เจ็บกะด้อกะเดี้ย

View this page in: 中文

CASE STUDY

เจ็บกะด้อกะเดี้ย

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

ลูก ได้เข้าวัดครั้งแรก เมื่อวันอาทิตย์ต้นเดือนพฤษภาคม พ.ศ.2539 เพราะลูกได้อ่านหนังสือเกี่ยวกับการสร้างองค์พระประจำตัว หลังจากนั้นลูกก็ได้มาเป็นอาสาสมัครแผนกธรรมบาล ลูกได้สร้างองค์พระถวายพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย หนึ่งองค์ ถวายคุณยายอาจารย์ มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง หนึ่งองค์ สร้างให้คุณพ่อและคุณแม่ อีกท่านละหนึ่งองค์ และยังได้ชวนคุณพ่อคุณแม่ของเพื่อน สร้างองค์พระให้เพื่อนที่เสียชีวิต หนึ่งองค์ และสร้างให้ตัวเองอีกหนึ่งองค์ และยังได้ร่วมบุญทุกๆบุญของวัดมาโดยตลอด

ลูกเกิดในครอบครัวเกษตรกรที่ยากจน และมีความเป็นอยู่ที่ลำบาก เมื่อลูกเกิดมาอายุได้หนึ่งขวบ ก็เป็นโรคคอตีบ และถูกหมอเจาะคอเพื่อผ่าตัด ซึ่งต่อมาหมอได้บอกว่า “ถ้ามาช้ากว่านี้ก็อาจจะเสียชีวิตได้”

ต่อมา เมื่ออายุ 10ขวบ ลูกได้ไปช่วยคุณยายขุดดินกับหลานยายคนอื่นๆ ขณะขุดดินอยู่นั้นลูกก็ได้ก้มลงเก็บเศษไม้ บังเอิญลูกชายของน้าวัยไล่เลี่ยกัน ก็เอาจอบขุดดิน ฟันลงมาที่ศีรษะของลูกโดยไม่ได้ตั้งใจ ไปหาหมอก็ถูกเย็บมา 20เข็ม

ต่อมาเมื่ออายุ 13ปี ที่โรงเรียนในชั่วโมงวิชาปิงปอง คุณครูก็ให้ไปช่วยกันขุดดินที่ข้างรั้วโรงเรียน เมื่อลูกเดินไปเพื่อจะข้ามรั้วลวดหนามเก่าๆ ลูกกลับเดินไปชนลวดหนามล้มลง จนถูกลวดหนามกรีดหน้าแข้งข้างขวาเป็นแผลยาว 10เซนติเมตร ลูกชักสงสัยว่าทำไมลูกต้องเจ็บตัวบ่อยมาก...เจ็บล้วนๆไม่ปนอย่างอื่นเลยครับ

พออายุประมาณ 14ปี ลูกก็ไปทำงานรับจ้างดายหญ้า แต่วันนั้นลูกเกิดอาการเมารถ เจ้าของไร่จึงให้ลูกไปพักที่ใต้โคนต้นไม้ก่อน ต่อมาประมาณ 30นาที ลูกมีความรู้สึกว่ามีคนมาปลุกว่า “ลุกขึ้น...รถจะเหยียบ” หลังจากสิ้นเสียงนั้นประมาณ 30วินาทีลูกก็รู้สึกว่า ขาของลูกอยู่ใต้เพลาล้อรถ ลูกจึงตื่นและตะโกนออกไปว่า “รถเหยียบ” เมื่อคนขับรถซึ่งก็คือเจ้าของไร่ได้ยินดังนั้น จึงหยุดรถแล้วลงมาดู ด้วยอาการตกใจ แต่ลูกไม่เป็นอะไรมาก แค่ขาถลอกเลือดออกซิบๆเล็กน้อยเท่านั้น

คุณพ่อของลูก ดื่มสุรา สูบบุหรี่ มาตั้งแต่อายุ 15ปี คุณพ่อชอบดื่มเหล้าขาวมาก เวลาคุณพ่อไม่เมา ท่านจะเป็นคนใจดี มีเหตุผล มีระเบียบวินัย รักความสะอาด ทำอาหารเก่งและอร่อยด้วยครับ แต่ถ้าเมาแล้วกลับกลายเป็นคนละคน คุณพ่อจะโมโหง่ายและพูดเสียงดังมาก มักจะเอะอะโวยวาย เวลาลูกทำอะไรช้า ก็จะไม่ถูกใจท่าน ท่านจะลุกขึ้นเดินมาตบหัวของลูกอย่างแรงจนหัวคะมำ ซึ่งลูกๆของคุณพ่อทุกคนจะโดนอย่างนี้คล้ายๆกัน

เวลาที่คุณพ่ออยากดื่มเหล้า ก็มักจะให้ลูกๆไปซื้อให้ ถ้าหากใครไม่ไปซื้อให้ ก็จะถูกคุณพ่อเอาหางกระเบนตีจนแสบผิวหนัง เลือดไหลซิบๆออกมา หรือจะตีจนกว่าจะยอมไปซื้อให้ ซึ่งลูกเองก็เคยโดนคุณพ่อตีแบบนี้ ทั้งๆที่ลูกไม่อยากไปซื้อเหล้าให้ท่านเลย

เมื่อคุณพ่อเมาแล้ว ก็จะทะเลาะกับคุณแม่ทุกวัน ถึงขั้นทำร้ายร่างกายคุณแม่ แต่คุณพ่อก็ไม่สามารถทำอะไรคุณแม่ได้ เพราะคุณแม่จะสู้ ไม่ว่าอะไรอยู่ใกล้มือ คุณแม่ก็จะหยิบมาเป็นอาวุธป้องกันตัว เช่น มีดดายหญ้า ไม้ตีพริก ไม้ขัดหม้อ มีดอีโต้ เป็นต้น คุณแม่เคยเอาไม้ตีพริกตีหัวคุณพ่อแตก จนถูกเย็บไปหลายเข็ม และเคยเอามีดดายหญ้าฟันแขนคุณพ่อมาแล้ว พอคุณพ่อเห็นคุณแม่ถืออาวุธก็ไม่กล้าทำร้ายคุณแม่ เพราะคุณแม่สู้

เมื่อคุณพ่อทำร้ายคุณแม่ไม่ได้ก็มาลงที่ลูกแทน ตอนนั้นลูกได้แต่ปกป้องตนเองโดยการยกแขนปัดป้องตัวเอง เมื่อคุณพ่อเมามากยังไม่หายโมโห ลูกก็นอนบนบ้านไม่ได้ ต้องแอบไปนอนที่ใต้ถุนบ้านซึ่งเป็นพื้นดิน ลูกต้องจำใจบริจาคเลือดให้ยุงเป็นประจำ ต้องรอจนกระทั่งคุณพ่อนอนหลับ ลูกจึงขึ้นไปนอนบนบ้านได้ ซึ่งบางครั้งลูกต้องนอนฟังคุณพ่อบ่นเอะอะโวยวายบนบ้านเกือบทั้งคืน จนลูกหลับไปที่ใต้ถุนบ้าน จนกระทั่งถึงเช้า...เป็นอย่างนี้เป็นประจำ

ต่อมา ปี พ.ศ.2542 คุณพ่อป่วยเป็นอัมพฤกษ์ และเบาหวาน แต่ก็ยังคงดื่มเหล้าเป็นประจำ ใครห้ามก็ไม่ฟัง ต่อมาปี พ.ศ.2544 คุณพ่อเลิกดื่มสุรา แต่อาการป่วยกลับมากขึ้น และได้เสียชีวิตเมื่อเดือนกรกฎาคม พ.ศ.2544 รวมอายุได้ 64ปี

เพื่อนผู้หญิงของลูกคนหนึ่ง มีนิสัยคล้ายผู้ชาย ใจร้อน วู่วาม เมื่อปี พ.ศ.2539 มีผู้ชายคนหนึ่งมาหลงรักเธอ แต่ผู้ชายคนนี้มีภรรยาและลูกแล้ว เพื่อนของลูกไม่ได้มีใจให้เขาเลย ต่อมาผู้ชายคนนี้ก็พาเพื่อนของเขามาจับตัวเพื่อนของลูกไปที่จังหวัดระยอง และได้จับเธอกรอกยาพิษฆ่าเธอตาย แล้วนำร่างของเธอไปทิ้งในป่า จนทางบ้านของเธอออกค้นหาจนพบศพ ต่อมาชายที่ลักพาตัวเพื่อนของลูกไปกรอกยาพิษนั้น ก็ได้กินยาพิษตายตามในเวลาต่อมา

ปัจจุบัน ลูกรับบุญอยู่ที่ ศูนย์การศึกษาเขาแก้วเสด็จ โดยลูกมารับบุญตั้งแต่ยุคบุกเบิกในปี พ.ศ.2544 ตอนนั้นลำบากมากที่สุด อากาศทั้งร้อนและแห้งแล้ง ต้องใช้ไฟฟ้าจากเครื่องปั่นไฟ ต้องซื้อน้ำดื่มเป็นคันรถ น้ำใช้ก็ตักในสระที่ขุด น้ำก็ขุ่น เวลาซักผ้าหรืออาบน้ำ ต้องนำสารส้มมาแกว่งก่อน ที่พักก็เป็นกระท่อม ฝาเปิดทั้ง 4ด้าน เวลาฝนตกก็จะเปียก เป็นอยู่อย่างนี้ 3เดือน จึงได้บ้านพักฝาจาก ทำให้ลูกนึกถึงการสร้างบารมีของวัดพระธรรมกายในยุคแรกๆ และทำให้ลูกมีกำลังใจฟันฝ่าอุปสรรคต่างๆที่เกิดขึ้นจนถึงปัจจุบันนี้ครับ

(คุณครูไม่ใหญ่: ถูกแล้ว...ที่ลูกอดทนและลุยสู้สร้างบารมีอย่างเต็มกำลังความสามารถ

แล้วรางวัล คือ บุญบารมีนั้น รอลูกอยู่)

ที่เขาแก้วเสด็จแห่งนี้ ในช่วงหน้าหนาวตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน หญ้าคาที่ขึ้นบนภูเขาจะแห้ง จะเกิดไฟป่าขึ้นทุกปี และแล้ววันหนึ่ง สามเณรรูปหนึ่งที่นี่ ได้ยินประกาศว่า ไฟไหม้ที่ภูเขา ขอกำลังสามเณรไปช่วยดับไฟ สามเณรจึงได้วิ่งขึ้นรถพร้อมหมู่คณะ เมื่อไปถึงบริเวณที่ไฟไหม้ป่า พระภิกษุ-สามเณรได้ช่วยกันล้อมเป็นวงกลม จนดับไฟได้

ขณะนั้น สามเณรรูปนั้นเห็นว่า จุดที่ดับไฟจุดใหญ่ๆ มีกำลังคนดับไฟมากแล้ว จึงได้เดินขึ้นไปดับไฟที่อยู่ด้านบนของภูเขา ขณะที่กำลังดับไฟอยู่ เพลิงก็ลุกโหมขึ้นรอบๆตัวสามเณร สามเณรมีความคิดในขณะนั้นว่าจะวิ่งหนีขึ้นภูเขาแต่ไม่มีแรง จึงตัดสินใจวิ่งฝ่าเปลวเพลิงที่กำลังลุกไหม้อยู่ออกมา ขณะที่วิ่งออกมานั้น รองเท้าก็หลุดทำให้สามเณรต้องวิ่งเหยียบถ่านเพลิงแดงๆออกมา

เมื่อมองที่ขาของตนเอง ก็รู้สึกร้อนและแสบมาก สามเณรจึงพยายามปฐมพยาบาลตนเองเบื้องต้น ด้วยการหาดินกลบเท้า และใช้เท้าตะกุยพื้นดิน จึงทำให้หนังที่ฝ่าเท้าหลุดออกมา มีอาการปวดแสบ ปวดร้อนมาก จะเดินต่อไปก็ไม่ไหว จึงมองหาที่นั่งพัก ก็เห็นก้อนหินก้อนหนึ่ง แต่เมื่อนั่งลงไป ก้อนหินก้อนนั้นก็ร้อนมาก ทำให้ก้นพอง จึงได้เอามือทั้งสองข้างยันตัวขึ้น มือทั้งสองข้างก็พองอีก

สามเณรจึงตะโกนเพื่อขอความช่วยเหลือ ต่อมาก็ได้นำตัวของสามเณรส่งโรงพยาบาล และต้องเข้ารับการผ่าตัดถึง 7ครั้ง โดยครั้งแรกหมอได้ผ่าตัดเอาเนื้อที่ถูกไฟไหม้จนสุกออก และคีบเอาเศษถ่านเพลิงที่ติดอยู่กับฝ่าเท้าออก ในการผ่าตัดครั้งต่อๆมา หมอจะตัดเนื้อเยื่อที่สุกออก ทำให้ได้รับความทุกข์ทรมานปวดแสบปวดร้อนมาก ต้องพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลประจำจังหวัดนานถึง 3เดือน

เขาแก้วเสด็จแห่งนี้ มีตำนานเล่ากันว่า ในทุกวันพระขึ้น 15ค่ำ จะมีดวงไฟกลมๆสว่างๆลอยไปลอยมา ตั้งแต่ก่อนที่หมู่คณะจะมาอยู่ที่ศูนย์การศึกษาเขาแก้วเสด็จ แม้แต่เจ้าภาพบางรายที่มาพักค้างที่ศูนย์การศึกษาเขาแก้วเสด็จ ก็ได้เห็นดวงไฟกลมๆสว่างๆนี้กันมาหลายรายแล้ว ด้วยเหตุนี้เองจึงได้ตั้งชื่อสถานที่แห่งนี้ว่า “เขาแก้วเสด็จ”

คำถาม

1.คุณพ่อมีวิบากกรรมอะไร จึงเป็นโรคเบาหวานและอัมพฤกษ์ คุณพ่อเสียชีวิตแล้ว ท่านมีปรโลกเป็นอย่างไร มีความเป็นอยู่อย่างไร และมีข้อความอะไรฝากมาหรือไม่ครับ

2.เพื่อนของลูก เธอมีวิบากกรรมใด จึงถูกลักพาตัวไปกรอกยาพิษ แล้วนำร่างไปทิ้งในป่า เธอมีวิบากกรรมอย่างไรกับผู้ชายที่ฆ่าเธอครับ

3.เพื่อนของลูกที่ถูกกรอกยาพิษตายแล้วไปไหน มีความรู้สึกอย่างไร และเธอได้รับบุญจากการที่คุณพ่อ-คุณแม่ของเธอ ได้สร้างองค์พระให้หรือไม่อย่างไรครับ

4.ลูกมีวิบากกรรมใด ที่ต้องเป็นโรคคอตีบตั้งแต่อายุหนึ่งขวบ และยังโดนจอบฟันหัวตอนอายุ 10ขวบ อายุ 13ปีถูกลวดหนามกรีดหน้าแข้งขวา และบุญใดที่รอดตายไม่ถูกรถเหยียบตอนอายุ 14ปีครับ เสียงที่ลูกได้ยินว่า “ลุกขึ้น...รถจะเหยียบ” นั้น เกิดจากอะไรครับ

5.ลูกมีวิบากกรรมใด จึงต้องนอนใต้ถุนบ้าน และถูกยุงกัดเป็นประจำ เวลาที่คุณพ่อเมาครับ

6.ลูกมีวิบากกรรมใด ที่ต้องเกิดในครอบครัวที่ลำบากและยากจน และยังถูกคุณพ่อบังคับให้ไปซื้อเหล้าให้ท่านครับ

7.ลูกเคยสร้างบุญบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไร และก่อนมาเกิดมาจากที่ไหนครับ ทำไมลูกจึงรู้สึกผูกพันกับศูนย์การศึกษาเขาแก้วเสด็จ และได้ไปสร้างบารมีที่นี่ตั้งแต่ยุคบุกเบิก ซึ่งมีความลำบากครับ

8.สามเณรที่ศูนย์การศึกษาเขาแก้วเสด็จ ท่านมีวิบากกรรมอะไร จึงถูกไฟไหม้ที่เท้าข้างซ้าย ขณะที่ขึ้นไปดับไฟบนเขา และถูกผ่าตัดที่เท้าหลายครั้งครับ สามเณรเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไรครับ

9.ดวงแก้วที่มักจะเห็นลอยสว่างไปมา บริเวณศูนย์การศึกษาเขาแก้วเสด็จ ในวันพระขึ้น 15ค่ำ คือ อะไรครับ

ลูกขอกราบแทบเท้าขอบพระคุณ พระเดชพระคุณหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่ ที่ได้ให้ความกระจ่างแจ้งแก่ปัญญา ในเรื่องกฎแห่งกรรมที่ลูกได้กราบเรียนถามมาในครั้งนี้ครับ

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมา หาว 1 ที

แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

1.คุณพ่อเป็นโรคเบาหวานและอัมพฤกษ์ เพราะกรรมในอดีตและปัจจุบัน ได้ฆ่าสัตว์ทำอาหาร ทำกับแกล้ม และเวลาเมาก็มักจะทุบตีทำร้ายบุตร-ภรรยา มาส่งผล

ตายแล้ว ก็ดำดิ่งไปสู่มหานรกขุม5 ด้วยการดื่มสุราเป็นอาจิณ มีคตินิมิตดำมืด กำลังโดนนายนิรยบาลกรอกน้ำกรดสีดำร้อนแรง ทุกข์ทรมานมาก ตายเกิดนับครั้งไม่ถ้วน ไม่มีโอกาสพักเลย ไม่ได้รับบุญที่อุทิศไปให้
แต่บุญที่อุทิศไปก็จะไปคอยอยู่ที่ยมโลก ไม่มีข้อความอะไรฝากมา เพราะไม่มีเวลาพักจากการทรมานเลย

2.เพื่อนของลูกถูกลักพาตัวไปกรอกยาพิษ แล้วนำร่างไปทิ้งไว้ในป่า เพราะกรรมในอดีต ได้ผูกเวรกับผู้ชายคนนั้น

เรื่องมีอยู่ว่า เธอเคยเป็นคู่รักกับผู้ชายคนนั้น ได้เคยสัญญากันว่า “จะอยู่ด้วยกัน ตายด้วยกัน” แต่ต่อมาก็เกิดเหตุทะเลาะกัน ทำให้ผู้ชายแค้นใจ ได้จับเธอมากรอกยาพิษตาย และตัวเองก็กินยาตายไปด้วยกัน เป็นดังนี้มาหลายชาติแล้ว
ผังเก่าติดตัวมา เมื่อมาเจอกันในชาตินี้ ก็ทำเหมือนเดิมอีก

3.เพื่อนของลูกที่ถูกกรอกยาพิษตาย ตายแล้ว ใหม่ๆก็เป็นกายสัมภเวสี ร่อนเร่พเนจรอยู่พักหนึ่ง เธอรู้สึกสับสน งง ทำอะไรไม่ถูกเลย วนไปเวียนมา หาทางกลับบ้านแต่ไม่เจอ ต่อมาได้รับบุญที่อุทิศไปให้ เธอก็ไปเกิดใหม่เป็นมนุษย์นานแล้ว

4.ตัวลูกเป็นโรคคอตีบตั้งแต่หนึ่งขวบ เพราะกรรมในอดีต ตอนเป็นเด็กชอบพับคอลูกสัตว์เล่น แกล้งให้มันทรมาน เช่น ลูกแมว ลูกสุนัข วิบากกรรมนี้ มาส่งผล

ถูกฟันด้วยจอบตอนอายุ 10ขวบ ถูกลวดหนามกรีดหน้าแข้งขวา ถูกรถเหยียบแต่ไม่ตายตอนอายุ 14ขวบ เพราะเศษกรรม จากการเป็นทหาร ที่ทำร้ายข้าศึกเพื่อรีดข่าว มาส่งผล

เสียงที่ตัวลูกได้ยินว่า “ลุกขึ้น...รถจะเหยียบ”_นั้น ก็เกิดจากบุญที่เคยสร้างไว้กับหมู่คณะ จึงทำให้รุกขเทวดาซึ่งอยู่แถวนั้น เกิดความเอ็นดู จึงช่วยบอกให้รู้ตัวขึ้นมา

5.ลูกต้องนอนใต้ถุนบ้านและถูกยุงกัดเป็นประจำยามที่คุณพ่อเมา เพราะเศษกรรมคบคนพาล กับกรรมที่ในอดีต เคยมีทิฐิมานะว่ายาก มักโกรธ ใครเตือนไม่ได้ มารวมส่งผลให้อยู่ในครอบครัวที่มีสิ่งแวดล้อมดังนี้

6.ลูกต้องเกิดในครอบครัวที่ลำบากยากจน และถูกคุณพ่อบังคับให้ไปซื้อเหล้า เพราะตระหนี่ ทำทานมาน้อย ตระหนี่ลาภสักการะ คบคนพาล ว่ายาก มีมานะทิฐิดังกล่าว มาส่งผล

7.ลูกเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมา โดยเมื่อพุทธันดรที่ผ่านมา ก็ได้เป็นทหารของพระราชาองค์ที่ออกบวช ได้รบทัพจับศึก ฆ่าข้าศึกตายพอสมควร

ต่อมาได้ออกบวชตามพระราชา เมื่อบวชแล้ว มีมานะทิฐิมาก ว่ายาก ตระหนี่ลาภสักการะ มักโกรธ
ได้ทำหน้าที่เผยแผ่จนตลอดชีวิต มีผลการปฏิบัติธรรมเข้าถึงดวงใสๆตอนช่วงท้ายของชีวิต ที่คลายทิฐิมานะ พอเอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีได้

ที่ผูกพันกับการบุกเบิกศูนย์ศึกษาเขาแก้วเสด็จนั้น ก็เป็นเรื่องผูกพันในปัจจุบัน ที่ทุ่มเทชีวิตในการบุกเบิกตรงนี้

8.สามเณรที่เขาวัดแก้วเสด็จองค์นั้น ถูกไฟไหม้ที่เท้าข้างซ้ายขณะขึ้นไปดับไฟบนภูเขา และถูกผ่าตัดที่เท้าหลายครั้ง เพราะในอดีต ชอบล่าสัตว์เป็นเกมกีฬา โดยมักจะเผาป่าไล่สัตว์แล้วก็เลือกไล่ยิงสัตว์

แต่ปัจจุบันเป็นเศษกรรมแล้ว รวมทั้งมีบุญที่เคยสร้างกับหมู่คณะทั้งในอดีตและปัจจุบันได้คุ้มครองเอาไว้ ไม่เช่นนั้นก็จะต้องถูกไฟครอกตายไปแล้ว

เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมา โดยพุทธันดรที่ผ่านมา ได้เป็นชาวเมืองมีศรัทธาได้ออกบวชกับหมู่คณะ เมื่อบวชแล้วก็ทำหน้าที่เผยแผ่จนตลอดชีวิต มีผลการปฏิบัติธรรมเข้าถึงดวงใสๆ องค์พระใสๆ เอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีได้

9.ดวงแก้วที่มักลอยเห็นสว่างไปมา บริเวณศูนย์ศึกษาเขาแก้วเสด็จ ในวันพระขึ้น 15ค่ำนั้น คือ แก้วกายสิทธิ์ของยักษ์ที่เฝ้าสมบัติอยู่บริเวณนั้น ได้ลอยนำหน้ายักษ์ไป เพื่อที่จะเปลี่ยนสถานที่ดูแลทรัพย์หลายจุด โดยสับเปลี่ยนกะหรือเปลี่ยนเวรในทุกวันพระขึ้น 15ค่ำ

ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญ แล้วอธิษฐานจิตตามติดไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ อย่าได้พลัดกันเลย