ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 31 มกราคม พ.ศ.2557
ความประทับใจของพุทธบุตรกองพันเนื้อนาบุญ
พระกิตติพงษ์ ฉนฺทธมฺโม
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง
กระผมพระกิตติพงษ์ ฉนฺทธมฺโม อายุ 26 ปี มาจากศูนย์อบรมวัดภาวนาภิรตาราม กรุงเทพมหานครครับ ผมเคยเป็นทหารมาก่อน พอปลดประจำการก็ไปช่วยพี่ชายทำอาชีพรับเหมา เพราะอยากหาตังค์มาบวชสัก 5 วัน 10 วัน แต่ยังหาไม่ได้ ก็พอดีแม่โทรมาบอกว่ามีโครงการบวช 1 แสนรูปฟรี ผมก็ตัดสินใจมาบวชทันทีเพราะผมอยากบวชเพื่อทดแทนบุญคุณพ่อแม่ และบวชเพื่อให้ตัวเองได้มีชีวิตที่ดีขึ้นครับ
หลวงพ่อครับ ทีแรกผมกะจะมาบวชสัก 9 วัน แต่พอมาเข้าโครงการเขาบอกว่าเป็นโครงการ 1 พรรษา ทีแรกก็ยังชั่งใจ แต่พอได้นั่งสมาธิรู้สึกโล่งโปร่งเบาสบาย มีความสุข เลยตัดสินใจอยู่จนจบโครงการครับ พอมีโครงการเดินธุดงค์ธรรมชัยเส้นทางพระผู้ปราบมาร ผมก็อยากเดิน เพราะเป็นบุญใหญ่ ผมคิดว่าทหารเราก็เป็นแล้ว เดินธุดงค์แค่ 400 กว่ากิโล ถ้าทำดีแค่นี้ยังทำไม่ได้ก็ตายเถอะ เพราะเราเป็นทหารกองทัพธรรม
ซึ่งผมก็ได้เจอแต่เรื่องปลื้มๆตลอดเส้นทาง ปลื้มตั้งแต่ก้าวแรกที่ออกมาจากมหาวิหารหลวงปู่ บอกตรงๆครับว่าก้าวแรกที่ออกมาเจอโยม ผมถึงกับชะงัก เพราะญาติโยมมาต้อนรับเยอะจริงๆ พอตั้งสติได้ผมก็เดินอย่างสำรวม เดินอย่างสง่าผ่าเผย เอาใจมาไว้ในศูนย์กลางกาย หลบตาลงต่ำมองดอกดาวรวย และภาวนาสัมมาอะระหังอย่างตั้งใจ เพื่อให้โยมที่มาต้อนรับได้บุญมากๆ แล้วอีกอย่างยิ่งเดินไกลมากเท่าไหร่ ยิ่งเข้าเมืองมากเท่าไหร่ การภาวนาสัมมาอะระหังยิ่งสำคัญ เพราะถ้าเมื่อไหร่ผมลืมภาวนาเพียงวูบเดียว จิตจะว้าวุ่นทันที และจะทำให้รู้สึกเหนื่อยมาก ดังนั้นการที่หลวงพ่อบอกให้มองกลางมองทาง ให้ทำทุกย่างก้าวเป็นย่างแก้ว จึงเป็นสิ่งที่ใช่ที่นำผมมาถึงจุดหมายปลายทาง
หลวงพ่อครับ ช่วงที่เดินธุดงค์อากาศมันหนาวขึ้นทุกวันทำให้ตอนจำวัดผมรู้สึกเหมือนจะป่วยได้ทุกวัน แต่พอตื่นมานั่งสมาธินึกถึงองค์พระนึกถึงหลวงปู่ ไอ้ที่ทำท่าจะไม่ไหวก็จะหายทันที มีวันหนึ่งแดดจัดมากแล้ว ในขณะที่ผมกำลังเดินอย่างสง่าผ่าเผยและภาวนาสัมมาอะระหัง ไม่รู้มันเกิดอะไรขึ้น ผมมีอาการคล้ายจะหน้ามืด แต่ใจผมยังสู้ เลยนึกถึงองค์พระและหลวงปู่ เพียงแค่นึกเท่านั้นอาการก็ดีขึ้นทันที ยิ่งกว่าได้ฉันเครื่องดื่มชูกำลัง อัศจรรย์มาก ทำให้ผมมั่นใจว่าพระเดชพระคุณหลวงปู่ท่านคอยช่วยผมอยู่ และคอยดูแลพระธุดงค์ตลอดเส้นทาง แล้วอีกอย่างที่ทรงพลัง คือเสียงสาธุของญาติโยมครับ เสียงสาธุของญาติโยมมีหลายเวอร์ชั่น หลายจังหวะ แต่ไม่ว่าจะมาแบบไหน คำว่า สาธุ ทำให้ผมมีพลังในการเดินประกาศพระพุทธศาสนา มีพลังที่จะทำความดีให้ยิ่งขึ้นไปครับ แล้วที่น่าประทับใจสุดๆเลย คือพิธีล้างเท้า โยมเขาทำอย่างดี เขาเอามือของเขามาถูบนหลังเท้าที่แสนจะดำของผม ยังไม่พอ เสร็จแล้วเขายังกราบลงไปที่เท้าผมอีก โอ้! หลวงพ่อครับ ผมซึ้งใจจนไม่รู้จะบรรยายยังไง ในใจก็ได้แต่ภาวนาสัมมาอะระหัง นึกถึงองค์พระและหลวงปู่ ผมขอฝากบอกญาติโยมด้วยนะครับว่า ผมจะตั้งใจฝึกฝนตนเองให้เป็นพระแท้ให้ดีที่สุด อะไรในตัวผมที่ยังบกพร่องไม่สมบูรณ์ ผมจะพยายามปรับปรุง จะต้องเป็นพระที่ดี ให้สมกับที่ญาติโยมศรัทธาครับ
แล้วที่ผมคงจะปลื้มไม่มีวันลืมเลือน คือการได้รับความเมตตาจากพระผู้ใหญ่ในพื้นที่ต่างๆที่พวกเราเดินไปถึง บางแห่งท่านก็เมตตาให้ที่พัก เมตตาให้โอวาท เมตตามาเดินนำ บางรูปท่านก็เมตตามาโปรยดาวรวยส่งพระธุดงค์ด้วย มันทำให้ผมรู้สึกฮึกเหิมมีกำลังใจอย่างบอกไม่ถูก และภาคภูมิใจที่ได้บวชในพระพุทธศาสนาครับ การเดินธุดงค์ในครั้งนี้ ทำให้ผมมีความอดทนมากขึ้น เอาชนะความไม่ดีในตัวเองได้หลายอย่าง และมีสมาธิดีขึ้นด้วย ผมมั่นใจว่าผมกำลังเข้าใกล้พระธรรมกายภายในมากขึ้นทุกที แล้วที่หลวงพ่อชวนให้เดินธุดงค์อัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุ ผมก็ขอเซ็นสัญญาใจไว้ก่อนเลยครับ เมื่อกลับจากไปปฏิบัติหน้าที่พระพี่เลี้ยงในรุ่นภาคฤดูร้อนแล้ว ผมจะกลับมาเดินอย่างแน่นอน
หลวงพ่อครับ เวลาที่ผมได้เห็นหลวงพ่อ ผมจะรู้สึกสบายใจจัง ไม่มีที่พึ่งที่ไหนจะดีเท่ากับหลวงพ่ออีกแล้วครับ ผมขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพพลานามัยแข็งแรง ลมหนาวอย่าได้รังแกหลวงพ่อได้ และขอให้หลวงพ่ออยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้พวกผมไปนานๆ นะครับ
Desktop Version
