลูกได้เคยทำเอาไว้ จึงส่งผลทำให้ตัวลูกมีสุขภาพไม่แข็งแรง และมีอาการเจ็บป่วยอยู่บ่อยๆ และในภพชาติปัจจุบัน วิบากกรรมดังกล่าวนี้ก็ได้ไปดึงดูดเอาคนที่มีวิบากกรรมปาณาติบาต ให้มาเกิดเป็นลูกชายของลูก และก็ต้องมาเสียชีวิตไปตั้งแต่เขามีอายุเพียงแค่สองขวบ

 

 

 

        ภายหลังจากที่ภรรยาคนแรกของลูก (เจ้าหญิงของแคว้นที่สอง)-และลูกชายของลูกเสียชีวิตไปแล้ว ภายในใจของตัวลูกก็เต็มไปด้วยความเศร้าโศกเสียใจอยู่ตลอดเวลา ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้ตัวลูกเริ่มแสวงหาที่พึ่งทางใจ เพื่อให้ตัวเองคลายจากความทุกข์

 

 

 

        จนกระทั่งอยู่มาวันหนึ่ง ตัวลูกก็ได้คุยกับพ่อค้าที่มาจากแคว้นของพระราชาองค์ที่ออกบวช ซึ่งเดินทางมาทำการค้าที่แคว้นของตัวลูก เมื่อตัวลูกได้ฟังเรื่องราวเกี่ยวกับพระราชาองค์ที่ออกบวช (ในขณะนั้นพระองค์ได้ออกบวชแล้ว)-ก็เกิดความสนใจในเรื่องราว และปฏิปทาต่างๆของพระองค์

 

 

        กอปรกับในตอนนั้น ตัวลูกก็กำลังแสวงหาที่พึ่งทางใจอยู่พอดี ด้วยเหตุนี้เอง ตัวลูกจึงได้ตัดสินใจออกเดินทางไปยังแคว้นของพระราชาองค์ที่ออกบวช ในฐานะทูตสันถวไมตรีจากแคว้นที่ตั้งอยู่ในแถบหมู่เกาะทางฝั่งทิศตะวันออกเฉียงใต้ของแคว้นพระราชาองค์ที่ออกบวช